Ընդգծածս հատվածն ամեն ինչ իր տեղն է դնում։
Գաղափարական դիվերսի՞ա։ Վարդանանց կռիվը 1500 տարի եկեղեցին է գաղափարական դիվերսիայի համար օգտագործել, հետո էլ 70 տարի սովետը՝ բարոյական հաղթանակի հեքիաթով։
Հիրավի հակասական է։ Հակասական է այնքանով, որ պատմական իրադարձությունները այդքան էլ չեն համապատասխանում եկեղեցու կողմից ստեղծած կերպարին։
Ի վերջո, Վարդան Մամիկոնյանի գործողությունները որոշակիորեն նպաստել են Հայոց աշխարհում ոչ միայն արքայական իշխանության թուլացմանը, այլև ներքին ճգնաժամի խորացմանը։
ԻՀԿ, Վարդանը որևէ կերպ չի պաշտպանել Հայոց աշխարհի շահը, այլ եկեղեցապատկան և եկեղեցամետ ավատատիրության շահն է պաշտպանել։
Բայց դա որևէ կերպ չի նսեմացնում որպես զորավար Վարդանի արժանիքները, որոնք ճանաչված էին թե Բյուզանդիայի և թե Սասանյան Պարսկաստանի կողմից։
Էջանիշներ