Լիզի գրառումները առաջին անգամ նկատեցի գրական բաժնում՝ մրցութային աշխատանքների մեջ։ Էդքան տարբերվող ձեռագիր երևի մինչև հիմա երբևէ չի եղել ամբողջ ստեղծագործականում։ Չէ, առանց երևի-ի, հաստատ չի եղել։ Էն որ ուղեղդ տեղ-տեղ կախվում է, բայց հետն էլ զգում ես՝ սենց գժական գրված բան հայերենով կարդալու եզակի շանսերիցդ է։
Լիզը անկեղծ է գրում, ինչ էլ գրի՝ ստեղծագործական լինի, թե չէ։ Ես իր գրառումները բաց չեմ թողնում, ինչ թեմայում էլ լինեն։ Նոր մտածեցի, որ հազվադեպ է մոտս միտք առաջանում՝ համաձայն եմ հետը, թե չէ․ գրվածի ձևը էնքան է տանում, որ դրա ոչ էլ կենտրոնանում եմ։
Միակ բան որ չեմ սիրում իր գրառումներում էն է, որ մեկ էլ անջատված սկսում է օֆտոպել, նենց մի պստիկ չէ էլի, սենց լրիվ անաստված ձևով։ Ու էդ սովորաբար լինում է Մեֆի գրառումների շուրջ։ Մեֆի գրառումները Լիզի գրառումների վրա ազդում են ոնց որ վալերիանկան կատվի վրա։ Նույնիսկ էդ առիթով Մեֆի հանդեպ սերս կրճատումների է ենթարկվել։ Երևի խանդում եմ, թե ինչ...
Մեջբերել
Էջանիշներ