User Tag List

Էջ 9 11-ից ԱռաջինԱռաջին ... 567891011 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 121 համարից մինչև 135 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 156 հատից

Թեմա: Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

  1. #121
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ախր հենց այդ առաջարկածդ մեթոդները, որ օր ու գիշեր կյանք չտան ամեն անկյունում մարդիկ վատ զգան որ օրենք են խաղտել, համարձակություն ունենան բոլորը դիմադրեն համակարգին վկայում է վերացական-աբստրակտ արժեքների ներդրման մասին։

    Օրենքը նույնպես վերացական արժեք է նա սուբյեկտներից անկախ է ու այդ արժեքը գերակայող դարձնելը հանգեցնում է ժողովրդավարության, խոսքի ազատզության ու ամեն տեսակի անձի պաշտամունքից ձերբազատման։

    Լոսում եղել եմ գիտեմ, որ հայերը իրենց հենց այդ վերացական արժեքները չգնահատելու պատճառով չեն կարողանում ամերիկյան իրականությունում իրենց տեղը գտնել հա ման են գալիս ինչ որ անձանց, որոնց հետ լավ լինելով հույս են դնում որ հարց չեն ունենա։ Արդյունքում բանտերն են լցնում իրենցով փորձելով քցել, ֆռցնել առավել ևս երբ կարծում են լավ կապեր ունեն ու արդեն կարան օրենքի վրա թքած ունենա....

    Սկզբունքայնորեն պայքարի մեթոդի հարցում մենք նույն բանն ենք պնդում - համատարած պայքար ամեն տեղ ու ամենուր, ուղղակի հետագա ՆՊԱՏԱԿԸ «ինչու համար պայքարը պիտի մղվի» քեզ մոտ թվում է թե բացակայում է ու զուտ պայքարը ինքնին արժեք ես համարում ու խիստ ցանկանում ես որ փլվի անկախ նրանից ինչ է գալու տեղը, դրա համար տակից պայքարը բավարար ես համարում։ Կամ ուղղակի միայն մեթոդն, պրոցեսն է հետաքրքիր, գիտականորեն իսկ արդյունքի մասին չես խորհել...

    Իսկ իմ ասածը նույն մեթոդը կոնկրետ նպատակի ժառայեցնելու համար պիտի կիրառվի - օրենքի գերակայության մենթալիտետ ներշնչվի...

    Կարելի է մնալ մեթոդի քննարկման սահմաններում այնպես վերլուծի ներկայացրու։ Առայժմ հենց առաջարկած "համատարած պայքարի" մեթոդն վերլուծենք, օգտակար արդյունք կարծում եմ կտա։ Ինչքան էլ որ արդեն գիտեմ, շատերը խտրնում են վախենում են դրանից առաջին անգամը չէ, որ լսում էմ «պայքար բազմաթիվ ճակատներում անիմաստ է պետք է մի տեղի մեծ ուժով հարվածել»։

    Եթե համատարած պայաքարի մեթոդի հզորությունը հնարավոր լինի հասկացնել լավ կլինի...
    Մտնում ենք իսկապես քննարկման ռեժիմ:
    Օրենքը վերացական արժեք չէ, այն պահպանում է իր ազդեցությունը տվյալ դաշտում, եթե համապատասխանում է դաշտի մեծամասնության արժեհամակարգին: Կենսունակ ազգերի մոտ ռեակցիան շատ արագ է, ամեն մի ոչ մրցունակ, զառամյալ միտք, սուբյեկտ, ձեռնարկ իսկույն դուրս է մղվում ասպարեզից: Չհամապատասխանելու դեպքում այն մերժվում է: Կարևորը հինը, իր կյանքն ապրածը, անիմաստը գնահատելն է և նրանից ժամանակին հրաժարվելը: Կոնսերվատիզմի բացասական կողմը հենց դրանում է: կայանում- անկախ արդյունքներից, կարծրացած ուղեղը անընդունակ է տեսնելու իրական արդյունքը և շարունակում է պաշտպանել եղածը: Մյուս ծայրահեղականությունը դա հեղափոխականությունն է, երբ ամբողջությամբ մերժվում է եղածը և ինչ որ գոյություն չունեցող նորի մասին է բարբաջվում:
    Հայ քաղաքական միտքը լռվել է այս հանգույցում ու չի շարժվում առաջ:
    Այո, ես համարում եմ որ եղածը պետք է փլվի, որ տեղը մի ուրիշը գա: Լավ- վատ կարևոր չէ, կարևորն այն է, որ ռեսուրս լինի հինը փլելու: Սա հեղափոխականություն չի, այլ դեպի առաջ շարժվելու միակ ուղին է: : Միայն այս դեպքում է, որ ամեն նոր իշխանության եկած կիմանա, որ ինքն էլ է փլվելու-եթե դեբիլ եղավ:
    Ի վերջո ոչ թե ես, այլ բնությունն է գտել այս մեխանիզմը – ամեն մի ոչ ադեկվատ գո- պետք է վերանա, և իր տեղը զիջի առավել կենսունակ ձևերին:
    Դու կողմնակից ես, որ հասարակությունը ինչ որ անգո ջերմոցային պայմաններում զարգանա ու հետո վերցնի իշխանությունը: Ես էլ կարծում եմ, որ դա անհնարին է:
    Նա պետք է ընթացքում զարգանա, որպես առանցք ունենալով քաղաքակրթության հասած ժողովուրդների փորձը: Միայն այդ դեպքոււմ է, որ կձևավորվի դեմոկրատիայի պատրաստ և նրան որպես արժեք դիտարկող և ընդունող հասարակություն:
    Այսօր նույնիսկ ամերկյան դեմոկրատիան է դեգրադացվում , որովհետև հին, իր իրավունքները զենքով պաշտպանելու պատրաստ սերնդին փոխարինելու է գալիս անողնաշար, միայն փողով տարված ինֆանտիլ մի սերունդ, որը ընդունակ չէ հասկանալու, թէ ինչ է պետությունը, ազգը, կամ դեմոկրատիան:

  2. #122
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչ անեմ, Մեֆ ջան, ես էլ երկար գրող եմ: Երևի մի քիչ էլ թանձրամիտ եմ, որ համառորեն չեմ հասկանում ընդիմության շատ ու շատ դիրքորոշումներ: Այ օրինակ չեմ հասկանում, թե ավազակապետության «բարոյական ու իրավական իրավունքս» որն է, կամ էլ «նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ» : Այ ըսենց բաները չեմ հասկանում: Ինչ է, Հայաստանում մարդկանց փոխարեն հավեր են ապրում, որ էդ մի քանի լակոտը բռնեն բոլորիմ մորթէեն՞:
    ............................................:
    Ասեմ Բիձա ջան, ոչ մի երկրում չկա օրենք որ կարելի է հարձակվել ու պետական կառույցները ուժով գրավել, այսինքն եթե որևէ մեկը հարձակվում է ապա իշխանությունը իրավունք ունի ուժ գործադրելու և դա համարվում է օրինական ու արդարացված… կարան սպանեն ու չբացահայտեն և դա օրինակն է…Եվրոպան դրա դեմ ոչինչ չի ասի, որովհետև նույնը իրենք կանեի եթե իրենց մոտ այդպիսի սիտուացիա լիներ… այդ քայլի կարելի է դիմել եթե զոհերի պատրաստ ես և անպայման պիտի հաղթես, հակառակ դեպքում հետագայում քեզ որպես պետական հանցագործ կպատժեն և դա լրիվ ճիշտ կլինի… Հիմա եթե դու կարծում ես որ դա է ճանապարհը ապա ուզում եմ որ դու աես, (իհարկե գիտենալով հանդերձ ինչ իշխանությունների հետ գործ ունես), որ դու ամենայն պատասխանատվությամբ ժողովրդին կոչ կանեիր այդ քայլին դիմել … Բիձա՛, դու էդ հրամանը կտայի՞ր… գիտես չէ, անգամ հաղթանակից հետո դու լինելու ես մի մարդ որը ժողովրդի արյան գնով եկավ իշխանության ու պետք է պատրաստ լինես այդ նույն ձևով էլ հեռանալու… սրանից պարզ էլ ոնց գրեմ. բռատ

  3. #123
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բիձա՛, դու էդ հրամանը կտայի՞ր… գիտես չէ, անգամ հաղթանակից հետո դու լինելու ես մի մարդ որը ժողովրդի արյան գնով եկավ իշխանության ու պետք է պատրաստ լինես այդ նույն ձևով էլ հեռանալու… սրանից պարզ էլ ոնց գրեմ. բռատ
    հարցը Բիձաին է եղել, բայց ես էլ եմ ուզում պատասխանեմ:
    եթե ես լինեի հայաստանյան ընդիմության լիդերը, ապա …
    մի քիչ կարող ա մեծ-մեծ բաներից խոսամ, բայց ոչինչ, քանի որ մեծ-մեծ բաներից են գալիս փոքր-փոքր բաների:
    ուրեմն:
    Նապալիոն ու Լենին:
    Երկուսն էլ եկան արյունով, ու երկուսն էլ գնացին / …/
    հետո՞ ինչ: ով՞ չի գնում:
    կարևորը, թե քո գնալը ինչ հետք ա թողնում պատմության ու քո ժողովրդի ճակատագրի վրա:
    Նապալիոնը լիքը առաջ քցեց Ֆրանիսնա:
    Լենինը փրկեց ցանարական Ռուսաստանի մնացորդները կործանումից:

    հիմա
    եթե մարդ մտածում ա ժողովրդի արյան մասին, ապա առաջին հերթին պետք ա զինված հարձակում ձեռնարկի ու փրկի ժողովրդի մնացած "արյունը":
    իսկ եթե մարդը ընդամենը հայելու առաջ իրա ֆասոնն ա ուսումնասիում ու արվեստաբանական գործեր գրում, ապա իհարկե, նա պետք է վախենա…

    աշխարհում մի միլիոն հատ զորավար ա եղել որ արշավել ու կոտորել ա, կամ պաշտպանվել ու կոտորվել ա: Ու բորոլը գոռացել են հանուն "xxx"-ի ու արշավել:
    մենակ մեր բոլորիս սիրած Դ՛Արտանյանը, բոլորիս կողմից երկրպագվելով հավեսով սուսեր էր բանեցնում աջ ու ձախ:

    եթե հիմա որոշել ես Դաստաևսկի երկրորդ դառնաս, ապա քաղաքականության մեջ չի որ պետք է ասելիք ասես, այլ արվեստի:

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բիձա (21.08.2009)

  5. #124
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    իմիջայլոց ետխորհրդային բոլոր հանրապետություններիում նոր ուժերը իշխանության եկան ժողովրֆի արյունը թափելուց հետո: ու դա բնական էր:
    Հայաստանում ու Ազրբեջանում նոր ուժերը իշխանության եկան ամենադաժան՝ ազգամիջյան արյունահեղությունների վրա կանգնած: Այսինքն Լևոնը մի անգամ արդեն դա արել էր, ու դրանից չի որ նա վախենում է:
    կարծում եմ իր վախը բավականին նյութական ոլորտից է

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բիձա (21.08.2009)

  7. #125
    Հայ-բանտարկյալ
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.01.2009
    Հասցե
    "Հայաստան" Քրեակատարողական Հիմնարկ
    Գրառումներ
    1,842
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    ԳՈՆԵ ԱՅԼ ՍԽԱԼ

    Սխալվելու իրավունք ունեն բոլորը: Երբ սխալվում է բժիշկը, օրենքի առջեւ պատասխան է տալիս: Երբ սխալվում է վարորդը, ավտոտեսուչին կաշառք է տալիս, որ նույնն է, թե պատասխանատվության է ենթարկվում: Իրենց սխալների համար անձամբ չեն պատժվում միայն առաջնորդողները. նրանց սխալների համար պատասխան են տալիս ժողովուրդները: Այդպիսի սխալների արդյունքում երկրի երեսից վերացել են Ասորեստանից սկսած մինչեւ Խորհրդային Միություն: Ի՜նչ փույթ, թե Հիտլերն ինքնասպանություն գործեց, իսկ ոմանք էլ դատապարտվեցին. այդպիսի սխալի հետեւանքով գերմանացի ժողովուրդը մինչեւ վերջերս կիսկսված էր: Ի՜նչ փույթ, թե հայ վրիժառուները, իրականացնելով քեմալական դատարանի որոշումը, աշխարհի տարբեր անկյուններում մահապատժի ենթարկեցին թալեաթներին. երիտթուրքերի սխալի պատճառով Օսմանյան կայսրությունը մի քանի անգամ փոքրացավ, իսկ ցեղասպանություն իրականացրած թուրքերի ներկա սերունդներն էլ ստացան Եվրոպայի դռները մուրացիկի պես բախելու ստորացուցիչ կարգավիճակ:

    Նույնն է մեզանում: Մեզ առաջնորդող հեղափոխականների սխալմունքի հետեւանքով 1915-ին ունեցանք իսպառ հայազրկված մի ամբողջ Պատմական Հայրենիք, ազգի գենոֆոնդի պաշարի մահացու անդամահատում, 1920-ին` Կարսի, Նախիջեւանի, Արցախի, Ջավախքի փաստացի կորուստ: Սխալվելու իրավունք ունեն բոլորը, սակայն նույն սխալը կրկնելու իրավունքից բնությունը զրկել է նույնիսկ կենդանիներին: Նույն սխալը կրկնելու առումով` հայերս, հիրավի, անզուգական երեւույթ ենք: Գոնե տարբեր սխալներ գործեինք, գոնե պատժվեինք մեր տարբեր սխալների համար:

    Այսպես. 1915-ը մեր գլխին պայթեց առաջին հերթին մեր ռուսականության պատճառով: Հետո մերոնք որոշեցին ետին թվով սրբագրել այդ սխալը` 1920-ին դառնալով հակառուս. մինչդեռ հենց այդ ժամանակ էր պետք սերտորեն դաշնակցել Ռուսաստանի հետ: Եվ հետեւանքը եղավ պետականության կորուստը, մինչեւ իսկ` Երեւանի նահանգի Նախիջեւանի գավառից հրաժարման պարտադրանքը: Մենք չէինք հասկացել մի պարզ բան. դաշնակիցները հավերժ չեն, հավերժ է միայն ժամանակը, որում դաշնակիցները փոխվում են, երբեմն` 180 աստիճանով: Փոխվում են, քանի որ մեզ պես չեն, որ առաջնորդվեն ամեն բանով, բացի սեփական շահի սթափ ըմբռնումից:

    Այսօր էլ, ցավոք, շատ քիչ բան է փոխվել: Մեր շահերի` ժամանակի հետ արդյունավետ ու ներդաշնակ ռեզոնանսի մեջ մտցնելը մեզ համար դարձել է մի աներեւակայելի անհնարինություն: Խորհրդային Միության փլուզումից առաջ էր, որ աշխարհի համար կարող էր լինել Ղարաբաղի հարց, այն էլ` ոչ մեր պատկերացրածով: Այժմ գրեթե 20 տարի է անցել, փոխվել են ժամանակները, եւ աշխարհի համար մոլորակի այս անկյունում կա ընդամենը մեկ հարց` Հարավային Կովկասի հարցը, ուր Ղարաբաղը միայն միջոց է եւ ոչ երբեք նպատակ: Այն հզորների կողմից օգտագործվում է որպես տարածաշրջանն անվտանգության, քաղաքակրթական, ազդեցությունների այս կամ այն բեւեռում տեղավորելու, սեփական ներկայությունն անշրջելի դարձնելու միջոց: Եթե մենք շարունակենք չհասկանալ ժամանակը, ապա մեզ համար կենսական այդ հարցը մեր փոխարեն վճռելու են նրանք, որոնց անունն այսօր եռանախագահող երկրներ է: Ոչ մի ողջախոհ անհատ չի կասկածում, որ երբեւէ Հարավային Կովկասը դառնալու է արեւմտյան համակարգի լիարժեք մաս, ինչպես որ քրիստոնեական քաղաքակրթության արեւելյան պատվար Ռուսաստանը: Բայց մինչ գա այդ եւբեւէ-ն, ապրել է պետք, պետականությունը պահպանել ու զարգացնել է պետք: Մի՞թե ուզում ենք, որ թեկուզ համաշխարհային ամենալուսավոր մի ծրագրի գինը դառնա մեր ամբողջ ժողովրդի լինելությունը. պետք է դադարել այլոց հաշիվը փակողը լինելուց: Այսօր այդ ընթացքի մեջ են մեր իշխանություններն ու ինքնահռչակ ընդդիմությունը, որ կրկնում են ժամանակը չհասկացողի նույն սխալները: Իսկ արդյո՞ք տարբեր են հասարակության զանազան շերտերը, որ նույն անհամբերի զգացմունքայնությամբ են ընկալելում ժամանակը, ինչպես դա արեցին 1914-ին` կարծելով, որ կսկսվի եւ 20 րոպե հետո կավարտվի Առաջին համաշխարհային պատերազմը` հայերիս ընծայաբերելով այսպես կոչված ծովից ծովը: Իսկ պատերազմը երկարեց մինչեւ 1918, երբ արդեն Արեւմտյան Հայաստանում հայ չկար, իսկ այդ ընծայաբերողներից մեկն էլ փլուզվել էր ու ժամանակավորապես ինքնամփոփվել սեփական քաղաքացիական արյունահեղության մեջ: Իհարկե, չեն սխալվում բոլոր նրանք, ովքեր այսօր տեսնում են մեր մոտալուտ կորուստեների բուն աղբյուրը` ժամանակը չընկալող ՀՀ իշխանություններին, բայց կրում են նույն հիվանդության բացիլը այլ հարթության մեջ` կարծելով, թե կարելի է ցանկացած գին վճարել այն արագ փոխելու համար: Մենք դա էլ ենք տեսել ոչ հեռավոր 1920-ի մայիս ամսին, երբ համակործանման տանող դաշնակցական իշխանության դեմ ելած բոլշեւիկներն է՛լ ավելի բարդացրին վիճակը, երբ նրանց արյան մեջ խեղդած իշխանություններն է՛լ ավելի մոտեցրին մեր բոլոր կորուստների շղթան` սկսած պետականությունից մինչեւ Կարս, Նախիջեւան, Արցախ: Փառք Աստծո, այսօրվա իրական ընդդիմությունը նման սխալ չի արել առ այսօր` չնայած իշխանությունների 100-ամյա սխալների տառացի կրկնությանը: Փառք Աստծո, մոտալուտ վտանգների առողջ բնազդից անառողջ անհամբերությամբ բռնված հասարակության շերտերի կողքին 2008-ի փետրվարից հաջողվել է կերտել նաեւ այնպիսի մի զանգված, որ, անհամբեր լինելով հանդերձ, կրում է պատասխանատվության զգացողություն եւ կարողանում է հաշվարկային համակարգ ներածել նաեւ ժամանակի ամենանուրբ ու ամենակարող միավորը: Հենց այս զանգվածն է լինելու կորուստների կրկնությունը թույլ չտվողը, քանի որ նույն սխալը կրկնելու հիվանդությունից ձերբազատված է:

    ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
    Պահպանողական կուսակցության նախագահ

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Մարկիզ (14.07.2009)

  9. #126
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հարցը Բիձաին է եղել, բայց ես էլ եմ ուզում պատասխանեմ:
    եթե ես լինեի հայաստանյան ընդիմության լիդերը, ապա …
    մի քիչ կարող ա մեծ-մեծ բաներից խոսամ, բայց ոչինչ, քանի որ մեծ-մեծ բաներից են գալիս փոքր-փոքր բաների:
    ուրեմն:
    Նապալիոն ու Լենին:
    Երկուսն էլ եկան արյունով, ու երկուսն էլ գնացին / …/
    հետո՞ ինչ: ով՞ չի գնում:
    կարևորը, թե քո գնալը ինչ հետք ա թողնում պատմության ու քո ժողովրդի ճակատագրի վրա:
    Նապալիոնը լիքը առաջ քցեց Ֆրանիսնա:
    Լենինը փրկեց ցանարական Ռուսաստանի մնացորդները կործանումից:

    հիմա
    եթե մարդ մտածում ա ժողովրդի արյան մասին, ապա առաջին հերթին պետք ա զինված հարձակում ձեռնարկի ու փրկի ժողովրդի մնացած "արյունը":
    իսկ եթե մարդը ընդամենը հայելու առաջ իրա ֆասոնն ա ուսումնասիում ու արվեստաբանական գործեր գրում, ապա իհարկե, նա պետք է վախենա…

    աշխարհում մի միլիոն հատ զորավար ա եղել որ արշավել ու կոտորել ա, կամ պաշտպանվել ու կոտորվել ա: Ու բորոլը գոռացել են հանուն "xxx"-ի ու արշավել:
    մենակ մեր բոլորիս սիրած Դ՛Արտանյանը, բոլորիս կողմից երկրպագվելով հավեսով սուսեր էր բանեցնում աջ ու ձախ:

    եթե հիմա որոշել ես Դաստաևսկի երկրորդ դառնաս, ապա քաղաքականության մեջ չի որ պետք է ասելիք ասես, այլ արվեստի:
    wrong answer… որպեսզի չօֆտոպենք, արի մի հատ լավ ուսումնասիրի Լենինի ու Նապոլեոնի տարբերակները… Հայաստանը էդ րեսուրսները չունի որ սխալվի Դիվ ջան, դու խոսում ես ժողովուրդներիմասին որոնք 60-120 միլիոն են ու մոտ 1000 տարի է կայուն հզոր պետություն են ունեցել… ստեղ են ասում, "հավը սագի ածած ձվին նայում ոռն ա ճղում"

  10. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    davidus (14.07.2009), Rammer (15.07.2009), Հայկօ (14.07.2009)

  11. #127
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մտնում ենք իսկապես քննարկման ռեժիմ:
    Օրենքը վերացական արժեք չէ, այն պահպանում է իր ազդեցությունը տվյալ դաշտում, եթե համապատասխանում է դաշտի մեծամասնության արժեհամակարգին: Կենսունակ ազգերի մոտ ռեակցիան շատ արագ է, ամեն մի ոչ մրցունակ, զառամյալ միտք, սուբյեկտ, ձեռնարկ իսկույն դուրս է մղվում ասպարեզից: Չհամապատասխանելու դեպքում այն մերժվում է: Կարևորը հինը, իր կյանքն ապրածը, անիմաստը գնահատելն է և նրանից ժամանակին հրաժարվելը: Կոնսերվատիզմի բացասական կողմը հենց դրանում է: կայանում- անկախ արդյունքներից, կարծրացած ուղեղը անընդունակ է տեսնելու իրական արդյունքը և շարունակում է պաշտպանել եղածը: Մյուս ծայրահեղականությունը դա հեղափոխականությունն է, երբ ամբողջությամբ մերժվում է եղածը և ինչ որ գոյություն չունեցող նորի մասին է բարբաջվում:
    Հայ քաղաքական միտքը լռվել է այս հանգույցում ու չի շարժվում առաջ:
    Այո, ես համարում եմ որ եղածը պետք է փլվի, որ տեղը մի ուրիշը գա: Լավ- վատ կարևոր չէ, կարևորն այն է, որ ռեսուրս լինի հինը փլելու: Սա հեղափոխականություն չի, այլ դեպի առաջ շարժվելու միակ ուղին է: : Միայն այս դեպքում է, որ ամեն նոր իշխանության եկած կիմանա, որ ինքն էլ է փլվելու-եթե դեբիլ եղավ:
    Ի վերջո ոչ թե ես, այլ բնությունն է գտել այս մեխանիզմը – ամեն մի ոչ ադեկվատ գո- պետք է վերանա, և իր տեղը զիջի առավել կենսունակ ձևերին:
    Դու կողմնակից ես, որ հասարակությունը ինչ որ անգո ջերմոցային պայմաններում զարգանա ու հետո վերցնի իշխանությունը: Ես էլ կարծում եմ, որ դա անհնարին է:
    Նա պետք է ընթացքում զարգանա, որպես առանցք ունենալով քաղաքակրթության հասած ժողովուրդների փորձը: Միայն այդ դեպքոււմ է, որ կձևավորվի դեմոկրատիայի պատրաստ և նրան որպես արժեք դիտարկող և ընդունող հասարակություն:
    Այսօր նույնիսկ ամերկյան դեմոկրատիան է դեգրադացվում , որովհետև հին, իր իրավունքները զենքով պաշտպանելու պատրաստ սերնդին փոխարինելու է գալիս անողնաշար, միայն փողով տարված ինֆանտիլ մի սերունդ, որը ընդունակ չէ հասկանալու, թէ ինչ է պետությունը, ազգը, կամ դեմոկրատիան:
    Մոլախոտների խաղհան կազմակերպել հույս դնելով, որ տեղը ինքն իրեն լավ բան կաճի անբնական է։
    Սկզբից պետք է սերմը հայթայթե պատրաստ ունենալ, հետո տարածքը դատարկել ու միանգամից ցանել, թե չէ հա խաղհան ես անելու, փլելու ես ու տեղը նորից ուրիշ մոլախոտներ կաճեն ու անկապ շինություններ կստեղծվեն, ինչպես և հայաստանում արվում է - ձեռի հետ հա սարքում են առանց նախագիծ առանց ճարտարապետական լուծումների, առանց պլանավորման, դրանից էլ ուր նայում ես հավերժ շինարարություն է գնում 10-20 տարի կիսակառույցները ոնց կային նենց էլ շարունակում են մնալ կիսակառույց....

    Բայց սկզբունքայնորեն ես պնդում եմ որ պետք չէ նույնիսկ քանդել եղածը, ապականած հողը վերականգնելու վրա ավելի շատ կտանջվենք, քան սկզբունքայնորեն նոր համակարգ ստեղծելով։ Հաճախակի իմաստ չունի հին կառույցները քանդել եթե ազատ տարածքներ շատ կան ու այնտեղ կարելի է կառուցել ու զարգանալ։ Քաղաքական ոդաշտը ԴԱՏԱՐԿ է, այնտեղ եթե զարգացում տեղի ունենա ու սկսեն առաջանալ հասրակական խմբավորումներ, որոնք առկա օրենքները կկիռարեն, դրանցով կղեկավարվեն, դրնաք կլավացնեն, այդ տարածքում մարդիկ / համախոհները կսկսեն շատանալ ու մի օր ավելին կլինի քան հինը։ Հինն էլ երեխա են մածունա թող ուտեն, կմեկուսացնենք ոչ մեկին չեն խանգարի։

    Նարարարության համար հինը քանդել պարտադիտ պայման չի, ինքը կփտի կորի կգնա...

