Հարավային Օսեթիայում պատերազմ է

[Աթեիստ]

Էտ արթուրի տված լինկի մեջ էր

Ես ի նկատի ունեի Դավինչիական ակցաիները:

[Elmo]

Ես ի նկատի ունեի Դավինչիական ակցաիները:

Դրա մասին ես եմ քրքրել գտել, վստահ չեմ որ շատերը գիտեն:

[Artgeo]

Լավ, ես գնամ: Գնալուց առաջ երկու հատ բան տամ կարդալու, եթե չեք ալարում

http://novitsky.livejournal.com/129643.html

http://nukri.org/modules.php?op=modl...rticle&sid=810

[Աթեիստ]

Դրա մասին ես եմ քրքրել գտել, վստահ չեմ որ շատերը գիտեն:

Ես էլ գիտեի, առանց քրքրելու:

[Norton]

«ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ ՀԱՐԱՎ-ՕՍԵԹԱԿԱՆ ԺՈՂՈՎՐԴԻՆ ՓՐԿԵՑ ՑԵՂԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԻՑ»

ՀՀ առաջին Նախագահ Լեւոն Տեր‑Պետրոսյանը պատասխանում է «Ա1+»-ի հարցերին

Պարոն նախագահ, կարծես թե, ռուս-վրացական վերջին պատերազմը լրջորեն չգնահատվեց ո՛չ Հայաստանի իշխանությունների, ո՛չ էլ քաղաքական կուսակցությունների եւ նույնիսկ քաղաքագետների կողմից, մինչդեռ ակնհայտ է, որ այդ պատերազմն անուղղակիորեն շոշափում է նաեւ մեր երկրի կենսական շահերը։

Չեմ կարող չհամաձայնել Ձեր դիտարկմանը, բայց կուզեի այդ առթիվ կատարել մեկ հստակեցում. պատերազմը վրաց-օսեթական էր, եւ միայն հետո էր, որ այն վերած֊վեց ռուս-վրացականի։

Այսինքն, Դուք ուզում եք ասել, որ նախահարձակը Վրաստանն էր, եւ Ռուսաստանը հարկադրաբա՞ր ներքաշվեց պատերազմի մեջ։

Ես ոչինչ չեմ ուզում ասել, այլ ընդամենը արձանագրում եմ ակնհայտ փաս֊տերը։ Ոչ ոք չի կարող վիճարկել, որ պատերազմը սանձազերծել էր Վրաստանը՝ նպա֊տակ հետապնդելով զենքի ուժով վերացնել Հարավային Օսեթիայի հանրապետու֊թյունը։ Ոչ ոք չի կարող վիճարկել նաեւ, որ Ռուսաստանն, իր վճռական միջամտու֊թյամբ, հարավ-օսեթական ժողովրդին փրկեց ցեղասպանությունից։ Եթե ռուսական օգնությունն ուշանար թեկուզ վեց ժամով, այսօր Հարավային Օսեթիա գոյություն չէր ունենա։

Շատերն, ընդունելով հանդերձ Ռուսաստանի միջամտության հիմնավորվա֊ծությունը, միաժամանակ պնդում են, որ նրա պատասխանը համարժեք չէր։

Պատմության մեջ ես չգիտեմ դեպք, երբ հզորների պատասխանը համարժեք է եղել իրենց դեմ կատարված որեւէ ոտնձգության։ Կարեւորն, ինչպես ասացի, այն է, որ Ռուսաստանը, անկախ նրա պատասխանի համարժեք լինելու կամ չլինելու պարագայից, կանխեց հարավ-օսեթական ժողովրդին սպառնացող ցեղասպանությունը։

Ինչպե՞ս եք վերաբերվում այն պնդումներին, թե իբր Սահակաշվիլին չէր կարող նախաձեռնել պատերազմը՝ առանց ստանալու Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների հավանությունը։

