Mephistopheles-ի խոսքերից
Մեֆ ու Գալ, համաձայն եմ քաղաքում ցանկացած ժամի քայլելու հետ: Բայց խոսքս «հեծանվորդային չգրված օրենքների» մասին ա, որոնք լավ կլիներ` Երևանում էլ կիրառվեին:Դե հիմնականում տենց էլ անում ենք, Բյուր: Շատ հազվադեպ ա սենց լինում, որ մենակ բարձրանամ: Համ էլ ինչքան կարա էդ հեգ երիտասարդն իմ պատճառով տուժի, ինչ ա թե ես հեծանիվ քշել չգիտեմ ու ոչ էլ ուզում եմ սովորեմ 100 տարի
Ես ինքս չէի ուզում, որ ամբողջ Բաղրամյանով մեկ հեծանիվը գրկած ման տա, եսիմ... էլ իմաստը ո՞րն ա հեծանիվով դուրս գալու, եթե հետդ պիտի գլորես:
Ինձ իրականում չի դզում էն, որ քաղաքումդ մենակ ոտքով քայլելու իրավունք չունես, որտև ինչ-որ աննասուն կարող ա հանկարծ որոշի իրան տենց պահել:
Նայեք, էն օրն էլ ընկերուհուս ու իրա ընկերոջ հետ էի կենտրոնում: Ընկերուհիս հեծանիվ չունի, բայց պիտի երեքով հասնեինք կինո Մոսկվա: Ընկերը բռնեց, թե` մենք քշենք, դու էլ ոտով արի: Արեցինք տենց էլ, բայց հետ գալուց պնդեցի, որ քայլենք:
Մեջբերել
Էջանիշներ