  12. #128
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    իմիջայլոց ետխորհրդային բոլոր հանրապետություններիում նոր ուժերը իշխանության եկան ժողովրֆի արյունը թափելուց հետո: ու դա բնական էր:
    Հայաստանում ու Ազրբեջանում նոր ուժերը իշխանության եկան ամենադաժան՝ ազգամիջյան արյունահեղությունների վրա կանգնած: Այսինքն Լևոնը մի անգամ արդեն դա արել էր, ու դրանից չի որ նա վախենում է:
    կարծում եմ իր վախը բավականին նյութական ոլորտից է
    ե՞րբ

  13. #129
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ապշած Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ասեմ Բիձա ջան, ոչ մի երկրում չկա օրենք որ կարելի է հարձակվել ու պետական կառույցները ուժով գրավել, այսինքն եթե որևէ մեկը հարձակվում է ապա իշխանությունը իրավունք ունի ուժ գործադրելու և դա համարվում է օրինական ու արդարացված… կարան սպանեն ու չբացահայտեն և դա օրինակն է…Եվրոպան դրա դեմ ոչինչ չի ասի, որովհետև նույնը իրենք կանեի եթե իրենց մոտ այդպիսի սիտուացիա լիներ… այդ քայլի կարելի է դիմել եթե զոհերի պատրաստ ես և անպայման պիտի հաղթես, հակառակ դեպքում հետագայում քեզ որպես պետական հանցագործ կպատժեն և դա լրիվ ճիշտ կլինի… Հիմա եթե դու կարծում ես որ դա է ճանապարհը ապա ուզում եմ որ դու աես, (իհարկե գիտենալով հանդերձ ինչ իշխանությունների հետ գործ ունես), որ դու ամենայն պատասխանատվությամբ ժողովրդին կոչ կանեիր այդ քայլին դիմել … Բիձա՛, դու էդ հրամանը կտայի՞ր… գիտես չէ, անգամ հաղթանակից հետո դու լինելու ես մի մարդ որը ժողովրդի արյան գնով եկավ իշխանության ու պետք է պատրաստ լինես այդ նույն ձևով էլ հեռանալու… սրանից պարզ էլ ոնց գրեմ. բռատ
    Բռատ ջան, քո ասածը կոչվում է պացիֆիզմ, որը նեքին կյանքում բերում է ես փալասիզմին: Եթե նկատած կլինես, ես ոչ մի անգամ չեմ խոսել, քարոզել դեմ հանդիման հարձակման, իշխանությունը քյասար գրավելու մասին: Դու դա բերում հանգեցնում ես մարդկանց կոտորել տալու հրամանի բարոյական կողմերին ու հետևանքներին. Դեմագոգիայի հոտ չես առնում՞ . Ես առաջարկել եմ քաղաքացիական ակտիվություն- դիմադրության էլեմենտներով: Տեսնում եմ, որ նույնիսկ դա է քեզ անհանգստացնում:
    Ես ուղղակի քեզ պատասխանել էի, որ չեմ հասկանում ավազակապետության մեջ օրենք հարգելու քո մոլեռանդ մոտեցումը: Քո պատկերացրածով ցանկացած օրենք աստված է ու պետք է կռապաշտորեն պաշտպանվի: Եթե այդպես է, ինչ մեխանիզմով երբևէ վիճակ պետք է փոխվի ես երկրում: Քո էդ օրենք ասածը էս իշխանությունների կվալդն է ժողովրդի գլխին: Իրենք իրենց ուրույն օրենքով են շարծվում-գողական, անվերջ անամոթության, բանդիտիզմի օրենքներով: Հիմա դու էդ բարդիտիզմին քաղաքակիրթ օրենքի ուժ ես տվել, մեզ էլ քարոզում ես, թե դրան ենթարկվեք՞: Բռատ ջան, ինչ որ մի բան շատ սխալ է քո քարոզում: Հոյակապ նկարագրում ես կաշառքի ու օրենքի տարբերություններն ու գուրծողության շրջանակները: Հիմա հասկանում եմ, որ քո պատկերացրածով ամերիկայում պետք է օրենք լինի իսկ մեզանում միայն կաշառք: Քո պատկերացրածով հայը հավերժ է մնալու կաշառք տվող ու ամերիկայի մասին երազող:
    Ըսենց բաներ բռատ:

  14. #130
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ապշած Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Rammer-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ԳՈՆԵ ԱՅԼ ՍԽԱԼ

    Սխալվելու իրավունք ունեն բոլորը: Երբ սխալվում է բժիշկը, օրենքի առջեւ պատասխան է տալիս: Երբ սխալվում է վարորդը, ավտոտեսուչին կաշառք է տալիս, որ նույնն է, թե պատասխանատվության է ենթարկվում: Իրենց սխալների համար անձամբ չեն պատժվում միայն առաջնորդողները. նրանց սխալների համար պատասխան են տալիս ժողովուրդները: Այդպիսի սխալների արդյունքում երկրի երեսից վերացել են Ասորեստանից սկսած մինչեւ Խորհրդային Միություն: Ի՜նչ փույթ, թե Հիտլերն ինքնասպանություն գործեց, իսկ ոմանք էլ դատապարտվեցին. այդպիսի սխալի հետեւանքով գերմանացի ժողովուրդը մինչեւ վերջերս կիսկսված էր: Ի՜նչ փույթ, թե հայ վրիժառուները, իրականացնելով քեմալական դատարանի որոշումը, աշխարհի տարբեր անկյուններում մահապատժի ենթարկեցին թալեաթներին. երիտթուրքերի սխալի պատճառով Օսմանյան կայսրությունը մի քանի անգամ փոքրացավ, իսկ ցեղասպանություն իրականացրած թուրքերի ներկա սերունդներն էլ ստացան Եվրոպայի դռները մուրացիկի պես բախելու ստորացուցիչ կարգավիճակ:

    Նույնն է մեզանում: Մեզ առաջնորդող հեղափոխականների սխալմունքի հետեւանքով 1915-ին ունեցանք իսպառ հայազրկված մի ամբողջ Պատմական Հայրենիք, ազգի գենոֆոնդի պաշարի մահացու անդամահատում, 1920-ին` Կարսի, Նախիջեւանի, Արցախի, Ջավախքի փաստացի կորուստ: Սխալվելու իրավունք ունեն բոլորը, սակայն նույն սխալը կրկնելու իրավունքից բնությունը զրկել է նույնիսկ կենդանիներին: Նույն սխալը կրկնելու առումով` հայերս, հիրավի, անզուգական երեւույթ ենք: Գոնե տարբեր սխալներ գործեինք, գոնե պատժվեինք մեր տարբեր սխալների համար:

    Այսպես. 1915-ը մեր գլխին պայթեց առաջին հերթին մեր ռուսականության պատճառով: Հետո մերոնք որոշեցին ետին թվով սրբագրել այդ սխալը` 1920-ին դառնալով հակառուս. մինչդեռ հենց այդ ժամանակ էր պետք սերտորեն դաշնակցել Ռուսաստանի հետ: Եվ հետեւանքը եղավ պետականության կորուստը, մինչեւ իսկ` Երեւանի նահանգի Նախիջեւանի գավառից հրաժարման պարտադրանքը: Մենք չէինք հասկացել մի պարզ բան. դաշնակիցները հավերժ չեն, հավերժ է միայն ժամանակը, որում դաշնակիցները փոխվում են, երբեմն` 180 աստիճանով: Փոխվում են, քանի որ մեզ պես չեն, որ առաջնորդվեն ամեն բանով, բացի սեփական շահի սթափ ըմբռնումից:

    Այսօր էլ, ցավոք, շատ քիչ բան է փոխվել: Մեր շահերի` ժամանակի հետ արդյունավետ ու ներդաշնակ ռեզոնանսի մեջ մտցնելը մեզ համար դարձել է մի աներեւակայելի անհնարինություն: Խորհրդային Միության փլուզումից առաջ էր, որ աշխարհի համար կարող էր լինել Ղարաբաղի հարց, այն էլ` ոչ մեր պատկերացրածով: Այժմ գրեթե 20 տարի է անցել, փոխվել են ժամանակները, եւ աշխարհի համար մոլորակի այս անկյունում կա ընդամենը մեկ հարց` Հարավային Կովկասի հարցը, ուր Ղարաբաղը միայն միջոց է եւ ոչ երբեք նպատակ: Այն հզորների կողմից օգտագործվում է որպես տարածաշրջանն անվտանգության, քաղաքակրթական, ազդեցությունների այս կամ այն բեւեռում տեղավորելու, սեփական ներկայությունն անշրջելի դարձնելու միջոց: Եթե մենք շարունակենք չհասկանալ ժամանակը, ապա մեզ համար կենսական այդ հարցը մեր փոխարեն վճռելու են նրանք, որոնց անունն այսօր եռանախագահող երկրներ է: Ոչ մի ողջախոհ անհատ չի կասկածում, որ երբեւէ Հարավային Կովկասը դառնալու է արեւմտյան համակարգի լիարժեք մաս, ինչպես որ քրիստոնեական քաղաքակրթության արեւելյան պատվար Ռուսաստանը: Բայց մինչ գա այդ եւբեւէ-ն, ապրել է պետք, պետականությունը պահպանել ու զարգացնել է պետք: Մի՞թե ուզում ենք, որ թեկուզ համաշխարհային ամենալուսավոր մի ծրագրի գինը դառնա մեր ամբողջ ժողովրդի լինելությունը. պետք է դադարել այլոց հաշիվը փակողը լինելուց: Այսօր այդ ընթացքի մեջ են մեր իշխանություններն ու ինքնահռչակ ընդդիմությունը, որ կրկնում են ժամանակը չհասկացողի նույն սխալները: Իսկ արդյո՞ք տարբեր են հասարակության զանազան շերտերը, որ նույն անհամբերի զգացմունքայնությամբ են ընկալելում ժամանակը, ինչպես դա արեցին 1914-ին` կարծելով, որ կսկսվի եւ 20 րոպե հետո կավարտվի Առաջին համաշխարհային պատերազմը` հայերիս ընծայաբերելով այսպես կոչված ծովից ծովը: Իսկ պատերազմը երկարեց մինչեւ 1918, երբ արդեն Արեւմտյան Հայաստանում հայ չկար, իսկ այդ ընծայաբերողներից մեկն էլ փլուզվել էր ու ժամանակավորապես ինքնամփոփվել սեփական քաղաքացիական արյունահեղության մեջ: Իհարկե, չեն սխալվում բոլոր նրանք, ովքեր այսօր տեսնում են մեր մոտալուտ կորուստեների բուն աղբյուրը` ժամանակը չընկալող ՀՀ իշխանություններին, բայց կրում են նույն հիվանդության բացիլը այլ հարթության մեջ` կարծելով, թե կարելի է ցանկացած գին վճարել այն արագ փոխելու համար: Մենք դա էլ ենք տեսել ոչ հեռավոր 1920-ի մայիս ամսին, երբ համակործանման տանող դաշնակցական իշխանության դեմ ելած բոլշեւիկներն է՛լ ավելի բարդացրին վիճակը, երբ նրանց արյան մեջ խեղդած իշխանություններն է՛լ ավելի մոտեցրին մեր բոլոր կորուստների շղթան` սկսած պետականությունից մինչեւ Կարս, Նախիջեւան, Արցախ: Փառք Աստծո, այսօրվա իրական ընդդիմությունը նման սխալ չի արել առ այսօր` չնայած իշխանությունների 100-ամյա սխալների տառացի կրկնությանը: Փառք Աստծո, մոտալուտ վտանգների առողջ բնազդից անառողջ անհամբերությամբ բռնված հասարակության շերտերի կողքին 2008-ի փետրվարից հաջողվել է կերտել նաեւ այնպիսի մի զանգված, որ, անհամբեր լինելով հանդերձ, կրում է պատասխանատվության զգացողություն եւ կարողանում է հաշվարկային համակարգ ներածել նաեւ ժամանակի ամենանուրբ ու ամենակարող միավորը: Հենց այս զանգվածն է լինելու կորուստների կրկնությունը թույլ չտվողը, քանի որ նույն սխալը կրկնելու հիվանդությունից ձերբազատված է:

    ՄԻՔԱՅԷԼ ՀԱՅՐԱՊԵՏԵԱՆ
    Պահպանողական կուսակցության նախագահ

    Էս մի շաբաթվա մեջ արդեն 2-րդ անգամ եմ հանդիպում պահպանողական կուսակցության լայնածավալ նյութի զետեղմանը ես կայքում:
    Ասեմ, ես այդ ազգանունով կլասիկ չեմ ճանաչում: Ավելին, դոգմատիզմը որպես կլասիկա մատուցելն էլ չեմ ընդունում:
    Մեծ եղեռնին մենք անխնա կոտորվեցինք ոչ թե որ ռուսամետ էինք, այլ որ հայամետ չէինք ու փալաս էինք ամեն մեկս որպես վրիժառու մարդ: Հավ էինք մեր մտածելակերպով: Նրանք շատ էլ լավ գիտեին, որ կոտորեն մարսելու են, այ դրա համար էլ կոտորվեցինք:
    Հիմա էլ էս իշխանությունն է եկել, հայտարարել, որ քանի էստեղ տղամարդ չկա, մենք տիրություն կանենք, և անում են: Էստեղ լուրջ տեսություն լինել չի կարող: Հավ- աղվես հարաբերությունների հարց է:
    Ես շատ էլ լավ գիտեմ էս դրվածքը, դրա համար ել ասում էի, եկեք փորձենք թաքուն, մեր հավ հալով մի քիչ աղվեսություն անեք: Իսկույն դեմս հավային տեսություններ են սարքվում, մեծ- մեծ մատերիաներից են խոսում: Հերիք չի լեթարգիայի մեջ մնալը՞: 100 տարի հետո Եղեռնն էլ ոչ մի բան չի սովորեցնելու՞:

  15. #131
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ժպիտ Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մոլախոտների խաղհան կազմակերպել հույս դնելով, որ տեղը ինքն իրեն լավ բան կաճի անբնական է։
    Սկզբից պետք է սերմը հայթայթե պատրաստ ունենալ, հետո տարածքը դատարկել ու միանգամից ցանել, թե չէ հա խաղհան ես անելու, փլելու ես ու տեղը նորից ուրիշ մոլախոտներ կաճեն ու անկապ շինություններ կստեղծվեն, ինչպես և հայաստանում արվում է - ձեռի հետ հա սարքում են առանց նախագիծ առանց ճարտարապետական լուծումների, առանց պլանավորման, դրանից էլ ուր նայում ես հավերժ շինարարություն է գնում 10-20 տարի կիսակառույցները ոնց կային նենց էլ շարունակում են մնալ կիսակառույց....

    Բայց սկզբունքայնորեն ես պնդում եմ որ պետք չէ նույնիսկ քանդել եղածը, ապականած հողը վերականգնելու վրա ավելի շատ կտանջվենք, քան սկզբունքայնորեն նոր համակարգ ստեղծելով։ Հաճախակի իմաստ չունի հին կառույցները քանդել եթե ազատ տարածքներ շատ կան ու այնտեղ կարելի է կառուցել ու զարգանալ։ Քաղաքական ոդաշտը ԴԱՏԱՐԿ է, այնտեղ եթե զարգացում տեղի ունենա ու սկսեն առաջանալ հասրակական խմբավորումներ, որոնք առկա օրենքները կկիռարեն, դրանցով կղեկավարվեն, դրնաք կլավացնեն, այդ տարածքում մարդիկ / համախոհները կսկսեն շատանալ ու մի օր ավելին կլինի քան հինը։ Հինն էլ երեխա են մածունա թող ուտեն, կմեկուսացնենք ոչ մեկին չեն խանգարի։

    Նարարարության համար հինը քանդել պարտադիտ պայման չի, ինքը կփտի կորի կգնա...
    Ի տարբերություն բուսական դաշտերի մարդկային տարածքները մի քիչ այլ տրամաբանություն ունեն: Մարդկային դաշտը իրենից բարձր այլ բնական էակ, որպես ֆերմեր չունի: Եղածներից մի քանիսը ֆերմեր են աշխատում, մնացածը- բույս:
    Քո պատկերացրածով հայկական մարդկային-բուսական դաշտում հայկական ֆերմեր չկա, և չի էլ լինելու: Դրսից ինչ որ մեկը իր բահ ու քլուգով պետք է գա բեջարի, մենք էլ կամաց-կամաց դառնանք կուլտուրական: Կամ էլ թե չէ օրենքն ինքը ֆերմերն է, ինքն իրեն կկիրառի ու Հայաստանն էս ցեխից կհանի:
    Հասկանում եմ և շատ լուրջ վերաբերվում խնդրին, քանի որ սա է մեր տարակարծությունների արմատը:
    Սկզբունքային վերլուծության համար պարզեցնենք խնդիրը: Գնանք նախնադար, էնտեղից մեզ հայտնի քաղաքակրթական մեծ փոփոխությունները գրանցելով հասկանանք դրանց էությունը: Դա արագ պրոցես է, շատ արագ հետ կգանք կհասնենք մեր օրերը մի քիչ ավելի շատ բան հասկացած: Կփորձեմ խորը հարցերը մի փոքր ազատ-հումորախառն քննարկել, որ տաղտկալի չլինի:
    Նախապես ներող կլինես, եթե քո համար սա մերժված պրիմիտիվիզմ է- գրել էի, թանձրամիտ եմ:

    Նախնադարում, քո նկարագրած տարբեր մարդկային- բուսական դաշտերը աշխարհի տարբեր կետերում սկսեցին ինքնակուլտիվացվել և տարբեր ցիվիլիզացիաներ ստեղծվեցին ըստ ներքին ռեսուրսների: Քանի որ արտաքին խելոքներ չկային, միայն ներքին զոռբաներ էին, իսկույն ստրկատիրություն առաջացավ: Ագրեսիվ երկրները հարևաններին էին հոշոտում, հարիֆներն էլ հոշոտվում, վերանում էին երկրի երեսից: Մարդ էակի էությունն էր սա, որը ղեկավարվում էր առավել բարձր բնական օրենքով- էքսպանսիայի պահանջով:
    Բայց հետաքրքիրն այն էր, որ անկախ արտաքին հաջողություններից, էդ ագրեսսիվներն էլ իրենց ներքին պրոբլեմն ունեին, թէ ով վերցներ հաղթանակի դափնիները՞:
    Հաղթող երկրների ներսում դաժան կռիվ կար ներքին իշխանության համար ևս: Եթե դրսում հարևանին բոլորով էին հոշոտում, ապա ներսում էլ թայֆեքով- իրար: Ժողովուրդն էլ իր մասնակցությունն ուներ այս գործին. Կախված նրանից, թե ինչ դրսի հարևանների հետ պետք է գործ ունենային, ժողովուրդը նեսի իշխանական կռվում օգնում էր տվյալ հարևանության դեմ առավել օգտակար հատկություններ ունեցողներին: Արդյունքում ընդհանուր ջանքերով հաղթում էին կամ շուստրիները, կամ տականքները, կամ անվերջ բարբարոսները:
    Բոլոր իշխանության հասած «բջերը» մի բան ունեին ընդհանուր- խելոք մարդը էդ երկներում հարգվում էր: Մասնագետը, գիտնականը, բանիմաց մարդը էդ երկրի ամենալավ վարձատրվող մարդիկ էին: Կարող է, մեկ -մեկ խելառ բռնապետեր իրենց այդ հենարաններին էլ վառեին, կամ կախեին, բայց հիմնական տրամաբանությունը սա էր:
    Զարմանալի բան է, չէ, Վայրի առաջնորդներն էին երկրներ- կայսրություններ ստեղծում, բայց էդ ամեն ինչի իրական հիմքը, հիմարի համար իբր թե ետին պլան մղված, մարդկային գրագետ- պրպտող միտքն էր: Այսինքն երկիրը զարգանում էր վայրի առաջնորդի, ներսի խելոք գիտնականների, մասնագետների և ընդհանուր առմամբ ագրեսսիվ փիլիսոփայություն ունեցող ժողովրդի շնորհիվ:
    Էքսպանսիայի և ներքին զարգացման այս տրամաբանությունը անկասելի էր, քանի կար հարևան: Երկրի ու նրա ժողովրդի միակ ուշքն ու միտքը եղած հարևանին հոշոտելն էր, բայց հենց որ վերջանում էին հարևանները /սարերի, անանցանելի արգելքների, ծովերի ու օվկիանոսների պատճառով/ ներքին լճացում էր սկսում, -իրարից դժգոհություն, քֆուր, թշնամություն, եղբայրասպանություն:
    Արտաքին թշնամի չկար, որ բռնեին հոշոտեին, ստիպված էին ներսում յոլա գնալ: Ամենաշուտը այս վիճակն իրեն զգացնել տվեց կղզիներում, թերակղզիներում: Քանի որ մինչ հարևաններին լրիվ հոշոտելը ու էդ սահմանափակ տարածքում մենակ մնալը այդ մարդիկ շատ ագրեսիվ փիլիսոփայության տեր էին, մեկուսացվելով ինչ որ մի տարածքում, նրանք սկսում էին իրար կրծել: Ու քանի որ պարզ էր, որ եթե մի լուծում չգնեն- իրար լրիվ կհոշոտեն, մտցնում էին անհատի հավասար իրավունքների պաշտպանության սկզբունքներ: Լիակար չէր դա, բայց էլի բան էր: Հունաստանում քաղաքացիներն ու ստրուկներն իրար հետ լավ էլ յոլա էին գնում, որովհետև այլ ելք չունեին: Թողնենք կոնկրետ օրինակների վերլուծությունը, գանք հասնենք քո գնահատականով տկարամիտ Չերչիլի հայրենիք:
    Այ էդ կզղում մեկուսացումից բացի իրար համընկան մի քանի այլ պարամետրեր ևս- զարգացած տնտեսություն, եգոկենտրոն, հավատացյալ, բայց ագրեսսիվ, իր արժանապատվությունը հարգող անհատը: Մի խոսքով էդ մարդիկ նորից «հայտնաբերեցին» ու կիրառեցին «դավայտե ժիտ դրուժնօ ս կամնեմ զա պազուխոյ» սկզբունքը նոր պառլամենտի ձևով:
    Սկզբում 3 տոկոսը ստացավ քվեարկելու իրավունք: Կամաց-կամաց, երբ տեսան որ որ օրենք ասածը հարգվում է, ու ամեն հաբռգած սատկացվում է հենց տեղում օրենքով ապրող այլոց կողմից, գործերը լավ գնացին: Երկիրը զարգացավ, դուրս եկավ իր սահմաններից ու դարձավ կայսրություն: Այս կայսրությունը տարօրինակ պահվածք որդեգրեց ներսի և դրսի համար: Իր ներսում նա քաղաքակիրթ էր,-ժողովրդավար ու օրինապաշտ, իսկ դրսում նույն նախնադարյան արյունարբու գազանն էր: Ներսի մարդիկ էլ գիտեին այս դուալիզմը ու գտան դրա լուծումն էլ: Մտցրին կրկնակի ստանդարտների հոգեբանությունը, և հարցը մինչև հիմա էդպիսին էլ մնացել է:
    Հետագայում այս մոդելը մտավ աշխարհի այլ, ցամաքային հոգոբանության երկրներ էլ ու սկսվեց կիրառվել զուտ տեսական հիմքերի վրա: Օրինակ գերմանացու հոգեբանության մեջ օրենքը կա, բայց դեմոկրատիան չի եղել, այն նոր է մտել կյանք, որովհետև գերմանական իշխանները մինչը 20 դար իրար հոշոտելով էին զբաղված:
    Օրենքն ու դեմոկրատիան իրար հետ կապ չունեն:
    Օրենք կիրառվում է ցանկացած վայրենի բռնապետի կողմից էլ: Այդ օրենքի ուժով է նա իր բռնապետությունը պահում: Դեկլարատիվ օրենքներ ու իրական աշխատող օրենքներ աշխարհի 90 տոկոս երկրներում էլ կան: Հայաստանում օրենքը 100 տոկոս է դեկլարատիվ:
    Ոչ մի օրենք դեմոկրատիա չի ծնում: Դեմոկրատիա ծնում է ամեն անհատի ինքնագիտակցությունն ու ագրեսսիվությունը: Հավերի մոտ մի միլիարդ տարի էլ մնա, դեմոկրատիա չի ծնվի, իսկ 2 գիշատիչ չնայած իրենց կենադանական սահմանափակ խելքին արդեն կարող են համագործակցել ու կիսել ավարը: Դեմոկրատիան դա լավ իմաստով գիշատիչ մարդու բան է: Այ Հայաստանյան իշխանական վերխուշկի մեջ լավ էլ իրենց ներքին, թայֆայական դեմոկրատիան ունեն: Բոլորի իրավունքներն էլ հարգված են ու պաշտպանված:
    Տարօրինակ չի, որ գեղցի տղերքը շարժվում են վայրի դեմոկրատիայի օրենքներով, իսկ գիտնական ընդիմությունը մնացել է տգետ՞
    Իմ աչքին հեչ էլ տարօրինակ չէ, որովհետև գիտնական ընդիմության մոտ պացիֆիստների ու սահմանափակ մարդկանց գերակշռության շնորհիվ ի սպառ է բացակայում ագրեսսիվությունն ու սեփական արժանապատվությանը տեր կանգնելը- թեկուզ կիրպիչով:
    Մենք ներքին ֆերմերներ ունենք, պետք չի թերագնահատել: Այսօրվա էդ գյադա-գյուդան, հենց որ տեսան մյուսներն էլ իրենց իրավունքին են տեր կանգնել, հանգիստ կգան կհարցնեն- բռատ ջան պրոբլեմ ունես, արի լուծենք: Եթե կիրպիչ վերցնողներն ավելի շատ եղան, կասեն լավ տղերք, դավայ նստենք խոսանք, լեզու գտնենք: Ու այդ լեզուն դեմոկրատիան է լինելու, քանի որ Հայաստանը հիմա լրիվ մեկուսացած կղզի է դարձել ու պատրաստ է դեմոկրատիա ընդունելու, եթե դրան տղամարդավարի պահանջողը և տեր կանգնողը գտնվի:
    Եթե շարունակենք գլխներս կախ, մի թուշին խփելուց հետո մյուսը դեմ անենք, ապա էսքանից հետո էդ գյադեքին մեղադրողն արդեն իդիոտ պետք է համարվի:
    Մեֆ ջան- լսում եմ նաև քեզ:

