Մեր սիրած մանկական գրքերը

[Ուլուանա]

Ակումբում շատ ենք քննարկել մեր սիրած գրքերը, բայց մանկական գրքերի մասին գրեթե չի խոսվել: Վարպետի՝ «Ծիպիլին, Տիմբական և ծիծաղը» գրքի մասին գրառումը հուշեց, որ կարելի է այսպիսի թեմա բացել: Եկեք վերհիշենք մեր մանկությունը կամ էլ մանկանալը:

[impression]

"Չիպոլինոյի արկածները", "Ջելսոմինոյի արկածները", "Վիննի Թուխը և բոլորը, բոլորը"
մեկ էլ տանը երկու հատ հայակական հեքիաթների ժողովածու ունեինք, ուշքս գնում էր դրանց համար՝ մեկը կոչվում էր "Հազարան բլբուլ" էն մեկն էլ չեմ հիշում, բայց նենց լավն էր... երևի ինչ-որ հեռու անկյունում դեռ պահած կլինի, հազիվ թե դա որևէ մեկին նվիրած լինեմ:

[Մարկիզ]

Անգետիկը…գժվում էի, նաեւ Գրիմ եղբայրների հեքաթները…

[Կաթիլ]

Շատ էի սիրում Անդերսենի հեքիաթները

[Վարպետ]

Ուրեմն մեր դպրոցական գրադարանում "Չիպոլինոյի արկածները" միակ գիրքն էր, որից մի քանի հատ կար Ու երբ մտնում էինq` մենակ էդ գիրքն էր ազատ: Ու ես էդ գիրքը կարդացի մի 15 անգամ, եթե ոչ ավել: Ու մինչեւ հիմա գժվում եմ: Հիմա էլ համարում եմ, որ ամենասիրածս մանկական գիրքն ա: Հետաքրքիր նախախնամություն ա չէ? Պատկերացնում եք, եթե ասենք Արամայիս Սահակյանի երկերի ժողովածուից մի քանի հատ լիներ մեր դպրոցական գրադարանում?

Հա, չմոռանամ եւս երեք գիրք: Մեկը "Ուրֆին Ջյուս"-ն էր, որը "Զմրուխտե քաղաքի կախարդի" շարունակությունն էր. շատ էի սիրում էն պահը, երբ կախարդական փոշու միջոցով փայտե զինվորիկները կենդանանում էին: Իսկ մյուսը` "Միշկան, Սերյոգան եւ ես", միջին տարիքի մոսկովյան դպրոցականների մասին էր, նենց հավես էր կարդացվում, մանավանդ առաջին համբույրի մասին, էն էլ էդ տարիքի համար ու էդ տարիքում ընթերցելիս Երրորդն էլ դե "Ծիպիլին, Տիմբական ու Ծիծաղն" էր

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Վայ չէ~.... բա "Խոսող կապոցը", բա "Բա բրոնզե թռչունը", բա "Ծերունի Խոտաբիչը"... Չէ~, շատ ե~ն, շատ-շատ ե~ն

[Ուլուանա]

Շատ էի սիրում «Ջելսոմինոյի արկածները»: Հիշում եմ՝ սկզբում ֆիլմն էի տեսել, բայց գիրքը հետո պապաս առավ, բերեց, ու էլի մեծ հաճույքով կարդացի:

«Չիպոլինոյի արկածներն» էլ էի շատ հավանել, մամաս նույնիսկ հանձնարարել էր, որ կարդալուց հետո էդ գրքի համառոտ բովանդակությունն ու վերլուծությունը գրեի: Բայց դա էնքան էլ մանկական չէր, շատ հետաքրքիր էր, որ հեղինակն էդ բանջարաբոստայային կուլտուրաների միջոցով բավական լուրջ գաղափարներ ու կոռումպացված պետության մոդել էր պատկերել , ինչը ես, իհարկե, հետո՝ արդեն հասուն տարիքում, ուղղակի հետադարձ հայացք գցելով՝ զգացի:

«Ծիպիլին, Տիմբական և ծիծաղը» գիրքը այնքան էլ վաղ տարիքում չեմ կարդացել, կարծեմ 8-րդ դասարանում էի, պապիկիս տանը գտա, հեղինակն էր նվիրել, հավեսով կարդացի մի շնչով, որից հետո եղբայրս, քույրս ու մայրս էլ կարդացին, ընտանեկան սիրելի գիրք էր դարձել:

Հայկական հեքիաթներից մեկ էլ «Չիկարելիի արկածները» գիրքն է տպավորվել: Հեչ ո՞վ է կարդացել:

«Անգետիկի արկածներն» էլ էր լավը:

«Վինի թուխը և բոլորը-բոլորը» գիրքն էլ տանն ունեինք, մի քանի անգամ փորձել եմ կարդալ, բայց մի տեսակ ներվերիս վրա ազդել է, ու չեմ կարողացել շարունակել, չգիտեմ ինչի... Ախր մուլտֆիլմն էնքան եմ սիրում, բայց էդ գիրքը...

Մի գիրք էլ հիշեցի, որ շատ լավն էր, բայց ոչ մեկից չեմ լսել, որ կարդացած լիներ: Միայն մի երկու տարի առաջ Բյուրակնին եմ տվել, ինքն էլ է կարդացել. Հեղինակը՝ կարծեմ Պոլ Հելիկո, վերնագրը՝ «Ջենի»… Մի տղայի մասին է, որը մի գեղեցիկ օր հանկարծ կատու է դառնում, որից հետո ամբողջ գիրքը նրա կատվային արկածների մասին է, թե ինչպես է թափառում, հանդիպում զանազան կատուների ու շների, իսկ կատուներից մեկի՝ Ջենիի հետ ընկերանում, մտերմանում է, էնքան հետաքրքիր էր, կարդալիս լրիվ մտնում էիր կատվի դրության մեջ, շատ տպավորիչ էր... Հետաքրքիր է, ուրիշ որևէ մեկը կարդացե՞լ է այս գիրքը:

[impression]

Վայ, Ան, "Չիկարելին" էլ եմ անգիր արել, ուղղակի ասեցի գրեմ՝ ոչ մեկ կարողա չիմանա, հավես չկար, փաստորեն, դու էլ ես կարդացել, ուխ

[Վարպետ]

Մի գիրք էլ հիշեցի, որ շատ լավն էր, բայց ոչ մեկից չեմ լսել, որ կարդացած լիներ: Միայն մի երկու տարի առաջ Բյուրակնին եմ տվել, ինքն էլ է կարդացել. Հեղինակը՝ կարծեմ Պոլ Հելիկո, վերնագրը՝ «Ջենի»… Մի տղայի մասին է, որը մի գեղեցիկ օր հանկարծ կատու է դառնում, որից հետո ամբողջ գիրքը նրա կատվային արկածների մասին է, թե ինչպես է թափառում, հանդիպում զանազան կատուների ու շների, իսկ կատուներից մեկի՝ Ջենիի հետ ընկերանում, մտերմանում է, էնքան հետաքրքիր էր, կարդալիս լրիվ մտնում էիր կատվի դրության մեջ, շատ տպավորիչ էր... Հետաքրքիր է, ուրիշ որևէ մեկը կարդացե՞լ է այս գիրքը:

Ու~, ընտիր բան էր, ընտիր! Ես կարծեմ լացել էլ եմ))

[ChildOfTheSky]

"Չիպոլինոյի արկածները", "Ջելսոմինոյի արկածները", "Վիննի Թուխը և բոլորը, բոլորը"
մեկ էլ տանը երկու հատ հայակական հեքիաթների ժողովածու ունեինք, ուշքս գնում էր դրանց համար՝ մեկը կոչվում էր "Հազարան բլբուլ" էն մեկն էլ չեմ հիշում, բայց նենց լավն էր... երևի ինչ-որ հեռու անկյունում դեռ պահած կլինի, հազիվ թե դա որևէ մեկին նվիրած լինեմ:

Բոլոր վերը նշվածները` գումարած «Սուրի և Սամի արկածները» ու «Զանգին ու Զրանգին» :

[Սամվել]

