Պաոլո Կոելիո - որովհետև շաբլոն հեղինակ է, չգիտես ինչու դարձել է դեմք: Թեև՝ գիտեմ ինչու. ժամանակին սկանդալային լրագրող է եղել, բոլորն անհամբեր սպասել են նրա հոդվածներին, նա էլ լավ փող աշխատելու ձև է գտել, հասկացել է, որ կարևորն անունն է, այլևս ինչ էլ գրի, գնելու են կատաղի արագությամբ, դե մարդն էլ սկսել է "գրել", մեղադրելու չի, ավելորդ փողը դեռ ոչ մեկին նեղություն չի տվել:
Շիրվանզադե, Նար-Դոս, Գարեգին Բես ու նմանատպիների մի մեծ ծաղկաբույլ - իրենք մեղավոր չեն, իրենց ժամանակի համար լավ էլ գրել-մրել են, ուղղակի մեր դպրոցներում դեռ չեն հասկացել, որ ասենք "Նամուս"-ը արդեն առնվազն զավեշտ է դարձել, եթե հաշվի առնենք ներկայիս բարքերն ու երեխաների տեղեկացվածության աստիճանը:
Օնորե դը Բալզակ - տանել չեմ կարողանում թեմայից շեղվելու նրա բացառիկ տաղանդը:
Դավիթ Հովհաննես - խնդանք անցնեք
Շուկշին - մի հաստափոր գիրք կարդացի, պատմվածքներ էին, ու բոլորը միանման, բոլորը հարբած ու հայհոյանքներով լեցուն, բանալ ու անհետաքրքիր
Էջանիշներ