Այդ 4 փաստերը անհերքելի ճշմարտություններ են ու վիճարկման ենթակա չեն:einnA-ի խոսքերից
Ընդունեք, որ իրականությունը ոչ միշտ է ճիշտ մատուցվում:
ինչու ընդունելի չի համարվում այն ենթադրությունը, որ հակառակ կողմում գուցե Վասակը շատ ավելին է արել իր ազգի համար, չէ որ ամեն ինչ ենթադրելի է
Մենք ժամանակին հեթանոս էինք ու ոչ պակաս արժեքներ էինք ստեղծել,որոնք, ի դեպ, մի զարկով կորան եկեղեցիների տակ, իսկ ով է ասում, որ եթե այսօր` իրականում, մենք քրիստոնյա ենք, մենք շահել ենք դրանից(ես ինձ քրիստոնյա եմ համարում. հակառակ կարծիք չստեղծվի
)
իսկ եկեղեցին, թե ում է սրբացրել, ես դեմ չեմ, բայց ինձ համար էտ ճշմարտության ապացույց չի հանդիսանում
Իսկ քո արած ենթադրությունները ոչինչ չեն փոխում այս փաստերի կոնտեքստում և մեր իրականությունում:
Ապացույց.
Ենթադրենք, թե Վասակը ավելի շատ բան է արել ազգի համար, քան կարծում ենք: Մևնույն է
1. Վասակը դուրս եկավ այլ հայերի դեմ և պարտվեց:
2. Վարդանանց հաղթանակը (Վասակի պարտությունը) մեր պատմության շղթայի անքակտելի օղակն է` մենք այսօր կանք: Նաղդը թողած նիսյայի հետևից չենք ընկնում
3. Մենք ներկայում զրադաշտական չենք: Պետք չի զրադաշտականությունը խառնել մեր հայկական հեթանոսության հետ քանի որ, նույնիսկ հայոց հեթանոսությունը չէր ընդունում զրադաշտականոթւյան հիմնական սկզբունքները, մասնավորապես` չար ու բարի աստվածների պայքարի գաղափարը և մեռյալներին չհուղարկավորել-չայրելը: Մասնավորապես վերջին գաղափարին դեմ էին հայերի մեջ թե քրիստոնյաները, թե հեթանոսները և թե նույնիսկ աղանդավորական որոշ շարժուներ, քաղկեդոնամետները` բոլորը բացի զրադաշտներից, որոնք հայ ժողովրդի մեջ ԲԱՑԱԿԱՅՈՒՄ էին:
4. Եկեղեցին սրբացրել է Վարդանանց և դավաճան համարել Վասակին: Ու դա տեղի է ունեցել մեր ենթադրություններից անկախ, այլևս կապ չունի իսկության և կեղծության հետ` եղելություն է:
Իսկ երեխաներին կարելի է պատմել օբյեկտիվ կերպով, այս փաստերի վրա հիմնվելով: Վասակի արած լավ գործերն էլ հետը: Թող իմանան, որ նույնիսկ բարի ու լավ մարդիկ երբեմն ընդրում են խոտոր ուղի:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեջբերել
Էջանիշներ