User Tag List

Էջ 8 11-ից ԱռաջինԱռաջին ... 4567891011 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 106 համարից մինչև 120 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 156 հատից

Թեմա: Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

  1. #106
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ժպիտ Պատ. Հետընտրական իրավիճակը հարևան Իրանում

    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բիձա ջան, ինչի ես էսքան երկար գրում ու հետո էլ ինքդ քեզ հակասում… մեկ ասում ես ամոթանք տան, մեկ էլ ՝ հարձակվեն ու ջարդուփշուր անեն… որ հարձակվեն էլ ամոթանքը ո՞նց ա ազդելու… կասեն "հենա տես ինչ եք անում"

    Ապեր, հենց ՀԱԿը գնաց կոշտ մեթոդների, իշխանությունը բարոյական ու իրավական բոլոր հիմքերն ունենալու է ամենաբիրտ ուժը կիրառելու… ու չկասկածես որ դա կանեն… նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ…

    արի սենց օրինակի վրա ասեմ… թուքերը որ հայ երեխաներին սպանել են, դա չի նշանակում որ մենք էլ պիտի սպանենք… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մրդուն ու զինվորին որը թուրք երեխա է սպանել… ես կյանքում երկիրը չեմ վստահի էն մարդուն որ իշխանափոխության ու սահմադարական իրավունքի հաստատման համար էսօրվա իշխանության ստոր մեթոդներով ու լոմով միլիցա ծեծելով է դա անում… էլ մեր ու նրանց տարբերությունը որն ա՞, էլ ինչի փոխենք, հեն ա կա էլի… այ սրան են ասում աթոռի կռիվ, սա էլ պայքար չի… եթե ԼՏՊ-ն ըտենց հրաման տա, ուրեմն դուրս ա գալիս, որ նա իր իշխանության համար պատրաստ է ամեն քայլի գնալ, իսկ ես կարծում եմ որ դա այն է ինչից մենք փորձում ենք ազատվել…
    Ինչ անեմ, Մեֆ ջան, ես էլ երկար գրող եմ: Երևի մի քիչ էլ թանձրամիտ եմ, որ համառորեն չեմ հասկանում ընդիմության շատ ու շատ դիրքորոշումներ: Այ օրինակ չեմ հասկանում, թե ավազակապետության «բարոյական ու իրավական իրավունքս» որն է, կամ էլ «նրանք հենց դրան էլ սպասում են,որ էս հարցը տենց էլ լուծեն ու Եվրոպան, որ հիմա կցկտուր օգնություն ա ցույց տալիս էդ էլ կվերանա ու քո բանտարկյալներն արդեն լրիվ օրինական կդառնան քրեական հանցագործ» : Այ ըսենց բաները չեմ հասկանում: Ինչ է, Հայաստանում մարդկանց փոխարեն հավեր են ապրում, որ էդ մի քանի լակոտը բռնեն բոլորիմ մորթէեն՞:
    Dvgray-ը նշել էր Հայաստանում տիրող համընդհանուր վախի մթնոլորտի մասին: Ես հասկանում եմ, որ քաղաքականությունից հեռու մարդը կարող է չափազանցված ընկալել իրականությունը և վախը նրան պատի, բայց ես չեմ հասկանում, թե ինչու է ընդիմության ավանգարդ հատվածն էլ նույն վիճակի մեջ: Գրագետ մարդու առավելությունը նրանում է, որ իր իմացածի շնորհիվ նա ամեն մի ծանր, առաջին հայացքից անելանելի թվացող վիճակներից սառնասրտորեն ելքեր կարող է փնտրել ու գտնել: Հիմա դու կասես, թե վախկոտությունը դա գենետիկական հատկություն է, ես էլ կասեմ, որ նույն գենետիկան ունեցող 2 անհատից գրագետը շատ ավելի քիչ վախկոտ պետք է լինի, որովհետև նա տեղյակ է բազմաթիվ օրինակների, երբ լուծումներ են գտնվել, և կարող է այդ օրինակներից օգտվելով լուծել հարցը: Ժողովուրդը ԼՏՊ-ի հետևից գնում էր հենց այս ճշմարտության շնորհիվ: Մարդկանց թվում էր, թե գրագետ ԼՏՊ-ն ամեն ինչ գիտի ու կլուծի հարցերը: Բայց հենց տեսավ, որ նա էլ բան չի հասկանում, գլուխ թեքեց:
    Նաև չեմ հասկանում, թե ինչու է Հայ մարդը կարծում, թե հեսա մի հատ Սասունցի Դավիթ կգա, իրեն կփրկի, իսկ ինքը անելիք չունի, պետք է միայն խելոք և բազմիմաստորեն սպասի: Սպասի աշնան, ձմռան, գարնան կամ ամառվան, սպասի եվրոձյաձյաների, կամ ԼՏՊ-ի մտքի փայլատակումներին, ավազակների խելոքանալուն, կամ կամ խելքի գալուն.: Չեմ հասկանում, դրա համար էլ մտել էստեղ երկար- բարակ գրում -վիճում եմ, որ հասկանամ:
    Ներող եղիր:

  2. #107
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Երևի թե մեր բոլորի հակասությունները նրանում են, որ ամենքս տարբեր ելակետային տրամաբանություն ենք դնում քաղաքացիական հարաբերությունների սկզբունքների և հանգուցալուծման ձևերի մեջ: Մեծամասնությունը սահմանադրական պայքարի կողմնակից է, մի քանիսս էլ գտնում ենք, որ պետք է դիմել պայքարի այլ ձևերի:
    Քննարկումը մտել է փակուղի, ու առաջ չի գնում, որովհետև իմ կարծիքով եղած փաստարկներն իրենց սպառել են, իսկ տեսական մոտեցումներն էլ մերժվում են առանց լուրջ քննարկման: Իհարկե ամենքս կարող ենք շարունակել մեր նախընտրած գծերը և շատ շուտով կսպառվի քննարկումը, բայց կարող ենք նաև մի քիչ շեղվել Հայաստանյան կոնկրետ իրավիճակից և փորձել մի քիչ ավելի լայն ընդգրկումով ընդհանրական, տեսական հարցեր քննարկել: Այդ դեպքում մի քիչ կպակասի սուբյեկտիվությունը և մի գուցե ավելի պարզ տեսնենք իրավիճակը: Կարող է փոքրամասնությունը հասկանա իր սխալը, կամ մեծամասնությունն իրենը: Ամեն դեպքում, ճշմարտությունը երևի մի քիչ այլ հարթության մեջ է: Ես կանեմ իմ անալիզը, մյուսները թող կարդան, քլնգեն ինձ, սայլը տեղից մի գուցե շարժվի:
    Ես հարցին մոտենում եմ կոնֆլիկտաբանության դիրքերից: Եթե ցանկանում ենք կոնֆլիկտը հասկանալ, ապա առաջին հերթին պետք է բացահայտվեն սուբյեկտները, այսինքն կոնֆլիկտի կողմերը, գնահատվի նրանց մոտիվացիան ու շահերը, մինչև հիմա նրանց դրսևորած մեթոդոլոգիան, ապա գտնվեն այն եզրերը, որոնց շուրջ կարող է համաձայնություն լինել և գնալ կոմպրոմիսի: Անալիզը կարող է այլ գնահատականի էլ հանգել, որ ասենք նման կոնֆիգուրացիայում կոնֆլիկտը լուծում չունի, կամ եղած սուբյեկտները պետք է լրջորեն զիջեն իրենց նախնական դիրքերը, կամ դուրս գան խաղադաշտից:
    Իշխանությունը և ընդիմությունը սուբյեկտներ չեն: Շատերի կողմից նրանք դիտվում են որպես սուբյեկտներ /այսինքն ուրույն շահ ունեցող և ինքնուրույն որոշում կայացնողներ/ բայց մասսան երբեք սուբյեկտ չէ, սուբյեկտ է նրա ղեկավար անձը: Սա քմհաճույք չէ, սա սոցիալական սիստեմներում որոշում կայացնելու պարտադրանքից է բխում: Նույնիսկ ամենադեմոկրատական երկրներում հենց նույն տրամաբանությունն է: Օրինակ դեմոկրատական իշխանական 3 թևերում գործադիրը սուբյեկտ է ի դեմս իր լիդերի, պառլամենտը նույնիսկ իր խոսնակի մակարդակով սուբյեկտ չէ, օրենսդիրն էլ սուբյեկտ է դատավորի մակարդակով, երբ նա միայնակ վերջնական որոշման է գալիս: Այսինքն կարևոր է իմանալ թե այս կամ այն ուժը որ կա հրապարակում, ում է անձնավորված ձևով ներկայացնելու որպես սուբյեկտ- շահի պահանջատեր: Օրինակ նորմալ, հասուն արևմտյան ոճի կուսակցության մեջ շարքերի ցանկությամբ, ըստ նրանց նպատակների ու արժեհամամակարգի, նրանց ճնշմամբ, պահանջով ու մեծամասնության քվեով ընտրվում է լիդերը, որը դառնում է կուսակցության որոշում կայացնող սուբյեկտը: Ինչքան էլ դեմոկրատիա լինի այդ կուսակցության մեջ, և լիդերը եթե նույնիսկ շղթայված լինի կուսակցական կարգապահությամբ, միևնույն է, նա է հանդես գալու որպես միանձնյա ազատ սուբյեկտ բանակցություններում, որոշումներ կայացնելիս և այլ պարագաներում: Նա իհարկե հաշվի կնստի շարքերի պահանջներին, բայց կանի իր ուրույն ձևով: Սա աքսիոմատիկ դրվածք է: Նույնն է նաև իշխանական թևում: Պետությունը որպես սուբյեկտ ընկալվում է կոնկրետ առաջին դեմքով, որովհետև նա է պետությունը ներկայացնող սուբյեկտը: Ընդիմության դեմ հանդիման նույնպես սուբյեկտ է միայն իշխանական առաջին դեմքր: Այսինքն իրար դեմ կանգնած պետք է լինեն ընդիմության լիդերը և իշխանական լիդերը: Հետո արդեն ստորին հարթություններում, կոնկրետ ասպարեզներում, կարող են իրար դեմ կանգնած լինել բազմաթիվ այլ ստորադաս սուբյեկտներ, որոնք գերագույն լիդերի պահանջների շրջանակում ինքնուրույն որոշումներ են կայացնում ելնելուվ կոնկրետ իրադրությունից: Այսինքն ուզի թե չուզի, ընդիմությունը կանգնած է իշխանության առաջին դեմքի դիմաց ի դեմս իր լիդերի: Այսինքն իրար դեմ կանգնած են իշխանության ձգտող երկու անհատ:Կապ չունի, թե մեկը հանցագործ է, մյուսը ազգի փրկարար, Այդ երկուսն են, մնացածը ստորադրյալ են: Եթե կենֆլիկտի գինը իշխանությունն է, ապա դա հանաք-մասխարա չէ: Վայրի հասարակարգերում դա արյուն է, զարգացած հասարակությունների մեջ ահռելի գումարներ ու հսկա թիմերի տիտանական, մանրակրկիտ աշխատանք: Երբ իրար դեմ են կանգնած ստրուկտուրավորված իշխանությունը և անսիստեմ միտինգային գործելաոճի ընդիմությունը ապա պետք է ընդունել, որ մի կողմից կանգնած է իշխանական սուբյեկտը, մյուս կողմից անգլուխ ամբոխ, անկախ նրանից թե կա միտինգավար ու մի քանի հավեսին խոսացող: Թե այդ հակադրության մեջ իշխանական սուբյեկտն ինչ ձևեր կկիրառի ճնշելու ընդիմությանը /ամբոխին/, դա արդեն ոչ թե դեմոկրատիայի հարց է, այլ տվյալ սուբյեկտի ու ժողովրդի արժեհամակարգի հարց: Հավակնելով իշխանության, ընդիմությունը պարտավոր է գիտակցել, թե վերջնակետում, նույնիսկ ընտրություններում բացահայտ հաղթանակի դեպքում ինչպես պետք է կատարվի իշխանության փաստացի փոխանցումը: Եթե իշխանական էլիտան ու կոնկրետ իշխանական սուբյեկտը չցանկացան ընդունել ընտրության արդյունքը, ինքն ինչ ռեսուրսներ ունի հրապարակ նետելու, որպեսզի պարտադրի կապիտուլացիան՞: Եթե այսպիսի հարց դրված լինի Ֆինլադիայում, ֆիննը գիտի, որ դա անհնար է, ոչ մի արդեն նախագահ աշխատած ֆին ընդունակ չէ չենթարկվելու իր ազգի տրադիցիաներին: Նա կգնա, կամ եթե հակառակվեց, ապա էն օրը կգցեն, որ ինքնասպան կլինի: Մեզ մոտ կանգնած ժողովուրդների մոտ պատկերը հակառակն է- ամեն քայլափոխի հանդիպում ենք պարտված նախագահի համառությանը: Վրացիք զորօրինակ: Իսկ կոնկրետ Հայաստանում այս կլասիկ դեպքը կրկնվել է նույնիսկ 4 անգամ- 1996, 1998, 2003, 2008 թվերին: Ամբողջ Հայաստանում մի խամ մարդ չկար, բոլորն էլ էս հարցի պատասխանին էին սպասում: Պատասխան չէր գտնվել, բայց հաղթել էր մասս-հիպնոզը- թե չէ, ոնց կարող է, հո մութ չի, էս անգամ հաստատ հաղթելու ենք: Ոչ մութ էր, ոչ էլ առտառոց մի բան էր եղել: Իշխանական թևը շատ էլ պարզ ձևով ասել, նախորոք հասկացրել էր, թե չեմ գնալու, կարաս, արի ինձ էս աթոռից ուժով պոկի: 96-ին հենց նույն բանը Վազգենի բերանով ԼՏՊ-ն էր ասել: 98-ին Ռոբը, -թե էս երկրում ինքը միակ տղամարդն է, հիմա էլ Սերժն է նույն բանն ապացուցում: Ինչումն է բանը, էստեղ նորություն կա՞: Նորություն չկա, բայց հասկանալու փոխարեն, պարտված ընդիմությունն այլ թեզ է մեջտեղ բերում,- թե քանի մենք ֆինն չենք, էս հարցն անհնար է լուծել: Եկեք ֆինն դառնանք, ինքնըստինքյան հարցը կլուծվի:
    Այսինքն սուբյեկտ-սուբյեկտ պայքարի դաշտը առաջարկվում է փոխել հասարակական զարգացման տեսլականով: Է եթե դա էդպես էր, 1996-ից երբ հասկացանք թե ինչի տեր ենք, հետո ինչու ընդիմությունը շարունակաբար մասնակցեց բոլոր ընտրություններին՞ : Մեկ է կեղծելու էին, անարգելու և ծեծելու էին /ու էդպես էլ արեցին/ : Չարժեր արդյոք կանգնել, մի պահ հասկանալ, թե բացի մենտալիտետից մի գուցէ ուրիշ ֆակտորներ էլ կարելի է մեջտեղ բերել, ու պայքարի հարթություն փոխել՞: Կամ էլ եթե դեռ ֆինն չենք, ինչի գնալ ընտրության՞: Այ սա էր տարօրինակ: Ինչու ընդիմությունը չկարողացավ սթափ նայել ճշմարտությանն ու մեթոդաբանություն փոխեր՞: Նիկոլը միակն էր, որ իսկապես փորձեց մեթոդական բազմազանություն մտցնել խաղի մեջ, բայց ԼՏՊ-ի համառ, դանդաղ խոսքը Նիկոլին հետին պլան մղեց և դաշտը նորից մնաց անմշակ:
    Հիմա գնանք ետ, դեպի տեսություն: Հիմա ընդիմությունը կանգնած է նույն ստրուկտուրացված, նպատակաուղղված, համակարգված իշխանության դեմ հանդիման: Կարևոր չէ, թե դա բանդիտական, ավազակային կարգապահություն է, դրանից հարցը չի փոխվում, հակառակը բարդանում է: Իշխանական սուբյեկտի ու նրա համակարգի դեմ հանդիման պետք է կանգնած լինի կամ սիմետրիկ կառուցվածքի ընդիմադիր լիդեր-սուբյեկտ իր ուժերով, պատրաստ իրական անզիջում ճակատամարտի, կամ էլ ասիմետրիկ կառուցվածքի մոբիլ, պարտիզանական մեթոդաբանությամբ շարժվող ընդիմություն, որը կխարխլի իշխանական կուռ կառուցվածքը, և տեղ կբացի բանակցությունների համար: Հայկական ընդիմությունը երբեք էլ չի կարողացել հասնել լուրջ ստրուկտուրավորված կառուցվածքի: Դա ֆինն դառնալու խնդիրն էր, որը չէր էլ կարող լուծվել այս աղքատ, ասիական երկրում: Հետևաբար խոսել դեմ- հանդիման ճակատային պայքարի մասին դա կամ քյանդրբազություն է, կամ էլ տհասություն: Հիմա ՀԱԿ-ը իբր փորձում է ստվերային կաբինետ ստեղծել: Դա հենց այս քննարկվող անհեռատես դեմ-հանդիման տարբերակն է: Առանց ֆինն դառնալու այդ հարցը էդպես էլ կիսատ- պռատ կմնա: Հաջորդը դա իշխանական ստրուկտուրավորված սուբյեկտ- պարտիզանական ընդիմություն տարբերակն է: Այս դեպքում իր ուժը կորցնում է ընդիմության լիդերը որպես սուբյեկտ, փոխարենը տեղը առաջանում են հազարավոր ինքնուրույն գործող դիմադրող մանր սուբյեկտներ, ովքեր իրենց համարձակության, ուժերի, հնարավորությունների չափով դիմադրում են ողջ իշխանական համակարգին: Այսինքն մինչև հաջորդ ընտրություններ ազատություն է տրվում մարդկանց իրենց հնարավորություններով իրավիճակ փոխելու: Իհարկե ԼՏՊ-ն այս տարբերակից Սերժից ավելի շատ կլինի սարսափած, քանի որ ինքը դառնալու է շարքային, բայց մյուս կողմից էլ, միայն այս տիպի ապակենտրոնացմամբ կծնվեն նոր դեմքեր, պայքարի նոր մեթոդներ: Սա նույն շուկայական մեխանիզմն է քաղաքական ասպարեզում: Կլինի գաղափարների մրցակցություն, մեջտեղ կգա ամբիցիոզ նոր երիտասարդություն, որը հաստատ մթնոլորտ կփոխի, կծնվեն նոր լիդերներ ու Ֆինլանդիա դառնալը շատ ավելի մոտ ապագա կդիտարկվի: Ընդիմության միակ գործն այս պարագայում կլինի բացատրել մարդկանց ընդիմության նոր գործելաոճի տակտիկական փոփոխության մասին և հանձն առնել հրապարակ հանել բոլոր հաջողված գործերը, իհարկե պահպանելով գաղտնիությունը:
    Ամբողջացնելով, նշեմ հետևյալը: Ավազակապետական, խանական այս իշխանությանը պետք է հակադրել ոչ թե գոյություն չունեցող ինչ որ տեսական սահմանադրական պայքար, այլ կոնկրետ ապակենտրոնացված, բազմաթիվ բջիջներից բաղկացած ընդիմադիր կեցվածքի անհատների և խմբերի ամենօրյա համառ հոգեբանական, ինտելեկտուլ, քաղաքացիական դիմադրություն: Սա քաղաքացիական անհնազանդության նույնիսկ ավելի մեղմ տարբերակ է, քանի որ քաղաքացիական անհնազանդությունը բացահայտ գործունեություն է, իսկ սա գաղտնի: Իշխանական ցանկացած տականք ներկայացուցիչի դեմ ինչ կարող ես, արա, արդյունք կլինի- նշանաբանով: Այսպիսի պարտիզանական ձևերին են անցնում ազատության համար մարտընչող բոլոր այն ուժերը որոնք զրկված են լինում տարրական իրավունքներից: Վիճակն այսպիսի ծայրահեղության են հասցրել հայաստանյան հին ու նոր ռեժիմները, բայց այս գործում իր իր առյուծի բաժինն է ունեցել ընդիմությունը, որը բացի միտինգ անելուց մինչև հիմա այլ տակտիկա անընդունակ է եղել ուսանելու, հանդուրժելու, ներդնելու: Իրաքցիկ իրենց հայրենիքը փրկելու համար գնացին հարյուր հազարավոր զոհերի, Ռուսները, բելոռուսները միլլիոններով զոհվեցին պարտիզանական մարտերում: Իմ ասածը զոհեր չի պահանջում, Էս 3-4 հոգանոց գեղական բանդային զոհ տալը անարժանապատիվ գործ կլինի: Մինչև հիմա զոհ մատուցել է ընդիմությունը: Այդ պրակտիկային պետք է վերջ տրվի: ԼՏՊ-ն իր կյանքում թռուցիկ կպցրած չկա: ինչու հիմա էդ հերոս տղան ԼՏՊ-ի ստից միտինգի թռուցիկ կպցնելու համար պետք է հիմա նստած լինի՞: Ժամանակը չէ արդյոք կենդանի մարդ մատաղ տալու ծեսին վերջ դնելու՞: Երբ ենք վերջապես քրմական նախնադարից վերադառնալու լույս աշխարհ ու շարժվելու 21 դարի տրամաբանությամբ:
    Քֆուրներ, չարախնդոց, ձեռ առնոցի- դավայ:

  3. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  4. #108
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Բիձա
    լավ ես գրել ու բավականին հետաքրքիր ու բովանդակային անալիզ ես արել:
    հարցս վերաբերվում է քո նշան պայքարի մեթոդոլոգիային: կարծում եմ որ այդպիսի երկարատև ու ներքևի մակարդակում կազմակերպված պայքար կարող են ծավալել մենակ հասարակական ու պետական բարձր ստադիայի վրա կանգնած ազգերը: Օրինակ, ռսները որպես ազգ շատ բաներում կապիկից ավելի ցածր ռանգում են /սա ռուս իսկական մտավորականների կարծիքն է նաև/, բայց իմ նշած ոլորտներում շատ բարձր են գտնվում: նույնը գերմանացիք:
    իսկ մենք այդ ոլորտերում 0 ենք: ոնց՞ ես պատկերացնում այդ "բջիջների" ձևավորումը ու պայքարը:

  5. #109
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շնորհակալ եմ հանգամանալից պատասխանի համար:
    Բազմակի մեջբերումներ իմ մոտ չի ստացվում, կփորձեմ հատվածային պատասխանել:
    Պատմաբանի ճշգրտությամբ չգիտեմ հետպատերազմական իտալիայի քաղաքական զարգացումները, բայց գիտեմ, որ ցանկացած պետական կառավարման համակարգում ներառյալ նաև ամերիկացիների պարտադրած իշխանական մոդելում միաժամանակ շեշտավորվել է բոլոր 3 իշխանական ճյուղերի ինքնուրույնությունը: Հետևապես դժվար է համաձայնել, որ այդ ներդրված համակարգի մի ճյուղն աշխատել է ԱՄՆ շնորհիվ, մյուսները ոչ: Իմ կարծիքով, ֆինանսական հոսքերը իշխանական մյուս թևերում այդ պահին ավելի գայթակղիչ ու մեծ էին, այդ պատճառով էլ կոռուպցիան ինչ որ չափով հետ էր մնացել դատական ասպարեզում և այդ հավասարակշռական կետը հենց իտալացիների դեմոկրատական մղումների արտացոլումն էր: Մեզանում կոռուպցիայի գայթակղությունը անվերջ է բոլոր ճյուղերում, այդ պատճառով էլ ճյուղերի կոռումպացվածության մեջ պրակտիկ տարբերություններ չկան:
    Դատական համակարգի անկախ լինելու մոդելն ԱՄՆի շնորհիվ ստեղծվել է, բայց աշխատել է ժողովրդավարության գոյության շնորհիվ։

    Ընդհանուր առմամբ ԱՄՆի շնորհիվ դատական համակարգը մնացել է անկախ և իշխանությունը պարտավոր է եղել ու հիմա է ֆինանսավորել - պարզ ասած աշխատավարձ տալ դատավորներին ու ֆինանսավորել այն, ինչքան էլ որ ցանկություն ունենա Հայաստանի նման տված փողի դիմաց «սեփականաշնորհել» դատական համակարգը։

    ԵԱՀԿներ, ԱՄՆ մարտահրավերներ և այլ գրանտներ ու կոմիսիաներ գալիս գնում են ու Հայաստանի մասին որոշումներ են ընդունում զուտ նույն նպատակով, ստեղծել ու պահպանել ժողովրդավարական համակարգը ու իշխանությանը թույլ չտալ դրա անկախության նկատմամբ ոտնձգություններ։ Իսկ օգտվել այդ համակարգից արդեն ժողովրդի գործն է ու նրանք դա Իտալիայում արեցին, մնում է Հայաստանում արվի։

    ՈՒ այստեղ եական չէ, թե ինչքանով կոռումպացված կլինի այս կամ այն համակարգը - դատական, կատարողական, օրենսդրական, լրատվական կամ իշխանական, այլ կարևոր է որ դրանք իրարից անկախ լինեն։ ԱՄՆն հետպատերազմյան Իտալիայի, Գերմանիայի ու մյուս Եվրոպական եկրների նոր ստեղծվող համակարգերի գարանտն էր ու նրա շնորհիվ այդ ԱՆԿԱԽությունը տարբեր համակարգի համար կարևոր թևերի գոյատևեց։

    Միապետական/տոտալիտար երկրում ինչպիսին է Հայաստանը ԵՐԲԵՔ նաև ԼՏՊի օրոք ոչ մեկը նշված ճյուղերից անկախություն չի պահպանել։ Դրա համար էլ, որ մի համակարգում էլ փորձում ես ինչ որ բանի հասնել նույնիսկ կաշառելով ստիպել, որ օրենքով շատժվի միևնույնն է չի ստացվում, քանի որ «պապայի» սկզբունքներին հակասող որոշումները չեն կարող ընդունվել, նույնիսկ եթե բոլոր փաստերը առկա են ու տրամաբանորեն ուրիշ բան քան արդարացնել օրինակ քաղբանտարկյալին իմաստ չունի։

    Կարճ ասած Հայաստանում ժողովուրդը այդ համակարգերի անկախությունիղ օգտվել չի սովորել ու միայն մեկ ինստիտուցիաի շնորհիվ է փորձում նրանց վրա ազդել - մի նախագահ ընտրենք սախ փոխի։ Սովետական ու դեռ դրանից առաջ ձևավորված ռուսաց թագավորին նամակ գրելու հոգեբանություն։

    Եթե ընդդիմությունը բոլոր ճակատներում պայքարի արդյունք կլինի, այլ ոչ թե միայն մի կետում կիզվի - ՍՍին ԼՏՊով փոխենք լոխ լավ կլի։ Ամեն ոստիկանապետի, դատավորի, գյուղապետի ու քաղաքապետի պիտի փորձի փոխել ու բացահայտել։

    Մասնավորաբար առաջարկը հաբռգած միլիցեքին փնովել, խայտառակել ճիշտ է միայն հարձակվել ծեծելու մեթոդը պիտի բացառվի, դրանով օրենքից դուրս դաշտում կհայտնվի պայքարը, ինչը անընդունելի է....

  6. #110
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էստեղ տրամաբանական հակասություն կա: Իշխանությունը բացահայտ անձնավորված է հանդես գալիս,- հրապարակում եղածների անուն, ազգանուն, ազգ ու տակ է հայտնի: Ուրեմն նրանք չեն վախենում իրենք բաց դիրքից, իսկ ընդիմությունը վախենում է իր թաքուն դիրքից՞ Ուրեմն, եթե ինչ որ մի պահից հայտարարվի որ աջ ու ձախ սկսվում է այսպիսի կամպանիա, իշխանություններն ինչ է, հասցնելու են ամեն մի դեգեներատի հասցեին քֆուր տվողին բռնեն դատեն, նստացնեն՞: Ոչ, բացահայտ ներքաղաքական անկայունություն է առաջանալու որը ձեռնտու է ընդիմությանը: Այ դրա համար են իշխանավորները մանդրաժ, թե դուք եղբորը եղբոր դեմ եք հանում՞: Բա ոնց, եթե սկզբունքային հարց է, հենց էդպես էլ պետք է լինի, թե չէ եթե էդ մարդը եղբայրդ է, ինչի ես իրեն ճորտի կամ ստրուկի տեղ դրել՞
    Տրամաբանական հակասություն կլինի եթե ՍՍերժանդների ու լեգիտիմացվածների պայքարը իսկապես ԱՆՁՆԱՎՈՐՎԱԾ լիներ, բայց միայն այն փաստը, որ տեր-պետրոսյան-քոչարյան ու հիմա քոչարյան-սարգսյան ռակիրովկաները ոչինչ հանաստանում չեն փոխում, խոսում է համակարգային և ոչ թե անձերի պայքարի առկայության մասին։

    Եթե այդքան հեշտ լիներ Հայաստանում աձերի փոփոխությամբ, ինչ որ բան փոխել Հոկտեմբերի 27ից հետո Հայաստանում ամեն ինչ պիտի փոխվել, բայց փողվեցին ընդհամենը դերակատարները։

    Մաֆիայի պարագլուխներին ոչնչացնելուց մաֆիան չի ոչնչանում։

    Իսկ եթե համակարգյին փոփոխության համար է պայքար մղվում ինչքան էլ անձերը փոխվեն հին համակարգում փրկել այդ համակարգը նրանք չեն կարող - վառ օրինակը սովետական համակարգից ժողովրդավրական համակարգի 1988-1990 պայքարը, քանի կոմկուսի նախագահ փոխեցին Հայաստանում՞՞՞ բացմաթիվ, միևնույնն է փլվեց ու ժողովուրդը իր համակարգը ստեղծեց։

    Հիմա իմ խոին համոզմամաբ պիտի նախագահականից - պառլամենտական համակարգին ու իշխանության թևերի անկախացման պայքար սկսվի - այսինքն պայքար անկախ ԴԵՄՔԵՐԻՑ, բուն համակարգի դեմ։

    Բայց դրա համար ԼՏՊն պիտի իր գլխի վրայից թռնի ու պայքարի իր իսկ ստեղծած համակարգի դեմ որ 1991ին նախագահի պաշտոն մտցրեց ու ամբողջ իշխանությունը մեկ կետում կենտրոնացրեց։

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  8. #111
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սա սկզբունքային հարց է: Իշխանությունը դա մեղրի տակառ է, որին վրա են տալիս և արջերը, և մեղուները և ճանճերը: Ղարաբաղ կոմիտեն վերցրեց իշխանությունը, 1 տարի հետո նրա 90 տոկոսը նոր, տականքային դեմքեր էին: Հայկական իշխանությունը միշտ էլ տականքների մեծ չափաբաժին է ունենալու: Խնդիրն այն չէ, որ մի անգամից մաքուր իշխանություն ստեղծվի, դա ուտոպիա է: Այլ այն, որ գոնե մեկ անգամ եղածների ձեռքից իշխանություն վերցվի, որ մարդիկ հավատան իրենց ուժին, դերին, որ իրենք իշխանություն են փոխել: 1991-ից հետո Հայաստանում իշխանություն փոխված չկա: Եղել են պալատական գեղցի խաղեր: 97-ին Վազգենը այն փախցրեց ԼՏՊ- ձեռքից, տվեց Ռոբին հետո այն հետ վերցնելու պայմանով: /ԼՏՊ-ի հրաժարականը Ղարաբաղի հետ մի մազաչափ կապ չունի/: 99-ին Ռոբը վերացրեց Վազգենին որ պարտքը չտա : 2008-ին Ռոբը էստաֆետը ստից տվեց Սերժին, որովհետև դեմ էր առել միջազգային նորմատիվ արգելքի: Էնպես որ ինչպես ջերմից մոռնող բայց նաև ասենք աչքի պրոբլեմններ ունեցող հիվանդին առաջին հերթին կյանքն է պետք փրկել, հետո նոր աչքով զբաղվել: Նույն էլ Հայաստանի դեպքում է, Մեր հիմնական խնդիրը դոգման ջարդելն է. Հայաստանում վախենալով հետագա բարդություններից մերժվում է իշխանություն փոխելու գերակա առաջին սկզբունքային քայլը:
    Ինչ մարդիկ, առանձին վերցված հերդական կոդլ իշխանությնը վերցնի ու հավատա իր ուժերին՞ Չեք հոգնել հեղաշրջումներից՞ Սա դրան հանի նրա սրան հանի....

