Շկիդի համարStrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Կարդացել եմ, բայց մի քանի պստիկ պատմվածք, որից հետո չեմ ցանկացել շարունակել:
Լավ, ասում եմ: Աշնան արևն ու Շկիդը
Հիշեցի, որ «Մեծամորից» էլ ակումբում եղած հատվածը կարդացել ես
Շկիդի համարԿարդացել եմ, բայց մի քանի պստիկ պատմվածք, որից հետո չեմ ցանկացել շարունակել:
Լավ, ասում եմ: Աշնան արևն ու Շկիդը
Հա բայց բան չեմ հիշումՇկիդի համար
Լավ թեմա է, գրում եմ մտքիս եկած առաջին տասը գրքերը
Վիլյամ Սարոյան- «Մարդկային կատակերգություն»
Սոմերսեթ Մոեմ- «Լուսին եւ վեցպենսանոց»
Ալբերտ Քամյու- «Օտարը»
Օսկար Ուայլդ- «Դորիան Գրեյի դիմանկարը»
Ալեքսանդր Կուպրին-«Յամա»
Մաքսիմ Գորկի-«Հատակում»
Ուիլյամ Գոլդին- «Ճանճերի տիրակալը»
Ջեկ Լոնդոն-«Սպիտակ Ժանիքը»
Միխայիլ Բուլգակով- «Վարպետը եւ Մարգարիտան» եւ «Շան սիրտը»
Հ.Գ.Աստվածաշունչ
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Freeman (03.01.2012), Skeptic (03.03.2012), StrangeLittleGirl (03.01.2012)
Բյուր, անհնար ա, գուցե չես հիշում, որ դա հենց Մեծամորն էր, որովհետև գրել էիր ինձ, որ դա օգտագործելու ես հետազոտության մեջՀա բայց բան չեմ հիշում
Համ էլ քո տասնյակն ո՞ւր մնաց:
1. Իլֆ և Պետրով, «12 աթոռ»/«Ոսկե հորթը» - Մեծ կոմբինատորն ու մյուսները...Զիլ բան ա:
2. Ջորջ Օրուել, «1984» - ԻՀԿ, պիտի ամեն մարդ կարդա: Չգիտեմ...
3. Գաբրիել Գարսիա Մարկես, «Պատրիարքի աշունը» (հայերեն ոնց-որ թե թարգմանել են «Նահապետի աշունը», բայց ինձ նահապետը դուր չի գալիս:) - Կարդալուց ոնց-որ կտավի ստեղծման պրոցեսի ականատես լինես. բառ-վրձնահարված, բանալի-վրձնահարված: «100 տարվա մենությունը» սյուժեի տեսակետից գուցե ավելի հետաքրքիր ա, բայց կատարողականը ավելի թույլ ա:
4.
5. Նիկոլայ Գոգոլ, «Ռևիզոր» -, հեղինակը հանճար ա, պատկերներն էլ հանճարեղ են:
6. Էրիխ Մարիա Ռեմարկ, «Ավետյաց երկիր» (կամ «Ստվերները դրախտում») - Ռեմարկից հենց վերջին, անավարտ, հում վեպն եմ սիրում: Չգիտեմ սուբեկտիվ ընկալմամբս նույն «Արևմտյան ֆրոնտում անփոփոխ է»-ից, «Երեք ընկեր»-ից կամ հենց «Հաղթական կամար»-ից ավելի հզոր ա: Մահվան պատճառով մնացած կախման կետերը լրացնելը, ԻՀԿ, ավելի հավես ա:
7. Վլադիմիր Նաբոկով, «Լուժինի պաշտպանությունը» - Մի քիչ թեմատիկ, կապված հետաքրքրություններիս հետ:
8. Յարոսլավ Հաշեկ, «Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները համաշխարհային պատերազմի ժամանակ» - Ուրախ ու տխուր, ինչպես կյանքը: Շատ անգամ վերընթերցված ու վերաիմաստավորված: Ու ամենևին էլ ոչ անեկդոտների գիրք, ոնց շատերն են մտածում:
9. Ռեյ Բրեդբերի, «451 աստիճան ըստ Ֆարենհայթի» - Ոչ ահավոր շատ գրաքննված ու խմբագրված տարբերակները: Չնայած միգուցը հիմա արդեն մի քիչ հնացած, որովհետև շատ բաներ, որ ֆանտաստիկ էին գրքում, հիմա իրական են: Բայց դե, ԻՀԿ, նաև հիմիկվա իրականության մի քիչ գրոտեսկային պատկերն ա:
10. Մարկ Տվեն, «Թոմ Սոյերի արկածները»/«Հեքլբերրի Ֆիննի արկածները» - Մանկությանս պայծառ հիշողություններից մեկը: Փոքր ժամանակ տնեցիներից նեղացած ժամանակ էի կարդում:
Հա, ճիշտ ա, հիշեցիԲյուր, անհնար ա, գուցե չես հիշում, որ դա հենց Մեծամորն էր, որովհետև գրել էիր ինձ, որ դա օգտագործելու ես հետազոտության մեջ
Համ էլ քո տասնյակն ո՞ւր մնաց:
Շինարար (03.01.2012)
Այս թեման ընկա պատահաական՝ գրեմ: Էլի եմ ուզեցել գրեմ, բայց միշտ թվացել է, որ որոշ ժամանակ անց կարծիքս փոխվելու է: Չնայած հիմա էլ եմ այդպես կարծում, բայց գրում եմ:
Առաջինը, անշուշտ, Իշուկ Գորշուկի արկածները, իմ ձեռքով կարդացած առաջին գիրքը՝ հեքիաթը, որի միայն վերնագիրն եմ հիշում
1. Ա. Քամյու «Օտարը»- Այս գրքի մասին ակումբից եմ իմացել, ու ձեր հորդորով կարդացել: Միայն առաջին նախադասությունը արդեն մի տպավորություն է առաջացնում, որ դեռ ոչ մի տեղ չեմ հանդիպել: Իսկ Օտարի նմաններ, ինձ թվում է, մեր մեջ կան, այն հատկությամբ, որը ես եմ նրան վերագրում:
2. Հ. Հեսսե «Դեմիանը» - Դեմիանի կերպարը
3. Լ. Տոլստոյ «Աննա Կարենինա»- Տոլստոյը իրոք մեծ դեմքա, բայց Աննայի կերպարը, ինձ թվումա՝ նա շատ թույլ էր:
4. Հ. Մաթևոսյան «Աշնան արև»- Էստեղ էլ Սիմոնը, ախր հեչ հայ չի է
5. Է. Ֆրոմ «Սիրո արվեստը» - Լրիվ համաձայն եմ Ֆրոմի հետ, կամ էլ ստիպեց, որ համաձայնվեմ: Ինձ թվումա կարելի ա նաև Սիրելու արվեստ թարգմանել:
6. Ա Քամյու «Ժանտախտ»- Առայժմ ինձ համար Քամյուն առջևում է, միգուցե կփոխեմ միտքս, ինչևէ:
7. Հ Հեսսե « Սիդհարթա» և «Քլինգզորի վերջին ամառը»- Ամեն տեղ էլ կա սանսարա և նիրվանա, անշուշտ: Իսկ Քլինգզորը միայն վերջին տողի համար կարելի է կարդալ, ամենակարևորը ժպիտով: Սրա համար մեծ շնորհակալություն Դատարկին
8. Չ Դիկկենս « Դեյվիդ Կոպպերֆիլդ» - «Երբ ես ծնվեցի, հորս աչքերը, 6 ամիս ի վեր գոցված էին»: Էս նախադասությունը չեմ մոռանում: Եվ, որ ուրբաթ օր է ծնվել: Ինձ էլ հետաքրքրեց, թե ի՞նչ օր եմ ծնվել
9. Վ. Սարոյան « Մարդկային կատատերգություն» - Շուտ եմ կարդացել, բայց Հոմերին կարելի է նորից կարդալ:
10. Է Վոյնիչ «Բոռը»- Գոնե մի կին գրող լինի
Երևի բան չեմ մոռացել, չնայած կասկածում եմ, իսկ հայ հեղինակների պակասի պատճառն այն է, որ վերջերս իրենց աչքաթող եմ արել, ու սրանց «ազդեցության տակ» եմ:
"Non est ad astra mollis e terris via."
E-la Via (03.03.2012), Freeman (03.03.2012), Skeptic (03.03.2012), StrangeLittleGirl (03.03.2012), Դատարկություն (04.03.2012), Շինարար (03.03.2012)
«Անկումն» էլ կարդա (եթե դեռ չես կարդացել) , դրա մեջ էլ վերջին նախադասությունն ա հատուկ տպավորություն առաջացնում:
Հ.գ. վերջին նախադասությունը հայերեն թարգմանության մեջ՝
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
The cake is a lie.
Arpine (03.03.2012), Skeptic (03.03.2012), StrangeLittleGirl (03.03.2012)
Լավ ա, այ սենց գովազդեք էլի անկումը, որ վերջը ինձ համոզեմ, կարդամ:
Նոր բան չգտա
Էքզիստենցիալ նիհիլիզմի կոթող ա:
Freeman (04.03.2012)
Համ էլ մեջը մի քանի տող Ամստերդամն ա գովում
The cake is a lie.
էդ չանցավՀամ էլ մեջը մի քանի տող Ամստերդամն ա գովում
Որ ասեմ կարմիր լամպերի փողոցն էլ էր գովում, էլի չի անցնի՞էդ չանցավ
Ի դեպ դեպքերի մի մասի Ֆրանսիայում են:
The cake is a lie.
Որ ասեմ կարմիր լամպերի փողոցն էլ էր գովում, էլի չի անցնի՞
Ի դեպ դեպքերի մի մասի Ֆրանսիայում են:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