Լևինը հիշում էր, թե ինչպես այն ժամանակ, որ Նիկոլայ եղբայրը գտնվում էր բարեպաշտության, պահքի, վանականների, եկեղեցական ժամասացության շրջանում, երբ նա կրոնի մեջ փնտրում էր օգնություն, սանձահարումն իր կրքոտ բնավորության, ոչ ոք ոչ միայն չէր օգնում նրան, այլև ամենքը և ինքը ծիծաղում էին նրա վրա: Նրան տնազում, գրգռում էին, կանչում էին Նոյ, վանական. իսկ երբ նա ընկավ, ոչ ոք չօգնեց նրան, այլ ամենքը սարսափելուվ և նողկանքով երես դարձրին նրանից:
Աննա Կարենինա
Մեջբերել
Էջանիշներ