@Ծլնգ շնորհակալ եմ։ Սենց իրոք լրիվ ա պատկերը, ռացիոնալիզացիան, շփվելու ցանկությունն ու դրա կարիքը, շրջապատի մարդկանց վերաբերմունքի ազդեցությունը։
Սերյանի պատմությունը շատ ծանոթ էր, էդ պռովուլկեքով գործելը, իրա հանդեպ շրջապատի վերաբերմունքը։ Լիքը տենց օրինակների ինքս եմ ականատես եղել, ու դրանից ավել պատմություններ եմ լսել։ Ու հետաքրքիրն էն ա, որ որոշ դեպքերում իրանց մեկուսացումը դրդում ա որոշակի ոլորտում աննախադեպ ունակությունների զարգացման (օրինակ մի հատ տղա կար մեր մոտ Ռուբիկ, ինքը լրիվ ինքնուրույն ֆիզիկա էր ուսումնասիրել ու տեխնիկա էր վերանորոգում, ու ինքն էլ շատ ջահել մահացավ, ցավոք), իսկ այլ դեպքերում դա բերում էր բացարձակ օտարման, ու այդ մարդիկ զրկվում էին համապատասխան օգնության հնարավորությունից, իրանց ատիպիկ վարքը ավելի ցայտուն էր դառնում (մի հատ էլ Ֆելո ունեինք ինքը մերկանում գնում էր գյուղապետարանի դեմը պառկում), ու սա բերում էր իրանց էլ ավելի մեկուսացման։
Կարծում եմ սենց մարդկանց հետ շփվելուց պետք ա լիքը համբերություն ունենալ ու կարողանալ մեկուսանալ սեփական հաղորդակցման ստանդարտներից, վարքի, էմոցիաների ու խոսքերի գնահատման ընդունված ձևերից։ Ինչը դժվար ա, բայց երբ հաղթահարվում ա, դառնում ա անսահման հետաքրքիր։
Մեջբերել
Էջանիշներ