Այդ պնդումները ես համարում եմ անհիմն եւ անհավատալի, քանի որ բացառված է, որ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նման լուրջ պետությունը որեւէ մեկին դրդեր այդպիսի արկածախնդրության։ Այլ բան է, որ նախագահ Սահակաշվիլին կարող էր սխալ ընկալել կամ մեկնաբանել Արեւմուտքից ստացած որոշ բարեկամական ժեստեր։

Այդ դեպքում ինչի՞ վրա էր հիմնված Սահակաշվիլու հաշվարկը։ Մի՞թե նա չէր կարող կանխատեսել իր քայլի հետեւանքները, մասնավորապես, Ռուսաստանի հակազդեցությունը։

Վրաստանի կառավարության հաշվարկն, իմ կարծիքով, հիմնված էր նախեւառաջ հանկարծակիության գործոնի, եւ երկրորդ՝ բարեկամ երկրներին փաստի առջեւ կանգնեցնելու միջոցով հնարավոր միջազգային աջակցություն ստանալու չերաշխավորված ակնկալիքի վրա։ Ըստ այդմ, մենք գործ ունենք «ցանկալին իրականություն ընկալելու» (wishful thinking) տիպական եւ ուսանելի օրինակի հետ։

Եթե, ինչպես Դուք նշեցիք, Վրաստանը հույսը դրել էր հանկարծակիության գործոնի վրա, ապա ինչո՞ւ նա չփորձեց, դեսանտ իջեցնելով, փակել Ռոքի թունելը եւ դրանով խափանել ռուսական ուժերի առաջխաղացումը։

Վրաստանի մտադրությունը ոչ թե հարավ-օսեթական ժողովրդի բնաջնջումն էր, այլ նրա տեղահանումը, ինչն անհնար էր իրականացնել առանց այդ թունելը բաց պահելու։ Սահակաշվիլին չէր կարող չգիտակցել, որ բնաջնջումը չէր ներվի համաշխարհային հանրության կողմից, մինչդեռ տեղահանումը կարող էր այս կամ այն կերպ հանդուրժվել, ինչպես 1995 թվականին հանդուրժվեց Կրաինայի սերբերի պարագայում։

Կարո՞ղ եք համառոտակի ամփոփել պատերազմի հիմնական արդյունքները։

Վրաստանի կողմից սանձազերծված պատերազմը ծանր կորուստներ պատճառեց հարավ-օսեթական ժողովրդին եւ ռուս խաղաղարարներին, բայց այդ պատերազմի գլխավոր զոհը դարձավ ինքը Վրաստանը, որը բացի իր վճարած բազմահազար մարդկային կյանքերից, կորցրեց Հարավային Օսեթիայի ու Աբխազիայի վրացաբնակ կղզյակները (անկլավները) եւ ստացավ տասնյակ հազարավոր նոր գաղթականներ։ Չեմ կասկածում, որ մոտ ապագայում ոչ այլ ոք, քան վրաց ժողովուրդն է, որ այդ ամենի համար հաշիվ է պահանջելու սեփական կառավարությունից։ Ես անկեղծ ցավով եմ արձանագրում եղբայրական վրաց ժողովրդին բաժին ընկած ազգային աղետը եւ նրան մաղթում հնարավորինս արագ վերագտնել իր արժանապատվությունն ու ինքնավստահությունը։ Այդ մաղթանքը որքան անկեղծ է մարդկային առումով, նույնքան աներկբա է քաղաքական տեսակետից, քանի որ Վրաստանի կայունությունը, հզորությունը եւ բարգավաճումը միանգամայն համապատասխանում են Հայաստանի շահերին։

Ինչպե՞ս կգնահատեք Ֆրանսիայի նախագահ Սարկոզիի միջնորդական առաքելությունը ռուս-վրացական հակամարտության կարգավորման գործում։