    Նորից կրկնվեմ - մի առանձին վերցված կոդլի իշխանության տիրելը, անկախ նրանից դրանք լավ կոդլ են թե քրեական, ինձ ու հուսամ հայ ժողովրդին պետք չի։

    Հեղաշրջումներով իշխանության գալու համակարգի դոգման պիտի ջարդվի և ոչ թե մի կոդլի դոգման մյուսով փոխարինելուց ուրախանանք ու մի առ ժամանակ հետո հիասթափվենք ու սպասենք ինչ որ նոր ավելի լավ կոդլ հավաքվի սրանց հանի ինքը նստի։

    Ժողովուրդը պիտի իշխանությունը իր ձեռքում պահի ու փոխի մեկը մյուսով քանի - ինչի համար տարբեր ԻՐԱՐԻՑ ԱՆԿԱԽ իշխանական թևեր են անհրաժեշտ։ Մեկը -օրինակ կառավարությունը կհաբռգի, պառլամենտի միջոցով կցրես, պառլամենտը քրեականանա դատական համակարգով դատես բոլորին նստացնես ևայլն....

  9. #112
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    10.02.2008
    Գրառումներ
    3,550
    Բլոգի գրառումներ
    8
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ժողովուրդը պիտի իշխանությունը իր ձեռքում պահի ու փոխի մեկը մյուսով քանի - ինչի համար տարբեր ԻՐԱՐԻՑ ԱՆԿԱԽ իշխանական թևեր են անհրաժեշտ։ Մեկը -օրինակ կառավարությունը կհաբռգի, պառլամենտի միջոցով կցրես, պառլամենտը քրեականանա դատական համակարգով դատես բոլորին նստացնես ևայլն....
    քո նկարագրած համակարգը էսօր օրենսդրության մեջ շատ հստակ գրաված է, բայց արի ու տես որ անող չկա.... այ պետք ա մտածենք թե ոնց անենք, որ իրականացնենք... ճիշտ ես, մի ապուշիմ մյուսով փոխելը բանի նման չի, բայց ռադիկալ փոփոխություններ պետք է ակնկալել միայն հեղաշրջումից..... ինչ ուզում ես ասա, նախագահից շատ բան ա գալիս... նա ուղղակի պետք ա ցուցաբերի քաղաքական կամք "ոտքը գետին խփելու" ու ասելու "հերիք ա".... բայց կերակրատաշտը շատ գայթակղիչ բան ա, ու շատերն են դրանով գայթակղվում..

  10. #113
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ կարծիքով, մենք չափից ավելի ենք գերագնահատում Հայաստանի միջազգային դերն ու արժեքը: Դրսում վերջին հաշվով թքած ունեն մեր վրա: Նրանց նախապես մեծ ճիգերի գնով պետք չի Էստեղ իրենց մարդուն ունենալ: Մեր ցանկացած, ամենադեմոկրատ կամ բռնապետ ղեկավար էլ, որ մի հատ լավ շվացնեն դրսից, շնիկի պես հետևի ոտքերի վրա ստոյկա կկանգնի գերուժերի դեմ: ԼՏՊ-ն ոչ մի խորհրդավոր դեր չունի, իր դեմքն էր մաքրում նորից ի հայտ գալով: Իսկ Ղարաբաղի հարցի լուծումը դեռ ոչ մեկին էլ ձեռնտու չի, դրա համար էլ չի լուծվում, և երևի երկար այդպես մնա:
    Պրոբլեմը հենց սա է: Հարցի շուտափույտ լուծումը միայն հայերին է ձեռնտու, որ պետությունը հետագա դեգրադացիայից փրկվի, բայց թէ դրսին, և թէ ներսի իշխանություններին հակառակն է ձեռնտու: Դրա համար էլ Հայաստանի ներքաղաքական հարցերը պետք է լիովին մեկուսացնել ղարաբաղի հարցից ու դիտարկել որպես զուտ ներքաղաքական անհապաղ լուծում պահանջող հարց:
    Արցածի հարցը հայ ժողովրդի պետականության կայացման հարցն է, այն չի կարող ներքաղաքական հարցերից մեկուսացվի։

    Իսկ Հայաստանի կարևորությունը տարածաշրջանում ու միջազգային մակարդակում հիմա է որ նշանակություն չունի ու այս վիճակում է, որ ով շվվցնում է վազում են մոտները։

    Ժողովրդավարության կայացման դեպքում, եթե տարածաշրջանում տարբեր ժողովուրդներ իրենց անկախության ու գոյության գարանտ երկիր տեսնեն ի դեմս Հայաստանի շվցնել չեն համաձայնվի, այլ կսկսեն բանակցել եթե ցանկանան տարածաշրջանում ազդեցություն ունենալ։ Դա փորձեցին անել Վրաստանի միջոցով, բայց բացի գաիշնիկներին վերացնելուց ոչ մի ուրիշ ազատություններ չիրագործվեց ու ոչ մի ազգային փոքրամասնություն նույնիսկ չեչենները Վրաստան պետության մեջ չեն տեսնում իրենց գոյության գարանտին։

    Թերագնահատել պետք չի այն պոտենցիալը, որ կունենա մեր տարածաշրջանում Հայաստանը, կամ ցանկացած այլ պետություն միգուցե Անկախ Արցախը, եթե դառնա տարածաշրջանի ազգերի հանգրվան ու նրանց գոյության ապահովվողը - իսկ ցանկացած տարածաշրջանի ազդեցիկ պետության հետ հաշվի նստելը դեռ Ալեքսանդր մակեդոնացու օրերից հիմնական մեթոդն է, որ արդյունավետ կիրառվում է ցանկացած գերտերության կողմից... Ինչքան քիչ է ազդեցությունդ այնքան քիչ են քեզ հետ բանակցում ու ուղղակի հրամայում են։

    Հայաստանի ազեցութունը առայժմն տարածվում է միայն տարածաշրջանի հայերի վրա...

  11. #114
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում davidus-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    քո նկարագրած համակարգը էսօր օրենսդրության մեջ շատ հստակ գրաված է, բայց արի ու տես որ անող չկա.... այ պետք ա մտածենք թե ոնց անենք, որ իրականացնենք... ճիշտ ես, մի ապուշիմ մյուսով փոխելը բանի նման չի, բայց ռադիկալ փոփոխություններ պետք է ակնկալել միայն հեղաշրջումից..... ինչ ուզում ես ասա, նախագահից շատ բան ա գալիս... նա ուղղակի պետք ա ցուցաբերի քաղաքական կամք "ոտքը գետին խփելու" ու ասելու "հերիք ա".... բայց կերակրատաշտը շատ գայթակղիչ բան ա, ու շատերն են դրանով գայթակղվում..
    Դժբախտությունը դրանում է, որ ժողովրդի մեծամասնությունը սպասում է, որ ինչ որ մեկը գա այդ օրենքները կիրառի, երբ որ դրանք իր համար են, ժողովրդի որ դրանից օգտվի։

    Կասես օգտվում ենք օգուտ չկա մեկա չի աշխատում օրենքը - բայց դրա մասին գրել եմ, պատճառը պապայի սինդրոմն է, որ եթե պապան դեմ է, նույնիսկ ամենաօրինական օրենքը չի կիրառվում։

    Պետք է վերացնել պապայի սինդրոմը ու ոչ թե պապայի անձը մեկ ուրիշով փոխել, որին շահավետ լինի այս կամ այն օրենքի կիռաումը - 100 տոկոսով համոզված եմ, որ այդ պապային էլ ինչ որ մի ուիրշ օրենք շահավետ չի լինի ու մեկի կիրառումը թույլատրելով մյուսինը կարգելի։

    Այսինքն պիտի բացառվի միանձնյա որոշումների գոյությունը - դրան Եվրոպան վերջին մի քանի հարյուր տարիների ընթացքում հասել է ու դրա համար ոչ մի նախագահական պետություն, բացի ինքնասիրահարված ֆրանսիացիներից, այնտեղ գոյություն չունի։

    Այսինքն որ չլինի մեկը, որի վրա բոլոր եղած ու չեղած անօրինությունները բարդեն կամ բոլոր սխալենրի ուղղումները հուսան որ նա անձամբ պիտի անի, ստիպված կլինենքն բոլոր բնագավառներում ՏԵՂՈՒՄ անօրինությունները վերացնելու ու անօրինությունների դեմ կպայքարեն բոլորը ամեն տեղ ամեն անկյունում, սկսած ոռոգման ջուր կտրող գյուղապետից վերջացրած կաշառակեր վարչապետերով։

    Եթե հա սպասենք Սասունցի Դավիթը գա վերեվից ձիու դոփյուններով վախացնի բոլորին մաքրի, հա մնալու ենք լեգենդների անիրական աշխարհում...
    Վերջին խմբագրող՝ voter: 13.07.2009, 13:15:

  12. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  13. #115
    Հայ-բանտարկյալ
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.01.2009
    Հասցե
    "Հայաստան" Քրեակատարողական Հիմնարկ
    Գրառումներ
    1,842
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Բիձա հալա քեզ, որ այսքան ժամանակ ես ծախսել ու երկար, մանրամասն գրել ես: Քարոզչությունը պայքարի գլխավոր բաղադրյալններից մեկն է:
    Մի քանի հարց եմ ուզում տալ, որոնք ինձ համար հասկանալի չեն
    1. Կոնկրետ ինչ գործողություններ պետք է իրականացեն այդ բջիջններ?
    2. Ով և ոնց պետք է համակարգի այդ բջիջների աշխատանքը:
    3. Ինչպես պետք է ստիպեն այդ առանձին բջիջնները, որ Սերժը հեռանա ինչ վերջնական քայլ պետք է անել?
    4. Չես կարծում արդյոք, որ նման առանձին բջիջնների ստեղծումը կթուլացնի և կդժվարացնի պայքարը, քանի որ նման առաձին բջիջներ ճնշելը շատ ավելի հեշտ կլինի քան համախմբված մի մեծ ու հզոր կառույցը.?
    Ես անպայման կնկարագրեմ, թե ինչ հստակ քայլեր է ենթադրում սահմանադրական ճանապարհը: Մինչ այդ մի ուրիշ կարևոր հարցի մասին եմ անդրադառնալ.

    Սուբյետկների ընտրության մասին:
    Ընդիմության առումով լրիվ համաձայն եմ: Կա գլխավոր ստռատեգ` Լևոնը և առանձին կոնկրետ հարցերով զբաղվող կոնկրետ մարդիկ, կան շարքային ակտիվիստներ և այլն: Սա մի ամբողջ օրգանիզմ է, որտեղ ամեն մեկը ունի իր գործը: Ուղեղը կատարում է իր ֆունկացիանները, երիկամները իրենց…Լևոնը չպետք է թռուցիկ բաժանի, քանի որ նրա ֆունկցաին բացարձակ այլ է: Նա շարժման լիդերն է, պայքարի ուղղիներ մշակողը: Լավ թե վատ դա այլ հարց է :Երբ մեկը մտում է ուրիշի գործի մեջ սկսում է թերի կատարել իր սեփական ֆունկացինները, դրանով նվազում է պայքարի արդյունավետությունը:
    Մեր դիմաց կանգած սուբյեկտի առումով, հարգելիս, քեզ հետ համաձայն չեմ:
    Մեր թշնամին Ռոբիկը չի, մեր թշնամին Սերժը չի: Բա ով է??? Մեր թշնամին Ռուսաստանն է ` ավտորիտար, հակադեմոկրատական մի կայսարությունն, որ ամեն գնով թույլ չի տալու որ Հայաստանում ժողովրդավարություն լինի: Ինչ հանճարեղ մոտեցում ուզում ես առաջարկի, ինչ մեթոդ ուզում ես կիրառի խստագույնս պատժվելու է Ռուսաստանի կողմից: Պատժելու լծակնները բազմաթիվ են` սկսած Ղարաբաղյան հարցից, ռազմական ուժ կիրառելուց մինչև տնտեսական: Ցանկացած գործունեյություն բացահայտվելու է արյունով ԿԳԲ-եշնիկ ագենտնների միջոցով`որոնք մեր մեջ են ու մենք դրանց չենք ճանաչում: Դա մի շատ կարևոր ռեսուրս է, որի միջոցով հնարավոր է վերահսկել Հայաստանում ըստ էության ցանկացած ոլորտ: Դրա համար է պահապանողականները էս քանի տարի է արդեն ասում են բացեք էտ անտեր ԿԳԲ-ի արխիվններ, որ ճանաչենք և բացահայտենք մեր ներքին թշնամուն:
    Լևոնը երբ վերադարձավ 2007 թվականին քաղաքական ասպարեզ նա պայքարը դրեց ժողովրդավարական արժեքների վրա ակնկալելով արևմուտքի աջակցությունը: Աջակցությունը ոչ թե ֆինանասական այլ որպես գերտերություն, որ պետք է հակակշռեր Ռուսաստանին` պայքարը ֆիզկակապես չոչնչացնելու համար: Քանի որ դեմոկրատական Հայաստանը դառնում է արևմուտքի դաշնակիցը: Այդ 9 օրը թեժ բանակցություններ էին գնում: Շատ չխորանամ թե ինչի շուրջ: Հետո Քոչարյանին կանչեցին Ռուսաստան: Ասեցին. ախպեր էս Լևոնը վտանգավոր խաղ ա սկսել, սենց որ գնա կարող ա հետո ուշ լինի, գնա ու դրանց սատակցրու: Ու հետդ մի քանի ԿԳԲ-եշնիկ տար որ պռոբլեմ լինի ձեզ կօգնեն էլի…Էկավ` մարտի մեկ արեցին ու արևմուտքը չփորձեց անգամ դրա դեմը առնել, քանի որ Սերժը տվեց այն ինչ չէր տալիս Լևոնը նախագահ դառնալու դեպքում: Սրանով փակվեց պայքարի առաջին փուլը:
    Հետո Լևոնը կտրուկ փոխեց ստրատեգիան` պայքարը դարձրեց ռուսամետ, տվեց երաշխիքներ, որ ինքը ավելի ռուսամետ է քան Սերժը ու պայքարը դրեց ոչ թե իշխանափոխության վրա, այլ քաղաքացիական հասարակություն կերտելու վրա: Մարտի մեկից հետո կարդացեք նրա ելութները` շատ կտրուկ քննադատում է արևմուտքին իսկ Ռուսաստանին միայն գովեստի խոսքեր: Ինչու? Քանի որ այլ ճանապարհ չկա պայքարի, ընդիմության գոյության համար: Ցանկանցած հակառուսական քայլ ,դեմոկրտական ընդմություն և էլի կլինեն շատ ավելի զոհեր: Իսկ այդ դեպքւոմ ինչի համար էր պետք ընդիմությունը? Շատ պարզ…պատրաստելու այն պահին երբ կլուծվի ղարաբաղյան հարցը և այդ ժամանակ ավելի շահեկան, ավելի հզոր պայքարի, որը հնարավորինս արագ դուրս է հանելու այստեղից Ռուսաստանին: Որտեղից գիտեր Լևոնը, որ Ղարաբաղի հարցի լուծումը շատ մոտ է: Քոչարյանը իր երկրորդ նախագահության դաբռոն արևմուքից ստացել էր խոստանալով իր կառավարման վերջում ստորագրել մադրիդայն սկզբունքնների տակ, որ ինչպես հայտնի է հստակ գործողությունների ժամանակացույց է: Օգոստոսյան պատերազմը էլ ավելի նպաստեց այդ գործնթացի արագացմանը և այս անգամ ոչ լեգիտիմ Սերժի վրա ճնշումնները մի քանի անգամ ավելի են: Ըստ էության այստեղ սկսվում է պայքարի երկրոդ փուլը բայց, ոչ թե Սերժի դեմ այլ ի օգուտ Ղարաբաղյան հարցի: Ինչպես? Մոտավոր ասեմ թե ինչ խոսակցություն է եղել:
    Համանախագահնները գալիս են Սերժի մոտ.
    -արա անասուն ստորագրի վերջացնենք:
    -Ախպեր ջան ես ոնց ստորագրեմ տենց թղթի տակ: Ես չեմ կարա Շուշին տամ:
    -արա ոնց չես տա: Անասուն քո պատճառով Ալիևը կարող ա Ռուսաստանին ամբողջ գազը ծախի: Իսկ ինքը Շուշին էլ ա ուզում:
    - Հենց ես տենց բան արեցի Լևոնը ժողովրդին կհանի իմ դեմ ու մի շաբաթում գլուխս կուտեն: Հետո կգա Լևոնը: Ինքը կլինի ժողովրդի ընտրայլը ու ոչ մի երաշխիք չկա որ ինքը տեր կկագնի մեր պայմանավորվածություններին: Ամեն քայլափոխին թքում ա ձեր` արևմուքնի վրա: Գնացեք իրան համոզեք:
    Բրայազն գալիս ա Լևոնի մոտ ասում ա
    -Ախպեր ջան դու համաձայն չէիր, բա մադրիդյան սկզբունքնների հետ?
    - Իհարկ է ոչ…
    - Բա ինչ ես ուզում?
    - Ուզում եմ որ փոխեք սկբունքները? Մենք համաձայն չեն մի քանի կետերի հետ, մասնավորպես Շուշի հարցում:
    - Էտ հնարավոր չի: Մենք ժամանակ չունենք: Ադրբեջանը չի համաձայնվի:
    -Կհամաձայնվի: Ալիևին պատերազմը ավելի քիչ ա պետք քան Սերժին…Ես մինչև սեպտեմբեր կլռեմ: Բայց փոխարեն ազատում եք քաղբանտարկյալններին: Էտ ընթացքում համոզեք փոխեք էտ սկզբունքները ու համոզեք Ալիևին: Մենք` ժողովուրդը երբեք դա չի ընդունի: Իսկ դա նշանակում է դա չլինող բան է…
    -Լավ …

    Հետո գնում են Սերժի մոտ
    -Սերժ քաղբանտարկյալններին ազատում ես: Մենք աչք ենք փակում քաղաքապետարանի ընտրություններին ու քեզ 800 միլլիոն վարկ ենք տալիս լավա? Լևոնը մինչև սեպտեմբեր ձայն չի հանում: Մենք կմտածենք սկզբունքնների վրա…
    -

    Կարող եք ասել որ սա իմ երևակայությունն է, կամ ապատեղեկատվություն …Բայց շատ քիչ ժամանակ անցած Ֆրանսիայի արտգործնախարարությունը հայտարարություն տարածեց որ համանախագահները նոր առաջարկներ են անելու…դա հետո 8 –նյակի հանդիման ժամանակ հաստատեցին նաև նախագահները, ասելով որ պետք է ներկայացվի մադրիդյան սկզբունքնների վերամշակված տարբերակը…
    Այսինքն բարեկամենրս սա հիմա պայքարը դատար չի տվել: Մենք շարունակելու ենք պայքարել հայանպաստ ղարաբաղյան հարցի շուրջ: Եվ մինչև սեպտեմբեր սպասելը ուղղակի հերթական ստրատեգիակն քայլն է…Ով Լևոնը հնարավորություն է ստեղծել այս իրավիճակում օգուտ քաղել Սերժին և Ղարաբաղյան հարցում և տնտեսական: Մարդը լավ շախմատա խաղում էլի…Մենք ապահովվել ենք շարժման պայքարի շարունականությունը և ըստ էության Lևոնը պահում է շարժման այնպիսի ակտիվություն, որ չի ստեղծի Սերժի վրա լրացուցիչ ճնշման առիթ, բայց անհրաժեշտության դեպքում կարող է հետաձգել հարցի լուծումը`որը Արևմուտքի համար չափազանց կարևոր հարց է…
    Երբ կլուծվի Ղարաբաղի հարցը և ռուսաստանը կզրկվի իր գլխավոր մահակից, սահմանները կբացվեն և նորմալ հարաբերություններ կհաստավեն հարևանների հետ, կստեղծվեն առևտրատնտեսական կապեր, կնախագծվեն ստրատեգիական նշանակության խողովակներ և Արևմուքի շահագռգռվածումը չափազնաց մեծ կլինի Ռուսաստանին վերջին հենակետից զրկելը, այդ ժամանակ նպաստավոր պայմաններ կստեղծվեն պայքարի արդեն երրորդ փուլը սկսելը, որի հիմքը նորից կդրվի ժողովրդվարությունը, ռուսական տիրապետությունից ազատվելը, ռուսական զորքերի դուրս բերումը…

