«Ջգլդուզ» երանի ձեզՌուֆուս-ի խոսքերից
«Ջգլդուզ» երանի ձեզ
Եղիր հե՛զ, բանող ե՛զ, և վարիր այս անվերջ սևահողը, երբ կիջնի երեկոն, դու հանգիստ գնա գոմ, որոճա՛ քեզ բաժին ընկած խոտը, մինչև կբացվի առավոտը:
Կողբի Գեղարվեստի Դպրոց
Ռուֆուս (25.11.2009)
Հա, ճիշտ է, անընդհատ էդ անունը մոռանում եմ...«Ջգլդուզ» երանի ձեզ
Շատ գեղեցիկ էր էդ ձորը, մի պահ նույնիսկ ուզում էի կանգնեի ժայռի ծայրին ու ցատկեի ներքև....
I may be paranoid but no android!
Edelweiss?Դե, նման էր: Քեզ շատ է սազում:
Վերջին ֆոտոն մառախուղով ցնցող է: Աստվածն այնտեղ է ապրում:
Կոտորվեմ, բայց միուս անգամ ընտանիքիս հետ գալու եմ Արցախ:
ars83 (26.11.2009), Claudia Mori (25.10.2011), Monk (26.11.2009), Ներսես_AM (26.11.2009), Ռուֆուս (26.11.2009)
Իբր հիմա հիշեցի՞ր էդ անունը:Հա, ճիշտ է, անընդհատ էդ անունը մոռանում եմ...
Շատ գեղեցիկ էր էդ ձորը, մի պահ նույնիսկ ուզում էի կանգնեի ժայռի ծայրին ու ցատկեի ներքև....Ջգլդուզ չի, Ջդրդուզ
Թոռս (ԿԳԴ-ն) դեռ փոքր է, բառերը թլիկոտ է արտասանում
Անկեղծ ասած, ես էլ էի մոռացելԻբր հիմա հիշեցի՞ր էդ անունը:Տնջրի ծառը հիշում էի, Ջդրդուզը՝
Լավ էր անունը տվեցին, հիշեցի:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Monk (26.11.2009)
Էդ ծաղկի մասին հաջորդ մասում կգրեմ:Edelweiss?
Վերջին ֆոտոն մառախուղով ցնցող է: Աստվածն այնտեղ է ապրում:
Կոտորվեմ, բայց միուս անգամ ընտանիքիս հետ գալու եմ Արցախ:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Յա՛Շատ գեղեցիկ էր էդ ձորը, մի պահ նույնիսկ ուզում էի կանգնեի ժայռի ծայրին ու ցատկեի ներքև....տենց բան էլ ա եղե՞լ: Բա մեզ երեք հոգով ո՞ր տաքսին կտաներ Երևան
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Արսենիոս, դե գրի էլի շարունակությունըՀենց գրես, ես էլ կսկեմ պատմել, թե ինձ ոնց էիք Ստեփանակերտով մեկ վազեցնում
Հրամա՛նքդ, աղա՛:Արսենիոս, դե գրի էլի շարունակությունը
Մաս Գ. Ստեփանակերտ - Շուշի (շարունակություն)
Մոնկը մեզ տարավ Ղազանչեցոց եկեղեցու ստորգետնյա մասը, որտեղ նախկինում քահանայական մեղքերի խոստովանության կարգն է անցել: Այս սենյակի մասին արդեն պատմել եմ (տե՛ս սույն թեմայի թիվ 4 գրառումը), և, ինչպես պարզվում է՝ սուտ տեղեկություններ հայտնել
Մոնկը երգեց երեքսրբեանը՝ Սուրբ Աստուած, Սուրբ եւ հզօր, Սուրբ եւ անմահ... Շատ գեղեցիկ մի տարբերակ էր. երբեք չէի լսել այն: Լավ ձայն ունի Մոնկը, ի դեպ:
Ղազանչեցոցից դուրս գալուց հետո նկարվեցինք, ընդ որում պարթևահասակ որոշ անձինք ստիպված եղան փոքր-ինչ ծալվել, լուսանկարի սահմաններում տեղավորվելու համար (իմ ուզած նկարը չկա տեղադրած, բայց 42-րդ գրառման երկրորդ նկարից որոշ պատկերացում կարելի է կազմել՝ ինչի մասին է խոսքը):
