Նույն քայլվածքով, նույն չափի քայլերով գնում էր նցյալ տարվա
պարտքերը մարելու: Մեկին նկար պիտի տար, բայց ժամանակ չէր
լինում: Երբ հեռախոս ուներ, զանգում էր, խոստանում, որ կտանի
շուտով ու էլի չէր տանում: Հետո հեռախոսը վաճառեց ու էլ չզանգեց:
Ու՞մ են պետք հեռախոսները: Ի՞նձ: Քե՞զ: Լավ, իմն էլ քեզ կտամ, եթե
ունենամ: Բայց ես ավելի լավ բաներ ունեմ քան հեռախոսն է:
Օրինակ` հուշեր, պատմություններ՝ օրինակ` այն օրը, երբ գնում էր
պարտքը տալու…
Ցերեկ էր: Հետո աչքն ընկավ դիմացից եկող մարդու ձեռքի մոմին:
Մոմը ոչ թելուսավորում էր, այլ խավարեցնում էր շուրջը: Մոմով
մարդը մոտեցավ.
ՄՈՄՈՎ ՄԱՐԴ_Ու՞ր:
ՆԱ_Տուն…_/դեմքը մռայլվեց/_ Չէ, տուն չէ: Առա~ջ:_/հռետորական
տոնով/
ՄՈՄՈՎ ՄԱՐԴ_Առաջ ու՞ր:
ՆԱ _Առաջ, չգիտեմ:
ՄՈՄՈՎ ՄԱՐԴ_Առջևում քարեր են:_/չար քմծիծաղով/
ՆԱ_Չէ քար չկա, նայիր:_/միամիտ ու վստահ/
ՄՈՄՈՎ ՄԱՐԴ_Ինքդ նայիր:_/ինքնավստահ ու գոգ ժպիտով/
Նա նայեց ու տեսավ, որ քարեր են, բայց մինչ այդ չկային.
ՆԱ_Չէ ետ գնանք… Չէ, չէ, առաջ:
Անցնող մարդիկ զարմացած նրան էին նայում: Նա էլ ապուշի տեսք
ուներ։
Մոմով մարդը ծիծաղեց.
ՄՈՄՈՎ ՄԱՐԴ_Ցածր խոսիր, ինձ միայն դու ես տեսնում:
ՆԱ_Ե՞ս: Ինչո՞ւ ես: Եվ ինչո՞ւ եմ տեսնում: Հա~: Պարզ է: Լա~վ կատակ էր:
Բայց կներես: Ես շտապում եմ “թվացյալ մարդ”_հեգնական տոնով:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ_Չեմ կատակում:_/վիրավորվեց, որ իրեն չեն հավատում/
ՆԱ_Հա~, ճիշտ է, դու ջինն ես, ես էլ ընտրյալդ եմ: Երևի կարևոր
հանձնարարություն ունես ինձ տալու: “Ո~վ ջինն”,_ծիծաղեց ու
առաջ քայլեց:_Հա~, ի դեպ, մոմն իսկապես էֆֆեկտ էր…
Հանկարծ նայեց թվացյալ մարդուն ու տեսավ, որ նա առաջվա
պես իր առջև կանգնած է, իսկ նա քայլո~ւմ էր, քայլո~ւմ էր…
Վախեցավ հանկարծ: Աչքը մոմից չէր կտրում: Այդպիսի
գեղեցկություն դրախտում էլ չես տեսնի: Դժոխքում, միգուցե…
ՆԱ _Լսիր, մեմն ինչպե՞ս է աշխատում:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Չի աշխատում, փչացած մոմ է,_ ծիծաղեց:
ՆԱ _(Փորձելով զարմանքը ցույց չտալ)._Սխալ մոմ է: Սխալ է
աշխատում:_ուզում էր կատակել, բայց աչքերը մատնեցին
վախը:
Ցանկացավ թեման փոխել.
ՆԱ_Իսկ դու ո՞վ ես:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Դե՜… Ով ուզես նա եմ:
ՆԱ _Ով ուզե՞մ… Նա չես… Նա չկա…
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Բա ի՞նչ կա:
ՆԱ _Հեռախոս, ժամացույց…
Թվացյալ մարդը զարմացավ.
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Մի՞թե դու հեռախոս ունես:
ՆԱ _Չէ, չունեմ,_/ուշքի գալով/_ո՞նց իմացար:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Իսկ ինչո՞ւ խաբեցիր:
Սկսեց իրոք վախենալ, սարսափել: Բայց հեռախոսի մասին հենց
այնպես էր ասել:
ՆԱ _Աստված վկա, մոռացել էի, որ վաճառել եմ,_չգիտեր ինչու է
արդարանում:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Ինչո՞ւ ես վաճառել:
ՆԱ _ Մեկ է ոչ ոք չէր զանգում: Խանգարում էր:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Գնողին չի՞ խանգարելու:
ՆԱ _Կխանգարի,_/փորձված փիլիսոփայի նման/_բայց հիմաաա… չի
խանգարում:/արդեն վստահ/
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Զարմանալի եք,_/կարծես ինչ-որ բան էր հաշվում/_վճարում եք,
որ ձեզ խանգարեն:
ՆԱ _Հա~:_/Գլուխը դրական շարժեց: Ամեն ինչ կորցրածի էր նման/_
Փող ենք տալիս, որ մեզ վնասեն:_/ափսոսանքով ժպտաց/_Լա~վ
է,_/դադար տվեց, հետո հանկարծ նայեց թվացյալ մարդուն/_չէ՞:
ԹՎԱՑՅԱԼ ՄԱՐԴ _Հիմար եք:
..շարունակիր կարդալ..
Մեջբերել
Re. «Ոնց որ հեքիաթ լինի»
Էջանիշներ