Ես էլ Գրիմ Եղբայրների Հեքիաթների մի հատ մեեծ գիրք ունեմ... երևի բոլոր հեքիաթները կարդացել եմ կամ իմ համար կարդացել են երբ դեռ կարդալ չգիտեի
Մեկ էլ մի հատ գիրք կա... Ինչոր Բելոռուական հեքիաթներ /վայթմ/ էտ էլ էր կարգին գիրք

[Grieg]

"Ուկրաինական ժողովրդական հեքիաթներ"..դրանից հետո Ժյուլ Վեռն ու Մայն Ռիդ-ի գրքերը

[Ուլուանա]

"Ուկրաինական ժողովրդական հեքիաթներ"..

Հա, ուկրաինական ժողովրդական հեքիաթների գիրք մենք էլ ունեինք, ես էլ եմ կարդացել լրիվ ու շատ էի սիրում: Հատկապես տպավորվել է մեջից մի հատ հեքիաթ, որի մեջ մի կանաչ բիձուկ կար՝ երկար մորուքով, անունն էլ Օխայ էր, գետնի տակ էր ապրում: Մի անգամ մի մարդ ծարավ ժամանակ ջուր է խմում, ասում է. «օխա՜յ», մեկ էլ բիձուկը հայտնվում է ու ասում. «Ինձ կանչո՞ղ է եղել»:

[impression]

Բոլոր վերը նշվածները` գումարած «Սուրի և Սամի արկածները» ու «Զանգին ու Զրանգին» :

Սուրն ու Սամը ինձ համար պոտենցիալ առաջին սեր կլինեին, եթե մի երկու անգամ էլ կարդայի

[Cassiopeia]

Քանի որ բանը հասավ սրան, մի բան էլ ես հարցնեմ.
Խախտելով հեղինակային իրավունքները, արդյո՞ք արածս գործը օգտակար չէ հեղինակի համար, քանի որ տպագիր գրքեր հիմա շատ քիչ են առնում, իսկ էլեկտրոնային տարբերակով մի տեսակ «խթանում» ենք հեղինակի ճանաչողությունը։

[Chuk]

Քանի որ բանը հասավ սրան, մի բան էլ ես հարցնեմ.
Խախտելով հեղինակային իրավունքները, արդյո՞ք արածս գործը օգտակար չէ հեղինակի համար, քանի որ տպագիր գրքեր հիմա շատ քիչ են առնում, իսկ էլեկտրոնային տարբերակով մի տեսակ «խթանում» ենք հեղինակի ճանաչողությունը։

Վեռ, ես կարծում եմ, որ հայ գրողներից կամ նրանց ժառանգներից շատերն իրենց լավ կզգան՝ հին ու արդեն մոռացված ստեղծագործությունների՝ հասարակությանը հասանելի դառնալու, չմոռացվելու համար: Բայց դա, իրականում, միայն ու միայն իրանց որոշելիքն ա, իդեալական դեպքում ես կամ դու չպետք է որոշենք, այլ ինքը:

Մյուս կողմից չմոռանանք, որ մտավոր սեփականությունը բացի ամեն ինչից նաև եկամտի աղբյուր է: Ու շատերն ակնկալում են դրանով գումար վաստակել նաև հիմա: Անգամ էլեկտրոնային սարքելու դեպքում շատերը կցանկանան դրա համար հոնորար ստանալ: Կամ ասենք վերցնենք Չիկարելիի արկածները: Դու կարող ես մտածել, որ օգնում ես ճանաչվելուն, ու դա տեղադրես քո մոտ: Իսկ հեղինակը՝ Ռուբեն Մարուխյանը հիմա Չիկարելին մի քիչ էլ ա զարգացրել ու վերահրատարակել ա, հրատարակիչն ու ինքը դրանից շահույթ են ակնկալում, ու հանգիստ կարող են համարել, որ դու դա օնլայն դնելով պակասացնում ես իրենց շահույթը: Սենց լիքը հարցեր:

Ամբողջ աշխարհում պատահական չի հեղինակային իրավունքի ստեղծումը, կանոնների մշակումը, դրանով զբաղվող կազմակերպությունների գոյությունը: