Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Բիձա երկար գրառումները ընթեռնլեի լինելու համար ինձանից քեզ խերհուրդ նոր տողից հաճախակի սկսիր գրել եթե թեման, միտքը փոխվում է, կամ այնպես ինչպես պատասխանում էիր իմ գրածներին ամեն մի թեամն առանձին գրառմամբ գրի, թե չէ չի ստացվում տրամադրվել ու երկար կարդալ։

Բայց այս մի անգամ կարդացի ու ուրախ եմ որ իզուր չէր։

Տպավորությունս այնպիսին է, որ վաթսունականներին ստեղծված Ազգային միացյալ կուսակցության - Ստեփան Զատիկյան, Պարույր Հայրիկյանի մեթոդների մասին ես խոսում։


Այդ կտվածքոց հասկանալի է սահմանադրական պայքարի անպտուղ լինելու համոզվածությունը, քանի որ այն տարիներին ԽՍՀՄի սահամանադրությունը չէր կարող օգտագործվել, քանի որ այն բացառում էր իշխանափոխությունը - կոմմունիստները միակ իշխող կուսակցությունն էին։

Բայց առօրյա հայաստանի պայմաններում սահամանադրությունը ոչ թե բացառում է իշխանափոխույունը, այլ իշխանությունը ամեն կերպ բացառում է սահամանադրության, օրենքի կիրառումը կյանքում։

Եթե 60ականներին միայն ընդհատակյա պարքարն էր հնարավոր արդյունք բերում, այսօր միայն բաց ու բացահայտողը պիտի լինի։ Պիտի ցույց տրվի գյուղպետից մինչև քաղպետ ու միլպետ ու նախագահի լեգիտիմության բացակայությունը, այլապես ժողովուրդը չի գիտակցի, իսկ եվրոպան չի ընդունի, որ հռչակված ժողովրդավարական սկզբունքները ԹՈԶ փչելու համար են։

Այսինքն այդ օրենքների ԱՐԺԵՎՈՐՈՒՄԸ, ցույց տալը որ ինչ որ մարդիկ կան որոնք գնահատում են օրենքը ու դրանով հարգանք են ձեռք բերում կստիպի բոլորին հասկանալ, որ իսկաեպս օրենքով ապրելը արժեք է։

Հայաստանում օրենք հարգող ու օրենքի համար պայքարողը պիտի հերոս դառնա և ոչ թե բաշարող, վռցնող, քցողը....

Իսկ իշխանություն ունենալ չունենալը օրենքով բոլորի շարժվելու դեպքում կդառնա երկրորդային ու նույնիսկ երրորդային, դրա համար էլ Եվրոպայում իշխող անձերի փոփոխությունից համակարգային ցնցումներ չեն լինում, քանի որ բոլորը գիտեն որն է խաղի կանոնները-օրենքները ու որ ով էլ լինի իշխանությունում կարևորը օրենքները պահպանվեն ու լոխ լավ տի լի...
Հաշվի կառնեմ առաջարկդ, իսկապես մի գուցե պարզեցնի շփումը
Դու ինձ կամ շատ բիձա ես պատկերացնում, կամ էլ կարդացած /Կարծում ես, թե տեղյակ եմ Չերչիլի բոլոր գործերին, չնայած ես նրան որպես ամենատգետ չէի բնութգրի/:
Այդպես չէ, սւղղակի մեթոդաբան եմ մասնագիտությամբ, և փորձում եմ գտնել մեթոդական լուծումները: Մեր տարբերությունը դրանում է: Նաև ժամանակին խորացել եմ դեմոկրատիա կոչվածի հիմքային հարցերի մեջ ու մի քիչ այլ ձևով գիտեմ դրա կայացման և գոյատևման պայմանների մասին: Դու մեծ հույսեր ես կապում սուբյեկտներից վեր վերացական արժեքների ներդրման հետ, ես էլ կարծում եմ, որ դա է անհնար: Եթե Լոսում եղել ես, ապա կիմանաս, որ էնտեղ հասած հայերի նոր ալիքի 90 տոկոսը չի մտել ամերիկյան իրականություն: Դա է հիմնական հարցը: Պատրաստի դեմոկրատիա մտած հայը չի ընդունում այդ միջավայրը, չի մերվում նրան, իսկ դու չեղած տեղը դեմոկրատական միջավայրի զարգացում, պարտադրանք ես պատկերացնում:
Քննարկելիքը շատ ավելի խորքային է, քան սովետի կամ այժմյան քաղաքագիտության ջրի երեսին եղած ակընհայտ դոգմաներն են:
Եթե կուզենաս, ես պատրաստ եմ տեսական խորքային քննարկման առանց ԼՏՊ, առանց սովետ, կամ որևե այլ լոզունգի: