Նույն գրքի վերընթերցումը

[Վարպետ]

Վայ, էդ իմ ամենասիրած մանկական գրքերից է: Ի դեպ, հեղինակն էլ Չուկի պապիկն է:

Հա~, ճիշտ ա Ան ջան, հիշեցի, մի անգամ մի տեղ Չուկը գրել էր: Մի խոսքով թույն հեքիաթ ա

[Yellow Raven]

Նոր մի հատ թերթի վրա շատ իմաստուն տողեր էր գրած`

<<Այն գիրքը,որը չարժի վերընթերցել, չարժի նույնիսկ ընթերցել>>:

[Հայկօ]

Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?

Էն էլ ո՜նց: Ու մի անգամ չէ:
Ու ընդհանրապես եթե մի գիրք ինձ դուր էր գալիս (մանավանդ՝ փոքր ժամանակ), էդ գիրքը հա՛ կարդում էի: 2-րդ դասարանում Կունի «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» մի 4 անգամ լրիվ, մի 6 անգամ էլ՝ մաս-մաս («Իլիականը» շատ էի սիրում) կարդացի: Ու հիմա աչքերս փակ կարող եմ ասել, թե Թեմիսը Թետիսից ինչով է տարբերվում, տարբեր պելևսների ու նեստորների մասին՝ էլ չասած: Նույնիսկ մի անգամ՝ 1-ին դասարանում, երբ մի օրում «Շրջված ծառը» 3 անգամ կարդացի (իսկ գիրքը մի 40-50 էջ կլիներ, լուրջ նվաճում էր ինձ համար), ծնողներս սկսեցին անհանգստության նշաններ ցույց տալ... : : Հիմա էն գրքերը, որ մեկից ավելի անգամներ եմ կարդացել, երևի ավելի շատ են, քան մեկ անգամ կարդացածները: Մեկ անգամ հիմնականում կարդացել եմ ծրագրային անկապ Բալզակ-Մոպասանները, մեկ էլ՝ հայկական գրեթե բոլոր վեպերը, բացի «Երկիր Նայիրիից» ու Հրանտ Մաթևոսյանի գործերից, որոնք ինձ համար ամեն ինչից վեր են: Հենց հիմա «Ոսկե հորթն» եմ վերցրել, բայց զգում եմ, որ ավելի շատ անգիր եմ ասում, քան կարդում:

[Chuk]

Ես, Արամիս խնդրանքով, մի 10-12 կտորով (երեկոյան էլի, իր համար, քնելուց առաջ) վերընթերցեցի "Ծիպիլին, Տիմբական եւ Ծիծաղը": Նենց կայֆ էր Ինչ-որ մեկը կարդացել ա?

Հա, բազում անգամներ կարդացել եմ
Երևի թե շուտով կվերահրատարակենք

[aniko]

Ալ. Դյումայի <Կոմս Մոնթե-Քրիստո> գիրքը կարդացել եմ երևի մի 3 անգամ, իսկ առանձին մասեր վեընթերցել.... բազմաթիվ անգամներ
դե իսկ <20 տարի անց>-ը ավելի շատ
առաջին հայացքից կթվա պարզ արկածային գրականություն, բայց ես այդ գրքերը շատ եմ հավանում
երևիթե կվերընթերցեմ նաև Պ. Կոելոի <11 րոպեն> և <Զաիռ>-ը

[Mitre]

Էն էլ ո՜նց: Ու մի անգամ չէ:
Ու ընդհանրապես եթե մի գիրք ինձ դուր էր գալիս (մանավանդ՝ փոքր ժամանակ), էդ գիրքը հա՛ կարդում էի: 2-րդ դասարանում Կունի «Հին Հունաստանի լեգենդներն ու առասպելները» մի 4 անգամ լրիվ, մի 6 անգամ էլ՝ մաս-մաս («Իլիականը» շատ էի սիրում) կարդացի: Ու հիմա աչքերս փակ կարող եմ ասել, թե Թեմիսը Թետիսից ինչով է տարբերվում, տարբեր պելևսների ու նեստորների մասին՝ էլ չասած:

Երևում ա նույն գրքերը շատ ենք կարդացել, բայց ''Ոդիսականը'' կարդալուց ,ինձ սպանում էր, որ Աթենաս Պալլասը տարբեր կերպարներով հայտնվում էր Ոդիսևսին, չգիտեմ թե ինչու դրանից ջղայնանում էի:

Ավելացվել է 1 րոպե անց
Շատ հաճախ եմ վերընթերցում, հատկապես սիրածս մասերը:

[Արևածագ]

Վերջին տարիներին մի տեսակ զգուշություն կա՝ նոր գիրք ձեռքս առնելիս: Ավելի շուտ՝ եթե որևէ մեկը խորհուրդ չտա կամ գրախոսականը կարդացած չլինեմ, գրախանութի կամ գրադարանի դարակներից պատահական գիրք չեմ վերցնի ընթերցելու: Ինչքան էլ հեղինակը « մոդայիկ» լինի: Ավելի թեթև ու հաճույքով վերցնում եմ դասական գրականության երկերը, որովհետև կարծում եմ՝ ժամանակը դրանք արդեն « ջոկել» է ընթերցողի համար: Ու նաև ավելի ու ավելի հաճախ վերադառնում եմ գրքերին, որ կարդացել եմ դպրոցական, ուսանողական տարիներին: Տպավորությունը միանշանակ չի, բայց որ «բացվում են » նոր կողմերից ու նոր որակներով, դա կարող եմ հաստատել: Վերընթերցել եմ Տոլստոյի «Աննա Կարենինան»,պատմվածքները, Բուլգակովի գործերը, «Վարպետն ու Մարգարիտան», եթե ապրեմ , էլի կկարդամ, Չեխովի գործերը, վաղվանից վերսկսում եմ «Դոկտոր Ժիվագոն», մոտակա պլաններում Իլֆ-Պետրով համահեղինակներն են:
Հետաքրքիր է իմանալ՝ ակումբցիներն ի՞նչ գրքեր են վերընթերցել:

[Rhayader]

Վերջին տարիներին մի տեսակ զգուշություն կա՝ նոր գիրք ձեռքս առնելիս: Ավելի շուտ՝ եթե որևէ մեկը խորհուրդ չտա կամ գրախոսականը կարդացած չլինեմ, գրախանութի կամ գրադարանի դարակներից պատահական գիրք չեմ վերցնի ընթերցելու: Ինչքան էլ հեղինակը « մոդայիկ» լինի: Ավելի թեթև ու հաճույքով վերցնում եմ դասական գրականության երկերը, որովհետև կարծում եմ՝ ժամանակը դրանք արդեն « ջոկել» է ընթերցողի համար: Ու նաև ավելի ու ավելի հաճախ վերադառնում եմ գրքերին, որ կարդացել եմ դպրոցական, ուսանողական տարիներին: Տպավորությունը միանշանակ չի, բայց որ «բացվում են » նոր կողմերից ու նոր որակներով, դա կարող եմ հաստատել: Վերընթերցել եմ Տոլստոյի «Աննա Կարենինան»,պատմվածքները, Բուլգակովի գործերը, «Վարպետն ու Մարգարիտան», եթե ապրեմ , էլի կկարդամ, Չեխովի գործերը, վաղվանից վերսկսում եմ «Դոկտոր Ժիվագոն», մոտակա պլաններում Իլֆ-Պետրով համահեղինակներն են:
Հետաքրքիր է իմանալ՝ ակումբցիներն ի՞նչ գրքեր են վերընթերցել:

Անկեղծ ասած, ինչքան գնում է, մոտս ավելի է արմատավորվում տպավորությունը, որ մարդիկ գրել կարողացել են անտիկ շրջանում, վաղ ու միջին վերածննդի շրջաննում ու տասիներորդ դարի երկրորդ կեսից սկսած: Իսկ նամանավանդ ուշ վերածննդից մինչև տասնիններորդ դար շրջանը պարզապես զզվելի է: Որոշ բացառություններով, իհարկե (գոտիկայի ուղղությունն ուշ վերածննդի շրջանում, պոստգոտիկ ուղղությունն ի դեմս Էդգար Պոյի, Բայրոնը և այլն): Բայց, ասենք, Բալզակ կամ նման բաներ... Չեմ կարողանում վերընթերցել չափազանց շատ նկարագրություններով ծանրաբեռնված գրքերը: Նամանավանդ եթե ինձ ասելու բան չունեն, ընթերցության ընթացքից էլ այդ չարաբաստիկ նկարագրությունների պատճառով հաստատ հաճույք չեմ ստանում:
Հաճախակի եմ Օլդի, Ժելյազնի, Տոլկիեն ու Քինգ վերընթերցում: Մարկեսի ու Էկոյի մասին էլ չխոսեմ, աուդիոգրքերս արդեն մաշել են

[Շինարար]

Քանի որ այնպիսի թեմա է, որում գրառում անելն ինձ հնարավորություն է տալիս ևս մեկ անգամ նշել իմ սիրած հեղինակի անունը, ես էլ պատմեմ, թե ինչ գրքեր եմ վերընթերցել: Նախ ասեմ, որ սարսափելի արագ եմ կարդում, ինչի պատճառով կարդացածս արագ էլ մոռանում եմ, դրա համար վերընթերցելն ինձ համար պարզապես պարտադիր է, երկու-երեք անգամ կարդացածներս հաշիվ չեն, դրանց մասին չեմ խոսա:
Կարծում եմ կարիք չկա ակումբցիներին ասելու, որ Մաթևոսյանի «Ծառերը» և «Օգոստոս» ժողովածուները իմ սեղանի գրքերն են, որոնք անընդհատ վերընթերցում եմ, բայց քանի որ գրառումս հենց դա ասելու համար եմ անում, ուստի արդեն ասացի Գ. Բելիխի և Լ. Պանտալեևի «Շկիդ հանրապետությունը» մանկությանս և պատանեկությանս ամենասիրելի գիրքն է եղել, վերջին անգամ անցյալ տարի եմ կարդացել, իսկ ընդհանարպես տարի է եղել, որ մի քանի անգամ եմ վերընթերցել, հիմա էլ որպես քաղցր հուշ կկարդայի, բայց ո՞վ է տարել այդ գիրքս, չգիտեմ, տանում են ու չեն վերադարձնում, դրա համար էլ չեմ սիրում ուրիշին գիրք տալ
Ու էլի շատ ու շատ գրքեր կան, որ բազմիցս վերընթերցել եմ, բայց ուզում էի խոսել այս երկուսի մասին Համ էլ այդքան երկար գրառում, որ անեմ, որում բոլորը թվարկեմ, ո՞վ պիտի հավես անի՝ գրառումս մինչև վերջ կարդա

[Հայկօ]

Մի քանի անգամ կարդացածս գրքերը երևի ավելի շատ են, քան մի անգամ կարդացածներս: Ամեն ինչ սկսվեց չարաբաստիկ «Շրջված ծառից». վեց թե յոթ տարեկան էի, կարդացի, դուրըս շատ եկավ, նույն օրվա մեջ կարդացի երեք անգամ : «Արկածային գրադարանը» կարդացել եմ մի քանի անգամ: Մայն Ռիդի ու Ջեկ Լոնդոնի ժողովածուները էնքան էի կարդացել, որ հիմա ողբալի վիճակում են խեղճ գրքերը: Հետո թափս կամաց-կամաց կոտրվեց, իհարկե, բայց լավ գրքերին վերադառնալու միտումը մնաց. պարզապես սկսեցի ավելի բծախնդրորեն ընտրել դրանց: Այսինքն՝ էստեղ «ստիպված» կամ «դիտավորյալ» վերընթերցելու մասին խոսք անգամ լինել չի կարող. ուղղակի մի օր նստում-նստում ես, կարոտում ես Շվեյկին ու սկսում ես կարդալ (մի յոթ-ութ անգամ կարդացած կլինեմ) : Պարբերաբար վերընթերցել եմ «12 աթոռն» ու «Ոսկե հորթը», «Մատանիների տիրակալն» եմ մի քանի անգամ կարդացել, Բոխեսի շատ պատմվածքները... Մի խոսքով՝ շատ են, բոլորը չեմ հիշի: Ռուս գրականությունից գրեթե ոչ մի բան չեմ վերընթերցել:

[Whyspher Whisper]

Ուղղակի չեմ կարողանում վերընթերցել որևէ բան, որ գիտեմ ինչ-որ հեղինակից գաղափար ունեմ, իսկ հարյուր - հազար - միլիոնավոր այլ բաներ չեմ կարդացել... Բայց դա, իհարկե, չի վերաբերվում բանաստեղծություներին. մի-քանի սիրելի հեղինակների գրածները կարող եմ անվերջ կարդալ)))))))))))))))

