Հայ Ազգային Կոնգրես. աստիճանական ձևավորում իբրև ալտերնատիվ կառավարություն

[Chuk]

ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

12.03.2010o

Մարտի 8-ին ԵԱՀԿ-ն հրապարակել է 'Դատավարությունների մոնիտորինգ' զեկույցը, որը հիմնականում նվիրված է մարտի 1-ից հետո ընդդիմության ակտիվիստների նկատմամբ դատավարությունների ուսումնասիրմանը:

Զեկույցում արձանագրված են այնպիսի իրողություններ, որոնք ցույց են տալիս , որ դատավարություններն անցել բազմաթիվ աղաղակող անօրինականություններով, ժողովրդավարական հիմնարար սկզբունքների եւ մարդու իրավունքների խախտումներով: Մասնավորապես.

1/ Ազատության իրավունքի խախտման վերաբերյալ զեկույցը արձանագրում է. “Ձերբակալման որոշումները հիմնավորված չեն եղել և անհատական գործերի փաստերին չեն վերաբերվել, այլ ավելի շատ պարունակել են ընդհանուր դրույթներ: Չնայած այն սկզբունքին, որ նախաքննական կալանքը պետք է կիրառվի ավելի շատ որպես բացառություն, քան որպես կանոն, կալանքը սովորաբար երկարացվել է մինչև հնարավոր առավելագույն ժամկետը, և խափանման այլընտրանքային ձևերը հազվադեպ են դիտարկվել` հաճախ անպատասխան թողնելով պաշտպանող կողմի համապատասխան միջնորդությունները: Ոստիկանության կողմից ձերբակալությունները հաճախ ոչ պատշաճ և անփույթ են ձևակերպվել, որոնք կասկածներ են հարուցում ոստիկանության կողմից ձերբակալությունների և կալանքների օրինականության մասին”:

2/ Անմեղության կանխավարկածի խախտման մասին ասված է. “Որոշ դատավարությունների ժամանակ մոնիտորինգ անցկացնողները ականատես եղան այնպիսի դեպքերի, որոնք կասկածների տեղիք են տալիս, թե արդյո՞ք իրականում պաշտպանյալը անմեղ է համարվել մինչև իր մեղքն ապացուցվելը: Մի քանի դատավորներ ամբաստանյալների մեղքը ենթադրող թշնամական մեկնաբանություններ են արել: Լսումների ժամանակ ամբաստանյալների նկատմամբ կիրառված անվտանգության միջոցառումները մատուցել են մեղադրյալներին որպես վտանգավոր հանցագործներ, եղել են անհամաչափ և հիմնված չեն եղել վտանգի անհատական գնահատման վրա: Դիտորդները դեպքեր են արձանագրել, երբ դատարանի ընթացիկ որոշումները պաշտպանյալներին պատկերել են որպես հանցագործություն կատարած անձ եւ երբ դատավորները լրիվ չեն կատարել պաշտպանյալներին նրանց իրավունքները բացատրելու պարտավորությունը, ներառյալ ցուցմունք չտալու իրավունքը”:

3/ Դատավարության կողմերի միջեւ հավասարության սկզբունքի խախտման մասին ասված է. “Մոնիտորինգ անցկացված գործերից շատերում մեղադրող և պաշտպանվող կողմերի միջև նկատվել է հավասար պայմանների բացակայություն, հակառակ արդար դատավարության երաշխիքների՝ թե՛ երկրի օրենսդրության մեջ, և թե՛ միջազգային ստանդարտներում: Պարբերաբար դատավորները անհավասար վերաբերմունք են ցուցադրել կողմերին` բացեիբաց բարյացակամ վերաբերմունք ցուցաբերելով մեղադրական կողմին և բացահայտ թշնամանքով վերաբերվելով պաշտպանվող կողմին: Որոշ դատավարությունների ընթացքում պաշտպանվող կողմի միջնորդությունները` ներկայացնելու և կամ ուսումնասիրելու հավելյալ փաստեր, կանոնավոր մերժվել են, որն էլ լրջորեն խարխլել է պաշտպանվող կողմի՝ գործը ներկայացնելու հնարավորությունը: Մեղադրող կողմի համար բարենպաստ գրավոր վկայություններին ապավինումն այն դեպքում, երբ հնարավորություն չի եղել ստուգել այս վկայությունները դատավարության ընթացքում, արժանի է հատուկ մտահոգության:

4/ Ոստիկանության ցուցմունքներով դատապարտելու մասին արձանագրված է. 'Զգալի թվով գործեր հիմնված էին ոստիկանների տված վկայությունների վրա` առանց բավարար հնարավորություն տալու պաշտպանվող կողմին ստուգելու տվյալ փաստը նախնական քննության ժամանակ, որն իր հերթին կասկածներ է առաջացնում դիտարկված գործերում հավասար պայմանների առկայության մասին: Բազմաթիվ գործերում ոստիկան վկաների ցուցմունքները դատապարտման առաջնային հիմք են հանդիսացել` հաճախ հաշվի չառնելով ընթացակարգային խախտումները, հակասությունները և լրացուցիչ ապացույցների բացակայությունը”:

5/ Խոշտանգումներով ձեռք բերված ապապցույցների մասին.
'Մոնիտորինգային գործունեության ամբողջ ընթացքում ԺՀՄԻԳ-ի աշխատակիցների ուշադրությունն են գրավել ոստիկանության կողմից խոշտանգումների և վատ վարվելակերպի մասին բողոքները: Չնչին բացառություններով ինչպես դատախազները, այնպես էլ դատավորները չեն արձագանքել այն դեպքերում, երբ թե՛ երկրի և թե՛ միջազգային օրենքները հակառակն են պահանջել: Զեկույցը նաև բացահայտում է այն օրինաչափությունը, որ դատավորները միշտ չէ, որ գնահատել են ապացույցների ձեռքբերման թուլատրելիությունն այնպես, ինչպես պահանջվում է երկրի և միջազգային ստանդարտներով: Այդ ստանդարտներն անընդունելի են համարում խոշտանգումների ու վատ վարվելակերպի միջոցով ձեռք բերված ապացույցները: Այդպիսի ապացույցները բացառելու համար պաշտպանական կողմի միջնորդությունները հիմնականում անտեսվել և մերժվել են: Որոշ դեպքերում դատավորները հիմնվել են ամբաստանյալների նախաքաննական հայտարարությունների վրա, որոնք հակասում էին դատավարության ժամանակ նրանց ցուցմունքներին` հաշվի չառնելով ճնշումներն ու ահաբեկման մասին վկայությունները: Նմանապես, դատավորնեը հիմնվել են վկաների ցուցմունքների վրա, որոնք ակնհայտորեն ստացվել եմ ճնշման տակ':

ԵԱՀԿ զեկույցում տեղ գտած այս, ինչպես նաեւ բազմաթիվ այլ դիտարկումներ ցույց են տալիս, որ այսօր բանտերում պահվող եւ արդեն ազատված քաղբանտարկյալների նկատմամբ արդարադատություն չի իրականացվել: Զեկույցը հիմնովին ժխտում է ռեժիմի պնդումներն այն մասին, թե նրանք պատիժ են կրում օրենքով սահմանված կարգով եւ լուրջ հիմքեր է ստեղծում քաղբանտարկյալների ազատ արձակման համար:
Հայ Ազգային Կոնգրեսի Կենտրոնական գրասենյակը, միաժամանակ, իր տարակուսանքն է հայտնում զեկույցի հրապարակման անհիմն ուշացման առթիվ, ինչի պատճառով Հայաստանի իշխանություններն անպատիժ կերպով շարունակեցին անօրինական դատավարությունները՝ անմեղ մարդկանց ազատազրկման դատապարտելով իրենց քաղաքական հայացքների եւ օրինական քաղաքական գործունեության համար: Հույս ենք հայտնում, որ, հենվելով իր իսկ գնահատականների վրա, ԵԱՀԿ/ԺՄԻԳ նաեւ համարժեք գործունեություն կծավալի քաղբանտարկյալների անհապաղ ազատման եւ Հայաստանում ժողովրդավարական ազատությունների վերականգնման ուղղությամբ:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Norton]

ՀԱԿ-ը ԵՄ դեսպաններին է ներկայացրել իր «100 քայլ» ծրագիրը

Մարտի 24-ին Հայ Ազգային Կոնգրեսի համակարգող Լևոն Զուրաբյանը եւ տնտեսական հանձնախմբի ներկայացուցիչներ Հրանտ Բագրատյանը, Բագրատ Ասատրյանը, Վահագն Խաչատրյանը և Վահագն Ղազարյանը հանդիպել են Հայաստանում հավատարմագրված Եվրամիության, այդ թվում` Ֆրանսիայի, Գերմանիայի, Մեծ Բրիտանիայի, Իտալիայի, Հոլանդիայի, Լիտվայի, Հունաստանի, Բուլղարիայի, Ռումինիայի, Լեհաստանի դեսպաններին և դիվանագետներին, ինչպես նաև ԵՄ պատվիրակության ղեկավարին:

Ինչպես NEWS.am-ը տեղեկանում է ՀԱԿ-ի կենտրոնական գրասենյակից, հանդիպման ընթացքում Կոնգրեսի տնտեսական հանձնաժողովի ներկայացուցիչները դիվանագետներին են ներկայացրել «100 Քայլ» տնտեսական համակարգային վերափոխումների ծրագիրը, որի առանցքային նպատակներից են հարկային բեռի տեղափոխումը մանր ու միջին բիզնեսից դեպի խոշոր օլիգարխիկ բիզնես, մրցակցության խրախուսումը և ձեռնարկատիրական գործունեության մեջ հասարակության լայն շերտերի ներգրավումը:

Ծրագրի ներկայացումից հետո ծավալվել է քննարկում, որի ընթացքում Կոնգրեսի ներկայացուցիչները պատասխանել են ներկաներին հետաքրքրող հարցերին: Քննարկվել են մասնավորապես «100 Քայլ» ծրագրի խնդրահարույց համարված մի քանի գաղափարներ, ինչպիսիք են կապիտալի արտահանման հարկի ներդրման, բանկերի հիմնադիր կապիտալի նվազագույն շեմի իջեցման և քաղաքականությամբ զբաղվող գործարարների ձեռնարկությունները պետական կառավարմանը հանձնելու վերաբերյալ կետերը:

[Norton]

ՀԱԿ հանդիպումը չի կայանա

2010թ. մարտի 27-ին նախատեսվում էր հանդիպում` Հայ Ազգային Կոնգրեսի կենտրոնական գրասենյակի ներկայացուցիչների և Հայ Ազգային Կոնգրեսի Գյումրու տարածքային կառույցի ակտիվի և համակիրների հետ, որի ընթացքում քննարկվելու էին ինչպես արտաքին մարտահրավերներին վերաբերող, այնպես էլ ներքաղաքական և սոցիալ-տնտեսական բնույթի հարցեր, մասնավորապես` վերջին թանկացումներով պայմանավորված:

Սակայն նախատեսնված հանդիպումը առայժմ չի կայանա, քանի որ, ըստ ՀԱԿ-ի, նախապես պայմանավորված երկու դահլիճների պատասխանատուները, իշխանությունների ճնշման տակ, առանց լուրջ պատճառաբանության, հրաժարվեցին դահլիճ տրամադրելուց:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի Գյումրու տարածքային գրասենյակը խստագույնս դատապարտում է իշխանությունների կողմից վարվող ճնշման և հետապնդման անպատվաբեր ու անհեռանկար քաղաքականությունը:

[Chuk]

Հայտարարություն

31.03.2010թ.

Հայաստանի արդարադատության նախարարությունը և վճռաբեկ դատարանը առարկություններ են ներկայացրել ԵԱՀԿ ժողովրդավարական հաստատությունների և մարդու իրավունքների գրասենյակի մարտիմեկյան գործերով վերջերս հրապարակած զեկույցին, որում մոտ հարյուր քրեական գործերի ընթացքի մանրամասն դիտարկման ու գնահատման արդյունքում, թեև զգալի ուշացումով, անձի ազատության իրավունքի, անմեղության կանխավարկածի, կողմերի հավասարության սկզբունքի, միայն ոստիկանական ցուցմունքներով, ինչպես նաև խոշտանգումներով ու ահաբեկումներով ձեռք բերված ապացույցներով անձանց դատապարտելու մի քանի տասնյակ կոպտագույն խախտումներ ու փաստեր են արձանագրվել:

Արդարադատության նախարարությունը մոռանալով, որ ինքը Կառավարության մարմին է, ՀՀ սահմանադրությամբ և օրենքներով որևէ գործառույթ չունի ո՛չ դատարանների արդարադատության իրականացման, ո՛չ էլ հետաքննության ու նախաքննության մարմինների գործունեության, առավել ևս՝ ՀՀ դատախազության նկատմամբ, համառորեն ու պնդաճակատությամբ «հերքում է» իր հետ որևէ առնչություն չունեցող կառույցների թույլ տված ապօրինություններն ու սխալները:

Վճռաբեկ դատարանն էլ, իր հերթին, իրեն իրավունք է վերապահում կարծիքներ ու գնահատականներ հայտնել Մարտի 1-ի գործերով, որոնցով մեղադրյալների ու դատապարտյալների, նարնց պաշտպանների վճռաբեկ բողոքների բացարձակ մեծամասնությունը նույնիսկ վարույթ չի ընդունել ու չի քննել:

Մարտի 1-ի գործերից անտեղյակ այս երկու պետական մարմինները անամոթաբար առարկում ու փորձում են հերքել հազարավոր քաղաքացիների աչքի առաջ կատարվածը, կեղծում են հայտնի իրողություններն ու փաստերը, խեղաթյուրում, աղավաղում օբյեկտիվն ու իրականը, փորձում լղոզել ու կոծկել միջազգային փորձագետների դիտարկումն ու արձանագրումը:

ԵԱՀԿ/ԺՀՄԻԳ-ի զեկույցին տառացիորեն հաջորդեցին ԱՄՆ Պետդեպարտամենտի, Խոշտանգումների և անմարդկային կամ արժանապատվությունը նվաստացնող վերաբերմունքի կամ պատժի կանխարգելման Եւրոպական Կոմիտեի (CPT)՝ վարչախմբի համար ոչ պակաս աննպաստ ու տհաճ զեկույցները:

Այդ հեղինակավոր կառույցների արձանագրած՝ ՀՀ քաաղացիներին կյանքից կամայական ու անօրեն զրկելու, քաղաքացիներին խոշտանգելու ու ծեծելու, կամայական ձերբակալելու ու կալանելու, արդար դատաքննության իրավունքից զրկելու, իշխանությունն ազատ փոխելու ՀՀ քաղաքացիների իրավունքի սահմանափակման, քաղաքացիներին խոսքի, մամուլի ու հավաքների ազատությունից զրկելու, իրավապահ մարմինների աշխատակիցների կողմից մարտի 1-ին ձերբակալված անձանց նկատմամբ կիրառված անհամաչափ ֆիզիկական ուժի ու բռնության, շատ ու շատ այլ ապօրինությունների ու խախտումների փաստերից անհրաժեշտ հետևություններ անելու, հնարավորինը շտկելու, մեղավորներին պատասխանատվության ու պատժի ենթարկելու փոխարեն վարչախումբը լծվել է դրանք հերքելու անհեռանկար ու անպատվաբեր գործին:

Իշխանությունը բռնությամբ զավթած վարչախմբին չի հաջողվելու կոծկել ու թաքցնել իր գործած հանցանքները: Մարտի 1-ի դեպքերի յուրաքանչյուր բացահայտում ու արձագանք մոտեցնում է վարչախմբի պարագլուխների ու նրանց կամակատարների դատարանի առաջ կանգնելու օրը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
պետաիրավական հանձնաժողով

[Chuk]

Հայտարարություն

12.04.2010թ.

2004 թ. ապրիլի 12-ին քոչարյանական վարչախումբը Հայաստանի Հանրապետության պատմության մեջ առաջին անգամ բռնի ուժ գործադրեց խաղաղ ցուցարարների դեմ։ Ցույցը վարչախմբից ընդամենը պահանջում էր կատարել Սահմանադրական դատարանի մեկ տարի առաջ ընդունած որոշումը։ Բաղրամյան պողոտայում անզեն ու խաղաղ ցուցարարների վրա հարձակվեցին հատուկ միջոցներով զինված ոստիկաններ՝ որպես բազա ունենալով Ազգային ժողովի բակը։ Տեղի ունեցավ դաժան ջարդ։ Բազմաթիվ մարդիկ, այդ թվում նաեւ կանայք եւ տարեց մարդիկ ստացան մարմնական վնասվածքներ, շուրջ 200 հոգի ձերբակալվեցին։ Ջարդից հետո անմեղ մարդիկ ենթարկվեցին դատական պատասխանատվության, հանցագործները մնացին անպատիժ։

Ապրիլի 12-ին կատարված հանցագործությունը մնաց անպատիժ։ Դա այն, թերեւս, ամենակարեւոր հանգամանքներից մեկն էր, որից ոգեշնչված, նույն բռնապետությանը կրկնեց այն 2008-ի մարտի 1-ին՝ այս անգամ ավելի դաժան եւ արդեն հրազենի օգտագործմամբ, ինչին զոհ գնաց 10 քաղաքացի։ Այսօրինակ ոճրագործությունները, անպատիժ մնալով, կրկնվելու հնարավորություն ունեն։ Ուստիեւ, ինչպես մարտիմեկյան, այնպես էլ ապրիլի 12-ի հանցագործները անպայման պատասխանատվության պետք է ենթարկվեն՝ հանուն արդարության, հանուն օրինականության, հանուն հայկական պետականության գոյատեւման։

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Chuk]

Հայտարարություն

12.04.2010

Հայաստանի Հանրապետության Ազգային ժողովն առաջին ընթերցմամբ ընդունել է "Հայաստանի Հանրապետության Քաղաքացիական օրենսգրքում փոփոխություններ եւ լրացումներ կատարելու", ինչպես նաեւ "Հայաստանի Հանրապետության Քրեական եւ Քրեական Դատավարության օրենսգրքերում փոփոխություններ կատարելու մասին" Հայաստանի Հանրապետության օրենքների նախագծերը: Տեղի տալով եվրոպական կառույցների համառ պահանջներին`վերջապես վերացվում է քրեական հետապնդումը վիրավորանքի եւ զրպարտության համար, ինչն անշուշտ դրական երեւույթ է, սակայն, բարեփոխման անվան տակ փորձ է արվում սահմանել այնպիսի նորմեր, որոնք իմաստազրկում են ողջ բարեփոխումը:

Խոսքը վերաբերում է Քաղաքացիական Օրենսգրքում նախատեսվող այն փոփոխությանը, ըստ որի, վիրավորանքը սահմանվում է որպես խոսքի, պատկերի, ձայնի, նշանի կամ այլ միջոցով պատիվը, արժանապատվությունը, կամ գործարար համբավը արատավորելու նպատակով կատարված հրապարակային արտահայտություն: Նման անորոշ, առանց հստակ բնորոշման սահմանումը դիտավորյալ է արված` կամայական մեկնաբանություն տալու համար: Ծանոթ լինելով մեր իշխանավորների հիվանդագին "ինքնասիրությանը" եւ նկատի ունենալով դատական իշխանության` գործադիրի կամակատար լինելու հանգամանքը, կարելի է չկասկածել, որ այս փոփոխություններն օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո, դատարանները կհեղեղվեն իշխանավորների բողոքներով` ընդդեմ զանգվածային լրատվության միջոցների եւ այլոց, ովքեր կփորձեն որեւէ կերպ քնանդատել նրանց, իսկ դատարաններն էլ վճիռներ կկայացնեն վերջիններիս դեմ:

Պակաս ուշագրավ չեն որպես բարոյական վնասի հատուցում սահմանված գումարի հսկայական չափերը` դրան գումարած նաեւ նյութական վնասի հատուցումը եւ դատական ծախսերը: Մենք դա արդեն մեկ անգամ տեսել ենք Քոչարյաններն ընդդեմ "Հայկական Ժամանակ" օրաթերթի դատի ժամանակ: Երկու-երեք նման խոշոր տուգանք, եւ ցանկացած ԶԼՄ կսնանկանա ու կդադարի գոյություն ունենալ: Միայն ազատ խոսքից սարսափող իշխանությունն է, որ դիմում է նույն այդ ազատ խոսքի նկատմամբ ծայրահեղ մեթոդների; Ակնհայտ է, որ այս օրենքն օգտագործվելու է միայն ընդդիմադիր ԶԼՄ-ների եւ գործիչների դեմ, ինչը արձանագրվել է նաեւ հանրային քննարկումների ժամանակ:

Սույն նախագիծը որոշակի հակասության մեջ է մտնում նաեւ "Զանգվածային լրատվության մասին" ՀՀ օրենքի դրույթների հետ. /Հոդված 4. Լրատվության ոլորտում խոսքի ազատության իրավունքի ապահովման երաշխիքները և Հոդված 7. Լրատվության ոլորտում խոսքի ազատության իրավունքի սահմանափակումները/:

Հայ Ազգային Կոնգրեսը հայտարարում է, որ իշխանությունը բարեփոխման պատրվակով պարզապես շարունակում է օրենսդրությունը հարմարացնել իր հանցավոր գործունեությանը»,-ասված է հայտարարության մեջ:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Sagittarius]

Հայտարարություն

12.04.2010

Խոսքը վերաբերում է Քաղաքացիական Օրենսգրքում նախատեսվող այն փոփոխությանը, ըստ որի, վիրավորանքը սահմանվում է որպես խոսքի, պատկերի, ձայնի, նշանի կամ այլ միջոցով պատիվը, արժանապատվությունը, կամ գործարար համբավը արատավորելու նպատակով կատարված հրապարակային արտահայտություն: Նման անորոշ, առանց հստակ բնորոշման սահմանումը դիտավորյալ է արված` կամայական մեկնաբանություն տալու համար: Ծանոթ լինելով մեր իշխանավորների հիվանդագին "ինքնասիրությանը" եւ նկատի ունենալով դատական իշխանության` գործադիրի կամակատար լինելու հանգամանքը, կարելի է չկասկածել, որ այս փոփոխություններն օրինական ուժի մեջ մտնելուց հետո, դատարանները կհեղեղվեն իշխանավորների բողոքներով` ընդդեմ զանգվածային լրատվության միջոցների եւ այլոց, ովքեր կփորձեն որեւէ կերպ քնանդատել նրանց, իսկ դատարաններն էլ վճիռներ կկայացնեն վերջիններիս դեմ:

էս ի՞նչ ցիրկ ա, նույնիսկ եթե քաղաքկանության մեջ չխորանանք, մի հատ շատ պրիմիտիվ օրինակ, ասեն թե ես Կոկա-Կոլայից /ենթադրենք/ դժգոհ եմ, ու բողոքի ակցիա եմ կազմակերպում, որի ժամանակ մարդիկ պաստառներ են բռնում, որի վրա Կոկա-Կոլա է գրած՝ վրան խաչ քաշաք, հիմա ի՞նչ.... Կոկա-Կոլան ինձ պետք է դատի՞ գործարար համբավը արատավորելու համար

[Chuk]

Հայտարարություն

22.04.2010

Հայ-թուրքական արձանագրությունների վավերացման կասեցման մասին Սերժ Սարգսյանի որոշումը ոչ այլ ինչ է, քան այսպես կոչված «նախաձեռնողական» քաղաքականության սնանկության խոստովանումն ու արձանագրումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսը սույն թվի փետրվարի 2-ի հայտարարության մեջ արդեն անդրադարձել է Ցյուրիխյան ուրացման գործարքին: Կոնգրեսը կողմ է հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորմանը, սակայն մեզ համար անընդունելի է Թուրքիայի պահանջով արձանագրություններում նախատեսված և Հայոց Ցեղասպանության իրողությունը հարցականի տակ դնող պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծումը: Հանձնաժողովի ստեղծումը ոչ միայն վիրավորանք է Ցեղասպանության զոհերի հիշատակի նկատմամբ, այլ նաև գործնականում, հայ-թուրքական հաշտեցմանը նպաստելու փոխարեն, դառնալու է մեր ժողովուրդների հարաբերությունները թունավորող գործիք:

Թե՛ բարոյական, թե՛ քաղաքական տեսակետից անընդունելի այս գործարքի ստորագրումը Սերժ Սարգսյանի վարչախմբի կողմից ծառայեց միայն մեկ նպատակի` կեղծված նախագահական ընտրություններով և մարտի 1-ի սպանդով իշխանությունը բռնազավթած ռեժիմի համար միջազգային հանրության կողմից լեգիտիմացմանը և աջակցության ապահովմանը: Մինչդեռ, իրականացան Հայ Ազգային Կոնգրեսի բոլոր նախազգուշացումները Հայաստանի համար այդ գործընթացի վտանգավորության մասին: Հակառակ հռչակված նպատակներին, հայ-թուրքական հաշտեցման գործընթացը վերածվեց հայ-թուրքական առճակատման գործընթացի: Օգտվելով ռեժիմի անձեռնհասությունից, Թուրքիան հետևողականորեն շարունակեց կապել արձանագրությունների վավերացումը և սահմանների բացումը Ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման հետ: Արդյունքում, ոչ միայն չթուլացան միջազգային ճնշումները Ղարաբաղի հարցում, այլ ընդհակառակը`այն աստիճանի ահագնացան, որ դրանց ներքո Հայաստանն առաջին անգամ իր նորանկախ պատմության մեջ համաձայնեց Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության շրջանակում սահմանափակել Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունքը (ԵԱՀԿ-ի Աթենքյան հայտարարություն): Կապելով հայ-թուրքական և ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացները, Թուրքիային հաջողվեց նաև առանցքային և Հայաստանի համար վտանգավոր դերակատարություն ստանձնել Ղարաբաղի շուրջ ընթացող միջազգային բանակցություններում, վտանգվեց այդ բանակցությունների օպտիմալ` Մինսկի խմբի ձևաչափը:

Խճճվելով սեփական «նախաձեռնողական» քաղաքականության սարդոստայնում, ակնհայտ ձախողումների հանդիման, Սերժ Սարգսյանն այլևս ի վիճակի չէ չեզոքացնել իր քաղաքականության վնասները: Մի կողմից կասեցնելով վավերացման գործընթացը, մյուս կողմից արտահայտելով պատրաստակամություն այն շարունակելու, ռեժիմը ըստ էության, խոստովանում է, որ հայտնվել է փակուղու մեջ, այլևս չունի հետագա քայլերի ծրագիր և զբաղված է կիսատ-պռատ, անսկզբունքային և անհետևողական գործողությունների միջոցով սեփական հասարակության և միջազգային հանրության առջև իր դեմքը փրկելու ապարդյուն ջանքերով: Քաղաքական սխալ հաշվարկների վրա հիմնված, հակասական և անիրականանալի պարտավորություններ ստանձնելով, իշխանությունները խաթարում են Հայաստանի, որպես հուսալի գործընկերոջ, վարկը և հնարավորություն ստեղծում Հայաստանը միջազգային ասպարեզում ապակառուցողական ներկայացնելու համար:
Այս արատավոր ընթացքը կասեցնելու միակ հնարավորությունն է ներկա վարչախմբի օր առաջ հեռացումը և արտահերթ ընտրություններով լեգիտիմ իշխանության ձևավորումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Chuk]

Հայտարարություն

24.04.2010թ.

1915թ. Արեւմտյան Հայաստանում եւ ողջ Օսմանյան Թուրքիայում սկսվեց եւ ի կատար ածվեց մարդկության պատմության ծանրագույն ոճիրներից մեկը՝ իր հազարամյա բնօրրանում ապրող հայության պետականորեն կազմակերպված ոչնչացումն ու արտաքսումը։

1965 թվականից ի վեր Հայաստանում, ավելի վաղ նաեւ Սփյուռքում, Ապրիլի 24-ը, որպես Ցեղասպանության զոհերի հիշատակի ոգեկոչման խորհրդանշական օր, նշում է ողջ հայությունը, ամբողջ աշխարհում։

Անհերքելի իրողությունների, դրանց մասին վկայող տասնյակ հազարավոր փաստերի ու փաստաթղերի, հայ եւ օտար պատմաբանների ու հրապարակախոս վերլուծաբանների հազարավոր ուսումնասիրությունների շնորհիվ 1970-ական թվականներից ի վեր աշխարհն սկսեց ճանաչել ու դատապարտել Հայոց ցեղասպանությունը։ Դա Ցեղասպանության արդյունք սփյուշքահայության եւ հայ ժողովրդի հաղթարշավն էր անսակարկելի պատմական իրողությունը ժխտող թուրքական հզոր պետական քարոզչամեքենայի դեմ։

Հայ ժողովուրդն այս տարի առաջին անգամ 1915թ. Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օրը նշում է խիստ յուրահատուկ պայմաններում։

Հայաստանում իշխող ներկա վարչախումբը, տաս տարուց ավելի, որպես ելակետ ունենալով միմիայն ապօրինաբար ձեռք բերված իշխանության պահպանման, վերարտադրման ու դրա օգտագործմամբ երկիրն ու ժողովրդին թալանելու խնդիրը՝ այդ նպատակին է ծառայեցրել նաեւ 1915 թ. Ցեղասպանության հարցը։ Արտաքին քաղաքականության հիմքում դնելով՝ քոչարյանասերժական վարչախումբը այն, գիտակցված, դարձրեց սակարկության առարկա՝ դրանից քամելով իր գոյատեւման ապահովման համար անհրաժեշտը առավելագույնը։ Հետեւողականորեն իրագործված անբարո ու դավաճանական այդ ընթացքի այսօր առկա տրամաբանական վերջնակետը երկրի ինքնակոչ ղեկավարի մակարդակով Ցեղասպանության իրողությունը կասկածի տակ դնելու, ըստ էության, ուրանալու փաստն է՝ առարկայացած այսպես կոչված, «Պատմաբանների հանձնաժողովիե ստեղծման արձանագրված պաշտոնական համաձայնությամբ։ Դրանով թուրքական պետական մերժողական քաղաքականությունն ու դիվանագիտությանը ստացան իրենց երբեւէ երազած ամենակարեւոր փաստարկը։

Հայ Ազգային Կոնգրեսը, առաջին իսկ պահից անընդունելի է համարել երկու երկրների հարաբերությունների կարգավորման կարեւոր խնդրի լուծման մեջ Ցեղասպանության բացահայտ իրողությունը կասկածի տակ դնող «Պատմաբանների հանձնաժողովիե մասին դրույթը, այն արժանացել է նաեւ ողջ հայության, մասնավորապես Սփյուռքի կտրական հակազդեցությանը։

Այսօր, հերթական անգամ ոգեկոչելով 1915թ. Ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակը, մենք համոզված ենք, որ այդ հիշատակը ոչ միայն ծիսական խոնարհում ու զգացական միջոցառումներ, այլեւ քաղաքական, ազգային ու բարոյական գործնական պարտավորություն ու պատասխանատվություն է պահանջում ողջ հայությունից։ Առաջին հերթին՝ ուրացման ու քաղաքական շահարկման ու դրանց հեղինակների միահամուռ մերժման տեսքով:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Chuk]

Հայտարարություն

27.04.2010թ.

Հայ-թուրքական արձանագրությունների վավերացման «ընթացակարգի կասեցման» մասին Սերժ Սարգսյանի որոշումը, ըստ էության, փոփոխություն չի մտցնում Հայաստանի խորհրդարանում այդ արձանագրությունների վավերացման գործընթացի կագավիճակի մեջ: Ուստի, այն ավելի ճիշտ է անվանել ոչ թե որոշում «կասեցման» մասին, այլ որոշում «ուղերձի» մասին, որով նա արտահայտում է իր խորը ֆրուստրացիան (հուսախաբությունը) այսպես կոչված հայ-թուրքական «ֆուտբոլային» դիվանագիտության արդյունքների վերաբերյալ: Սերժ Սարգսյանն ունի բոլոր հիմքերը նման ֆրուստրացիայի համար: Դրանք հետևյալն են.

1. Նրա վարած քաղաքականության ամենակարևոր ձախողումն այն է, որ հակառակ հռչակված մտադրությունների և խոստումների չհաջողվեց անջատել հայ-թուրքական գործընթացը ղարաբաղյան կարգավորումից:

2. Այդ անհաջողության հետևանքով հայ-թուրքական և ղարաբաղյան կարգավորման գործընթացները այլևս միջազգային հանրության կողմից դիտարկվում են որպես փաթեթով լուծվելիք միասնական խնդիր:

3. Արձանագրելով այս իրողությունը՝ Թուրքիան հասավ նրան, որ այսուհետև միջազգային հանրության, առաջին հերթին Մինսկի խմբի համանախագահող գերտերությունների ջանքերը ուղղվելու են ղարաբաղյան հարցի շուտափույթ լուծման համար Հայաստանի վրա ճնշումներ գործադրելուն:

4. Արձանագրություններով նախատեսված պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծման` Թուրքիայի պահանջով արված զիջումը, որին Սերժ Սարգսյանը դիմել էր Թուրքիայի հետ հարաբերությունները առանձին կարգավորելու նպատակով, այսպիսով դառնում է անտեղի և միակողմանի զիջում: Բարոյապես անընդունելի նմամ զիջման համար չկար որևէ քաղաքական անհրաժեշտություն, քանի որ ղարաբաղյան խնդրի լուծելու պարագայում Թուրքիան առանց այդ էլ բացելու էր սահմանը:

5. Ի դեմս պատմաբանների հանձնաժողովի մասին դրույթի Թուրքիան, առանց որևէ հատույցի ստացավ այն, ինչը աշխատում է անգամ առանց արձանագրությունների վավերացման, թույլ տալով ԱՄՆ-ին շրջանցել Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը և ընդհանրապես դժվարացնելով ճանաչման գործընթացը:

6. Անգամ Ղարաբաղի խնդրում Թուրքիայի կողմից պահանջների բավարարման դեպքում Սերժ Սարգսյանը այլևս չի կարող հրաժարվել հանձնաժողովից:

7. Ստանալով Ցեղասպանության ուրացումը և ոչինչ չհատուցելով դրա փոխարեն, Թուրքիան հիմա զարգացնում է հաջողությունը, պահանջելով սահմանի վերաբացման դիմաց նաև Աղդամի և Ֆիզուլիի վերադարձը Ադրբեջանին և, ըստ որոշ տվյալների, արդեն ստացել է այդ հարցում համանախագահող տերությունների աջակցությունը:

Սերժ Սարգսյանը, թերևս, իրեն խաբված է զգում Թուրքիայի և միջազգային հանրության կողմից, սակայն ավելի ծանր է այն հանգամանքը, որ նա խաբել է հայ ժողովրդին: Այս խայտառակ տապալման հիմնական պատճառն այն է, որ Սերժ Սարգսյանը ստիպված մտավ դիվագիտական այնպիսի գործընթացների մեջ, որոնք թույլ են տալիս իրեն ձեռք բերել միջազգային հանրության աջակցությունը և ամրապնդել իր խոցելի և ոչ-լեգիտիմ կառավարումը Հայաստանում: Կործանարար այս գործընթացի կասեցման միակ միջոցն այն է, որ դադարեցվեն բռնության և դրսի օժանդակությանը կառչելու փորձերը և երկրում նախաձեռնվեն համերաշխության և ազգային համախմբման գործընթացներ, որոնք կհանգեցնեն Հայաստանում ժողովրդավարության և լեգիտիմ իշխանության ձևավորումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Վիշապ]

3–րդ կետը անհիմն է։ 16 տարի է, ինչ շուտափույթը չի աշխատում, ու շուտափույթի որևէ շարժառիթ չկա։ 4–րդ կետը՝ առուն պետք է թռնել, նոր ասել «հոպ»։ 5–րդ կետը միարժեք չի։ ԱՄՆ–ն էլի «Մեծ Եղեռն» էր արտասանելու, եթե նույնսիկ քիրվայությունը չլիներ։ Ճանաչող լիներ, քիրվայությունից առաջ 10 տարի նույն վիճակն էր, թող ճանաչեր։ 6–րդ կետը՝ Կարող է, արձանագրությունները դեռ վավերացված չեն, վավերացումն էլ արդեն խիստ կասկածելի է։ 7–րդ կետը արդեն ինդուկտիվ–դեդուկցիոն մտքերի տրանսֆորմացիայի ու համատիեզերական գուշակությունների շարքից է։

[Chuk]

Հայտարարություն

07.05.2010թ.

ՀՀ Կրթության և գիտության նախարարությունը հանդես է եկել մի օրենսդրական նախաձեռնությամբ, որի ընդունումը սպառնում է վտանգել և ի չիք դարձնել անկախության գլխավոր ձեռքբերումներից մեկը՝ պետական լեզվի հիմքի վրա միասնական ազգային հանրակրթական դպրոցի համակարգը։

Մայրենի լեզվի հիման վրա հանրակրթության ապահովումը մարդու ազգային ինքնության ձևավորման, դրանով իսկ՝ ազգի ընդհանրական ինքնության պահպանման ու խորացման, վերջին հաշվով՝ ազգային անկախ պետականության կայացման ու հարատևման գրավականն է։ Մայրենի լեզվով հանրակրթությունն է, որ առավելագույնս ապահովում է համամարդկային արժեքների և համաշխարհային մշակույթի համընդհանուր մատչելիությունն ու տարածումը ամբողջ ժողովրդի մեջ՝ այն դարձնելով ազգայինը սնուցող կարևոր մի աղբյուր։ Որպես ինքնապահպանման թիվ մեկ քաղաքական խնդիր, դա գիտակցվել է տասնյակ դարեր առաջ. ժամանակին ա՛յդ գիտակցումն է եղել հայոց գրերի արարման, հայկական դպրոցի ու դպրության ստեղծման միակ խթանիչը։ Գիտակցական թե ենթագիտակցական մակարդակով նույն այդ շարժառիթն է աշխարհի տարբեր ծայրերում առաջացած գաղթօջախներում հայկական դպրոց հիմնելը դարձրել առաջին խնդիր։ Նույն այդ գիտակցումով է, որ նորանկախ Հայաստանի առաջին խորհրդարանը օրենքի ուժ տվեց հանրակրթական դպրոցներում ՀՀ հայազգի քաղաքացիների համար պարտադիր հայկական կրթությանը։

Նախապատրաստվող օրենսդրական փոփոխությունները խնդիր ունեն ճանապարհ բացել օտար լեզուներով հանրակրթական դպրոցների համար։ Դրանով վարչախումբը ընդունում է հայերեն կրթության անլիարժեքությունը, մատնում հայությանը երկրորդ կարգի ազգ համարելու իր ընկալումը։

Քաղաքական իշխանության սանձարձակության, օրինականության ու պաշտպանվածության բացակայության, սոցիալական բևեռացման խորացման, համատարած աղքատության, ամեն ինչին միայն բիզնեսի տեսանկյունից նայող պաշտոնեության պայմաններում սույն նախաձեռնությունը դառնում է տասնապատիկ վտանգավոր։ Այս պայմաններում օտարալեզու հանրակրթությունը, ինչպես ցույց է տվել փորձը, որպես «էլիտար», արագորեն տարածվելու, դառնալու է մի կողմից՝ սոցիալական անառողջ խմորումների, մյուս կողմից՝ հատկապես մտավոր պոտենցիալի արտագաղթի խթանման նոր մի դարպաս։

Հայ ազգային կոնգրեսը հայտարարում է, որ հիշյալ նախաձեռնությունը քաղաքական առումով վտանգավոր է, գավառամտության արգասիք և կոչ է անում դրա դեմ ստեղծել հասարակական անհանդուրժողականության մթնոլորտ, կանխել դրա իրականացումը։ Oտար լեզուների իմացությունը կարևորագույն խնդիր է, ինչը հնարավոր է և պետք է լուծել մայրենի լեզվով հանրակրթության շրջանակներում:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Chuk]

Հայտարարություն

20.05.2010թ.

Ս/թ մայիսի 19-ին Մարդու իրավունքների միջազգային ֆեդերացիան հայտարարություն է տարածել ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների խորհրդում ՀՀ-ում մարդու իրավունքների վիճակի վերաբերյալ զեկույցի քննարկման առիթով։ ՄԻՄՖ-ը միացել է մի շարք արձանագրումների ու գնահատականների, մասնավորապես՝ Մարտի 1-2-ին իշխանությունների կազմակերպած՝ սպանություններով ուղեկցված բռնարարքներին ու առ այսօր դրանց պատշաճ քննության բացակայությանը, արդարադատության համակարգի անկախության բացակայությանը, խոսքի եւ մամուլի, հավաքների ազատության դեմ հարուցված խոչընդոտներին ու սահմանափակումներին, անկախ հեռուստաընկերությունների ապօրինի եթերեզրկմանը, լրագրողների եւ այլոց նկատմամբ բռնություններին, իրավապաշտպանների ոչ նորմալ աշխատանքային պայմաններին, ընդհուպ մինչեւ գենդերային խտրականության խնդիրներին։

Տարակուսանքն է հարուցում այն փաստը, որ իրոք գոյություն ունեցող հիմնախնդիրների այս ցանկում տեղ չի գտել ամենակարեւորներից մեկը՝ Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայության փաստը, մանավանդ, որ այդ հարցի շուրջ նույնպես լուրջ քննարկում է եղել ՄԱԿ-ի հիշյալ զեկույցի քննարկման ժամանակ։ Համոզված ենք, որ ՄԻՄՖ-ը կգտնի սույն վրիպումը շտկելու ձեւ, մանավանդ, որ ապրիլի 6-ից Երեւանում մեկնարկած իր համաժողովում, իսկ համաժողովի տասնյակ պատվիրակներ նաեւ բազմահազարանոց հանրահավաքում, բազմիցս շեշտեցին քաղբանտարկյալների առկայության խայտառակ փաստը՝ պահանջելով նրանց անհապաղ ազատ արձակումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

[Տրիբուն]

Հայտարարություն

20.05.2010թ.

Ս/թ մայիսի 19-ին Մարդու իրավունքների միջազգային ֆեդերացիան հայտարարություն է տարածել ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների խորհրդում ՀՀ-ում մարդու իրավունքների վիճակի վերաբերյալ զեկույցի քննարկման առիթով։ ՄԻՄՖ-ը միացել է մի շարք արձանագրումների ու գնահատականների, մասնավորապես՝ Մարտի 1-2-ին իշխանությունների կազմակերպած՝ սպանություններով ուղեկցված բռնարարքներին ու առ այսօր դրանց պատշաճ քննության բացակայությանը, արդարադատության համակարգի անկախության բացակայությանը, խոսքի եւ մամուլի, հավաքների ազատության դեմ հարուցված խոչընդոտներին ու սահմանափակումներին, անկախ հեռուստաընկերությունների ապօրինի եթերեզրկմանը, լրագրողների եւ այլոց նկատմամբ բռնություններին, իրավապաշտպանների ոչ նորմալ աշխատանքային պայմաններին, ընդհուպ մինչեւ գենդերային խտրականության խնդիրներին։

Տարակուսանքն է հարուցում այն փաստը, որ իրոք գոյություն ունեցող հիմնախնդիրների այս ցանկում տեղ չի գտել ամենակարեւորներից մեկը՝ Հայաստանում քաղբանտարկյալների առկայության փաստը, մանավանդ, որ այդ հարցի շուրջ նույնպես լուրջ քննարկում է եղել ՄԱԿ-ի հիշյալ զեկույցի քննարկման ժամանակ։ Համոզված ենք, որ ՄԻՄՖ-ը կգտնի սույն վրիպումը շտկելու ձեւ, մանավանդ, որ ապրիլի 6-ից Երեւանում մեկնարկած իր համաժողովում, իսկ համաժողովի տասնյակ պատվիրակներ նաեւ բազմահազարանոց հանրահավաքում, բազմիցս շեշտեցին քաղբանտարկյալների առկայության խայտառակ փաստը՝ պահանջելով նրանց անհապաղ ազատ արձակումը:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

Բայց ինչ մի հատ տեղեկացված միջազգային հանրություն ունենք: ՄԱԿ-ն էլ ընդունեց, որ Հայաստանում քաղբանտարկյալ չկա: Վրիպում եմ ասել:

[Chuk]

Հայտարարություն
Ազատության հրապարակում բողոքի ակցիաների եւ ձերբակալությունների մասին

02.06.2010թ.

Վերջին օրերին անհատ քաղաքացիներ բողոքի քաղաքացիական ակցաներ են փորձում կազմակերպել նորաբաց Ազատության հրապարակում, ինչը ապօրինաբար խոչընդոտվում է ոստիկանության կողմից։ Մարդկանց նկատմամբ բռնություն է գործադրվում, նրանց ապօրինաբար տանում են ոստականական բաժանմունք։ Մայիսի 31-ին ոստիկանական բաժանմունք տարված 17 քաղաքացիներից 3-ին, այդ թվում նաեւ «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի լրագրող Անի Գեւորգյանին ձերբակալել են շինծու մեղադրանքներով, ինչպես միշտ՝ բացառապես ոստիկանների տված ցուցմունքի հիման վրա։

Ազատության հրապարակում տարբեր ակցիաներ անցկացնելու մարդկանց ցանկությունը ավելի քան բնական է։ Առաջին իսկ պահից, դեռ 1987թ. աշնանից, երբ ԽՍՀՄ պայմաններում հնարավոր եղավ իրացնել ազատ հավաքների իրավունքը, Օպերային թատրոնին կից Թատերական հրապարակը դարձավ առաջին ինքնաբուխ հավաքների, զանազան ակցիաների, քննարկումների վայր։ Հետագայում այն վերանվանվեց Ազատության հրապարակը հենց այն պատճառով, որ տարիներ շարունակ եղել էր հարյուրավոր նման քաղաքացիական ու քաղաքական միջոցառումների տեղ ու ձեռք բերել ժողովրդավարական ազատությունների ծննդավայրի խորհրդանիշի համարում։

Ազատության հրապարակը 2008թ. մարտիմեկյան ջարդից ու սպանդից, ապօրինաբար հայտարարված արտակարգ դրությունից ի վեր ոստիկանության կողմից փակված էր քաղաքացիների համար։ Ոստիկանությամբ շրջափակված այդ հրապարակում անցկացվեց չընտրված նախագահի երդման արարողությունը, ինչից հետո անհիմն երկար՝ երկու տարի ժամկետով այն դարձվեց շինհրապարակ՝ հույս ունենալով, որ այդ ընթացքում կմարի համաժողովրդական շարժումը։ Այդ ծրագիրը տապալվեց, հույսը չիրականացավ եւ այսօր, հրապարակի բացումից հետո իշխանությունն ստիպված է դիմել ցցուն ապօրինությունների՝ ընդհուպ զբոսնելու համար հրապարակի մուտքերը փակելով։ Ընդ որում, հրապարակ պարզ մուտք գործելը արգելվում է միայն քաղաքական ընդդիմության ներկայացուցիչներին, որոնց բոլորին արդեն դեմքով ճանաչում են։ Նաեւ խոչընդոտվում են մեկ կամ մի քանի քաղաքացիների՝ իրենց սահմանադրական իրավունքների իրացման շրջանակներում որեւէ ակցիա՝ խաթարելով այդ հրապարակում նման միջոցառումների անցկացման երկու տասնամյակի ընթացքում ձեւավորված ավանդույթը։

