Երեկ, երբ համալսարանում էի, սկզբում մեր ֆակուլտետի դեկանի մոտ մտա. ուզում էր ինձ տեսնել (հիշել): Բելկան ինձ ներս տարավ ու թե.
-Ինքն է Գերմանիայից եկած մեր նախկին ուսանողուհին, որ պրեզենտացիա է անելու, ուզում էիք տեսնել:
Վերջին անգամ հարյուր տարի առաջ էի տեսել էդ մարդուն. էն ժամանակ, երբ ես ուսանող էի, ինքը դեռ դեկան չէր, մեզ «Տրամաբանություն» էր դասավանդում, էն էլ՝ բակալավիատրում: Դժվար թե ինձ հիշեր:
Նայեց վրաս բարի ժպիտով.
-Հլը մոտիկ արի, ազիզ ջան: Անունդ ի՞նչ էր:
Ինձ նենց փոքր զգացիՉգիտեմ՝ հիշեց ինձ, թե չէ, բայց սկսեց մի ոգևորված մենախոսություն: Էլ «խելքի չեկող Եվրոպայի», էլ գերմանական մեծագույն սխալի մասին, որ կնոջը «ղեկին» են նստացրել, էլ հայրենասիրության, էլ ֆաշիզմի, էլ եսիմ ինչերի մասին: Ու ամբողջը միայն իրեն հայտնի տրամաբանությամբ իրար կապակցված:
Էսպես երկար-բարակ խոսեց-խոսեց, մեկ էլ երևի «վերադարձ իրականության» կոճակը սեղմվեց, թե ինչ. նա հիշեց, թե ինչու ենք հավաքված և ինչի մասին էր կենացը:
-Ասում ես ի՞նչ ես պատմելու մեր երեխեքին:
-Գերմանիայում կրթություն ստանալու հնարավորությունների մասին:
-Հա, լավ բան ես ոորոշել, ապրես, թող գնան սովորեն էրեխեքը, ես դեմ չեմ: Երեսուն հոգի էլ գնա, ես դեմ չեմ: Գիտե՞ս ինչի: Որովհետև հոգեբանության լեզուն գերմաներենն է: Էդպես էլ կասես իրենց:
Էստեղ ուզեցի ասել, որ ես ինքս անգլերեն լեզվով եմ հոգեբանություն սովորել Գերմանիայում, բայց դե մի հատ էլ էդ թեմայով էր խորանալու, ժամը ժամից անցներ: Էս փիլիսոփաները բայց ինչքան են սիրում խոսել:
-Կասեմ անպայման,- ու որոշեցի մի ձև ավարտին մոտեցնել մեր հանդիպումը,- ես հիմա գերմանական ճշտապահությամբ գնամ իմ պրեզենտացիային: Չուշացնենք:
-Հա, գնա, ազիզ ջան: Ապրես, որ մեզ հիշել, եկել ես:
Բելկայի հետ գնացինք լսարան: Ահագին ուսանողներ էին հավաքվել բակալավրիատից ու մագիստրատուրայից: Շատ հավես անցավ: Լիքը նյութ էի պատրաստել՝ համ պրեզենտացիա, համ հենդաութներ, օգտակար բրոշյուրներ: Իրենք էլ շատ հետաքրքրված էին, հարցեր էին տալիս, քննարկում էին:
Էդ միտքը մոտս անցյալ ամիս էր առաջացել, որ կարելի է էսպիսի մի բան կազմակերպել մեր ուսանողների համար: Հատկապես, որ միշտ էլ կողքից հացուփորձ են անում, թե ոնց գնալ սովորել և այլն:
Հիմա մտածում եմ, թե էլ ինչեր կարելի է անել: Ոնց ինչ-որ ձևով օգտակար լինել Հայաստանի երիտասարդներին: Գուցե կրթության նախարարության հետ ինչ-որ բաներ մտածել, ինչ-որ պրոյեկտներ մշակել: Դեռ չգիտեմ ինչ, մտածել է պետք: Բայց անպայման ուզում եմ ինչ-որ բաներ նախաձեռնել: Տեսնենք ինչ կստացվի:
Մեջբերել
Էջանիշներ