  14. #116
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ժպիտ Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հարցս վերաբերվում է քո նշան պայքարի մեթոդոլոգիային: կարծում եմ որ այդպիսի երկարատև ու ներքևի մակարդակում կազմակերպված պայքար կարող են ծավալել մենակ հասարակական ու պետական բարձր ստադիայի վրա կանգնած ազգերը: Օրինակ, ռսները որպես ազգ շատ բաներում կապիկից ավելի ցածր ռանգում են /սա ռուս իսկական մտավորականների կարծիքն է նաև/, բայց իմ նշած ոլորտներում շատ բարձր են գտնվում: նույնը գերմանացիք:
    իսկ մենք այդ ոլորտերում 0 ենք: ոնց՞ ես պատկերացնում այդ "բջիջների" ձևավորումը ու պայքարը:
    Ես շատ ավելի բարձր կարծիքի եմ քո նշած ազգերի մասին համարյա բոլոր ոլորտներում: Աշխատել եմ երկու երկրներում էլ. Բայց մենք իսկապես զերոյականից բարձրանալու խնդրի առջև ենք:
    Առհասարակ ժողովրդավարությունը դա անհատի կեցվածք է: նրա անձնական արժանապատվության արտահայտությունն է: Եթե մարդն ինքն իրեն հարգում է, նույն հարգանքով է վերաբերվում մյուսներին և նրանցից էլ նույնն է ակընկալում: Գերմանացի անցորդի գիշերով կարմիր լույսը հարգելը դա հենց ներքին դեմոկրատիան է, որ մեզանում չկա: Ես հասկանում եմ, որ մասսաների մեջ չկա, բայց փոքրաթիվ անհատների, երիտասարդների մի փոքր մասի մեջ այն կա: Իմ հույսն այն է, որ հենց այդ փոքր շերտին ազատություն տրվի և ինչ որ տեղ գործ- որ եթե ուզում ես ապրելու արժանի հայրենիք ունենալ, հես է, ինքնուրույն գործի:
    Բջիջ ասածը պետք է 1- 2 հոգուց բաղկացած լինի,- հիմնականում մոտ բարեկամ, եղբայրներ, քույրեր կամ վստահելի ընկերներ, իրենց գործն է: Չի կարելի որ այդ խմբերը բազմակազմ լինեն, որովհետև գործակալներ կմտնեն գործի մեջ ու բջիջը կտապալվի:
    Նրանց ոչ մեկն էլ չպետք է կանոնակարգի: Նրանք առանձին գործող ինքնուրույն սուբյեկտներ պետք է լինեն: Չեմ կարծում թե ընդիմությունը իր ժանգոտ մտածելակերպով ընդունակ է մի ջահելի ինչ որ լուրջ գործ առաջարկել.
    Քաղաքացիական անհնազանդության էֆֆեկտ ունեցող ցանկացած բացահայտ կամ թաքուն քայլ էլ ընդունելի է այսպիսի խմբերի համար-սկսած մի տականքի պօկրիշկեն օրը մեջ բզով ծակելուց, վերջացրած ունեցվածքին կիրպիչով, ու լուցկիով վերաբերվելը . Սկսած դրա երեխային բացատրելուց, որ գիտես որ հայրիկդ տականք է՞. վերջացրած ամեն մի հավաքին, քեֆին տականքներին ձեռ առնելը, բանտային նառ խոստանալը, կամ դալանի տակ գիշերով բարև տալը: Հիմա ինչ մանրամասնեմ: Մարդկանց ֆանտազիան շատ ավելի հզոր է ցանկացած որևէ առանձին մեկինից: Ով ինչ կարող է, կանի, իր գործն է: Չեն անի, ուրեմն Հայաստանում ընդիմությունն առհասարակ անելիք չունի:- եթե բոլորը պապա, Սասունցի Դավիթ կսպասեն ուրեմն մեր, որպես ազգի, վերջն եկել է:
    Իմ կարծիքով մինչև հիմա մարդիկ չեն արել դա, համարելով որ կա ընդիմություն, ԼՏՊ, որոնք պետք է գործեն ու հաղթեն: Եթե ընդիմությունը հայտարարեց, որ ճակատային մարտում ինքը պարտվել է, անցնում ենք պարտիզանական տակտիկաների, ամեն մեկդ ինքնուրույն եք, ձեր իմացածն արեք, իմ կարծիքով կարվի:
    Ինչի են էդ բոլոր տականքները թիկնապահների բանակներով ման գալիս՞ - որովհետև սիստեմն է նրանց պարտադրել, թե դուք իմ հիմքն եք, զգույշ եղեք. Էն ինֆարկտից զոհված թասիբով վարչապետը ամեն տականքի ատրճանակ էր նվիրել- ինչու, հենց այս նպատակով. որպեսզի մարդիկ չկարողանան հասնել իրենց հիմքերին: Սիստեմի հիմքը դա կոնկրետ տականքն ու իր բանակն է: Դրանք են այս բռնապետության առաջնային բյուրեղիկը: Ամբողջ բուրգն է կառուցված այս ստորին հիմնային պրիմիտիվ միավորի վրա: Միացյալ ընդիմությունը իր հռչակած աբսուրդային պայքարի ձևերով այն կազմաքանդել չի կարող: Նրանց դեմ համընդհանուր հասարակական անհանդուրժողականություն պետք է ձևավորվի: ԵՎ քանի որ էդպիսի հասարակություն չկա, պետք է հույսը դնել հրապարակում եղած սակավաթիվ մարդկանց ինքնուրույն, թաքուն ակտիվության վրա:

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  16. #117
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Բիձա երկար գրառումները ընթեռնլեի լինելու համար ինձանից քեզ խերհուրդ նոր տողից հաճախակի սկսիր գրել եթե թեման, միտքը փոխվում է, կամ այնպես ինչպես պատասխանում էիր իմ գրածներին ամեն մի թեամն առանձին գրառմամբ գրի, թե չէ չի ստացվում տրամադրվել ու երկար կարդալ։

    Բայց այս մի անգամ կարդացի ու ուրախ եմ որ իզուր չէր։

    Տպավորությունս այնպիսին է, որ վաթսունականներին ստեղծված Ազգային միացյալ կուսակցության - Ստեփան Զատիկյան, Պարույր Հայրիկյանի մեթոդների մասին ես խոսում։
    հազարավոր ինքնուրույն գործող դիմադրող մանր սուբյեկտներ, ովքեր իրենց համարձակության, ուժերի, հնարավորությունների չափով դիմադրում են ողջ իշխանական համակարգին: Այսինքն մինչև հաջորդ ընտրություններ ազատություն է տրվում մարդկանց իրենց հնարավորություններով իրավիճակ փոխելու:
    Այդ կտվածքոց հասկանալի է սահմանադրական պայքարի անպտուղ լինելու համոզվածությունը, քանի որ այն տարիներին ԽՍՀՄի սահամանադրությունը չէր կարող օգտագործվել, քանի որ այն բացառում էր իշխանափոխությունը - կոմմունիստները միակ իշխող կուսակցությունն էին։

    Բայց առօրյա հայաստանի պայմաններում սահամանադրությունը ոչ թե բացառում է իշխանափոխույունը, այլ իշխանությունը ամեն կերպ բացառում է սահամանադրության, օրենքի կիրառումը կյանքում։

    Եթե 60ականներին միայն ընդհատակյա պարքարն էր հնարավոր արդյունք բերում, այսօր միայն բաց ու բացահայտողը պիտի լինի։ Պիտի ցույց տրվի գյուղպետից մինչև քաղպետ ու միլպետ ու նախագահի լեգիտիմության բացակայությունը, այլապես ժողովուրդը չի գիտակցի, իսկ եվրոպան չի ընդունի, որ հռչակված ժողովրդավարական սկզբունքները ԹՈԶ փչելու համար են։

    Այսինքն այդ օրենքների ԱՐԺԵՎՈՐՈՒՄԸ, ցույց տալը որ ինչ որ մարդիկ կան որոնք գնահատում են օրենքը ու դրանով հարգանք են ձեռք բերում կստիպի բոլորին հասկանալ, որ իսկաեպս օրենքով ապրելը արժեք է։

    Հայաստանում օրենք հարգող ու օրենքի համար պայքարողը պիտի հերոս դառնա և ոչ թե բաշարող, վռցնող, քցողը....

    Իսկ իշխանություն ունենալ չունենալը օրենքով բոլորի շարժվելու դեպքում կդառնա երկրորդային ու նույնիսկ երրորդային, դրա համար էլ Եվրոպայում իշխող անձերի փոփոխությունից համակարգային ցնցումներ չեն լինում, քանի որ բոլորը գիտեն որն է խաղի կանոնները-օրենքները ու որ ով էլ լինի իշխանությունում կարևորը օրենքները պահպանվեն ու լոխ լավ տի լի...

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  18. #118
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ժպիտ Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Rammer-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բիձա հալա քեզ, որ այսքան ժամանակ ես ծախսել ու երկար, մանրամասն գրել ես: Քարոզչությունը պայքարի գլխավոր բաղադրյալններից մեկն է:
    Մի քանի հարց եմ ուզում տալ, որոնք ինձ համար հասկանալի չեն
    1. Կոնկրետ ինչ գործողություններ պետք է իրականացեն այդ բջիջններ?
    2. Ով և ոնց պետք է համակարգի այդ բջիջների աշխատանքը:
    3. Ինչպես պետք է ստիպեն այդ առանձին բջիջնները, որ Սերժը հեռանա ինչ վերջնական քայլ պետք է անել?
    4. Չես կարծում արդյոք, որ նման առանձին բջիջնների ստեղծումը կթուլացնի և կդժվարացնի պայքարը, քանի որ նման առաձին բջիջներ ճնշելը շատ ավելի հեշտ կլինի քան համախմբված մի մեծ ու հզոր կառույցը.?
    Ես անպայման կնկարագրեմ, թե ինչ հստակ քայլեր է ենթադրում սահմանադրական ճանապարհը: Մինչ այդ մի ուրիշ կարևոր հարցի մասին եմ անդրադառնալ.