  16. #132
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բռատ ջան, քո ասածը կոչվում է պացիֆիզմ, որը նեքին կյանքում բերում է ես փալասիզմին: Եթե նկատած կլինես, ես ոչ մի անգամ չեմ խոսել, քարոզել դեմ հանդիման հարձակման, իշխանությունը քյասար գրավելու մասին: Դու դա բերում հանգեցնում ես մարդկանց կոտորել տալու հրամանի բարոյական կողմերին ու հետևանքներին. Դեմագոգիայի հոտ չես առնում՞ . Ես առաջարկել եմ քաղաքացիական ակտիվություն- դիմադրության էլեմենտներով: Տեսնում եմ, որ նույնիսկ դա է քեզ անհանգստացնում:
    Ես ուղղակի քեզ պատասխանել էի, որ չեմ հասկանում ավազակապետության մեջ օրենք հարգելու քո մոլեռանդ մոտեցումը: Քո պատկերացրածով ցանկացած օրենք աստված է ու պետք է կռապաշտորեն պաշտպանվի: Եթե այդպես է, ինչ մեխանիզմով երբևէ վիճակ պետք է փոխվի ես երկրում: Քո էդ օրենք ասածը էս իշխանությունների կվալդն է ժողովրդի գլխին: Իրենք : Հիմա դու էդ բարդիտիզմին քաղաքակիրթ օրենքի ուժ ես տվել, մեզ էլ քարոզում ես, թե դրան ենթարկվեք՞: Բռատ ջան, ինչ որ մի բան շատ սխալ է քո քարոզում: Հոյակապ նկարագրում ես կաշառքի ու օրենքի տարբերություններն ու գուրծողության շրջանակները: Հիմա հասկանում եմ, որ քո պատկերացրածով ամերիկայում պետք է օրենք լինի իսկ մեզանում միայն կաշառք: Քո պատկերացրածով հայը հավերժ է մնալու կաշառք տվող ու ամերիկայի մասին երազող:
    Ըսենց բաներ բռատ:
    Քաղաքական ակտիվությանը ես դեմ չեմ եղել և կարծում եմ դա անհրաժեշտություն ա, …բայց ակտիվությունը դա անօրինականության հոմանիշը չի… իմ ասածն էն ա որ ժողովուրդը ակտիվությամբ պետք ա պարտադրի օրինականություն… օրենքը աստված չի և պետք չի այն պաշտել, բայց օրենքը ամեն ինչից վեր ա և հարկավոր է հարգել այն: կարծում եմ տեղյակ ես որ էս սաղ ղալմաղալը օրինականության հաստատման համար ա: եթե սա քեզ համար դեմագոգիա է ուրեմն շատ երկրների հիմքում, այն էլ զարգացած, դեմագոգիան է ընկած… եթե դու ուզում ես բանդիտիզմը վերացնել բանդիրիզմով ուրեմն ժողովրդի պոչից պտի թողես գնաս բանդիտ հավաքագրես, ժողովրդին էլ համոզես որ էս բանդիտներն ավելի լավն են քան մյուսները ու քեզ վստահեցնում եմ որ էդ դուբինկեն հետո ֆռռալու ա ժողովրդի գլխին… եթե դու ինձ դեմ ես տալիս նույն գալավարեզին, ինչի՞ ես քո կողմից լինեմ, որովհետև ուզում ես պրեզիդենտ ըլնես ու ասում ես որ ավելի լավն ե՞ս … ըտենց գալավարեզներ արդեն կան, լիքն են … մեզ պետք չի մեկը մյուսով փոխարինել… Բիձա ջան, էսի Բրոնսոնի ու Իստուդի կինոները չեն որ "ազնիվները" պիստալետը ձեռներին հանցագործներին առանց դատի-դատաստանի նյուխով գյուլլում են…

    ապեր քեզ թվում ա ես "պիոներական" մոտեցում եմ առաջարկու… չէ… քաղաքական ակտիվություն ես հասկանում եմ, ցույցեր, հանրահավաքներ, պիկետներ, նստացույցեր, երթեր, ձվով խփել (իմ համար ընդունելի ա), քաղաքացիական անհնազանդություն, գործադուլ… սրանք օրինական են… զենք ու մահացու միջոցներ չեմ ընդունում…

    Բիձա ջան, եթե անօրինակնությունը քո համար պրոբլեմ չի, բա ի՞նչ նա պրոբլեմ… էս ամեն ինչը անօրինականության արդյունք ա… օրենքը չի ժողովրդի գլխին կվալդ, այլ անօրենությունը… ժողովուրդը եթե օրենքով շարժվեց դա արդեն դիմադրություն ու առճակատում ա իշխանության հետ, որովհետև դրանք, ոնց որ դու ես ասում, "իրենց ուրույն օրենքով են շարժվում-գողական, անվերջ անամոթության, բանդիտիզմի օրենքներով"

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Rammer (15.07.2009)

  18. #133
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    քաղաքացիական անհնազանդություն, "
    Մեֆ ջան, սաղ հեչ, այ էս "քաղաքացիական անհնազանդություն" ասելով ինչ ես հասկանում՞

  19. #134
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը

    Բիձա ջան, եթե անօրինակնությունը քո համար պրոբլեմ չի, բա ի՞նչ նա պրոբլեմ… էս ամեն ինչը անօրինականության արդյունք ա… օրենքը չի ժողովրդի գլխին կվալդ, այլ անօրենությունը… ժողովուրդը եթե օրենքով շարժվեց դա արդեն դիմադրություն ու առճակատում ա իշխանության հետ, որովհետև դրանք, ոնց որ դու ես ասում, "իրենց ուրույն օրենքով են շարժվում-գողական, անվերջ անամոթության, բանդիտիզմի օրենքներով"
    Ինձ հուզող պրոբլեմը երկար- բարակ նկարագրել էի Վոտերի պատասխանում, մի երկու գրառում վերև. ու հույս ունեի. դրանով ինչ որ բան պարզաբանել… հենա բան չի ստացվել

  20. #135
    Պատվավոր անդամ Mephistopheles-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.05.2008
    Գրառումներ
    13,982
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ի տարբերություն բուսական դաշտերի մարդկային տարածքները մի քիչ այլ տրամաբանություն ունեն: Մարդկային դաշտը իրենից բարձր այլ բնական էակ, որպես ֆերմեր չունի: Եղածներից մի քանիսը ֆերմեր են աշխատում, մնացածը- բույս:
    Քո պատկերացրածով հայկական մարդկային-բուսական դաշտում հայկական ֆերմեր չկա, և չի էլ լինելու: Դրսից ինչ որ մեկը իր բահ ու քլուգով պետք է գա բեջարի, մենք էլ կամաց-կամաց դառնանք կուլտուրական: Կամ էլ թե չէ օրենքն ինքը ֆերմերն է, ինքն իրեն կկիրառի ու Հայաստանն էս ցեխից կհանի:
    Հասկանում եմ և շատ լուրջ վերաբերվում խնդրին, քանի որ սա է մեր տարակարծությունների արմատը:
    Սկզբունքային վերլուծության համար պարզեցնենք խնդիրը: Գնանք նախնադար, էնտեղից մեզ հայտնի քաղաքակրթական մեծ փոփոխությունները գրանցելով հասկանանք դրանց էությունը: Դա արագ պրոցես է, շատ արագ հետ կգանք կհասնենք մեր օրերը մի քիչ ավելի շատ բան հասկացած: Կփորձեմ խորը հարցերը մի փոքր ազատ-հումորախառն քննարկել, որ տաղտկալի չլինի:
    Նախապես ներող կլինես, եթե քո համար սա մերժված պրիմիտիվիզմ է- գրել էի, թանձրամիտ եմ:

    Նախնադարում, քո նկարագրած տարբեր մարդկային- բուսական դաշտերը աշխարհի տարբեր կետերում սկսեցին ինքնակուլտիվացվել և տարբեր ցիվիլիզացիաներ ստեղծվեցին ըստ ներքին ռեսուրսների: Քանի որ արտաքին խելոքներ չկային, միայն ներքին զոռբաներ էին, իսկույն ստրկատիրություն առաջացավ: Ագրեսիվ երկրները հարևաններին էին հոշոտում, հարիֆներն էլ հոշոտվում, վերանում էին երկրի երեսից: Մարդ էակի էությունն էր սա, որը ղեկավարվում էր առավել բարձր բնական օրենքով- էքսպանսիայի պահանջով:
    Բայց հետաքրքիրն այն էր, որ անկախ արտաքին հաջողություններից, էդ ագրեսսիվներն էլ իրենց ներքին պրոբլեմն ունեին, թէ ով վերցներ հաղթանակի դափնիները՞:
    Հաղթող երկրների ներսում դաժան կռիվ կար ներքին իշխանության համար ևս: Եթե դրսում հարևանին բոլորով էին հոշոտում, ապա ներսում էլ թայֆեքով- իրար: Ժողովուրդն էլ իր մասնակցությունն ուներ այս գործին. Կախված նրանից, թե ինչ դրսի հարևանների հետ պետք է գործ ունենային, ժողովուրդը նեսի իշխանական կռվում օգնում էր տվյալ հարևանության դեմ առավել օգտակար հատկություններ ունեցողներին: Արդյունքում ընդհանուր ջանքերով հաղթում էին կամ շուստրիները, կամ տականքները, կամ անվերջ բարբարոսները:
    Բոլոր իշխանության հասած «բջերը» մի բան ունեին ընդհանուր- խելոք մարդը էդ երկներում հարգվում էր: Մասնագետը, գիտնականը, բանիմաց մարդը էդ երկրի ամենալավ վարձատրվող մարդիկ էին: Կարող է, մեկ -մեկ խելառ բռնապետեր իրենց այդ հենարաններին էլ վառեին, կամ կախեին, բայց հիմնական տրամաբանությունը սա էր:
    Զարմանալի բան է, չէ, Վայրի առաջնորդներն էին երկրներ- կայսրություններ ստեղծում, բայց էդ ամեն ինչի իրական հիմքը, հիմարի համար իբր թե ետին պլան մղված, մարդկային գրագետ- պրպտող միտքն էր: Այսինքն երկիրը զարգանում էր վայրի առաջնորդի, ներսի խելոք գիտնականների, մասնագետների և ընդհանուր առմամբ ագրեսսիվ փիլիսոփայություն ունեցող ժողովրդի շնորհիվ:
    Էքսպանսիայի և ներքին զարգացման այս տրամաբանությունը անկասելի էր, քանի կար հարևան: Երկրի ու նրա ժողովրդի միակ ուշքն ու միտքը եղած հարևանին հոշոտելն էր, բայց հենց որ վերջանում էին հարևանները /սարերի, անանցանելի արգելքների, ծովերի ու օվկիանոսների պատճառով/ ներքին լճացում էր սկսում, -իրարից դժգոհություն, քֆուր, թշնամություն, եղբայրասպանություն:
    Արտաքին թշնամի չկար, որ բռնեին հոշոտեին, ստիպված էին ներսում յոլա գնալ: Ամենաշուտը այս վիճակն իրեն զգացնել տվեց կղզիներում, թերակղզիներում: Քանի որ մինչ հարևաններին լրիվ հոշոտելը ու էդ սահմանափակ տարածքում մենակ մնալը այդ մարդիկ շատ ագրեսիվ փիլիսոփայության տեր էին, մեկուսացվելով ինչ որ մի տարածքում, նրանք սկսում էին իրար կրծել: Ու քանի որ պարզ էր, որ եթե մի լուծում չգնեն- իրար լրիվ կհոշոտեն, մտցնում էին անհատի հավասար իրավունքների պաշտպանության սկզբունքներ: Լիակար չէր դա, բայց էլի բան էր: Հունաստանում քաղաքացիներն ու ստրուկներն իրար հետ լավ էլ յոլա էին գնում, որովհետև այլ ելք չունեին: Թողնենք կոնկրետ օրինակների վերլուծությունը, գանք հասնենք քո գնահատականով տկարամիտ Չերչիլի հայրենիք:
    Այ էդ կզղում մեկուսացումից բացի իրար համընկան մի քանի այլ պարամետրեր ևս- զարգացած տնտեսություն, եգոկենտրոն, հավատացյալ, բայց ագրեսսիվ, իր արժանապատվությունը հարգող անհատը: Մի խոսքով էդ մարդիկ նորից «հայտնաբերեցին» ու կիրառեցին «դավայտե ժիտ դրուժնօ ս կամնեմ զա պազուխոյ» սկզբունքը նոր պառլամենտի ձևով:
    Սկզբում 3 տոկոսը ստացավ քվեարկելու իրավունք: Կամաց-կամաց, երբ տեսան որ որ օրենք ասածը հարգվում է, ու ամեն հաբռգած սատկացվում է հենց տեղում օրենքով ապրող այլոց կողմից, գործերը լավ գնացին: Երկիրը զարգացավ, դուրս եկավ իր սահմաններից ու դարձավ կայսրություն: Այս կայսրությունը տարօրինակ պահվածք որդեգրեց ներսի և դրսի համար: Իր ներսում նա քաղաքակիրթ էր,-ժողովրդավար ու օրինապաշտ, իսկ դրսում նույն նախնադարյան արյունարբու գազանն էր: Ներսի մարդիկ էլ գիտեին այս դուալիզմը ու գտան դրա լուծումն էլ: Մտցրին կրկնակի ստանդարտների հոգեբանությունը, և հարցը մինչև հիմա էդպիսին էլ մնացել է:
    Հետագայում այս մոդելը մտավ աշխարհի այլ, ցամաքային հոգոբանության երկրներ էլ ու սկսվեց կիրառվել զուտ տեսական հիմքերի վրա: Օրինակ գերմանացու հոգեբանության մեջ օրենքը կա, բայց դեմոկրատիան չի եղել, այն նոր է մտել կյանք, որովհետև գերմանական իշխանները մինչը 20 դար իրար հոշոտելով էին զբաղված:
    Օրենքն ու դեմոկրատիան իրար հետ կապ չունեն:
    Օրենք կիրառվում է ցանկացած վայրենի բռնապետի կողմից էլ: Այդ օրենքի ուժով է նա իր բռնապետությունը պահում: Դեկլարատիվ օրենքներ ու իրական աշխատող օրենքներ աշխարհի 90 տոկոս երկրներում էլ կան: Հայաստանում օրենքը 100 տոկոս է դեկլարատիվ:
    Ոչ մի օրենք դեմոկրատիա չի ծնում: Դեմոկրատիա ծնում է ամեն անհատի ինքնագիտակցությունն ու ագրեսսիվությունը: Հավերի մոտ մի միլիարդ տարի էլ մնա, դեմոկրատիա չի ծնվի, իսկ 2 գիշատիչ չնայած իրենց կենադանական սահմանափակ խելքին արդեն կարող են համագործակցել ու կիսել ավարը: Դեմոկրատիան դա լավ իմաստով գիշատիչ մարդու բան է: Այ Հայաստանյան իշխանական վերխուշկի մեջ լավ էլ իրենց ներքին, թայֆայական դեմոկրատիան ունեն: Բոլորի իրավունքներն էլ հարգված են ու պաշտպանված:
    Տարօրինակ չի, որ գեղցի տղերքը շարժվում են վայրի դեմոկրատիայի օրենքներով, իսկ գիտնական ընդիմությունը մնացել է տգետ՞
    Իմ աչքին հեչ էլ տարօրինակ չէ, որովհետև գիտնական ընդիմության մոտ պացիֆիստների ու սահմանափակ մարդկանց գերակշռության շնորհիվ ի սպառ է բացակայում ագրեսսիվությունն ու սեփական արժանապատվությանը տեր կանգնելը- թեկուզ կիրպիչով:
    Մենք ներքին ֆերմերներ ունենք, պետք չի թերագնահատել: Այսօրվա էդ գյադա-գյուդան, հենց որ տեսան մյուսներն էլ իրենց իրավունքին են տեր կանգնել, հանգիստ կգան կհարցնեն- բռատ ջան պրոբլեմ ունես, արի լուծենք: Եթե կիրպիչ վերցնողներն ավելի շատ եղան, կասեն լավ տղերք, դավայ նստենք խոսանք, լեզու գտնենք: Ու այդ լեզուն դեմոկրատիան է լինելու, քանի որ Հայաստանը հիմա լրիվ մեկուսացած կղզի է դարձել ու պատրաստ է դեմոկրատիա ընդունելու, եթե դրան տղամարդավարի պահանջողը և տեր կանգնողը գտնվի:
    Եթե շարունակենք գլխներս կախ, մի թուշին խփելուց հետո մյուսը դեմ անենք, ապա էսքանից հետո էդ գյադեքին մեղադրողն արդեն իդիոտ պետք է համարվի:
    Մեֆ ջան- լսում եմ նաև քեզ:
    Բիձա ջան էսքան գրեցիր վերջը եկար էն եզրակացության որ Օրենքն ու դեմոկրատիան իրար հետ կապ չունեն: , Օրենք կիրառվում է ցանկացած վայրենի բռնապետի կողմից էլ: Այդ օրենքի ուժով է նա իր բռնապետությունը պահում:

    … էս երկուսը շատ ֆունդամենտալ պնդումներ են որոնք հիմնովին սխալ են. (1) Օրենքի գերակայությունը դեռ անպայման դեմոկրատիա չի, բայց առանց օրենքի գերակայության դեմոկրատիա չի լինում… իզուր մի վիճի, չի կարող լինել… ըտենց երկիր կա այն կոչվում է "Մայր Հայաստան" ու դրան դեմոկրատական չես ասի… (2) Բռնապետը օրենքի ուժով չի պահում այլ բռնությամբ, դրա համար էլ անունը բռնապետություն ա…

    օրենքի գերակայություն ապահովելը դա ամենաբարդ բաներից մեկն է, այն հատուկ է բարձր գիտակցության հասարակարգերին… առանց օրենքի գերակայության դեմոկրատիա անհնար է և դրան էլ գումարած օրենքները պետք է մշակվեն ժողովրդի կողմից ընտրված օրենսդիր մարմինների միջոցով …

    Խնդիրը մեր մոտ օրենքի գերակայության հասնելն ա… ու Հայաստանում օրենքի տառին հետևելու պահանջը կարող է նայվել որպես քաղաքացիական անհնազանդություն… ու դա հենց տենց էլ կա… ամբողջ առճակատումը հենց դրա շուրջն ա… հավատա ահագին ագրեսիվություն ա պետք դրա համար…

    չեմ ուզում ձևացնել թե ինձ չի անհանգստացնում էս ամենաթողությունև ու շատ ժամանակ մտածում եմ միգուցե ավելի լավ ա շտուռմով գրավեն եթա պրծնի, բայց էդ իմ կարծիքով հարց չի լուծում

Էջ 9 11-ից ԱռաջինԱռաջին ... 567891011 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Փիլիսոփայական հարցերի շուրջ բանավեճեր
    Հեղինակ՝ Morpheus_NS, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 330
    Վերջինը: 30.04.2025, 23:47
  2. Մտորումներ հոգեբանության շուրջ
    Հեղինակ՝ Չամիչ, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 04.05.2016, 23:11
  3. Օգնեք լուծել այս խնդիրը!!!!! Վիդեո քարտ և BIOS
    Հեղինակ՝ ArmCreative, բաժին` Համակարգիչ
    Գրառումներ: 23
    Վերջինը: 31.08.2015, 16:54
  4. Ով կարող է օգնել միանալ ինտերնետին,Նոկիա Ց6 հեռախոսով
    Հեղինակ՝ stepanyanarg, բաժին` Հեռահաղորդակցություն
    Գրառումներ: 9
    Վերջինը: 30.01.2011, 15:30
  5. Քննարկումներ մրցանակաբաշխության շուրջ
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 17
    Վերջինը: 11.04.2008, 15:41

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •