Ձեր չսիրած 5 գրողները

[Tanamasi]

Կարծում եմ բոլորն էլ այդպիսիններն ունեն
Եվ խնդրում եմ մեկնաբանել՝ ինչո՞ւ չեք սիրում։

[Mitre]

Չսիրած ստեղծագործություններ կան ,բայց գրողներ չգիտեմ:
Երևի մի հինգ հոգի կճարվի,մտածեմ ու կգրեմ:

[StrangeLittleGirl]

Իհարկե, պետք է նախ կարդացած լինեմ, որ չսիրեմ Դրա համար ես իմ հնգյակը կազմելիս հաշվի եմ առնում ոչ միայն չսիրելուս աստիճանը, այլև այն, թե ուրիշներն ինչքան են սիրում:
1. Պարույր Սևակ
2. Հովհաննես Շիրազ
3. Րաֆֆի
4. Ժյուլ Վեռն (երևի տարիքս անցել էր, երբ կարդացի, դրա համար)
5. Շիրվանզադե

Կզարմանաք, թե ինչու եմ հիմնականում հայերի անուններ գրել: Պատճառը շատ պարզ է. արտասահմանցի գրողները մինչև մեզ հասնելը լա՜վ ֆիլտրվում են, դրա համար քիչ թե շատ լավերի գործերն ենք կարդում, իսկ Հայաստանում դպրոցներում մեզ հրամցնում են հայ գրողների գործեր ու, ցավոք, հաճախ ոչ լավագույնների:

Սևակին չեմ սիրում, որովհետև կեղծ է գրում: Շատ է օգտագործում շինծու բառեր: Ու դրանով փորձում է տպավորություն թողնել, մինչդեռ իրականում բոլորը բառախաղեր են, դատարկություն:
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:

Շիրազին չեմ սիրում, որովհետև իր մայրիկային զգացմունքայնությամբ համը հանում է:

Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում, որովհետև համապատասխան տարիքում չեմ կարդացել, տպավորություն չի թողել:

Շիրվանզադեից մենակ «Քաոսն» եմ կարդացել, բայց դա բավական էր, որ ուրիշ բան չցանկանամ բացել: Պարզունակ է, ժամանակավրեպ: Կարապետիչի մակարդակի է:

Րաֆֆուց շատ գործեր եմ կարդացել: «Խենթն» ու «Խաչագողի հիշատակարանը» էլի ոչինչ, համապատասխան տարիքում «ուտվում» են: Բայց «Սամվելից» զզվում եմ ուղղակի հենց թեկուզ կենտրոնական գաղափարի համար, թե հայրենիքը ծնողներից թանկ է: Մեկ էլ «Կայծերից» եմ զզվում: Հա՛, ճիշտ գաղափարներ կային մեջը, բայց դրանք ծամծմված էին, անիմաստ ձգված, տեղ-տեղ էլ չափից դուրս պրիմիտիվացրած:

Ու նշված հայ գրողներին չեմ սիրում հատկապես նրա համար, որ նրանց մեծություններ համարելով՝ զոռով ստիպում են կարդալ: Տեսեք, Նաիրի Զարյանի անունը չեմ գրում, չնայած նա նշվածներից թույլ է: Չեմ գրում, որովհետև նրան երբևէ չեմ տեսել, որ մեծություն համարեն: Կարդացել եմ միայն նրա համար, որ իմանամ, թե ով է:

Հա՛, երկու անուն էլ ավելացնեմ. Դեն Բրաուն և Պաուլո Կոելիո:

[LevX]

... երկար մտածելուց հետո՝ չունեմ ...
չսիրած գրող ունենալու համար պետք է կարդացած լինեմ նրա բոլոր գրածները, եւ ոչմեկը դուրս եկած չլինի, բայց կարծում եմ ամեն գրող կունենա գոնե մեկ հետաքրքիր պատմություն...

Պատմություն ասացի հիշեցի՝ չէմ սիրում իրար հակասող պատմիչներին...

[*e}|{uka*]

Կլինի մեկ հատ նշեմ, չեմ սիրում Ա. Պ. Չեխվին ,այսինքն իր ստեղծագործությունները, շատ պարզ են, շուտ ձանձրացնող, շատ ժամանակ ոչինչ չասող(համենայն դեպս ինձ ոչինչ չեն ասել)

[nune']

Էն էլ հինգ հոգու...իմ մոտ ըտենց բան չկա..կան գրողներ, որոնց գործերից որոշները չհավանեմ, բայց միևնույն գրողը կարողա մի հատ ընենց գործ ունենա, որ հավանեմ..

[Rammstein]

Չեմ սիրում.
1. Ավետիք Իսահակյան
2. Պարույր Սեւակ (հիմնականում չեմ սիրում «անլռելի զանգակատուն»-ը)
3. Համո Սահյան
4. Միքայել Նալբանդյան
5. Շիրվանզադե
6. Տիգրան Կարապետիչ

[Նետ]

Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:

Էս հարցը դեռ ակտուալ ա՞:

[StrangeLittleGirl]

Ռայադեր, բայց խոսքը չսիրած գրողների մասին ա: Հիմնականում մեծ մասամբբ հենց դպրոցական ծրագրի գրողներին մարդիկ չեն սիրում, ծրագրից դուրս, եթե դուրդ չի գալիս, կարդալու իմաստը ո՞րն ա: Թե՞ ասելիքդ սխալ հասկացա:

Ըհը, հատուկ հենց նոր իմ ցուցակը նայեցի: Էլի մենակ դպրոցական ծրագիր ա: Ու պատճառները կարան մի քանիսը լինեն: Դպրոցում կարդում ես էն, ինչը զոռում են: Համ էլ համաշխարհային գրականության էդ մակարդակի գործերը մեզ չեն էլ հասնում:

[Ամմէ]

Իհարկե, պետք է նախ կարդացած լինեմ, որ չսիրեմ Դրա համար ես իմ հնգյակը կազմելիս հաշվի եմ առնում ոչ միայն չսիրելուս աստիճանը, այլև այն, թե ուրիշներն ինչքան են սիրում:
1. Պարույր Սևակ
2. Հովհաննես Շիրազ
3. Րաֆֆի
4. Ժյուլ Վեռն (երևի տարիքս անցել էր, երբ կարդացի, դրա համար)
5. Շիրվանզադե

Կզարմանաք, թե ինչու եմ հիմնականում հայերի անուններ գրել: Պատճառը շատ պարզ է. արտասահմանցի գրողները մինչև մեզ հասնելը լա՜վ ֆիլտրվում են, դրա համար քիչ թե շատ լավերի գործերն ենք կարդում, իսկ Հայաստանում դպրոցներում մեզ հրամցնում են հայ գրողների գործեր ու, ցավոք, հաճախ ոչ լավագույնների:

Սևակին չեմ սիրում, որովհետև կեղծ է գրում: Շատ է օգտագործում շինծու բառեր: Ու դրանով փորձում է տպավորություն թողնել, մինչդեռ իրականում բոլորը բառախաղեր են, դատարկություն:
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին
Սա՞ է խորությունը: Ասեք, տեսնեմ, թե ինչը չեմ հասկանում:

Շիրազին չեմ սիրում, որովհետև իր մայրիկային զգացմունքայնությամբ համը հանում է:

Ժյուլ Վեռնին չեմ սիրում, որովհետև համապատասխան տարիքում չեմ կարդացել, տպավորություն չի թողել:

Շիրվանզադեից մենակ «Քաոսն» եմ կարդացել, բայց դա բավական էր, որ ուրիշ բան չցանկանամ բացել: Պարզունակ է, ժամանակավրեպ: Կարապետիչի մակարդակի է:

Րաֆֆուց շատ գործեր եմ կարդացել: «Խենթն» ու «Խաչագողի հիշատակարանը» էլի ոչինչ, համապատասխան տարիքում «ուտվում» են: Բայց «Սամվելից» զզվում եմ ուղղակի հենց թեկուզ կենտրոնական գաղափարի համար, թե հայրենիքը ծնողներից թանկ է: Մեկ էլ «Կայծերից» եմ զզվում: Հա՛, ճիշտ գաղափարներ կային մեջը, բայց դրանք ծամծմված էին, անիմաստ ձգված, տեղ-տեղ էլ չափից դուրս պրիմիտիվացրած:

Ու նշված հայ գրողներին չեմ սիրում հատկապես նրա համար, որ նրանց մեծություններ համարելով՝ զոռով ստիպում են կարդալ: Տեսեք, Նաիրի Զարյանի անունը չեմ գրում, չնայած նա նշվածներից թույլ է: Չեմ գրում, որովհետև նրան երբևէ չեմ տեսել, որ մեծություն համարեն: Կարդացել եմ միայն նրա համար, որ իմանամ, թե ով է:

Հա՛, երկու անուն էլ ավելացնեմ. Դեն Բրաուն և Պաուլո Կոելիո:

Բյուրի ջան սիրելու համար , հասկանալ է պետք :Դու միշտ պռովոկացիոն բաներ ես գրում , միգուցե դա քինքնատիպություն է ,թե՞ քո յուրօրինակ ոճն է: Միշտ մյուսներին հակառակ բաներ ես գրում կամ սիրում , բայց չեմ էլ զարմանա , եթե երկուսս էլ մի հարցի շուրջ նույն կերպ մտածենք , իսկ դու ուղիղ հակառակը գրես՝զուտ հակառակվելու համար :

[Rhayader]

Բյուրի ջան սիրելու համար , հասկանալ է պետք :Դու միշտ պռովոկացիոն բաներ ես գրում , միգուցե դա քինքնատիպություն է ,թե՞ քո յուրօրինակ ոճն է: Միշտ մյուսներին հակառակ բաներ ես գրում կամ սիրում , բայց չեմ էլ զարմանա , եթե երկուսս էլ մի հարցի շուրջ նույն կերպ մտածենք , իսկ դու ուղիղ հակառակը գրես՝զուտ հակառակվելու համար :

Աթոռից ընկա Բյուր, ախ դու փոքրիկ չարագործ

[Ամմէ]

Միգուցե դա «Ստիլ » է :

[impression]

Պաոլո Կոելիո - որովհետև շաբլոն հեղինակ է, չգիտես ինչու դարձել է դեմք: Թեև՝ գիտեմ ինչու. ժամանակին սկանդալային լրագրող է եղել, բոլորն անհամբեր սպասել են նրա հոդվածներին, նա էլ լավ փող աշխատելու ձև է գտել, հասկացել է, որ կարևորն անունն է, այլևս ինչ էլ գրի, գնելու են կատաղի արագությամբ, դե մարդն էլ սկսել է "գրել", մեղադրելու չի, ավելորդ փողը դեռ ոչ մեկին նեղություն չի տվել:
Շիրվանզադե, Նար-Դոս, Գարեգին Բես ու նմանատպիների մի մեծ ծաղկաբույլ - իրենք մեղավոր չեն, իրենց ժամանակի համար լավ էլ գրել-մրել են, ուղղակի մեր դպրոցներում դեռ չեն հասկացել, որ ասենք "Նամուս"-ը արդեն առնվազն զավեշտ է դարձել, եթե հաշվի առնենք ներկայիս բարքերն ու երեխաների տեղեկացվածության աստիճանը:
Օնորե դը Բալզակ - տանել չեմ կարողանում թեմայից շեղվելու նրա բացառիկ տաղանդը:
Դավիթ Հովհաննես - խնդանք անցնեք
Շուկշին - մի հաստափոր գիրք կարդացի, պատմվածքներ էին, ու բոլորը միանման, բոլորը հարբած ու հայհոյանքներով լեցուն, բանալ ու անհետաքրքիր

[Երկնային]

Պաոլո Կոելիո - որովհետև շաբլոն հեղինակ է, չգիտես ինչու դարձել է դեմք: Թեև՝ գիտեմ ինչու. ժամանակին սկանդալային լրագրող է եղել, բոլորն անհամբեր սպասել են նրա հոդվածներին, նա էլ լավ փող աշխատելու ձև է գտել, հասկացել է, որ կարևորն անունն է, այլևս ինչ էլ գրի, գնելու են կատաղի արագությամբ, դե մարդն էլ սկսել է "գրել", մեղադրելու չի, ավելորդ փողը դեռ ոչ մեկին նեղություն չի տվել:

Համաձայն եմ: Առհասարակ երբեք չեմ հասկացել Կոելիոյին սիրողներին… մոտս միշտ այն տպավորությունն է եղել, որ Կոելիո կարդում են միայն նրա համար, որ «մոդա» է…

[Mariam1556]

Համաձայն եմ: Առհասարակ երբեք չեմ հասկացել Կոելիոյին սիրողներին… մոտս միշտ այն տպավորությունն է եղել, որ Կոելիո կարդում են միայն նրա համար, որ «մոդա» է…

Հա հաստատ:Ես էլ չեմ սիրում,որևէ մեկդ Ալշիմիստը կարդացած կա՞ Խորհուրդ չեմ տա: