Տարեկան վերընթերցվող գրքերի հատուկ հերթականություն ունեի, որը չնչին բացառությամբ էր խախտվում:
Սկսվում էր Թոմ Սոյերի արկածներով /մինչև 5-երորդ կուրս կարդացել եմ / Հետո սկսում էր Դյումաի մենիաշխանությունը - "Երեք հրացանակիրներ", "Քսան տարի անց", "Տաս սարի անց", "Կամելիազարդ տիկին", "Կոմս Մոնտե-Քրիստո", … հետո գալիս էր Բալզակի հերթը իր "Շագրենու Կաշվով" ու հետո Սենկեվիչը իր "Փարավոն", "Խաչակինրներ" ու "Առանց Դավանանքի"… ու եզրափակում էր "Հազար ու մի գիշերը"
Այս գրքերը իր հաշվարկով առնվազն մի տասը անգամ կարդացել եմ