Դա միանգամայն ժամանակին նախաձեռնված եւ արդյունավետ առաքելություն էր, ինչն, անշուշտ, հեշտացվեց ռուսական կողմի պատրաստակամության եւ վրացական կողմի այլընտրանք չունենալու պատճառով։ Սարկոզիի դերակատարությունը կարեւորվում է մանավանդ այն առումով, որ նա ներկայացնում էր ոչ միայն Ֆրանսիայի, այլեւ Եւրոպական Միության դիրքորոշումը։

Իսկ ինչպե՞ս այդ համատեքստում կմեկնաբանեք Եվրամիության որոշ երկրների՝ Լեհաստանի, Բալթյան հանրապետությունների, ինչպես նաեւ Ուկրաինայի ղեկավարների միանշանակ աջակցությունը Վրաստանին։

Թբիլիսիում տեղի ունեցած համերաշխության այդ ցույցն, իհարկե, հուզիչ արարողություն էր, բայց դրան պետք է վերագրել ավելի շուտ բարոյական, քան քաղաքական նշանակություն։

Ինչպիսի՞ հետեւանքներ կարող է ունենալ ռուս-վրացական զինված հակամարտությունը գլոբալ քաղաքականության տեսակետից։

Հակառակ ռուս-վրացական պատերազմի առաջացրած լայն միջազգային արձագանքին, ակնհայտ է, որ այն ունենալու է զուտ տեղական կամ տարածաշրջանային նշանակություն եւ, ըստ էության, չի ազդելու գերտերությունների ռազմավարական բնույթի ներկա հարաբերությունների վրա։ Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում ծավալվող կոշտ հակառուսական ռիտորիկան բացատրվում է նախընտրական կոնյունկտուրայով, ուստի հիմքեր չկան դա երկարաժամկետ գործոն դիտելու։ Հարավային Օսեթիան այն կիզակետը չէ, որ սառը պատերազմի վերակենդանացման ազդակ ծառայի։

Վրաց-օսեթական պատերազմը կարո՞ղ է ինչ-որ կերպ անդրադառնալ մյուս չլուծված էթնիկական հակամարտությունների վրա։

Անտարակույս։ Սակայն, ցավոք սրտի, ոչ թե այդ խնդիրների կարգավորման հեշտացման, այլ բարդացման ու երկարաձգման առումով։ Պատերազմը մեկ անգամ եւս վերհանեց միջազգային իրավունքի երկու հիմնարար սկզբունքների՝ տարածքային ամբողջականության եւ ազգերի ինքնորոշման նկատմամբ գերտերությունների դրսեւորած հակասական մոտեցումը։ Մինչեւ աշխարհը չհրաժարվի այս հարցում երկակի ստանդարտների կիրառման պրակտիկայից կամ չգտնի նշված սկզբունքների ներդաշնակեցման բանալին, անհնար է պատկերացնել ազգամիջյան հակամարտությունների արագ լուծումը։

Իսկ ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ պատերազմը Հայաստանի վրա։

Պատերազմը ամենայն ակնհայտությամբ ցույց տվեց, թե որքա՛ն փխրուն եւ խոցելի է Հայաստանի տնտեսությունը։ Հարեւան երկրում ընդամենը մի քանի օր տեւած ռազմական գործողություններն անմիջապես խախտեցին Հայաստանի բեռնափոխադրումների կանոնավորությունը եւ որոշակի խուճապ առաջացրին ներքին շուկայում, մասնավորապես գազի եւ նավթամթերքների մատակարարման բնագավառում։ Փոթիի նավահանգստի գործունեության թեկուզ ժամանակավոր խափանումն ու Անդրկովկասյան երկաթուղու կամուրջներից մեկի պայթեցումն սպառնում են ավելի եւս բարդացնել իրավիճակը։ Սա պետք է Հայաստանի իշխանություններին ստիպի լրջորեն գնահատել այս դառն իրողությունը եւ համապատասխան եզրակացություններ անել նրանից։

