Մանրապատումներ

[impression]

պատմում է մեր աշխատողներից մեկը իր երկրորդ դասարանցի դստեր մասին.

աղջիկս եկավ դպրոցից ու սկսեց պատմել, որ դասարանի տղաները աղջիկների յուբկաները բարձրացնում են ու նայում, թե ինչ կա տակը: Զայրացա, ասացի, որ թույլ չտան, որ էդպես չի կարելի, որ կգամ ու կխոսեմ ուսուցչուհու հետ: Աղջիկս զարմացած նայեց ու ասաց.
- Դասատուի հետ խոսելու փոխարեն ինձ համար սիրուն ներքնազգեստ առ:

Էս կնոջ գլխին գալովի ա էսօր հինգերորդ դասարանցի տղան էր զանգել.
-Մա՛մ, մա՛մ, էսօր մեր անգլերենի դասատուն չէր եկել, իրա փոխարեն երկու հատ պռաստիտուտկա էին եկել:
Խեղճ կինը քիչ մնաց ուշագնաց լինի:
-Միկա ջան, ի՞նչ պռաստիտուտկա, ի՞նչ ես խոսում:
-է~ ասում եմ պռաստիտուտկա. պռակտիկա՛նտկա:

[Երկնային]

Էս կնոջ գլխին գալովի ա էսօր հինգերորդ դասարանցի տղան էր զանգել.
-Մա՛մ, մա՛մ, էսօր մեր անգլերենի դասատուն չէր եկել, իրա փոխարեն երկու հատ պռաստիտուտկա էին եկել:
Խեղճ կինը քիչ մնաց ուշագնաց լինի:
-Միկա ջան, ի՞նչ պռաստիտուտկա, ի՞նչ ես խոսում:
-է~ ասում եմ պռաստիտուտկա. պռակտիկա՛նտկա:

էէէէհ, դաժան աշխարհ, ես էլ եմ ժամանակավորապես դրանից… պռակծիկանտկա էլի

[Ariadna]

Ուրեմն մի քանի օր առաջ Փափազյանի վրայի Զառան եմ մտել։ Իջա ներքևի հարկը, մանկական բաժինը (ես հիմնականում մանկական բաժինն եմ նախընտրում ), մի խոսքով նայեցի, նայեցի շորիկները, մեկ էլ տեսա դիմացն էլ էլի նույն մեծության բաժին կա, որ իջնելիս չէի նկատել, թափով գնացի էդ կողմը, մեկ էլ խփվեցի մի աղջկա, ասեցի, վայ կներեք, ինքն էլ նույն էնտուզիազմով ներողություն խնդրեց, ներողությունից հետո էլի չստացվեց առաջ գնալ, նոր ջոկեցի, որ մեեեեծ հայելի էր, ամբողջ պատով։ Ես էլ զարմացել էի, թե էս ինչ կուլտուրական աղջիկ էր, ինչ լավ ներողություն խնդրեց։ Հետո մանթո շուռ էկա, նայեցի, հո մարդ չի նկատել, բայց լավ ա, ոնց որ թե ոչ ոք չէր տեսել բախումս

[Արշակ]

Ուրեմն մի քանի օր առաջ Փափազյանի վրայի Զառան եմ մտել։ Իջա ներքևի հարկը, մանկական բաժինը (ես հիմնականում մանկական բաժինն եմ նախընտրում ), մի խոսքով նայեցի, նայեցի շորիկները, մեկ էլ տեսա դիմացն էլ էլի նույն մեծության բաժին կա, որ իջնելիս չէի նկատել, թափով գնացի էդ կողմը, մեկ էլ խփվեցի մի աղջկա, ասեցի, վայ կներեք, ինքն էլ նույն էնտուզիազմով ներողություն խնդրեց, ներողությունից հետո էլի չստացվեց առաջ գնալ, նոր ջոկեցի, որ մեեեեծ հայելի էր, ամբողջ պատով։ Ես էլ զարմացել էի, թե էս ինչ կուլտուրական աղջիկ էր, ինչ լավ ներողություն խնդրեց։ Հետո մանթո շուռ էկա, նայեցի, հո մարդ չի նկատել, բայց լավ ա, ոնց որ թե ոչ ոք չէր տեսել բախումս

Ես էլ տենց մի անգամ TimeOut-ի ապակե դռանն եմ լղոզվել։ Հավաքարարը հենց նոր էր պլպլացրել ապակին, անցել էր կողքի դուռը մաքրելուն, ես էլ արագ ուզում էի մտնել, չնկատեցի, որ ապակի կա դեմս, լղոզվեցի վրեն Բայց իմ դեպքում թարսի պես պիկ ժամ էր, լիքը մարդ տեսավ երևի։

[Ռուֆուս]

Ես էլ տենց մի անգամ TimeOut-ի ապակե դռանն եմ լղոզվել։ Հավաքարարը հենց նոր էր պլպլացրել ապակին, անցել էր կողքի դուռը մաքրելուն, ես էլ արագ ուզում էի մտնել, չնկատեցի, որ ապակի կա դեմս, լղոզվեցի վրեն Բայց իմ դեպքում թարսի պես պիկ ժամ էր, լիքը մարդ տեսավ երևի։

Մի անգամ էլ ես եմ տան ապակյա դռներին էնպես ցխվել, որ տան լույսերը կառոտկի տվեցին.... Էնքան ուժեղ էր հատվածը, որ ինձ երեք մետր հետ շպրտեց (Մենակ աչքերիս դիմաց ինչ-որ կայծ եմ հիշում ու հետո ոչինչ...) Երևի էդ չարաբաստիկ դեպքից հետո ուղեղիս հետ մի բան կատարվեց

[cold skin]

Երկու օր առաջ էր: Քայլում եմ մի այնպիսի տեղով, որտեղ հերթականությամբ ավտոմեքենաներ են կանգնած: Հանկարծ մեկը ուշադրությունս գրավեց` կկոցած աչքեր, երկար "խառնիխոռը" մազեր, կոկորդիլոսի /օյ/ կաշվից կոշիկներ //, չգիտեմ քյարթուոտ է՞ր, բայց որ բռիտվա բանդաժներով նիվա/4х4/ էր ուզում նստել` հաստատ էր: Դուռը բացեց ու ի~~~նչ երաժշտություն… Կոմիտաս ու "սիրունիկ, սիրունիկ, սիրունիկ նախշուն կաքավիկ":
Հիմա էս սմայլիկը դեմքիս անցնում եմ կողքով ու զգում , որ ուր որ է հիստերիկ ծիծաղս չեմ կարողանալու զսպեմ:
Անցա… բարեհաջող: Ամբողջ օրը էդ երգը դուրս չեկավ բերանիցս:

[Ֆրեյա]

Դե լավ, որ խայտառակ լինելու թեմայից խոսեցինք, ես էլ պատմեմ
Մի օր, գործից դուրս եմ եկել երեկոյան, տուն եմ գնում…
Մի քանի տարի առաջ էր, ձմեռ էր, ահավոր ցուրտ էր ու սառած
Շատ էի շտապում ու արագ քայլերով տուն էի գնում, հեռախոսով էլ մամայիս հետ էի խոսում… Պետք է փողոցն անցնեի ու հենց ոտքս դրեցի մայթին...
Մի խոսքով, հաճորդ ակնթարթին զգացի, որ արդեն գետնին եմ պառկած, մեկ էլ հիշում եմ, ոնց էի օդում թռչում ու մեջքի վրա վայրեջք անում
հեռախոսս ձեռքիցս թռել է, ես էլ պառկած ծիծաղում եմ, փորձում եմ տեղը բերել, թե ինչ կատարվեց
Մի խոսքով, վեր կացա, հեռախոսի տարբեր մասերը փողոցից հավաքեցի, կպցրեցի իրար ու շարունակեցի խոսել

[Երկնային]

մեր ընտանեկան արխիվից

Պապաս շտապելով գնում ա գործի, մամաս էլ զիբիլի թափանցիկ տոպրակը տվել ա, ասում ա՝ ճանապարհին կգցես: Ես պապաս էլ, իրա ուշանալու մասին մտածելով, մոռանում ա գցի, տենց լիիիքը քայլելով գնում ա, հետո նստում ա մարշռուտկա, հետո հասնում ա գործի դռան մոտ, նոր տեսնում ա, որ իրա հետևից կարտոֆիլի կլեպներ թափելով տեղ ա հասել:

…
Հոպարս բորշ ահավոր շատ ա սիրում: Ինքը կարա առավոտվա վեցին նստի բոլ-բոլ բորշ ուտի: Մի օր եկել ա մեր տուն, պապաս լուրջ-լուրջ հարցնում ա.
- Դու էսօր բո՞րշ ես կերել:
Ու տեղ նոր խեղճ մարդը նկատում ա, որ մոռացել ա սալֆետկայով սրբի, սաղ բերանի կողքերը բորշոտ ա: Ու տենց Աբովյան քաղաքից եկել- հասել ա Երևան:

…
Հիշում եմ, որ փոքր էի, տատիս միշտ երկու յուբկա էր հագնում: Մեկը կամբինացիայատիպ-կիսաթափանցիկ, մյուսն էլ վրայից՝ որ չթափանցի Հենց գալիս էր մեր տուն, վերևինը հանում, կախում էր աթոռից, որ չճմրթվի: Մի անգամ էլ տենց մոռացավ հետո հագնի ու գնաց տուն: Մեկ էլ մի ժամից զանգեց, նոր տեսանք, որ յուբկան թողել, կամբինացիայով գնացել ա:

շարունակելի

[ivy]

Հայկական սարեր

Մսուրում մի ճուտ կա, արդեն երեք տարեկանն անց է, շուտով տեղափոխվելու է մանկապարտեզ: Ունիկալ տիպ է. իմ ամենասիրած ճստոներից մեկն է, ծնողների ասելով` ես էլ իր ամենասիրած դաստիարակը: Շատ խելոք պստո է, բայց դե խելառություններ էլ ունի:
Մի անգամ փոխում էի պամպերսը, տեսնեմ հայացքը կանգնել է վրաս, բայց ոչ դեմքիս: Դե ինչ անեմ, որոշ կանացի բարեմասնություններ ինձ Աստված տվել, չի խնայել: Մեկ էլ էս ճստոն ձեռքը մեկնեց էդ ուղղությամբ, թե.
- Սա սա՞ր է:
Ինչ ասես լսել էի էդ կապակցությամբ, բայց դեռ ոչ ոք սար չէր անվանել: Ու հետն էլ լրիվ լուրջ տոնով ու անթաքույց հետաքրքրասիրությամբ: Ասեցի.
- Հա:
Ուշադիր նայեց ու կասկածամտորեն նորից հարցրեց.
- Սա՞ր է:
Պամպերսը փոխեցի, անցա մյուս ճտին:
Հաջորդ անգամ նորից նույնը.
- Սա ի՞նչ է, սա՞ր:
էս անգամ որոշեցի ուրիշ պատասխան տալ.
- Չէ, սար չի:
- Իսկ ի՞նչ է: Մեծ փո՞ր է:
- Փորը ներքևում է:
Ճստոն շփոթվեց, բան չասեց:
Բայց էդ հարցը չփակվեց: Ամեն օր սպասում է, որ քնելուց առաջ նստեմ կողքին, որ սկսի հարցուփորձը: Ու հեռվից է գալիս.
Մատը տնկում է ոտքիս.
- Սա ո՞տք է:
- Ոտք է:
Հետո ձեռքիս.
- Սա ձե՞ռք է:
- Ուհու:
- Փորն այստեղ է:
- Ճիշտ է:
Պաուզա:
- Իսկ սա՞ ինչ է:
- Սար է, Պատրիկ, քնիր:
Փորձում է ձեռքով ստուգել` իսկապես սար է, թե ոչ: Ասում եմ, որ ձեռք տալ չի կարելի: Լավ, մտածում է Պատրիկը, ձեռք տալ չի կարելի, փայտիկով կստուգեմ: Չի կարելի: Խաղալիք արջուկով: Ընդհանրապես ոչ մի բանով կպնել չի կարելի: Ու էստեղ ճստոն արդեն հասկանում է, որ սա ինչ-որ շատ հետաքրքիր թեմա է:
Հաջորդ օրն արդեն ժպիտով ու չարաճճի հայացքով է սկսում.
- Սա ո՞տք է...
Ուֆ...
Չգիտեմ` ոնց բացատրեմ, թե դա ինչ է, ու ինչ անուն տամ, որ գերմանացիների համար ընդունելի լինի: Հետն էլ հեչ չեմ ուզում, որ իր աշխարհագրական բացահայտումներն ինձնով սկսվեն: Սկզբում զարմանում էի. ախր պիտի որ գոնե իր մամայից իմանար, թե դա ինչ է: Բայց մամային առաջին անգամ տեսնելուց հետո, ամեն ինչ պարզ էր. անխիղճը նույնիսկ փոքր բլուր չուներ...

[Rhayader]

Լավ, երեխեքից մի բան էլ ես պատմեմ: Ներեցեք, եթե սմայլերը մի փոքր չարաշահեմ:
Ուրեմն այսպես: Ընկերներիցս մեկը լարված գործ է անում, բան է գրում, իսկ ճստոն անընդհատ հարցեր է տալիս.
- Պապ, այ պապ, դու թաթարբորաքի սիրու՞մ ես:
- Հա:
- Պապ, այ պապ, իսկ դու աթարբորաքի սիրու՞մ ես:
- Չգիտեմ, չեմ փորձել:
- Պապ, այ պապ, ուզու՞մ ես փորձել:
- Հա:
- Ք*քի եռման ջրի մեջ:
-

[Բարեկամ]

Լավ, մի հատ դնեմ...


Ուրեմն, երբ երեք տարի առաջ տղայիս դպրոց էի ընդունել տալիս, անկետան լրացնելիս այսպիսի հարց կար. ուզու՞մ եք ձեր երեխան անցնի հատուկ կրոնական ուսուցում: Գրեցի` ոչ: Որովհետև չէի ուզում, որ այդ ոլորտում երեխայիս հասկացողության վրա որևէ ուսուցանող ազդեցություն լինի:
Մի քանի օր առաջ, երբ տղաս բերեց այս տարվա դասացուցակը, չորեքշաբթի օրվա համար գրված էր ` scripture ու խաչով գիրք էր նկարված: Մմմ.., սա երևի կրոնի դասն ա, մտածեցի, որին տղաս փաստորեն երբեք չի մասնակցել: Ու մտքովս հանկարծ անցավ` բա ի՞նչ ա անում էդ ընթացքում: Ասաց, որ ուրիշ մի քանի երեխաների հետ, որոնք նույնպես չեն մասնակցում, նստում են մի սենյակում, նկարում, կարդում, մի բանով զբաղվում ... Մմմ.. մտածեցի, իսկ գուցե ավելի օգտակար կլինի, եթե մասնակցի, ասենք լսի ինչ-որ կրոնի պատմություն, ինչ-որ առակներ, ինչ-որ բարոյական ճշմարտություններ, ու որոշեցի նամակ գրել դպրոցին` խնդրելով, որ իրեն էլ ներառեն: Գրեցի, որ փոխել եմ միտքս ու ցանկանում եմ, որ տղաս մասնակցի կրոնի դասերին: Վերջում նշեցի, որ իր կրոնը քրիստոնեությունն է: Դպրոցում երեխաները ամենատարբեր կրոնների հակված ընտանիքներից են, ու եթե անգամ երկու աշակերտի ծնող ցանկություն է հայտնել ինչ-որ չգիտեմ ինչ կրոնի համար, էլի առանձին դասարան ու ուսուցիչ են տրամադրում: Օրինակ, ռուս ծանոթներ ունեմ, որոնք բահայի են ու երեխան գնում է այդ կրոնի դասերին, և այդ դասարանում միայն երկու հոգի են...

Հաջորդ օրը չորեքշաբթի էր, դեպի դպրոց ճանապարհին ենք, հեռախոսս զնգաց: "Բարև ձեզ: Ձեզ հետ խոսում է չգիտեմ ով: Դուք դիմել էիք կրոնի դասերի համար: Ուզում ենք իմանալ` ո՞ր կրոնի համար": "Քրիստոնեություն": "Ըմմմ... այո... բայց ո՞րը` կաթոլիկ, թե՞ անգլիկան եկեղեցու": Լռություն: Մտածում եմ: "Մմմմմ, չգիտեմ... ...լավ, թող լինի կաթոլիկ": "Շնորհակալություն":

Օրն անցավ: Երեկոյան տուն եմ բերում երեխային: Խոսում ա ինչ-որ, պատմում դպրոցի իրադարձությունները: Ու հանկարծ հիշեցի` "scripture արեցի՞ք": "Հա, it was fun!" (զվարճալի էր): "Fun...? ...": Տեղ ընդհատվեց ու մոռացա այդ մասին:

Երեկ երեկոյան տղայիս հետ պատրաստում ենք տնայինները, առաջադրանքներից մեկը` "փորձիր ծնողներիդ սովորեցնել մի որևէ բան , որը քեզ են սովորեցրել դպրոցում: Աշխատիր լինել ակտիվ ու համոզիչ": Տղաս` "Scripture-ի մասին պատմե՞մ": "Հա, պատմի, ի՞նչ եք սովորել": "Դասատուն ասեց, որ Աստված փչել ա մեր վրա ու մենք կենդանացել ենք: Այ սենց` հո':" "Հմմ... Ուրի՞շ": "Մեկ էլ ասեց, որ բոլոր մարդիկ ու կենդանիները հոգի ունեն, բացի էշից: Մենակ էշը հոգի չունի":

Հաջորդ դասից էլ չի գնա:

[Rhayader]

Մենակ էշը հոգի չունի":

Հաջորդ դասից էլ չի գնա:

Հակաաբարանյան քսենոֆոբիա:

[Բարեկամ]

Հակաաբարանյան քսենոֆոբիա:

ինչպիսի անարդարություն

[Rhayader]

ինչպիսի անարդարություն

Դե, լավ ա չեն հասել էն տեղին, որտեղ պիտի իրենց ընտանիքներն ու ընկերներին թողնեն՝ հանուն Հիսուս Քրիստոսի:

[Բարեկամ]

Դե, լավ ա չեն հասել էն տեղին, որտեղ պիտի իրենց ընտանիքներն ու ընկերներին թողնեն՝ հանուն Հիսուս Քրիստոսի:

կաթոլիզմը կարծեմ նման բան չի պարտադրում, բայց այ խոստովանահոր մոտ դեռ կուղարկեն