խոսող գրքերի դեմ ոչինչ չունեմ, բայց չեմ էլ սիրում, քանի որ մինչև ես չեմ կարդում, ոչինչ չի տպավորվում մեջս, ավելի ճիշտ, շուտ մեռանում եմ: Երևի ինձ մոտ տեսողական հիշողություն ավելի շատ է զարգացած:
Բայց փոխարենը մեծ հաճույքով լսում եմ ասմունք:
խոսող գրքերի դեմ ոչինչ չունեմ, բայց չեմ էլ սիրում, քանի որ մինչև ես չեմ կարդում, ոչինչ չի տպավորվում մեջս, ավելի ճիշտ, շուտ մեռանում եմ: Երևի ինձ մոտ տեսողական հիշողություն ավելի շատ է զարգացած:
Բայց փոխարենը մեծ հաճույքով լսում եմ ասմունք:
Մարդը լինելը լավ բան ա, բայց երկու ոտքի վրա կանգելը դեռ չի նշանակում որ դու մարդ ես:
Ամենակարևորը էս կյանքում մարդ լինելն ա, մնացած ամենինչը երկրորդական ա:
ԷԼ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԷՍ ՖՈՐՈՒՄԸ ՉԵՄ ՄՏՆԵԼՈՒ
Չէ, էդպես միանշանակ չէ։ Կախված է նրանից, թե տվյալ մարդու մոտ հիշողության որ տեսակն է ավելի զարգացած։ Մարդ կա՝ տեսողականն է ավելի ուժեղ, մարդ էլ կա՝ լսողականը։ Նման հարցերում հիշողության տեսակը հաստատ արժե հաշվի առնել։ Մարդիկ կան, օրինակ, որ դասը մինչև բարձրաձայն չկարդան, «տեղ չի հասնում»։ Էդպիսի մարդկանց համար, իհարկե, աուդիո գրքերը հենց այն են, ինչ պետք է։ Իսկ ես, օրինակ, բարձրաձայն կարդալու դեպքում գրեթե չեմ ընկալում կարդացածս ու կարծում եմ, որ աուդիո գրքերի դեպքում էլ նույնը կլինի։![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ես դասերս միշտ մտքիս մեջ եմ կարդացել: Իմ մոտ հիշողությունը շատ վատ ա, ոչ մի անուն չեմ մտապահում, գրքի մեջ որ գրված ա լինում մի քանի անգամ կարդում եմ որ տպավորվի: Իսկ տրամաբանական բաները առանձ պռոբլեմ հիշում եմ: Աուդիոգրքերով առայժմ ինչ լսել եմ տպավորվել ա, իսկ կարդացածս գրքերից շատերը կան, որ հիմա բան չեմ հիշում: Չգիտեմ երևի իմ մոտ լսողականն ա ավելի ուժեղ![]()
Մարդը լինելը լավ բան ա, բայց երկու ոտքի վրա կանգելը դեռ չի նշանակում որ դու մարդ ես:
Ամենակարևորը էս կյանքում մարդ լինելն ա, մնացած ամենինչը երկրորդական ա:
ԷԼ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԷՍ ՖՈՐՈՒՄԸ ՉԵՄ ՄՏՆԵԼՈՒ
Հայերենով աուդիո–հեքիաթներ կարող եք գտնել այստեղից
Gohar Shahinyan
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