Ձեր կարծիքով, Հայաստանի կառավարությունն ինչպե՞ս պետք է արձագանքեր պատերազմին եւ ի՞նչ քայլեր ձեռնարկեր ստեղծված իրավիճակում։

Եթե Դուք նկատի ունեք պաշտոնական կամ դիվանագիտական արձագանքը, ապա դրական չեզոքությունը, թերեւս, այն առավելագույնն էր, որ Հայաստանի կառավարությունը կարող էր դրսեւորել երկու բարեկամ պետությունների միջեւ ծագած ռազմական հակամարտության նկատմամբ։ Այս առումով Հայաստանի իշխանությունների դիրքորոշումից դժգոհելու հիմքեր չկան։ Իսկ գործնականում Հայաստանի կառավարության կողմից պետք է արվեն եւ մասամբ արվում են իրավիճակից բխող որոշ քայլեր՝ մարդասիրական օգնության ցուցաբերում թե՛ օսեթական, թե՛ վրացական կողմերին, կանոնավոր բեռնափոխադրումների իրականացում ավտոշարասյուների միջոցով, մասնակցություն Փոթիի նավահանգստի վերագործարկման եւ Կասպիի երկաթուղային կամրջի վերականգնման աշխատանքներին եւ այլն։ Սակայն «համապատասխան եզրակացություններ» ասելով, նույնիսկ այս ամենը չէ, որ ես նկատի ունեի, այլ շատ ավելի էական պահեր, մասնավորապես՝ պատերազմից քաղելիք մեր դասերը։

Ի՞նչ դասերի մասին է խոսքը։

Առաջին, Հայաստանի իշխանությունները վերջապես պետք է հասկանան, թե ինչպիսի չարիք է մեր երկրի շրջափակումը եւ նրա միակողմանի կախվածությունը միայն մեկ հարեւանից։ Դա պետք է նրանց ստիպի իրական քայլեր ձեռնարկել Ղարաբաղի հարցի լուծման եւ հայ–թուրքական հարաբերությունների կարգավորման ուղղությամբ։ Երկրորդ, արկածախնդրությունը մեծագույն վտանգ է փոքր պետությունների համար, որովհետեւ դրա ամենահավանական հետեւանքը ազգային աղետն է։ Փոքր պետություններն այդպիսի սխալներ գործելու իրավունք չունեն։ Նման շռայլություն թույլատրված է միայն աշխարհի հզորներին, քանի որ նրանց սխալներից սովորաբար տուժում են ոչ թե իրենք, այլ միեւնույն է՝ փոքրերը։ Եւ երրորդ, փոքր պետությունները պետք է մեկանգամընդմիշտ հրաժարվեն երրորդ ուժի ապավինելու կործանարար քաղաքականությունից եւ փորձեն իրենց հարցերը լուծել սեփական միջոցներով ու կարողություններով՝ չխախտելով միջազգային իրավունքի ընդունված կանոնները եւ ժողովուրդների համակեցության նորմերը։

a1plus.am

[Amanita]

Ստեղ բան չկա համարյա գրած:
Լեվոնը նայում ա լուրերը, նույն լուրերը, ինչը և մենք ենք նայում, հետո իրա խելքի չափով կարծիք ա կազմում, էտքանի մեջից ֆիլտրում ա էն ինֆորմացիան, ինչը կարելի ա թերթերին ասել, Ա1-ն էլ իրա հերթին մաքրագրում ա ու փոխանցում ա սայթի խմբագրին: Դրա համար էլ սենց անիմաստ բան ա ստացվում:

Ամեն մեկդ էլ, իմ կարծիքով, ավելի ճիշտ պատկերացում կկազմեք ձեր մեջ` առանց հաշվի առնելու ինչ-որ ¨իրա դարն ապրած¨ անձնավորության կարծիքը, մանավանդ որ նա այլևս հեղինակություն չի:

[dvgray]

Եւ երրորդ, փոքր պետությունները պետք է մեկանգամընդմիշտ հրաժարվեն երրորդ ուժի ապավինելու կործանարար քաղաքականությունից եւ փորձեն իրենց հարցերը լուծել սեփական միջոցներով ու կարողություններով՝ չխախտելով միջազգային իրավունքի ընդունված կանոնները եւ ժողովուրդների համակեցության նորմերը։

Ու ո՞վ ա սա ասում: Մի մարդ, որը ինքը կնքեց Հայաստանը ռուսական ռազմաբազայի վերածելու պայմանագիրը, որից հետո քայլ առ քակլ իրականացվեց Հայաստանի ղազացումը:

…
Ընդանրապես հարցազրույցը ծայրից ծայր դեմագոգիա է, և սա պարզ ցույց է տալիս, որ Սերժը դեմագոգիայի առումով Լևոնի կրտսեր ու երևի ամենահաջող աշակերտն է :
…
Կորչեն բոլոր դեմագոգները : Զզվում եմ իրենցից
Սրանցից իսկապես անհնարին է մի լավ բան սպասելը:
…
Էհ Մելիք-Մելիք: Ականջտ կանչի: Երևում ա դու ճիշտ ես դուրս գալու
…

[Artgeo]

Ոնց չեմ սիրում քաղքական կեղտոտ խաղերը: Իմհկ ծայրից ծայր Պուտինին ուղղված նամակա, աջակցություն ստանալու համար: Մենակ վերնագիրը արդեն ամեն ինչ արժի:

Բացի դրանից խիստ կասկածի տակ եմ դնում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի տեղեկացվածությունը:

որը բացի իր վճարած բազմահազար մարդկային կյանքերից,

Միայն այս հատվածը արդեն հիմք է տալիս պնդելու, որ նա տեղյակ չէ իրավիճակին:



Ի դեպ, ևս մեկ ուշագրավ լուր: Ըստ պաշտոնական Մոսկվայի, ինչ որ հրաշագործությամբ զոհերի թիվը «պակասում» է: Այսպես, օկկուպացիոն զորքերի թմբկահարվող 74-ից, երեկվա դրությամբ իջավ 64-ի, իսկ խաղաղ բնակչության մեջ թմբկահարվող 2000-ից՝ 177-ի:
Տեսնենք այս կեղծիքը մինչև ե՞րբ է թմբկահարվելու Կրեմլի պրոպոգանդայի կողմից:

[Վիշապ]

Թբիլիսիում տեղի ունեցած համերաշխության այդ ցույցն, իհարկե, հուզիչ արարողություն էր, բայց դրան պետք է վերագրել ավելի շուտ բարոյական, քան քաղաքական նշանակություն։

Սա կոչվում է կոմպլեմենտար քաղաքականություն Պարոնն իր հարցազրույցով բացահայտում է քաղաքականությունն իր բոլոր կեղտոտ դրսևորումներով։ Բարոյականությունը վիրավորված հեծկլտում է անկյունում։ Սկզբունքորեն առանց խորը մտածելու էլ քաղաքականության տեսանկյունից ամբողջովին գրագետ մոտեցումներ ու մտքեր է արտահայտում, իմա՝ մեր փոքրիկ (չասեմ ողորմելի, ամոթ ա) երկիրը Ղարաբաղի խնդիր ունենալով հանդերձ կարիք չունի բարոյական գնահատականներ տալով գժտվել մեծերի, հզորների հետ, մանավանդ, որ Թուրքիան էլ Վրաստանին առանձնապես չսատարեց ու մի քանի խայթոց էլ նետեց Ամերկայի հասցեին։ Այստեղ նույնիսկ կարևոր էլ չի թե Տեր–Պետրոսյանը ինչքանով է տիրապետում օբյեկտիվ ինֆորմացիային տեղի ունեցածի շուրջ։ Մի խոսքով ինչքան էլ բարոյական չի, բայց Հայաստանի օգտին է խոսում… (քաղաքականություն, քո ստեղծողը…) Դեռ մի բան էլ, այս հարցազրույցով Տեր–Պետրոսյանը լրիվ ջրում է այն կասկածանքները, թե ինքը ամերիկամետ է, գունավոր հեղափախություն, բլա բլա բլա…
Էդ մի կողմ, ջոկիք սաղ աշխարհի ուշադրությունը կենտորնացնելով փոքրիկ Օսեթիայի վրա, Ռուսաստանը ոնց գյոզերով ավելի մեծ, հարուստ ռեսուրսներ ու ծով ունեցող Աբխազիան իրենով արեց, որ իսկի դրա մասին չեն էլ խոսում
Մի խոսքով էլի հարցեր կա՞ն… հա՛, մի հարց… … Հալալ ա ապեր, հալալ ա…

