«և» տա՞ռ… ո՞վ է տեսել տառ, որը ունենա 3 հնչյուն` «յ», «է», «վ»: «Ե»-ն ու «Ո»-ն ունեն մաքսիմում 2 հնչյուն, էն էլ բառասկզբում:
Ես դպրուցում սովորել եմ, որ «բռնկվել»-ը պիտի կարդացվի «բըռնըկվել» (իրականում «բըռընկվել» է), սովորել եմ, որ «ոսկր» (ոսկրեր, ոսկրային եւ այլն) բառ գոյություն չունի, պիտի միայն ասել ոսկոր (ոսկորներ, ոսկորային եւն): Էլ չասեմ, որ 1-ին դասանում սովորած որոշ բաներ 10-րդ դասարանում արդեն փոխվել են (օրինակ` տողադարձի կանոնները):
Հիմա ճիշտ կանե՞մ, որ էդ սխալներս մեկը կողքից ուղղի, ես ասեմ` «չէ, գիտե՞ք, ես դա դպրոցում եմ անցել»:
Արտակ ջան, կոտրիր կարծրատիպերը:
Մի հատ հեռտորական հարց, եթե «Ւ»-ն տառ չի (բանականաբար` տառ է«ՈՒ»-ն), ապա ինչո՞ւ էդ «տառը» չունի հստակ սահմանված մեծատառ ու փոքրատառ, այլ գրվում է 3 տարբեր ու ճիշտ ձեւերով.
Եթե բառը գրում ենք մեծատառերով, ապա գրվում է «ՈՒ» (օրինակ` «ԴԱՐ» ԱԿՈՒՄԲ), եթե սովորական նախադասություն է, կամ անուն է այդ «տառով» սկսվում, գրում ենք` «Ու» (օրինակ` Ուլուանա), եթե ամեն ինչ փոքրատառ է` գրում ենք «ու» (օր.` Գրառում):
Էջանիշներ