Առաքինությո՞ւն, թե՞ տաղանդ

[Մանոն]

իսկ ընդհանրապես տաղանդը և ամեն բարոյական երևույթ առանց առաքինության ոչինչ է դառնում...

Չէի ասի...իհարկե շատ ցանկալի կլիներ, որ այդ երկուսը համադրվեին մեկ մարդու մեջ, բայց ոչ առաքինիությունը չի մարում տաղանդի դրսևորումը: Եսենինը վերջին կնամոլն էր, Մոցարտն իր կյանքն առանց գինու ու գարեջրատների չէր պատկերացնում, բայց երբ կարդում կամ լսում ես նրանց ստեղծագործությունները, մոռանում ես նրանց վարած կյանքի մասին: Դե Դալիի մասին՝ էլ չասեմ:

[Դեկադա]

Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

Երկուսն էլ շատ կարևոր են, չնայած հազվադեպ հանդիպող երևույթ է:Իմ կարծիքով առաքինության շնորհիվ էլ ավելի է ընդգծվում տաղանդը // ես էս տեսանկյունից եմ միշտ նայում մարդկանց//, չնայած չեմ հերքում, որ հարգում եմ տաղանդը` երբ այն օգտագործվում է հանուն մարդկության բարօրության:

[Narinfinity]

Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

Երկուսն էլ շատ կարևոր են, չնայած հազվադեպ հանդիպող երևույթ է:Իմ կարծիքով առաքինության շնորհիվ էլ ավելի է ընդգծվում տաղանդը // ես էս տեսանկյունից եմ միշտ նայում մարդկանց//, չնայած չեմ հերքում, որ հարգում եմ տաղանդը` երբ այն օգտագործվում է հանուն մարդկության բարօրության:

Սրանցից մեկը ընտրելով, կիսատ ենք պատկերացնում այն ամբողջական պատկերը,
Տաղանդ, մարդկային ձգտման, գործելու, ստեղծելու, արարելու կոչում, որը տրված է իրագործելու, կատարելու լավագույն կերպով, կատարյալին մոտեցնելու ցանկությամբ,
և առանց առաքինության դա կատարելը, շատ աղքատ է դարձնում ու ջլատում ստեղծման արտահայտման` տաղանդի կենսական ուժը,
Ասում են, եթե մի բան պիտի էն չանես?, ավելի լավ է երբեք չանես...
Այդ ստեղծագործությունները, որոնք ստեղծել են վերը նշված մարդիկ, ստեղծվել են նրանց առաքինի մուսաների շնորհիվ, այն լուսավորի շնորհիվ, որը պայքարում է կյանքի կոչվելու, արտահայտվելու, ընկալվելու և շարունակվելու ու փոփոխություններ կրելու համար...
Ներեցեք, եթե երկար ստացվեց...