Մանրապատումներ

[Ծլնգ]

@Ծլնգ շնորհակալ եմ։ Սենց իրոք լրիվ ա պատկերը, ռացիոնալիզացիան, շփվելու ցանկությունն ու դրա կարիքը, շրջապատի մարդկանց վերաբերմունքի ազդեցությունը։

Սերյանի պատմությունը շատ ծանոթ էր, էդ պռովուլկեքով գործելը, իրա հանդեպ շրջապատի վերաբերմունքը։ Լիքը տենց օրինակների ինքս եմ ականատես եղել, ու դրանից ավել պատմություններ եմ լսել։ Ու հետաքրքիրն էն ա, որ որոշ դեպքերում իրանց մեկուսացումը դրդում ա որոշակի ոլորտում աննախադեպ ունակությունների զարգացման (օրինակ մի հատ տղա կար մեր մոտ Ռուբիկ, ինքը լրիվ ինքնուրույն ֆիզիկա էր ուսումնասիրել ու տեխնիկա էր վերանորոգում, ու ինքն էլ շատ ջահել մահացավ, ցավոք), իսկ այլ դեպքերում դա բերում էր բացարձակ օտարման, ու այդ մարդիկ զրկվում էին համապատասխան օգնության հնարավորությունից, իրանց ատիպիկ վարքը ավելի ցայտուն էր դառնում (մի հատ էլ Ֆելո ունեինք ինքը մերկանում գնում էր գյուղապետարանի դեմը պառկում), ու սա բերում էր իրանց էլ ավելի մեկուսացման։

Կարծում եմ սենց մարդկանց հետ շփվելուց պետք ա լիքը համբերություն ունենալ ու կարողանալ մեկուսանալ սեփական հաղորդակցման ստանդարտներից, վարքի, էմոցիաների ու խոսքերի գնահատման ընդունված ձևերից։ Ինչը դժվար ա, բայց երբ հաղթահարվում ա, դառնում ա անսահման հետաքրքիր։

Հարյուր անգամ սա!!! Համբերատարությունից բացի, պետք է ինքդ քո ներսում ընդունես, որ իրենք նորմալ են, ուղղակի, Բյուրի ասած, իրենք էլ այդպիսին են։ Շատ-շատերը քո ասած օտարվում են, ու տիպիկները սովորաբար խույս են տալիս այսպիսի ատիպիկ մարդկանցից, ինչը, այո, ավելի բացասական ազդեցություններ է ունենում։ Իրենք ցանկացած այլ մարդու նման անսահման հետաքրքիր են, պետք է ուղղակի հաղթահարել թե՛ մեր միջի կարծրատիպերը, թե՛ արագ ենթադրությունների հանգելու ջգտումներն ու թե՛ շփման դժվարությունները։ Մարդու ժպիտն ամեն ինչ արժի...

[Ծլնգ]

Գնա ու DSM ու ICD գրողներին էդքանն ասա։ Քանի էդ գրքերում ընդգրկված ա աուտիզմի սպեկտրումը, ոչ ոք չի կարա պնդի, որ նորմալ ա։

Ճաղատացումն էլ կարող է հատուկ մանյուալներում գրանցված հիվանդությունների հետևանք լինի, ճաղատներին հո աննորմալ չենք անվանելու... այստեղ շաքարախտի հետ համեմատության մասին էի գրել, շաքարախտով մարդկանց աննորմալ չենք ասում, այլ հիվանդություն ունեցող նորմալ մարդ ենք որպես վերաբերվում։

Ճիշտ դիագնոզը կարող է օգնել շատ ու շատ հարցերում, դա իրենց աննորմալ դեռ չի դարձնում։ Այո, տիպիկությունից (որը մարդիկ սովորաբար «նորմալ» են անվանում) տարբերվում են, բայց դեռ չի նշանակում, թե աննորմալ են։

[StrangeLittleGirl]

Հարյուր անգամ սա!!! Համբերատարությունից բացի, պետք է ինքդ քո ներսում ընդունես, որ իրենք նորմալ են, ուղղակի, Բյուրի ասած, իրենք էլ այդպիսին են։ Շատ-շատերը քո ասած օտարվում են, ու տիպիկները սովորաբար խույս են տալիս այսպիսի ատիպիկ մարդկանցից, ինչը, այո, ավելի բացասական ազդեցություններ է ունենում։ Իրենք ցանկացած այլ մարդու նման անսահման հետաքրքիր են, պետք է ուղղակի հաղթահարել թե՛ մեր միջի կարծրատիպերը, թե՛ արագ ենթադրությունների հանգելու ջգտումներն ու թե՛ շփման դժվարությունները։ Մարդու ժպիտն ամեն ինչ արժի...