[Minerva]

Արդեն չեմ հիշում, թե քանի անգամ եմ վերընթերցել «Հարյուր տարվա մենությունը», մեկ էլ «Վարպետն ու Մարգարիտան»։Իմ ամենասիրած գրքերից են։ Սարոյանին եմ շատ վերադառնում, մանավանդ «Մարդկային կատակերգությանը»
Փոքր ժամանակ «Հին հունական լեգենդներն ու առասպելները» ու «Անգլուխ ձիավորը» անգիր էի արել։

[Yevuk]

Հիմնականում կարդացածս գրքերը չեմ վերընթերցում, սակայն մի քանի գիրք եղել են, որոնք մեծ հաճույքվ մի քանի անգամ եմ կարդացել: Դրանցից առաջինը «Փոքրիկ իշխան»-ն է: Կարդացել եմ 3 լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն ու ֆրանսերեն. 3 լեզվով էլ վերընթերցել եմ. ամեն մի լեզուն իր գեղեցկությունն ու հետաքրքրությունն ուներ, 3-ն էլ արտակարգ էին, դրա համար էլ բոլորն էլ վերընթերցել եմ: Մյուս գիրքը, որ վերընթերցել եմ, Ֆրանսուազ Սագանի «Բարև, թախիծ»-ն է: Առաջին ընթերումից հետո շատ էի հիացած ու էլի 2 անգամ կարդացի: Կուզեի օրիգինալն էլ կարդալ, բաըց դեռ չեմ գտնում: Հաջորդը Էրիկ Էմանուիլ Շմիտի "Oskar et la Dame rose" ("Оскар и Розовая Дама") պատմվածքն է: Կարծես թե այսքանը. էլի հիշեմ, կգրեմ:

[Minerva]

Հիմնականում կարդացածս գրքերը չեմ վերընթերցում, սակայն մի քանի գիրք եղել են, որոնք մեծ հաճույքվ մի քանի անգամ եմ կարդացել: Դրանցից առաջինը «Փոքրիկ իշխան»-ն է: Կարդացել եմ 3 լեզվով՝ հայերեն, ռուսերեն ու ֆրանսերեն. 3 լեզվով էլ վերընթերցել եմ. ամեն մի լեզուն իր գեղեցկությունն ու հետաքրքրությունն ուներ, 3-ն էլ արտակարգ էին, դրա համար էլ բոլորն էլ վերընթերցել եմ: Մյուս գիրքը, որ վերընթերցել եմ, Ֆրանսուազ Սագանի «Բարև, թախիծ»-ն է: Առաջին ընթերումից հետո շատ էի հիացած ու էլի 2 անգամ կարդացի: Կուզեի օրիգինալն էլ կարդալ, բաըց դեռ չեմ գտնում: Հաջորդը Էրիկ Էմանուիլ Շմիտի "Oskar et la Dame rose" ("Оскар и Розовая Дама") պատմվածքն է: Կարծես թե այսքանը. էլի հիշեմ, կգրեմ:

Ոնց եմ սիրում «Փոքրիկ իշխանը»։ Տարբեր տարիքում վերընթերցել եմ ու ամեն անգամ մի նոր ձևով եմ ընկալել։

[Ֆրեյա]

Մի քանի գիրք կա, որ էս պահին հիշում եմ՝ վերընթերցել եմ. Մարկես – Հազար Տարվա մենություն x4, Բուլգակով – Մաստեր ի Մարգարիտա x2, Մարկեսի պատմվածքները, Մարկեսի վիպակները, Մարկեսի ամենինչը։ Մի բան մենակ վատ ստացվեց. Մարկես կարդալուց հետո չեմ կարողանում ուրիշ գրքեր կարդամ, հենց գիրք կարդալու պահանջ եմ զգում, նորից ձեռս գնում ա սև հաստ Մարկեսի ժողովածուին։ էս մարդը ախր ուրիշ ձևի դեմք ա, է... Գժժժվում եմ В Недобрый час-ի համար... դա երևի իմ ամենասիրած ստեղծագործությունն ա