Դաջվածքների թեման ակտիվացավ, ես էլ բան հիշեցի։
Մի քանի ամիս առաջ էր։ Ամուսնուս ու տղայիս հետ տեղ էինք գնում ավտոբուսով։ Համ նստելու տեղ չկար, համ էլ լիքն էր ահագին։ Կանգնելն էլ էր անհարմար, հատկապես 2,5 տարեկան երեխայի հետ։ Հենց մեր դիմաց մի երիտասարդ աղջիկ էր նստած ու պարզ տեսնում էր, թե ոնց ենք երեխային մի կերպ պահում։ Աղջկա կողքին էլ մի տատիկ էր նստած։ Էս տատիկը մեր էդ վիճակը տեսնելով՝ էս աղջկան ասեց՝ վեր կաց, թող էն երեխան նստի։ Աղջիկը, դեմքին թքողական արտահայտություն տալով, դեմքը շրջեց ու շարունակեց հանգիստ նստել։ Մինչ մենք ճոճվելով, մեկումեջ էն բռնելու սյանը խփվելով՝ մի կերպ ոտքի վրա էինք մնում, էս տատիկը մի անգամ էլ աղջկան բոթեց ու նույն բանն ասեց։ Սա դեմքի քար արտահայտությամբ, կարծես ոչինչ չի լսել, էլի նստած մնաց իր տեղում։ Հետո, երբ վեր կացավ, որ շուտով արդեն իջնի, նկատեցի թևի վրայի ծուռմռտիկ նկարված, բայց բավականաչափ տեսանելի դաջվածքը՝ վեր տնկած միջամատով ձեռք։ Լրիվ ինքն էր։
Մեջբերել
Էջանիշներ