[Elmo]

Ստեղ բան չկա համարյա գրած:
Լեվոնը նայում ա լուրերը, նույն լուրերը, ինչը և մենք ենք նայում, հետո իրա խելքի չափով կարծիք ա կազմում, էտքանի մեջից ֆիլտրում ա էն ինֆորմացիան, ինչը կարելի ա թերթերին ասել, Ա1-ն էլ իրա հերթին մաքրագրում ա ու փոխանցում ա սայթի խմբագրին: Դրա համար էլ սենց անիմաստ բան ա ստացվում:

Ամեն մեկդ էլ, իմ կարծիքով, ավելի ճիշտ պատկերացում կկազմեք ձեր մեջ` առանց հաշվի առնելու ինչ-որ ¨իրա դարն ապրած¨ անձնավորության կարծիքը, մանավանդ որ նա այլևս հեղինակություն չի:

Ոնց հասկանում եմ, քո կարծիքով Լևոնը 8 տարի նախագահելով, պատերազմող երկիր ղեկավարելով, ու դիվանագիտությամբ զբաղվելով չի՞ կարողացել ավելի խելացի լինել քաղաքական վելուծություն անելու համար, քան սովորական քաղաքացիներս:

[Chuk]

Թեկուզ և գնահատականների մի մասն իմ սրտով կամ իմ պատկերացումներով չի, սակայն չեմ կարող չհիանալ այս հարցազրույցով:

Սա շարքային հարցազրույց չի կարելի անվանել ոչ մի դեպքում:
Եթե նախօրոք չկարդայի, թե ով է տվել, պիտի մտածեի, որ հարցազրույց է տվել երկրի ղեկավարը:
Այո՛: Այս մի հարցազրույցով Տեր-Պետրոսյանն արեց էն, ինչ պիտի աներ Սերժ Սարգսյանը:
Անհրաժեշտ տեղում զգուշավոր, անհրաժեշտ տեղում փոքր-ինչ հարցակողական, հնարավորինս համակողմանի գնահատականներով: Հարցազրույց, որի ամեն մի տառը, ըստ իս, շնչում է երկրի շահերի մասին մտածմունքով:

Ես էլ չեմ սիրում քաղաքականությունը

[Chuk]

Հ.Գ. Ի դեպ հարցազրույցի մեսիջն ուղղված էր ոչ թե Պուտինին, այլ Ալիևին, եթե չեք հասկացել, ասեմ, իմանաք: Կարդացեք վերջին օրերին և Միացյալ Նահանգների պաշտոնատար անձանց, և Եվրոպացիների հայտարարությունները, որոնցով բաց տեքստով Ղարաբաղին զգուշացումներ է արվում: Զգուշավոր քաղաքականությունը գալիս է այդ հայտարարություններից և ընդհանրապես Սահակաշվիլին իր բավական չմտածված գործողություններով ոնց-որ թե հարցականի տակ դրեց այս կարգի հակամարտություններում ազգային ինքնորոշման խնդիրը:

[Elmo]

Թեկուզ և գնահատականների մի մասն իմ սրտով կամ իմ պատկերացումներով չի, սակայն չեմ կարող չհիանալ այս հարցազրույցով:

Սա շարքային հարցազրույց չի կարելի անվանել ոչ մի դեպքում:
Եթե նախօրոք չկարդայի, թե ով է տվել, պիտի մտածեի, որ հարցազրույց է տվել երկրի ղեկավարը:
Այո՛: Այս մի հարցազրույցով Տեր-Պետրոսյանն արեց էն, ինչ պիտի աներ Սերժ Սարգսյանը:
Անհրաժեշտ տեղում զգուշավոր, անհրաժեշտ տեղում փոքր-ինչ հարցակողական, հնարավորինս համակողմանի գնահատականներով: Հարցազրույց, որի ամեն մի տառը, ըստ իս, շնչում է երկրի շահերի մասին մտածմունքով:

Ես էլ չեմ սիրում քաղաքականությունը

Ապրի Լևոնը, ես իրիան չէի հավակնում(կասեի զզվում էի), բայց հենց ընտրություն լինի, իրան կընտրեմ: 2 բանի համար՝
1. Ինքը Հայաստանը էնքան էր սիրում, որ հրաժարական սարքեց, յանիմ իշխանափոխություն եղավ ու Ղարաբաղի հարցը էլ իրանոից չի կախված:
2. Իրա էս հայտարարության համար:

[Սամվել]

Ստեղ բան չկա համարյա գրած:
Լեվոնը նայում ա լուրերը, նույն լուրերը, ինչը և մենք ենք նայում, հետո իրա խելքի չափով կարծիք ա կազմում, էտքանի մեջից ֆիլտրում ա էն ինֆորմացիան, ինչը կարելի ա թերթերին ասել, Ա1-ն էլ իրա հերթին մաքրագրում ա ու փոխանցում ա սայթի խմբագրին: Դրա համար էլ սենց անիմաստ բան ա ստացվում:

Ամեն մեկդ էլ, իմ կարծիքով, ավելի ճիշտ պատկերացում կկազմեք ձեր մեջ` առանց հաշվի առնելու ինչ-որ ¨իրա դարն ապրած¨ անձնավորության կարծիքը, մանավանդ որ նա այլևս հեղինակություն չի:

ԼԱվ բա ո՞վա է էտ Քաղաքական հեղինակություն կոչվածը Լուսավորեք մենք էլ ճանաչենք...

Ասածս ինչա մարդը առողջ վերլուծելա իրավիճակը Հայաստանի տեսանկյունից ու դա ողջունելիա...

Լևոնը աչքիս բարձրացավ...

[dvgray]

ԼԱվ բա ո՞վա է էտ Քաղաքական հեղինակություն կոչվածը Լուսավորեք մենք էլ ճանաչենք...

Ասածս ինչա մարդը առողջ վերլուծելա իրավիճակը Հայաստանի տեսանկյունից ու դա ողջունելիա...

Լևոնը աչքիս բարձրացավ...

Իսկ իմ աջքիս գնաց ընկավ 1996-ի իրա տեղը :
…
Սա ձոն էր առ Պուտինը ու վերջ: Ինչպես 1996-ին ժամը մեկ Ելցինի համար էր երգեր երգում առ Ռուսիոն :
Փոքր երկրները /աղքատ մարդը / իր նամուս թասիբից բացի ուրիշ բան չունի : Եթե դա էլ ցեխը կոխի, ավելի լավ է գնա մեռնի :
…
Ու էստեղ իզուր տեղը դուք էլ քաղաքականություն-քաղաքականություն մի խաղացեք, աստծու սիրուն :
…
Այս "երգը" Լևոնի բացահայտ երգն էր դեպի այս ռեգիոնում դեմինանտ դարձողը /ըստ իրեն/: Այսինքն պարզ է դառնում, որ աթոռի երգ է: Ու էստեղ երկիր-մերկիր խառնել պետք չի: Լևոնը նախագահ չի, որ նախագահական ելույթներ ունենա :