    Սուբյետկների ընտրության մասին:
    Ընդիմության առումով լրիվ համաձայն եմ: Կա գլխավոր ստռատեգ` Լևոնը և առանձին կոնկրետ հարցերով զբաղվող կոնկրետ մարդիկ, կան շարքային ակտիվիստներ և այլն: Սա մի ամբողջ օրգանիզմ է, որտեղ ամեն մեկը ունի իր գործը: Ուղեղը կատարում է իր ֆունկացիանները, երիկամները իրենց…Լևոնը չպետք է թռուցիկ բաժանի, քանի որ նրա ֆունկցաին բացարձակ այլ է: Նա շարժման լիդերն է, պայքարի ուղղիներ մշակողը: Լավ թե վատ դա այլ հարց է :Երբ մեկը մտում է ուրիշի գործի մեջ սկսում է թերի կատարել իր սեփական ֆունկացինները, դրանով նվազում է պայքարի արդյունավետությունը:
    Մեր դիմաց կանգած սուբյեկտի առումով, հարգելիս, քեզ հետ համաձայն չեմ:
    Մեր թշնամին Ռոբիկը չի, մեր թշնամին Սերժը չի: Բա ով է??? Մեր թշնամին Ռուսաստանն է ` ավտորիտար, հակադեմոկրատական մի կայսարությունն, որ ամեն գնով թույլ չի տալու որ Հայաստանում ժողովրդավարություն լինի: Ինչ հանճարեղ մոտեցում ուզում ես առաջարկի, ինչ մեթոդ ուզում ես կիրառի խստագույնս պատժվելու է Ռուսաստանի կողմից: Պատժելու լծակնները բազմաթիվ են` սկսած Ղարաբաղյան հարցից, ռազմական ուժ կիրառելուց մինչև տնտեսական: Ցանկացած գործունեյություն բացահայտվելու է արյունով ԿԳԲ-եշնիկ ագենտնների միջոցով`որոնք մեր մեջ են ու մենք դրանց չենք ճանաչում: Դա մի շատ կարևոր ռեսուրս է, որի միջոցով հնարավոր է վերահսկել Հայաստանում ըստ էության ցանկացած ոլորտ: Դրա համար է պահապանողականները էս քանի տարի է արդեն ասում են բացեք էտ անտեր ԿԳԲ-ի արխիվններ, որ ճանաչենք և բացահայտենք մեր ներքին թշնամուն:
    Լևոնը երբ վերադարձավ 2007 թվականին քաղաքական ասպարեզ նա պայքարը դրեց ժողովրդավարական արժեքների վրա ակնկալելով արևմուտքի աջակցությունը: Աջակցությունը ոչ թե ֆինանասական այլ որպես գերտերություն, որ պետք է հակակշռեր Ռուսաստանին` պայքարը ֆիզկակապես չոչնչացնելու համար: Քանի որ դեմոկրատական Հայաստանը դառնում է արևմուտքի դաշնակիցը: Այդ 9 օրը թեժ բանակցություններ էին գնում: Շատ չխորանամ թե ինչի շուրջ: Հետո Քոչարյանին կանչեցին Ռուսաստան: Ասեցին. ախպեր էս Լևոնը վտանգավոր խաղ ա սկսել, սենց որ գնա կարող ա հետո ուշ լինի, գնա ու դրանց սատակցրու: Ու հետդ մի քանի ԿԳԲ-եշնիկ տար որ պռոբլեմ լինի ձեզ կօգնեն էլի…Էկավ` մարտի մեկ արեցին ու արևմուտքը չփորձեց անգամ դրա դեմը առնել, քանի որ Սերժը տվեց այն ինչ չէր տալիս Լևոնը նախագահ դառնալու դեպքում: Սրանով փակվեց պայքարի առաջին փուլը:
    Հետո Լևոնը կտրուկ փոխեց ստրատեգիան` պայքարը դարձրեց ռուսամետ, տվեց երաշխիքներ, որ ինքը ավելի ռուսամետ է քան Սերժը ու պայքարը դրեց ոչ թե իշխանափոխության վրա, այլ քաղաքացիական հասարակություն կերտելու վրա: Մարտի մեկից հետո կարդացեք նրա ելութները` շատ կտրուկ քննադատում է արևմուտքին իսկ Ռուսաստանին միայն գովեստի խոսքեր: Ինչու? Քանի որ այլ ճանապարհ չկա պայքարի, ընդիմության գոյության համար: Ցանկանցած հակառուսական քայլ ,դեմոկրտական ընդմություն և էլի կլինեն շատ ավելի զոհեր: Իսկ այդ դեպքւոմ ինչի համար էր պետք ընդիմությունը? Շատ պարզ…պատրաստելու այն պահին երբ կլուծվի ղարաբաղյան հարցը և այդ ժամանակ ավելի շահեկան, ավելի հզոր պայքարի, որը հնարավորինս արագ դուրս է հանելու այստեղից Ռուսաստանին: Որտեղից գիտեր Լևոնը, որ Ղարաբաղի հարցի լուծումը շատ մոտ է: Քոչարյանը իր երկրորդ նախագահության դաբռոն արևմուքից ստացել էր խոստանալով իր կառավարման վերջում ստորագրել մադրիդայն սկզբունքնների տակ, որ ինչպես հայտնի է հստակ գործողությունների ժամանակացույց է: Օգոստոսյան պատերազմը էլ ավելի նպաստեց այդ գործնթացի արագացմանը և այս անգամ ոչ լեգիտիմ Սերժի վրա ճնշումնները մի քանի անգամ ավելի են: Ըստ էության այստեղ սկսվում է պայքարի երկրոդ փուլը բայց, ոչ թե Սերժի դեմ այլ ի օգուտ Ղարաբաղյան հարցի: Ինչպես? Մոտավոր ասեմ թե ինչ խոսակցություն է եղել:
    Համանախագահնները գալիս են Սերժի մոտ.
    -արա անասուն ստորագրի վերջացնենք:
    -Ախպեր ջան ես ոնց ստորագրեմ տենց թղթի տակ: Ես չեմ կարա Շուշին տամ:
    -արա ոնց չես տա: Անասուն քո պատճառով Ալիևը կարող ա Ռուսաստանին ամբողջ գազը ծախի: Իսկ ինքը Շուշին էլ ա ուզում:
    - Հենց ես տենց բան արեցի Լևոնը ժողովրդին կհանի իմ դեմ ու մի շաբաթում գլուխս կուտեն: Հետո կգա Լևոնը: Ինքը կլինի ժողովրդի ընտրայլը ու ոչ մի երաշխիք չկա որ ինքը տեր կկագնի մեր պայմանավորվածություններին: Ամեն քայլափոխին թքում ա ձեր` արևմուքնի վրա: Գնացեք իրան համոզեք:
    Բրայազն գալիս ա Լևոնի մոտ ասում ա
    -Ախպեր ջան դու համաձայն չէիր, բա մադրիդյան սկզբունքնների հետ?
    - Իհարկ է ոչ…
    - Բա ինչ ես ուզում?
    - Ուզում եմ որ փոխեք սկբունքները? Մենք համաձայն չեն մի քանի կետերի հետ, մասնավորպես Շուշի հարցում:
    - Էտ հնարավոր չի: Մենք ժամանակ չունենք: Ադրբեջանը չի համաձայնվի:
    -Կհամաձայնվի: Ալիևին պատերազմը ավելի քիչ ա պետք քան Սերժին…Ես մինչև սեպտեմբեր կլռեմ: Բայց փոխարեն ազատում եք քաղբանտարկյալններին: Էտ ընթացքում համոզեք փոխեք էտ սկզբունքները ու համոզեք Ալիևին: Մենք` ժողովուրդը երբեք դա չի ընդունի: Իսկ դա նշանակում է դա չլինող բան է…
    -Լավ …

    Հետո գնում են Սերժի մոտ
    -Սերժ քաղբանտարկյալններին ազատում ես: Մենք աչք ենք փակում քաղաքապետարանի ընտրություններին ու քեզ 800 միլլիոն վարկ ենք տալիս լավա? Լևոնը մինչև սեպտեմբեր ձայն չի հանում: Մենք կմտածենք սկզբունքնների վրա…
    -

    Կարող եք ասել որ սա իմ երևակայությունն է, կամ ապատեղեկատվություն …Բայց շատ քիչ ժամանակ անցած Ֆրանսիայի արտգործնախարարությունը հայտարարություն տարածեց որ համանախագահները նոր առաջարկներ են անելու…դա հետո 8 –նյակի հանդիման ժամանակ հաստատեցին նաև նախագահները, ասելով որ պետք է ներկայացվի մադրիդյան սկզբունքնների վերամշակված տարբերակը…
    Այսինքն բարեկամենրս սա հիմա պայքարը դատար չի տվել: Մենք շարունակելու ենք պայքարել հայանպաստ ղարաբաղյան հարցի շուրջ: Եվ մինչև սեպտեմբեր սպասելը ուղղակի հերթական ստրատեգիակն քայլն է…Ով Լևոնը հնարավորություն է ստեղծել այս իրավիճակում օգուտ քաղել Սերժին և Ղարաբաղյան հարցում և տնտեսական: Մարդը լավ շախմատա խաղում էլի…Մենք ապահովվել ենք շարժման պայքարի շարունականությունը և ըստ էության Lևոնը պահում է շարժման այնպիսի ակտիվություն, որ չի ստեղծի Սերժի վրա լրացուցիչ ճնշման առիթ, բայց անհրաժեշտության դեպքում կարող է հետաձգել հարցի լուծումը`որը Արևմուտքի համար չափազանց կարևոր հարց է…
    Երբ կլուծվի Ղարաբաղի հարցը և ռուսաստանը կզրկվի իր գլխավոր մահակից, սահմանները կբացվեն և նորմալ հարաբերություններ կհաստավեն հարևանների հետ, կստեղծվեն առևտրատնտեսական կապեր, կնախագծվեն ստրատեգիական նշանակության խողովակներ և Արևմուքի շահագռգռվածումը չափազնաց մեծ կլինի Ռուսաստանին վերջին հենակետից զրկելը, այդ ժամանակ նպաստավոր պայմաններ կստեղծվեն պայքարի արդեն երրորդ փուլը սկսելը, որի հիմքը նորից կդրվի ժողովրդվարությունը, ռուսական տիրապետությունից ազատվելը, ռուսական զորքերի դուրս բերումը…
    Հարգելի Rammer, իմ կարծիքով Հայաստանը շատերի աչքին կախված այդ մարդու խառնվածքից կամ տարածաշրջանային վագր, կամ էլ ահռելի կթու կով է երևում: Ըստ այդ հալյուցինացիայի, մենք կարող ենք կամ տարածաշրջանը կզացնել, կամ էլ ընենց չալաղաջներ ուննք, որ բոլորին BBQ-ի հոտով խելքահան կանենք:
    Ոչ մեկն է, ոչ էլ մյուսը,-, աղքատ, գենոցիդից խաթարված մտածելակերպի մեջ մտած, գավառական ու իրար միս կրծող մի ժողովուրդ ենք, որ կրակն ենք ընկել ես մեզ նվիրված մատնաչափ սար ու ղռի վրա: Այ դա է պատճառը, որ ամբողջ աշխարհում կզած Ռուսաստանը էստեղ գեղական խաղեր է տալիս ու հայ քաղաքական այրերն էլ իրենց մի բանի տեղ դրած դեմքները լրջացրած ման են գալիս:
    Մենք ռուսների համար մանրադրամ ենք ու էդպեսին ենք դարձել ոչ թե ռուսների հզորության, այլ հայ իշխանությունների ոչնչության շնորհիվ: Հայաստանը ամեն մի լծակ ուներ և ունի հենց ռուսներին կզացնելու, ոնց որ նույնիսկ կիրգիզներն են անում, բայց քանի որ մենք հանդուրժել ենք 1996-ի ԼՏՊ ու հետագա տղամարդկանց, ռուսներն էլ էստեղ խոպանչի են աշխատում: Հայաստանը իր տարածքով գերագույն արժեք ունի միայն թուրքերի համար, քանի որ մեկուսացնում է թուրքական էթնոսի արևմտյան հատվածը թուրանից: Եթե մտովի Հայաստանը հանես քարտեզից, թուրանը կդառնա աշխարհի ամենամեծ երկիրը սկսվելով Թուրքիային, ներառելով Սիբիրը մինչև խաղաղ օվկիանոս: Եթե հայ քաղաքական այրերը այս գլոբալ հարցը դարձրել են Ղարաբաղի ինքնորոշման իրավունք, ապա բժիշկները լուրջ անելիքներ ունեն մեզանում: Եթե թուրքական ֆակտորը չլիներ, հիմա Ղարաբաղն էլ, Հայաստանն էլ գոյություն չէին ունենա, որովհետև նման մարդկային պոտենցիալով ու այլրայլ բացասական ռեսուրսներով երկիրը որպես փուշ անելիք չունի Թուրքական կոկորդում: Հայաստանն էլ, Ղարաբաղն էլ ձեռնտու են գերուժերին, և նրանք են պահում իրավիճակը: Ռուսներին դա ամենաշատն է ձեռնտու, ուղղակի նրանք հասկացել են որ գործ ունեն բացարձակ ապուշների հետ, դրա համար էլ Հայաստանին դիտում են որպես վերահսկելի բորդելի:
    Էս վիճակի հասած ազգին վայել չէ նման մեծամտությունը: Եկ իջնենք էդ տեսական թվացյալ բարցունքներից ու մեր տունը մաքրենք, եթե կարող ենք: Արտաքին խաղերով ու անհիմն հաշվարկներով ու հույսերով տարվելը մեզ վերջնականապես կկործանի:
    Քո կենկրետ հարցերին պատասխանել եմ ԴՎ-ի պատասխանում, իսկ դու էլ խոստացել էիր ինձ բացատրեիր, թե ինչ է սահմանադրական պայքարը- սպասում եմ

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

  20. #119
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.06.2009
    Գրառումներ
    1,593
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ժպիտ Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բիձա երկար գրառումները ընթեռնլեի լինելու համար ինձանից քեզ խերհուրդ նոր տողից հաճախակի սկսիր գրել եթե թեման, միտքը փոխվում է, կամ այնպես ինչպես պատասխանում էիր իմ գրածներին ամեն մի թեամն առանձին գրառմամբ գրի, թե չէ չի ստացվում տրամադրվել ու երկար կարդալ։

    Բայց այս մի անգամ կարդացի ու ուրախ եմ որ իզուր չէր։

    Տպավորությունս այնպիսին է, որ վաթսունականներին ստեղծված Ազգային միացյալ կուսակցության - Ստեփան Զատիկյան, Պարույր Հայրիկյանի մեթոդների մասին ես խոսում։


    Այդ կտվածքոց հասկանալի է սահմանադրական պայքարի անպտուղ լինելու համոզվածությունը, քանի որ այն տարիներին ԽՍՀՄի սահամանադրությունը չէր կարող օգտագործվել, քանի որ այն բացառում էր իշխանափոխությունը - կոմմունիստները միակ իշխող կուսակցությունն էին։

    Բայց առօրյա հայաստանի պայմաններում սահամանադրությունը ոչ թե բացառում է իշխանափոխույունը, այլ իշխանությունը ամեն կերպ բացառում է սահամանադրության, օրենքի կիրառումը կյանքում։

    Եթե 60ականներին միայն ընդհատակյա պարքարն էր հնարավոր արդյունք բերում, այսօր միայն բաց ու բացահայտողը պիտի լինի։ Պիտի ցույց տրվի գյուղպետից մինչև քաղպետ ու միլպետ ու նախագահի լեգիտիմության բացակայությունը, այլապես ժողովուրդը չի գիտակցի, իսկ եվրոպան չի ընդունի, որ հռչակված ժողովրդավարական սկզբունքները ԹՈԶ փչելու համար են։

    Այսինքն այդ օրենքների ԱՐԺԵՎՈՐՈՒՄԸ, ցույց տալը որ ինչ որ մարդիկ կան որոնք գնահատում են օրենքը ու դրանով հարգանք են ձեռք բերում կստիպի բոլորին հասկանալ, որ իսկաեպս օրենքով ապրելը արժեք է։

    Հայաստանում օրենք հարգող ու օրենքի համար պայքարողը պիտի հերոս դառնա և ոչ թե բաշարող, վռցնող, քցողը....

    Իսկ իշխանություն ունենալ չունենալը օրենքով բոլորի շարժվելու դեպքում կդառնա երկրորդային ու նույնիսկ երրորդային, դրա համար էլ Եվրոպայում իշխող անձերի փոփոխությունից համակարգային ցնցումներ չեն լինում, քանի որ բոլորը գիտեն որն է խաղի կանոնները-օրենքները ու որ ով էլ լինի իշխանությունում կարևորը օրենքները պահպանվեն ու լոխ լավ տի լի...
    Հաշվի կառնեմ առաջարկդ, իսկապես մի գուցե պարզեցնի շփումը
    Դու ինձ կամ շատ բիձա ես պատկերացնում, կամ էլ կարդացած /Կարծում ես, թե տեղյակ եմ Չերչիլի բոլոր գործերին, չնայած ես նրան որպես ամենատգետ չէի բնութգրի/:
    Այդպես չէ, սւղղակի մեթոդաբան եմ մասնագիտությամբ, և փորձում եմ գտնել մեթոդական լուծումները: Մեր տարբերությունը դրանում է: Նաև ժամանակին խորացել եմ դեմոկրատիա կոչվածի հիմքային հարցերի մեջ ու մի քիչ այլ ձևով գիտեմ դրա կայացման և գոյատևման պայմանների մասին: Դու մեծ հույսեր ես կապում սուբյեկտներից վեր վերացական արժեքների ներդրման հետ, ես էլ կարծում եմ, որ դա է անհնար: Եթե Լոսում եղել ես, ապա կիմանաս, որ էնտեղ հասած հայերի նոր ալիքի 90 տոկոսը չի մտել ամերիկյան իրականություն: Դա է հիմնական հարցը: Պատրաստի դեմոկրատիա մտած հայը չի ընդունում այդ միջավայրը, չի մերվում նրան, իսկ դու չեղած տեղը դեմոկրատական միջավայրի զարգացում, պարտադրանք ես պատկերացնում:
    Քննարկելիքը շատ ավելի խորքային է, քան սովետի կամ այժմյան քաղաքագիտության ջրի երեսին եղած ակընհայտ դոգմաներն են:
    Եթե կուզենաս, ես պատրաստ եմ տեսական խորքային քննարկման առանց ԼՏՊ, առանց սովետ, կամ որևե այլ լոզունգի:

  21. #120
    Զամունցի դեմք voter-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.05.2007
    Գրառումներ
    1,512
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

    Մեջբերում Բիձա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հաշվի կառնեմ առաջարկդ, իսկապես մի գուցե պարզեցնի շփումը
    Դու ինձ կամ շատ բիձա ես պատկերացնում, կամ էլ կարդացած /Կարծում ես, թե տեղյակ եմ Չերչիլի բոլոր գործերին, չնայած ես նրան որպես ամենատգետ չէի բնութգրի/:
    Այդպես չէ, սւղղակի մեթոդաբան եմ մասնագիտությամբ, և փորձում եմ գտնել մեթոդական լուծումները: Մեր տարբերությունը դրանում է: Նաև ժամանակին խորացել եմ դեմոկրատիա կոչվածի հիմքային հարցերի մեջ ու մի քիչ այլ ձևով գիտեմ դրա կայացման և գոյատևման պայմանների մասին: Դու մեծ հույսեր ես կապում սուբյեկտներից վեր վերացական արժեքների ներդրման հետ, ես էլ կարծում եմ, որ դա է անհնար: Եթե Լոսում եղել ես, ապա կիմանաս, որ էնտեղ հասած հայերի նոր ալիքի 90 տոկոսը չի մտել ամերիկյան իրականություն: Դա է հիմնական հարցը: Պատրաստի դեմոկրատիա մտած հայը չի ընդունում այդ միջավայրը, չի մերվում նրան, իսկ դու չեղած տեղը դեմոկրատական միջավայրի զարգացում, պարտադրանք ես պատկերացնում:
    Քննարկելիքը շատ ավելի խորքային է, քան սովետի կամ այժմյան քաղաքագիտության ջրի երեսին եղած ակընհայտ դոգմաներն են:
    Եթե կուզենաս, ես պատրաստ եմ տեսական խորքային քննարկման առանց ԼՏՊ, առանց սովետ, կամ որևե այլ լոզունգի:
    Ախր հենց այդ առաջարկածդ մեթոդները, որ օր ու գիշեր կյանք չտան ամեն անկյունում մարդիկ վատ զգան որ օրենք են խաղտել, համարձակություն ունենան բոլորը դիմադրեն համակարգին վկայում է վերացական-աբստրակտ արժեքների ներդրման մասին։

    Օրենքը նույնպես վերացական արժեք է նա սուբյեկտներից անկախ է ու այդ արժեքը գերակայող դարձնելը հանգեցնում է ժողովրդավարության, խոսքի ազատզության ու ամեն տեսակի անձի պաշտամունքից ձերբազատման։

    Լոսում եղել եմ գիտեմ, որ հայերը իրենց հենց այդ վերացական արժեքները չգնահատելու պատճառով չեն կարողանում ամերիկյան իրականությունում իրենց տեղը գտնել հա ման են գալիս ինչ որ անձանց, որոնց հետ լավ լինելով հույս են դնում որ հարց չեն ունենա։ Արդյունքում բանտերն են լցնում իրենցով փորձելով քցել, ֆռցնել առավել ևս երբ կարծում են լավ կապեր ունեն ու արդեն կարան օրենքի վրա թքած ունենա....

    Սկզբունքայնորեն պայքարի մեթոդի հարցում մենք նույն բանն ենք պնդում - համատարած պայքար ամեն տեղ ու ամենուր, ուղղակի հետագա ՆՊԱՏԱԿԸ «ինչու համար պայքարը պիտի մղվի» քեզ մոտ թվում է թե բացակայում է ու զուտ պայքարը ինքնին արժեք ես համարում ու խիստ ցանկանում ես որ փլվի անկախ նրանից ինչ է գալու տեղը, դրա համար տակից պայքարը բավարար ես համարում։ Կամ ուղղակի միայն մեթոդն, պրոցեսն է հետաքրքիր, գիտականորեն իսկ արդյունքի մասին չես խորհել...

    Իսկ իմ ասածը նույն մեթոդը կոնկրետ նպատակի ժառայեցնելու համար պիտի կիրառվի - օրենքի գերակայության մենթալիտետ ներշնչվի...

    Կարելի է մնալ մեթոդի քննարկման սահմաններում այնպես վերլուծի ներկայացրու։ Առայժմ հենց առաջարկած "համատարած պայքարի" մեթոդն վերլուծենք, օգտակար արդյունք կարծում եմ կտա։ Ինչքան էլ որ արդեն գիտեմ, շատերը խտրնում են վախենում են դրանից առաջին անգամը չէ, որ լսում էմ «պայքար բազմաթիվ ճակատներում անիմաստ է պետք է մի տեղի մեծ ուժով հարվածել»։

    Եթե համատարած պայաքարի մեթոդի հզորությունը հնարավոր լինի հասկացնել լավ կլինի...

  22. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Tig (15.07.2009)

Էջ 8 11-ից ԱռաջինԱռաջին ... 4567891011 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Փիլիսոփայական հարցերի շուրջ բանավեճեր
    Հեղինակ՝ Morpheus_NS, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 330
    Վերջինը: 30.04.2025, 23:47
  2. