Առաքինությո՞ւն, թե՞ տաղանդ

[Tanamasi]

Նկատել եմ, որ հասարակությունը ավելի գնահատում և նպաստում է ավելի տաղանդների զարգացմանը, քան առաքինության։ Չեմ կարծում, որ դա կապված է հենց մեր ժամանակաշրջանի հետ, նրա հետ, որ մարդիկ դարձել են ավելի անզգա, ավելի չոր ու անտարբեր։ Միշտ էլ այդպես է եղել։ Բոլորս էլ, երևի, հասկանում ենք, որ մեր հասարակությունը առանց առաքինի մարդկանց ուղղակի կփլուզվի ու ոչ մի բանի պիտանի չի լինի, բայց հոգու խորքում միշտ ձգտում ենք լինել տաղանդավոր, մեր երեխաներին տաղանդավոր մեծացնել և ոչ անպայման առաքինի, հարգում ենք տաղանդավորներին։ Բայց երբ պահը հասնում է կենցաղին, ապա գերադասելի է ապրել ու շփվել մի արդար, բարի և պարզ մարդու հետ։
Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

[ars83]

Նկատել եմ, որ հասարակությունը ավելի գնահատում և նպաստում է ավելի տաղանդների զարգացմանը, քան առաքինության։ Չեմ կարծում, որ դա կապված է հենց մեր ժամանակաշրջանի հետ, նրա հետ, որ մարդիկ դարձել են ավելի անզգա, ավելի չոր ու անտարբեր։ Միշտ էլ այդպես է եղել։ Բոլորս էլ, երևի, հասկանում ենք, որ մեր հասարակությունը առանց առաքինի մարդկանց ուղղակի կփլուզվի ու ոչ մի բանի պիտանի չի լինի, բայց հոգու խորքում միշտ ձգտում ենք լինել տաղանդավոր, մեր երեխաներին տաղանդավոր մեծացնել և ոչ անպայման առաքինի, հարգում ենք տաղանդավորներին։ Բայց երբ պահը հասնում է կենցաղին, ապա գերադասելի է ապրել ու շփվել մի արդար, բարի և պարզ մարդու հետ։

Ճիշտն ասած, մի քիչ չեմ հասկանում առաքինության ու տաղանդի այս հակադրությունը Չէ՞ որ եղել են տաղանդավոր և առաքինի մարդիկ, օրինակ՝ Կոմիտասը, Նարեկացին, Բախը, Բեթհովենը, Վան Գոգը, Ռախմանինովը, Գլեն Գուլդը, Դեկարտը, Դիկենսը, Դոստոևսկին, և այլն։

Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։

Կարծում եմ՝ առաքինությունն առաջնային է։ Քանի որ առաքինությունը օգտակար է ոչ միայն այն ունեցողին, այլև այդ մարդուն շրջապատողներին (Ս. Սերաֆին Սարովսկու բառերով՝ Спасись сам и вокруг тебя спасутся тысячи կամ Стяжи дух смирен и вокруг тебя спасутся тысячи)։ Իսկ տաղանդը միշտ օգտակար է քիչ թվով մարդկանց։ Բայց դա չի նշանակում, որ պետք է տաղանդը «թաղել»։
Իմ կարծիքով՝ կարելի է լինել և տաղանդավոր և առաքինի։

Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

[Tanamasi]

Ճիշտն ասած, մի քիչ չեմ հասկանում առաքինության ու տաղանդի այս հակադրությունը

Ես վերջերս կարդում էի Ռուսսոյի աշխատություններից մեկը, այնտեղ այս հարցը հանդիպեցի, ուը, ճիշտն ասած, ինձ շատ հետաքրքրեց։
Ես չեմ բացառում տաղանդի և առաքինության համատեղումը, բայց հաճախ նրանք առանձին են հանդես գալիս։ Տաղանդ ասելով նկատի չունեմ հենց արվեստի մեջ, կամ ինչ-որ մտքի թռիչք։ Կարող է լինել տաղանդավոր հաշվապահ, թարգմանիչ, ուսուցիչ։ Ու խոսքս հանճարների մասին չէ։

[ars83]

Ես վերջերս կարդում էի Ռուսսոյի աշխատություններից մեկը, այնտեղ այս հարցը հանդիպեցի, ուը, ճիշտն ասած, ինձ շատ հետաքրքրեց։

Իսկ Ռուսոյի տեսակետն ինչպիսի՞ն էր, նա որն էր առաջնային համարում։

[Tanamasi]

Իսկ Ռուսոյի տեսակետն ինչպիսի՞ն էր, նա որն էր առաջնային համարում։

Իհարկե առաքինությունը։ Բայց նա մեջբերում էր ուրիշ փիլիսոփաների, որոնց տեսակետը այլ էր։ Ռուսոն մեծ մարդասեր էր, նա չէր կարող այլ կերպ մտածել։

[Rammstein]

Իհարկե ամենակարեւորը առաքինությունն է:
Տաղանդը տրված է մարդուն ի ծնե, տաղանդավոր դառնալ հնարավոր չէ: Պարզապես տաղանդավոր մարդը կարող է քիչ ջանքով հասնել արդյունքի: Բայց տաղանդը միշտ չէ, որ աշխատում է հօգուտ շրջապատի: Այստեղ էլ կայանում է մարդու առաքինությունը:
Շատերը իրենց տաղանդը օգտագործում են գողանալու, թալանելու համար: Տվյալ դեպքերում շատ ավելի լավ կլիներ, եթե այդ մարդը լիներ տուպոյ:

[Մեղապարտ]

Հետաքրքիր մոտեցում է ,չեմ մտածել որ կարելի է այս երևույթները համադրել ,ինձ համար նրանք առանձին կատեգորիաներ են բայց շաղկապված, տաղանդի բարձրա գույն դրսևորումը առաքինությունն է որի միջոցով տաղանդի և հասարակության մեջ ապահովվում է համարժեք հարաբերություններ , որին շատ հաճախ անվանում ենք կիրթ հարաբերություններ:
Ինձ համար առաքինությունը առաջնային կատեգորիա է և ցանկացած դիտարկում ես կատարում եմ այդ տեսանկյունից ,բնական է որ ամեն մի երևույթ ունի սահմանային վիճակ որը շատ հաճախ դժվար է լինում պահպանել , սակայն տաղանդավոր մարդը այն կարողանում է պահպանել:Իհարկե , ցանկացած հարցում բազմակարծիքությունը պետք է կենտրոնական լինի , սակայն հաճախ չէ որ բազմակարծիքությունը պահ պանում է առաքինություն և վերածվում է ամբոխակարծիքության
Հաճախ տաղանդը թույլատրում է իրեն ,անցնել առաքինության սահմանը , որին հասարակությունը ըմբռումով է մոտենում և փորձում է արդարացնել տաղանդի ոչ առաքինի պահվածքը: Ինձ համար ընդունելի է առաքինության և տաղանդի համադրությունը , նման հատկանիշներով հագեցած անհատները մեր մշակույթի մեջ շատ շատ են , օրինակ Տիգրան Մանսուրյան, Սոս Սարգսյան կամ Հերունի և այլն:

[Narinfinity]

Նկատել եմ, որ հասարակությունը ավելի գնահատում և նպաստում է ավելի տաղանդների զարգացմանը, քան առաքինության։ Չեմ կարծում, որ դա կապված է հենց մեր ժամանակաշրջանի հետ, նրա հետ, որ մարդիկ դարձել են ավելի անզգա, ավելի չոր ու անտարբեր։ Միշտ էլ այդպես է եղել։ Բոլորս էլ, երևի, հասկանում ենք, որ մեր հասարակությունը առանց առաքինի մարդկանց ուղղակի կփլուզվի ու ոչ մի բանի պիտանի չի լինի, բայց հոգու խորքում միշտ ձգտում ենք լինել տաղանդավոր, մեր երեխաներին տաղանդավոր մեծացնել և ոչ անպայման առաքինի, հարգում ենք տաղանդավորներին։ Բայց երբ պահը հասնում է կենցաղին, ապա գերադասելի է ապրել ու շփվել մի արդար, բարի և պարզ մարդու հետ։
Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

Դրանցից մեկը առանց մյուսի մեռնում է, ուր էլ լինես, ով էլ լինես, եթե առաքինի չես, պա տաղանդդ դավաճանում է հոգուդ ու կորցնում ես նպատակդ ու էությունդ...
Նախ առաքինություն, որի ուսերին հպարտ կհիմնվի տաղանդը և այլն...

[Dayana]

Դրանցից մեկը առանց մյուսի մեռնում է, ուր էլ լինես, ով էլ լինես, եթե առաքինի չես, պա տաղանդդ դավաճանում է հոգուդ ու կորցնում ես նպատակդ ու էությունդ...
Նախ առաքինություն, որի ուսերին հպարտ կհիմնվի տաղանդը և այլն...

թույլ տվեք չհամաձայնվել դու իահրկե իդեալական տարբերակի մասին խոսեցիք, բայց չմոռանանք, որ հաճախ հանդիպում են իսկապես տաղանդավոր մարդիկ, որոնց առաքինության մասին խոսելն արդեն ինս կեղք է բայց մենք նրանց ընդունում ենք ու մեծարում եկեք հիշենք Դալիին որ նա տաղանդավոր է, դրանում կասկած չկա, բայց որ նա նաև ուներ "բացառիկ երևակայություն" ՝ անքակտելի է

Հ.Գ. Էս ի՞նչ բառեր գրեցի

[Narinfinity]

թույլ տվեք չհամաձայնվել դու իահրկե իդեալական տարբերակի մասին խոսեցիք, բայց չմոռանանք, որ հաճախ հանդիպում են իսկապես տաղանդավոր մարդիկ, որոնց առաքինության մասին խոսելն արդեն ինս կեղք է բայց մենք նրանց ընդունում ենք ու մեծարում եկեք հիշենք Դալիին որ նա տաղանդավոր է, դրանում կասկած չկա, բայց որ նա նաև ուներ "բացառիկ երևակայություն" ՝ անքակտելի է

Հ.Գ. Էս ի՞նչ բառեր գրեցի

Այո, կատարյալ եմ նկատի ունեցել, քանի որ, իրականում շատ գործոններ կան որ խառնվում են մարդու էությանը ու թվում է, թե առանց առաքինության մարդը կարող է տաղանդավոր լինել...
Տաղանդավոր լինել ինչ որ բանում, նշանակում է հնարավորություն ունենալ այդ բանը մոտեցնել կատարյալին և եթե դա առաքինի չանես, մոտդ ոչինչ չի ստացվի...
Այլ բան է, երբ մարդուն տարբեր մարդիկ համարում են տաղանդավոր, կամ ոչ, առաքինի կամ ոչ, դա նրանց կարծիքներն են, իսկ ընդհանրապես տաղանդը և ամեն բարոյական երևույթ առանց առաքինության ոչինչ է դառնում...

[Մանոն]

իսկ ընդհանրապես տաղանդը և ամեն բարոյական երևույթ առանց առաքինության ոչինչ է դառնում...

Չէի ասի...իհարկե շատ ցանկալի կլիներ, որ այդ երկուսը համադրվեին մեկ մարդու մեջ, բայց ոչ առաքինիությունը չի մարում տաղանդի դրսևորումը: Եսենինը վերջին կնամոլն էր, Մոցարտն իր կյանքն առանց գինու ու գարեջրատների չէր պատկերացնում, բայց երբ կարդում կամ լսում ես նրանց ստեղծագործությունները, մոռանում ես նրանց վարած կյանքի մասին: Դե Դալիի մասին՝ էլ չասեմ:

[Դեկադա]

Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

Երկուսն էլ շատ կարևոր են, չնայած հազվադեպ հանդիպող երևույթ է:Իմ կարծիքով առաքինության շնորհիվ էլ ավելի է ընդգծվում տաղանդը // ես էս տեսանկյունից եմ միշտ նայում մարդկանց//, չնայած չեմ հերքում, որ հարգում եմ տաղանդը` երբ այն օգտագործվում է հանուն մարդկության բարօրության:

[Narinfinity]

Հիմա ի՞նչն է կարևորը տաղա՞նդը, թե՞ առաքինությունը։ Եվ արդյո՞ք մենք հետևողական ենք կյանքում, երբ բնանավոր ընտրում ենք սրանցից մեկը։

Երկուսն էլ շատ կարևոր են, չնայած հազվադեպ հանդիպող երևույթ է:Իմ կարծիքով առաքինության շնորհիվ էլ ավելի է ընդգծվում տաղանդը // ես էս տեսանկյունից եմ միշտ նայում մարդկանց//, չնայած չեմ հերքում, որ հարգում եմ տաղանդը` երբ այն օգտագործվում է հանուն մարդկության բարօրության:

Սրանցից մեկը ընտրելով, կիսատ ենք պատկերացնում այն ամբողջական պատկերը,
Տաղանդ, մարդկային ձգտման, գործելու, ստեղծելու, արարելու կոչում, որը տրված է իրագործելու, կատարելու լավագույն կերպով, կատարյալին մոտեցնելու ցանկությամբ,
և առանց առաքինության դա կատարելը, շատ աղքատ է դարձնում ու ջլատում ստեղծման արտահայտման` տաղանդի կենսական ուժը,
Ասում են, եթե մի բան պիտի էն չանես?, ավելի լավ է երբեք չանես...
Այդ ստեղծագործությունները, որոնք ստեղծել են վերը նշված մարդիկ, ստեղծվել են նրանց առաքինի մուսաների շնորհիվ, այն լուսավորի շնորհիվ, որը պայքարում է կյանքի կոչվելու, արտահայտվելու, ընկալվելու և շարունակվելու ու փոփոխություններ կրելու համար...
Ներեցեք, եթե երկար ստացվեց...