Նունիկը ինձ շատ հետաքրքիր էր… դու չգիտես ինքն ինչքան սիրուն էր… ուղիղ շագանակագույն մասեր որ մինչև կզակն էին իջնում ու առջևի ծայրերն էլ դուրս տնկվում… միջին չափի մուգ շագանակագույն աչքեր, միշտ ժպտացող կլորավուն սպիտակամաշկ դեմքի վրա, փոքրիկ, ծայրը վեր տնկված քիթիկով որի վրա անթիվ անհամար պեպեններ կային տարածվելով փափուկ թշերի վրա… նուրբ, շատ նուրբ շուրթեր, ներքևինը մի թեթև բաժանված ու դեմքը եզրափակվում էր փոքրիկ դնչիկով որն էլ կիսված էր երկու մասի… էդ դունչը շատ էի սիրում… հագնում էր կարճ շոր ու ոտքերը միշտ բաց էին, սպիտակ ու մաքուր տռուսիկն էլ միշտ երևում էր… միշտ ուրախ, իմ կատակների վրա քահ-քահ ծիծաղում, բայց ուշ-ուշ էր բակ իջնում… ես էլ չէի կարող դուրս կանչել՝ աղջիկ էր ու ստիպված պտի սպասեի մինչև իջներ…LisBeth-ի խոսքերից
հա մոռացա ասեմ, ընենց էլ հավեսով ծիծաղում էր… բերանս բաց իրան էի նայում ամեն անգամ…
Մեջբերել
Էջանիշներ