Հետո Մոնկը մեզ տարավ երեկվանից խոստացած Ջդրդուզը. շատ գեղեցիկ մի խոր ձոր՝ շրջախատված ժայռերով: Բնությունն այդ վայրում հիասքանչ էր. օդը մաքո՜ւր-մաքո՜ւր, լցված տարբեր ծաղիկների և բույսերի բույրով, ներքևից թույլ գալիս էր հոսող գետի շառաչյունը: Դիմահայաց ժայռերն ու մուգ ամպերը համայնապատկերին հաղորդում էին խաղաղություն և զգաստություն: Օդում զգացվում էր ուրցի բույրը: Դե, ես ուրց շատ եմ սիրում, ուզեցի գտնել այն, բայց չհաջողվեց: Նույնիսկ Մոնկի հետ միասին չկարողացանք ուրց հայտնաբերել մոտակայքում: Բայց բույրը կար: Այն ծաղիկը, որ տեսնում եք իմ՝ Կարաբալայի ոճով նկարում, հանձնում էի Շուշանին, որպեսզի հոտ քաշի և համոզվի, որ ուրց չէ:
Ջդրդուզ մեզ մեքենայով տարավ Սո՛ւրիկը: Անցնում ենք Վազգեն Սարգսյանի արձանի կողքով: Արձանը պատկերում էր նրան նստած վիճակում, ձեռքերը վերարկուի գրպաններում, հայացքն ուղղած հեռուն: Ռուֆուսը զարմացավ.
- Նստած ա՞:
- Հա, ծերքրերն էլ ջբումը,- պատասխանեց Սուրիկը:
- Բա շտե՞ղ ա եշյում,- հարցնում եմ:
Սուրիկը երևի չէր սպասում, որ հարազատ բարբառին մոտ որևէ բան կլսի մեզանից, մի պահ զարմացած նայեց վրաս ու կրկնեց.
- Շտեղ ա եշյո՞ւմ...
Բայց իրեն չկորցրեց և միանգամից վրա բերեց.
- Պա՛յծառ ապագա՛ն. ա՛զատ, ա՛նկախ...
Հետո Մոնկն ու Սուրիկը մեզ տարան նայելու Շուշիի պարիսպը: Բավականին տպավորիչ էր:
Մոտենում էր Երևան վերադառնալու ժամանակը. հաջորդ օրն արդեն աշխատանքային եռուզեռն էր սկսելու: Որոշեցինք այլևս չվերադառնալ Ստեփանակերտ և միանգամից տաքսով մեկնել Շուշիից Երևան: Սուրիկն իր ծանոթ տաքսիստներից մեկի հետ պայմանավորվեց Ղազանչեցոցի մոտ և մեզ բոլորիս հասցրեց այնտեղ:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
...հիշու՞մ...շտեղը չեմ ջոկում...թարգմանի էլիՇտեղ ա եշյո՞ւմ..
Շտեղ - որտեղ...հիշու՞մ...շտեղը չեմ ջոկում...թարգմանի էլի
աղբյուր՝ արդի հայերենի բացատրական բառարան- Էդ. Աղայան
Այսինքն՝ որտեղ է նայում՞: Չէի կռահի...այ հիմա պատասխանը հասկացաՇտեղ - որտեղ
աղբյուր՝ արդի հայերենի բացատրական բառարան- Էդ. Աղայան
Եշելը հիշելը չէ, այլ նայելը: Արևմտահայերենի աշելն է...հիշու՞մ...շտեղը չեմ ջոկում...թարգմանի էլի
Վայ, կարծես թե ուշացա լեզվաբանական հմտություններս ցույց տալԱյսինքն՝ որտեղ է նայում՞: Չէի կռահի...այ հիմա պատասխանը հասկացա
Չուշացար, վայրկյանը վայրկյանին թայմինգ եղավ:
Շնորհակալություն բոլորին:
Արս ջան, վերջաբան լինելու է՞: Թե Մոնկը սկսի:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