Հա, կան, չես վախենում մի օր քեզնից մեծամիտին հանդիպես ու մի հատ քթիդ տա՞ Ուղղակի բախտ բերում ա, որ մարդիկ գլուխ չեն դնում...StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Հ.Գ. Մեծամիտ եմ, հարցեր կա՞ն:
Այ հենց էդ մեծամտությունդ է խանգարում... քեզ թվում է, որ բացի քեզնից ոչ ոք գիրք չի կարդացել... Ոչ պատրաստվում եմ քեզ պաացուցել, որ կարդացել եմ, ոչ էլ ցուցկն եմ ներկայացնելու, թե ինչ եմ կարդացել...Մոռացա ասել... Տարիքը որոշվում է ոչ թե բթությամբ, հասկանալու անկարողությամբ, այլ ուղղակի տվյալ վիճակում գտնվողի պահանջներով: Էդ տարիքում գտնվողը նոր-նոր է դուրս եկել արկածային գրականությունից ու սկսում է համեմատաբար լուրջ բաներ կարդալ: Եթե միանգամից Մարկես (հատուկ իրա անունն եմ նշում, որովհետև գիտեմ, որ սիրում ես) դեմ տաս, էլ կյանքում գիրք չի բացի: Չնայած ասում եմ՝ երևում է, դու էդ տարիքում սկի չես էլ կարդացել, դրա համար չես պատկերացնում, որ կան գրքեր, որոնք տարբեր տարիքի մարդկանց համար են:
---------- Ավելացվել է՝ 15:09 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 15:00 ----------
Վերադառնալով նորմալ քննարկումներին
Սկզբում գրքեր կարդացել եմ ըստ ծնողներիս խորհուրդների, դասարանցիներիս խորհրդին, ու հիմնականում կարդացել եմ այն գրքերը, որ մեր տանը կար։
Բրեբախտաբար, որոշ բեստսելլերներոր ցանկացած սովետական ինծյիլիգենտ մարդ պետք է կարդացած լիներ, մնացել էին տատիկներիս տանը, ու ձեռքս չէին ընկել։
16-17ից հետո կարդացել եմ մամայիս կարդալու գրքեը, օրինակ, Մարկես ինքն է առել, կարդացել, ես էլ հետաքրքությունից ելնելով մի օր ձեռքս եմ վերցրել ու
Մամաս նաև դետեկտիվներ էր կարդում, սկսած Ագաթա Քրիստիից, Էդգար Պո ... բայց ես այդպես էլ չսիրեցի դետեկտիվի ժանրը։
Հիմա կարդում եմ ըստ ուրիշների հեղինակավոր կարծիքների, ու էլի մի շարք պոպուլյար գրքեր...
հ.գ. Գիրքը տարիք չի հարցնում։ Գրքի լավ/վատ լինելը չպետք է կախված լինի դրա ընթերցասերից։
---------- Ավելացվել է՝ 15:17 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 15:09 ----------
Անի, մի տեղ ցույց տուր, որ գրած լինեմ ՛արկածային գրականություն՛... աշխատեք իմ բառերին ձեր պատկերացրածը չավելացնել, էլի։Ֆրեյա, իմ կարծիքով դու էլ պակաս մեծամիտ չես արտհայտվում: Փաստորեն ամբողջ արկածային գրադարանը քֆրտում ես՝ անվանելով տափակ, անիմաստ ու հիմար գաղափարներով լի: Ինձ մոտ էդ տարիքում քո նշած գրքերը կարդալիս էն ձգացողությունն է տպավորվել, թե իբր ականջներումս «Ինդիանա Ջոնս» ֆիլմի մեջի «տա-դան-տա-դան-տա-դաաաան» երաժշտությունն ա հնչում:
Ես նաև չեմ տվել Ժյուլ Վեռնի, Մայն Ռիդի եւ էլի միքանիսի անունները։ Այդ մարդիկ ոչ մի կապ չունեն ոչ Ստենդալի, ոչ Ստենդալի, ոչ էլ մյուս գլամուռնի տապակությունների հետ։
Իսկ Սենկեվիչից տրաքում եմ, որովհետև իրեն համարել է "բարոյականության" ասպետ... Կոնկրետ ուղղվածություն ունի գիրքը, բացեիբաց արտահայտվող– Հռոմեացիք քխը էին, քրիստոնյաները "բարոյական…, ազնիվ եւ պարկեշտ ... ոնց կարա նման գիրքը համարվի արժեք՞
Էջանիշներ