Եթե չլինեին Ավարայր ինչի համար պիտի կռվեինք Սարդարապատում, կամ Արցախում, կլնեինք պարսկալեզու թալիշների նման մի ազգ, հեշտությամբ կպարսկանայինք կամ ել կլինեինք Թուրքիային նվիրված քաղաքացիներ ' չեչենների օրինակով:
Սակայն Քրիստոնեություն ընդունելով մենք դատապարտված ենք Հայ մնալու ու դրա համար արժե ապրել ու պայքարել, այնքան ժամանակ, մինչև հացահատիկը դառնա ընկույզի չափ և Աստված միավորի տարբեր լեզուներով խոսացող, սակայն մի ընդհանուր նպատակ ունեցող մադկությանը:
Մեջբերել
Էջանիշներ