Ծլնգ ջան, հա, բայց իրանք առանձնապես շատ չեն էլ ժպտում, եթե ընդհանրապես ժպտում են Ու իրոք իրենց հետ մտերիմ լինելը բավական բարդ ա, երբեմն նույնիսկ՝ անհաղթահարելի բարդ, ստեղ մենակ կարծրատիպերի խնդիր չի։ Ես սա ասում եմ թե՛ որպես հոգեբույժ, թե՛ սպեկտրումի
բազմաթիվ անձանց հետ մտերիմ հարաբերությունների մեջ գտնված մեկը, թե՛ մեկը, ով անընդհատ գործ ա ունենում էդ հարաբերություններից տուժածների հետ։ Եթե հաղթահարվում են դժվարությունները, շատ լավ ա, ընտիր ա, որովհետև հրաշալի մարդիկ են, բայց ավելի հաճախ չեն հաղթահարվում ու ավելի հաճախ նեյրոտիպիկն ինքն ա բավական ծանր տրավմա տանում ու օգնության կարիք ունենում։

[StrangeLittleGirl]

Ճաղատացումն էլ կարող է հատուկ մանյուալներում գրանցված հիվանդությունների հետևանք լինի, ճաղատներին հո աննորմալ չենք անվանելու... այստեղ շաքարախտի հետ համեմատության մասին էի գրել, շաքարախտով մարդկանց աննորմալ չենք ասում, այլ հիվանդություն ունեցող նորմալ մարդ ենք որպես վերաբերվում։

Ճիշտ դիագնոզը կարող է օգնել շատ ու շատ հարցերում, դա իրենց աննորմալ դեռ չի դարձնում։ Այո, տիպիկությունից (որը մարդիկ սովորաբար «նորմալ» են անվանում) տարբերվում են, բայց դեռ չի նշանակում, թե աննորմալ են։

Նորմալ բառն էստեղ դու օգտագործեցիր, ես չօգտագործեցի։ Իմ խնդիրը նորմալ ու աննորմալի մեջ չի, այլ հիվանդ ու առողջի։ Եթե աուտիզմը դասակարգված հիվանդությունների/խանգարումների գրքերում, ուրեմն առայժմ համարվում ա հիվանդություն/խանգարում (անունն էլ վկա․ autism spectrum disorders): Ու ես սա շաքարախտի հետ չէի համեմատի, որովհետև շաքարախտը հիվանդություն ա ու տևական բուժում ա պահանջում, մինչդեռ աուտիզմը (համենայնդեպս, բարձր ֆունկցիոնալությունը) ես խանգարում չէի անվանի ու դիագնոզ չէի ճպպացնի մարդկանց ճակատին։ Դա մոտավորապես նույն տիպի բան ա, ինչ ինտրովերտ/էքստրավերտությունը, երբ վերջինիս դեպքում մարդկանց «նորմալ» են համարում, իսկ ինտրովերտներին՝ յանը տարած։ Ընդ որում, ցանկացած ինտրովերտ եթե աուտիզմի սքրինինգ անցնի, բավական բարձր միավորներ կհավաքի։
Աուտիզմի սպեկտրումը ես ավելի շատ գենդերային իդենտիֆիկացիայի խանգարման հետ կհամեմատեի, որն արդեն բոլոր դասակարգումներից դուրս ա էկել, ու էլ խանգարում չի համարվում։ Գիտենք դրա մասին, կա նաև վիրահատական միջամտություն, բայց հիվանդություն կամ խանգարում չի, ու որևէ մեկի ճակատին դիագնոզ չեն ճպպացնում։

[Ծլնգ]

Ծլնգ ջան, հա, բայց իրանք առանձնապես շատ չեն էլ ժպտում, եթե ընդհանրապես ժպտում են Ու իրոք իրենց հետ մտերիմ լինելը բավական բարդ ա, երբեմն նույնիսկ՝ անհաղթահարելի բարդ, ստեղ մենակ կարծրատիպերի խնդիր չի։ Ես սա ասում եմ թե՛ որպես հոգեբույժ, թե՛ սպեկտրումի
բազմաթիվ անձանց հետ մտերիմ հարաբերությունների մեջ գտնված մեկը, թե՛ մեկը, ով անընդհատ գործ ա ունենում էդ հարաբերություններից տուժածների հետ։ Եթե հաղթահարվում են դժվարությունները, շատ լավ ա, ընտիր ա, որովհետև հրաշալի մարդիկ են, բայց ավելի հաճախ չեն հաղթահարվում ու ավելի հաճախ նեյրոտիպիկն ինքն ա բավական ծանր տրավմա տանում ու օգնության կարիք ունենում։

Այդ վերջին նախադասությունը իհարկե փոխաբերական իմաստով նկատի ունեի, բայց ճիշտն ասած չեմ հանդիպել այնպիսի միջինից բարձր ֆունկցիոնալության աուտիկի, ով էմոցիաներից բացարձակ-բացարձակ զուրկ լինի, ու երբ իրենց հանդիպում ես իրենց ընդունելի «տեղ», ապա ուղիղ իմաստով ժպիտ էլ կարող ա լինել։

Փորձիդ մասին չեմ կասկածում, ոչ էլ որ նեյրոտիպիկի վրա ատիպիկի հետ հարաբերությունը կարող է բացասական ազդել։ Բայց կարծում եմ նույնիսկ նեյրոտիպիկների վրա ավելի հեշտ կազդի, երբ ընդունեն ատիպիկների ատիպիկությունը, ոչ թե իրենցից սպասեն տիպիկին բնորոշ վարքագիծ։ Սա էլ է սոցիալ նեյրոբազմազանության մեջ մտնում՝ ընդունել մարդուն այնպես ինչպիսին ինքը կա։

Նորմալ բառն էստեղ դու օգտագործեցիր, ես չօգտագործեցի։ Իմ խնդիրը նորմալ ու աննորմալի մեջ չի, այլ հիվանդ ու առողջի։ Եթե աուտիզմը դասակարգված հիվանդությունների/խանգարումների գրքերում, ուրեմն առայժմ համարվում ա հիվանդություն/խանգարում (անունն էլ վկա․ autism spectrum disorders): Ու ես սա շաքարախտի հետ չէի համեմատի, որովհետև շաքարախտը հիվանդություն ա ու տևական բուժում ա պահանջում, մինչդեռ աուտիզմը (համենայնդեպս, բարձր ֆունկցիոնալությունը) ես խանգարում չէի անվանի ու դիագնոզ չէի ճպպացնի մարդկանց ճակատին։ Դա մոտավորապես նույն տիպի բան ա, ինչ ինտրովերտ/էքստրավերտությունը, երբ վերջինիս դեպքում մարդկանց «նորմալ» են համարում, իսկ ինտրովերտներին՝ յանը տարած։ Ընդ որում, ցանկացած ինտրովերտ եթե աուտիզմի սքրինինգ անցնի, բավական բարձր միավորներ կհավաքի։
Աուտիզմի սպեկտրումը ես ավելի շատ գենդերային իդենտիֆիկացիայի խանգարման հետ կհամեմատեի, որն արդեն բոլոր դասակարգումներից դուրս ա էկել, ու էլ խանգարում չի համարվում։ Գիտենք դրա մասին, կա նաև վիրահատական միջամտություն, բայց հիվանդություն կամ խանգարում չի, ու որևէ մեկի ճակատին դիագնոզ չեն ճպպացնում։

Շաքարախտը դեպրեսիայի հետ էր համեմատություն, այստեղ դա բերեցի միայն նորմալ-աննորմալ համեմատության համար։ Հիվանդ ու առողջը... էլի, քո փորձն ու գիտելիքները կասկածի տակ չեմ առնում, բայց եթե նեյրոտիպիկների համար կառուցված աշխարհում դիագնոզը օգնում է ատիպիկներին իրենց հատուկ կարիքները հայցելու գործում, ես դա միայն ողջունում եմ։ Օրինակ մանրապատմանս մեջ Մաշային դա օգնում է ԲՈՒՀում ավելի սահուն նավարկելու համար, քանի որ հատուկ ծառայությունների դռներ է բացում։ Բացի դրանից իր այդ դիագնոզի մասին մի խոսքն արդեն հեշտացրեց ինձ իրեն հասկանալը, ուրեմն դա էլ էր օգտակար։ Ու ես սա «ճակատին դիագնոզ ճպցնել» չէի համարի։

Գենդերային իդենտիֆիկացիան մարդու ներքին զգացողությունների վրա է հիմնված. սենց ասեմ, մարդ չի կարող տրանս լինել, ու դրա մասին չիմանալ/չկասկածել։ Այս տեսանկյունից կարծում եմ դիագնոստիկան անիմաստ բան է։ Իսկ աուտիկը կարող է աուտիկ լինել, բայց դրա մասին չիմանալ։ Ես ավելի շուտ կհամեմատեի աուտիզմը ասենք դիսլեքսիայի հետ։ Չեմ էլ կարող հաշվել, թե ինչքան մարդ գիտեմ, ով դիսլեքսիայի ուշ դիագնոզի պատճառով երկար տարիներ բթամիտ ա դասվել։ Այստեղ դիագնոզը միանշանակ օգնում է։

Բայց հիպերդիագնոստիկայի տեսանկյունից հետդ լրիվ համաձայն եմ... «Նեյրոբազմազանություն» թեմայում էլ էի դա ասել։

[StrangeLittleGirl]

Այդ վերջին նախադասությունը իհարկե փոխաբերական իմաստով նկատի ունեի, բայց ճիշտն ասած չեմ հանդիպել այնպիսի միջինից բարձր ֆունկցիոնալության աուտիկի, ով էմոցիաներից բացարձակ-բացարձակ զուրկ լինի, ու երբ իրենց հանդիպում ես իրենց ընդունելի «տեղ», ապա ուղիղ իմաստով ժպիտ էլ կարող ա լինել։

Փորձիդ մասին չեմ կասկածում, ոչ էլ որ նեյրոտիպիկի վրա ատիպիկի հետ հարաբերությունը կարող է բացասական ազդել։ Բայց կարծում եմ նույնիսկ նեյրոտիպիկների վրա ավելի հեշտ կազդի, երբ ընդունեն ատիպիկների ատիպիկությունը, ոչ թե իրենցից սպասեն տիպիկին բնորոշ վարքագիծ։ Սա էլ է սոցիալ նեյրոբազմազանության մեջ մտնում՝ ընդունել մարդուն այնպես ինչպիսին ինքը կա։

Էստեղ մի քանի բան կա, որ շատ կարևոր ա հասկանալը։ Նախ, աուտիզմ ունեցողներն էմոցիաներից զուրկ չեն։ Ուղղակի իրենց մոտ էմոցիաների պրոցեսինգն այլ կերպ ա տեղի ունենում (օրինակ, չի արտահայտվում դեմքին կամ ժեստերով կամ իրենք էլ իրենց էմոցիաներից գլուխ չեն հանում․ ինչ են զգում, ինչ չեն զգում): Հետո, անգամ ընդունելու դեպքում էլ էնպիսին, ինչպիսին կա, մեկ ա, էլի բավական բարդ ա մտերիմ հարաբերություն ունենալը։ Իմ ամենամտերիմ մարդկանցից մեկն ունի աուտիզմ, ու իրա հետ մենք բավական բարդ ճանապարհ ենք անցել, բայց կարողացել ենք հասնել նրան, որ մտերիմ մնանք (ընդ որում, ինքն աուտիզմի մասին իմացել ա էդ բարդ փուլերի ընթացքում)։ Բայց մեկ այլ դեպքում էլ էլի շատ մտերիմ հարաբերությունների մեջ եմ էղել մի աուտիզմ ունեցողի հետ, ընդ որում՝ աուտիզմի մասին իմացել եմ գրեթե առաջին օրվանից։ Իր հետ որևէ տեսակի հարաբերություն շարունակելն ուղղակի անհնար էր դարձել, ու երևի երկուսիս համար էլ լավ ա, որ էլ չենք շփվում։ Իհարկե, ստեղ նաև կողմնակի բնավորության գծերն էլ դեր ունեն։ Աուտիզմ ունեցողների բնավորությունն էլ գրեթե նույնքան բազմազան ա, ինչքան նեյրոտիպիկներինը (զզվում եմ էս բառից):

Շաքարախտը դեպրեսիայի հետ էր համեմատություն, այստեղ դա բերեցի միայն նորմալ-աննորմալ համեմատության համար։ Հիվանդ ու առողջը... էլի, քո փորձն ու գիտելիքները կասկածի տակ չեմ առնում, բայց եթե նեյրոտիպիկների համար կառուցված աշխարհում դիագնոզը օգնում է ատիպիկներին իրենց հատուկ կարիքները հայցելու գործում, ես դա միայն ողջունում եմ։ Օրինակ մանրապատմանս մեջ Մաշային դա օգնում է ԲՈՒՀում ավելի սահուն նավարկելու համար, քանի որ հատուկ ծառայությունների դռներ է բացում։ Բացի դրանից իր այդ դիագնոզի մասին մի խոսքն արդեն հեշտացրեց ինձ իրեն հասկանալը, ուրեմն դա էլ էր օգտակար։ Ու ես սա «ճակատին դիագնոզ ճպցնել» չէի համարի։

Դեպրեսիան մի քիչ ավելի բարդ ու խճճված թեմա ա, ու շաքարախտի պես դեղորայքային միջամտություն ա պահանջում, այսինքն՝ կարելի ա դիտել որպես հիվանդություն, ի տարբերություն աուտիզմի, որը բավական ստատիկ ա, ու աշխարհում որևէ դեղ չկա, որ «սիմպտոմները» կթեթևացնի։

Ես կարծում եմ՝ ոչ թե բուհը պիտի հատուկ ծառայություններ բացի, այլ պիտի բուհի ողջ անձնակազմը պատրաստ լինի ամեն տեսակի մարդու հետ շփվելու, որովհետև ըստ էության բարձր ֆունկցիոնալություն ունեցող աուտիզմ ունեցողն էնքան օգնության կարիք չունի, ինչքան իր հետ գործ ունեցողները, ու ոնց որ մենք սովորում ենք տարբեր տիպի մարդկանց հետ գործ ունենալ, էդպես էլ աուտիզմը չպիտի բացառություն լինի։ Ցավոք սրտի, հիմիկվա աշխարհում ահավոր հեշտ ա սաղի ճակատին դիագնոզ ճպպացնել։ Ես որ հիմա շուրջս եմ նայում, երևի ավելի շատ են էս կամ էն «խանգարում» ունեցողները, քան «առողջները» (ստատիսիկան էլ ասում ա, որ մարդկության մեկ քառորդից մեկ երրորդն էս կամ էն հոգեբուժական դիագնոզն ունի)։ Ու պատկերացնում եմ, թե որքան բարդ էր լինելու ինձ համար էս միջավայրում ապրելը, եթե մասնագիտության բերումով տեղյակ չլինեի էս ամբողջ բազմազանությունից։

Գենդերային իդենտիֆիկացիան մարդու ներքին զգացողությունների վրա է հիմնված. սենց ասեմ, մարդ չի կարող տրանս լինել, ու դրա մասին չիմանալ/չկասկածել։ Այս տեսանկյունից կարծում եմ դիագնոստիկան անիմաստ բան է։ Իսկ աուտիկը կարող է աուտիկ լինել, բայց դրա մասին չիմանալ։ Ես ավելի շուտ կհամեմատեի աուտիզմը ասենք դիսլեքսիայի հետ։ Չեմ էլ կարող հաշվել, թե ինչքան մարդ գիտեմ, ով դիսլեքսիայի ուշ դիագնոզի պատճառով երկար տարիներ բթամիտ ա դասվել։ Այստեղ դիագնոզը միանշանակ օգնում է։

Գենդերային իդենտիֆիկացիայի պատճառով էլ են մարդիկ լիքը տառապում, եթե չեն իմանում, թե էդ ինչ ա։ Շատերը բավական ուշ են հասկանում, թե խնդիրը որտեղ ա (մի լավ բուլիինգի ենթարկվելուց, ստիգմայավորվելուց, դեպրեսիայի ու տագնապի միջով անցնելուց հետո)։ Էստեղ տարբերությունն էն ա, որ կան էսպիսի մարդկանց օգնող կառույցներ, ինֆորմացիան լավ տարածվում ա (ՀՀԿ-ի լեզվով ասած՝ քարոզվում ա)։ Իսկ դիսլեքսիայի ու աուտիզմի մասին չեն խոսում։ Եթե բոլոր ուսուցիչները պատրաստված լինեն դիսլեքսիայով երեխայի հետ աշխատելուն, խնդիր չի լինի։ Իրանք ընդամենը ուրիշ ձև են կարդալ սովորում, ուրեմն պետք ա էդ ուրիշ ձևով իրանց սովորացնել։ Տպավորություն ա, որ «նորմայի» մի հատ պուճուր տուփ ա ստեղծվել, ու ով էդ տուփի մեջ չի մտնում, պետք ա պարտադիր անուն կպցնել։ Էս բոլորի մասին տուփի ներսի մարդիկ պիտի իմանան, ոչ թե տուփի դրսի մարդիկ։ Եթե ներսի մարդիկ իմանան, դրսի մարդկանց համար էլ ավելի հեշտ կլինի։

[Ծլնգ]

Տպավորություն ա, որ «նորմայի» մի հատ պուճուր տուփ ա ստեղծվել, ու ով էդ տուփի մեջ չի մտնում, պետք ա պարտադիր անուն կպցնել։ Էս բոլորի մասին տուփի ներսի մարդիկ պիտի իմանան, ոչ թե տուփի դրսի մարդիկ։ Եթե ներսի մարդիկ իմանան, դրսի մարդկանց համար էլ ավելի հեշտ կլինի։

մնացած ասածներիդ հետ համաձայն եմ, բայց այստեղ մի քիչ անիրական ես ասում․․․ այդ ներսի մարդիկ տենց հեշտ չեն իմանա, որ բոոլորն էլ հետո «նորմալանան»

պատկերացրու ասենք պետք չի սեքսիզմից խոսվի, ուղղակի պիտի բոլորը հավասար իրար վերաբերվեն․․․ նեյրոբազմազանության սոցիալական շարժումը հիմքում ունի նույնը, որ մարդիկ կրթվեն ու բոլորն էլ (բարձր ֆունկցիոնալությամբ) համարվեն «նորմալ»

[Freeman]

Բարձր ֆունկցիոնալությամբ աուտիզմ/Ասպերգեր ունեցողներն ամեն քայլափոխի հանդիպում են։ Հաճախ իրենք էլ էդ մասին չեն իմանում։ Ակումբում էլ ահագին կան։ Էնքան շատ են, որ նույնիսկ մտածում եմ՝ դիագնոզ դնելու իմաստը, ուղղակի էդ մարդիկ էլ էդպիսին են։ Շփվելիս էլ հաճախ մտքովդ չի էլ անցնում, որ կարող ա սպեկտրումում ինչ-որ տեղում լինեն։ Բայց այ մտերիմ հարաբերություններ իրանց հետ կառուցելն ահագին բարդ բան ա։

պզդց, գնամ ուսումնասիրեմ, աչքիս ունեմ։

Your AQ Test Score is: 34
The official criteria for Asperger’s Syndrome is an AQ score greater than 32.

According to statistical analysis, 26 – 31 Is a borderline score.

86% of people with a score of 26-31 can be correctly classified as having Asperger’s Syndrome.

For more information about Asperger’s Syndrome, press the button below.

[StrangeLittleGirl]

մնացած ասածներիդ հետ համաձայն եմ, բայց այստեղ մի քիչ անիրական ես ասում․․․ այդ ներսի մարդիկ տենց հեշտ չեն իմանա, որ բոոլորն էլ հետո «նորմալանան»

պատկերացրու ասենք պետք չի սեքսիզմից խոսվի, ուղղակի պիտի բոլորը հավասար իրար վերաբերվեն․․․ նեյրոբազմազանության սոցիալական շարժումը հիմքում ունի նույնը, որ մարդիկ կրթվեն ու բոլորն էլ (բարձր ֆունկցիոնալությամբ) համարվեն «նորմալ»

Իմ ասածը հենց էդ ա, որ պետք ա անընդհատ խոսել, որ մարդիկ տեղյակ լինեն, ու հիվանդությունների դասակարգումներից հանել էդ դիագնոզները։ Ոնց որ ԼԳԲՏ հարցերի դեպքում։

[StrangeLittleGirl]

պզդց, գնամ ուսումնասիրեմ, աչքիս ունեմ։

Իրականում ցանկացած ինտրովերտ ահագին շատ ա հավաքում էս թեստում։ Ես էլ 25 էի հավաքել Դրա համար էս թեստը պետք ա համադրել կյանքում ունեցած որոշակի դժվարությունների հետ ու նոր մտածել՝ արժե՞ մասնագետի դիմել մանրամասն հետազոտության համար, թե չէ։

[Ծլնգ]

Իմ ասածը հենց էդ ա, որ պետք ա անընդհատ խոսել, որ մարդիկ տեղյակ լինեն, ու հիվանդությունների դասակարգումներից հանել էդ դիագնոզները։ Ոնց որ ԼԳԲՏ հարցերի դեպքում։

ախր լգբտ-ն նույն կարգի կարիքները չունեն ինչ ասպիները կամ դիսլեքսիկները, այդ կարիքները հոգալը փող արժե, պետությունն այդ փողն առանց դիագնոզի չի տալու, գոնե ներկայիս պայմաններում դիագնոզը այլընտրանք չունի․․․ բայց խոսել, կրթել, պատրաստել ուսուցիչների և այլն՝ անպայման

[StrangeLittleGirl]

ախր լգբտ-ն նույն կարգի կարիքները չունեն ինչ ասպիները կամ դիսլեքսիկները, այդ կարիքները հոգալը փող արժե, պետությունն այդ փողն առանց դիագնոզի չի տալու, գոնե ներկայիս պայմաններում դիագնոզը այլընտրանք չունի․․․ բայց խոսել, կրթել, պատրաստել ուսուցիչների և այլն՝ անպայման

Բավական նման են կարիքները։ Մարդու ինքնության մի մասն ա, իսկ առկա խնդիրները պայմանավորված են նրանով, որ շրջապատը սովոր չի էդպիսի մարդկանց հետ գործ ունենալ (ինչպես վախտին լգբտ-ին սովոր չէին)։ Ու թերապիայի կամ եսիմինչերի վրա լիքը փողեր լցնելու փոխարեն ընդամենը պետք ա շրջապատին սովորացնել էդ մարդկանց հետ գործ ունենալ (օքեյ ա, որ որևէ մեկը հետը խոսելիս իրեն չի նայում, օքեյ ա, որ գնում, սենյակի ծերին ա նստում խմբին միանալու փոխարեն, օքեյ ա, որ անգրագետ ա գրում, օքեյ ա, որ մտքի մեջ չի կարողանում կարդալ և այլն, և այլն):

[Ծլնգ]

Բավական նման են կարիքները։ Մարդու ինքնության մի մասն ա, իսկ առկա խնդիրները պայմանավորված են նրանով, որ շրջապատը սովոր չի էդպիսի մարդկանց հետ գործ ունենալ (ինչպես վախտին լգբտ-ին սովոր չէին)։ Ու թերապիայի կամ եսիմինչերի վրա լիքը փողեր լցնելու փոխարեն ընդամենը պետք ա շրջապատին սովորացնել էդ մարդկանց հետ գործ ունենալ (օքեյ ա, որ որևէ մեկը հետը խոսելիս իրեն չի նայում, օքեյ ա, որ գնում, սենյակի ծերին ա նստում խմբին միանալու փոխարեն, օքեյ ա, որ անգրագետ ա գրում, օքեյ ա, որ մտքի մեջ չի կարողանում կարդալ և այլն, և այլն):

Բյուր ջան, պրիչյոմ տուտ ինքնություն։ Ես հո չեմ ասում ասպիին դարձնել ոչ ասպի (ոնցոր փորձում էին միասեռականներին «բուժել»)։ Որ կարողանան ուսիցչները ասպիներին ու դիսլեքսիկներին իրենց պետքական սըփորթը անեն, ահագին պիտի պատրաստվեն։ Այդ պատրաստումը արժի փող, դրա համար էլ կենտ ու հատիկ «special ed» (տրաքում եմ էս տերմինից) ուսուցիչներ են պատրաստում ու վարձակալում, քանի որ դա թանկ գործ է։ Ու քանի որ դրանք կենտ ու հատիկ են, դրանց հասանելիությունը պայմանավորված ա դիագնոզով։ Սա է ասածս, որ առանց դիագնոզ գոնե ուսումնական կարիքները չեն հոգվում։

Իսկ «օքեյա որ անգրագետ ա գրում»-ին դեռ էնքա՜ն ունենք․․․

[Mephistopheles]

Բավական նման են կարիքները։ Մարդու ինքնության մի մասն ա, իսկ առկա խնդիրները պայմանավորված են նրանով, որ շրջապատը սովոր չի էդպիսի մարդկանց հետ գործ ունենալ (ինչպես վախտին լգբտ-ին սովոր չէին)։ Ու թերապիայի կամ եսիմինչերի վրա լիքը փողեր լցնելու փոխարեն ընդամենը պետք ա շրջապատին սովորացնել էդ մարդկանց հետ գործ ունենալ (օքեյ ա, որ որևէ մեկը հետը խոսելիս իրեն չի նայում, օքեյ ա, որ գնում, սենյակի ծերին ա նստում խմբին միանալու փոխարեն, օքեյ ա, որ անգրագետ ա գրում, օքեյ ա, որ մտքի մեջ չի կարողանում կարդալ և այլն, և այլն):

Բյուր ԼԳԲԹ... տարբեր ա շատ... գեյն իրա ինքնության հետ խդիր չունի, հասարակությունն ունի ու էտ ա, որ ազդում ա իրանց վրա ոնց որ կազդեր այլ ռասիստ ու հոմոֆոբ երևույթ... գեյրի ուզածն ի՞նչ ա. իրականում ոչ մի բան` էն ինչ, որ մնացած մարդիկ ունեն, no need for special accommodations ...

մնացածների դեպքում գոյություն ունի dissabity...

[LisBeth]

Բարձր ֆունկցիոնալությամբ աուտիզմ/Ասպերգեր ունեցողներն ամեն քայլափոխի հանդիպում են։ Հաճախ իրենք էլ էդ մասին չեն իմանում։ Ակումբում էլ ահագին կան։ Էնքան շատ են, որ նույնիսկ մտածում եմ՝ դիագնոզ դնելու իմաստը, ուղղակի էդ մարդիկ էլ էդպիսին են։ Շփվելիս էլ հաճախ մտքովդ չի էլ անցնում, որ կարող ա սպեկտրումում ինչ-որ տեղում լինեն։ Բայց այ մտերիմ հարաբերություններ իրանց հետ կառուցելն ահագին բարդ բան ա։

Բյուր բան մի սարքի էլի, ակումբի 90 տոկոսը ինտրովերտ են, պարզեցինք, հիմա էլ սաղ սպեկտրում են լինելու։ Հենա Ֆրիմենը արդեն ընկել ա ինքնադիագնոստիկայի ջրերը․․․ ի դեպ էդ տեստերը որ անում ես կարող ա պարզես, որ ոչ միայն Ասպերգերի, այլ շիզոֆրենիկական սպեկտրի մեջ ես կարող ա փիս վնուշկեքի մեջ սկսես ընկնել։ Չգիտեմ դա ինչքանով կարելի ա օգտակար լինել։ Ու ընդհանրապես, էդ դիագնոստիկան մենակ նենց երկրներում կարա օգտակար լինի, որտեղ որևիցէ աջակցություն են ստանում նման մարդիկ, մնացած բոլոր դեպքերում դիագնոզով, թե առանց դրա դու ես քո գլխի տերը․․ իմաստը ստեղ ա կորում։