Հայ Ազգային Կոնգրեսն առայժմ որոշում չի ընդունել Ազատության հրապարակում միջոցառումներ անցկացնելու մասին, սակայն իրեն հասու բոլոր միջոցներով, ներառյալ բարոյական, քաղաքական ու իրավական աջակցությունը, պաշտպանելու է այն անհատներին, քաղաքացիներին, ովքեր տարբեր հավաքների անհատական կամ խմբային ակցիաներ անցկացնելու իրենց իրավունքնքը կորոշեն իրացնել դրա համար ավանդական դարձած Ազատության հրապարակում։ Վստահեցնում ենք, որ Ազատության հրապարակը բացվելու է ու շարունակելու է գործել որպես ազատ խոսքի, ազատությունների ընդլայնման ու մարդու իրավունքների իրացման տեղի, ինչպիսին այն եղել է, ու մնալու է այդպիսին այս եւ հաջորդ իշխանությունների օրոք։ Իսկ այսօրվա օրինախախտները, ապօրինի հրամաններ տվողները եւ կատարողները պատժվելու են օրենքի ողջ խստությամբ։

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ

---------- Ավելացվել է՝ 11:39 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 11:37 ----------

Հայտարարություն
«Շարունակում են խոչընդոտել»

02.06.2010թ.

«Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի մասին» ՀՀ օրենքում նախատեսված փոփոխություններով Հայաստանի իշխանությունները միայն մեկ նպատակ են հետապնդում` թվայնացման գործնթացը ծառայեցնել ՝ խոչընդոտելու անկախ որեւէ հեռուստատեսության մուտքը եթեր, մասնավորապես՝ արգելելու 2002 թ. ապօրինաբար փակված "Ա1+" վերաբացումը:

Ա1+-ի տեղեկատվություն տարածելու իրավունքի վերականգնումը ենթադրող՝ Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանի որոշումը չկատարելու եւ ընդհանրապես հեռուստաեթերը իշխանության խիստ վերահսկողության տակ պահելու նպատակով իշխող վարչախումբը չի խորշել խաբեության, պետական շահի ոտնահարման, հանցավոր անգործության, սահմանադրական իրավունքների խախտման եւ անարժանապատիվ հնարքների որեւէ փորձից:

2002-2008թթ. առանց հիմնավորումների եւ արժանահավատ տեխնիկական աուդիտի հայտարարեցին, որ Հայաստանում հասանելի են միայն 22 անալոգային հաճախականություններ, եւ շինծու մրցույթներով «ապահովեցին» Ա1+-ի "պարտությունը"՝ բոլոր 22 հաճախականությունները տրամադրելով հլու-հնազանդ հեռուստաընկերություններին, որոնք նախագահականի հրամանով են լուսաբանում քաղաքական նորությունները եւ անցուդարձը, անում զավեշտալի քայլեր՝ ընդհուպ մինչեւ ընդդիմության ասուլիսների կոլեկտիվ "բոյկոտները":

Մի ժամանակշրջանում, երբ ամբողջ աշխարհը անցում է կատարում թվայնացմանը, ինչը հնարավորություն է տալիս անհամեմատ ավելացնել հեռարձակման հնարավորությունները, Հայաստանի իշխանությունները ամեն բան արեցին այդ հնարավորությունները արհեստականորեն սահմանափակելու, չօգտագործելու եւ թվայնացման գործընթացը ձգձգելու համար: Մասնավորապես, Միջազգային Հեռահաղորդակցման Միությունում /International Telecommunications Union/ անգործության, իսկ ավելի ճիշտ՝ միտումնավոր անսկզբունքային եւ անհետեւողական աշխատանքի պատճառով, Հայաստանին հատկացվելիք անալոգային հաճախականությունների թիվը կրճատվել է 11-ի:

Երկու տարի խնդիրն անհիմն ձգձգելուց հետո Հայաստանի կառավարությունը պատրաստել է թվայնացման մի ծրագիր, որով մոտակա տարիներին կթվայնացնեն ՀՀ տրամադրության տակ գտնվող 11 անալոգային հաճախականություններից միայն 4-ը, ինչի հետեւանքով հեռարձակման հնարավորություն կստանա միայն 18 հեռուստաընկերություն: Իսկ դա նշանակում է, որ հակառակ երկու տարի առաջ տրված խոստումների, պետական շահագործման մուլտիպլեքսների գործարկմամբ ոչ միայն չեն ավելանալու հեռարձակաման հնարավորությունները, ինչը կվերացներ անկախ հեռուստատեսությունների գործունեության համար բոլոր տեխնիկական խոչնդոտները, այլ հակառակը`կրճատվելու են անգամ եղածները: Իսկ մասնավոր մուլտիպլեքսների մուտքը նախատեսվում է միայն 2015 թվականին այն էլ` անորոշ պայմաններով:

Նման անմեղսունակ ծրագրի հիմնավորման համար Հայաստանի իշխանությունները որեւէ հոդաբշխ պատասխան չեն տալիս հասարակության, անկախ փորձագետների, հեռարձակման բնագավառում մասնագիտական հետաքրքրություն ունեցող կազմակերպությունների հարցերին:

Թվայնացման ծրագրի հետ կապված ֆինանսական եւ տեխնիկական ասպեկտների ապօրինի քողարկումը հանրությունից եւ ոչնչով չհիմնավորված, հեռարձակման ոլորտում արհեստական սահմանանափակումներ պարունակող թվայնացման ծրագիրը ուղղված է երկու նպատակի. 1/ պահպանել իշխանության վերահսկողությունը հեռուստառադիոյի ոլորտի նկատմամբ, մասնավորապես շարունակել Ա1+ հեռուստատեսության ապօրինի արգելումը, 2/ սահմանել վարչախմբի կոռուպցիոն հնարավորությունները խոստումնալից հեռանկարներ ունեցող հեռահաղորդակցության բնագավառում:

Հայ Ազգային Կոնգրեսը պահանջում է հրաժարվել հեռահաղորդակցության բնագավառում արհեստական եւ անհիմն սահմանափակումներ ստեղծող այդ հակապետական եւ հակաժողովրդական ծրագրից եւ Ազգային Ժողով ներկայացվելիք օրինագծում ընդգրկել համապատասխան միջազգային եւ տեղական մասնագիտական կազմակերպությունների առաջարկները, որոնք ուղղված են խոսքի ազատության եւ անկախ հեռուստատեսության հեռարձակման հնարավորությունների ապահովմանը, կերաշխավորեն բնագավառի կառավարման թափանցիկությունը եւ հաշվետվությունը հանրության առջեւ:

Հայ Ազգային Կոնգրեսի
Կենտրոնական Գրասենյակ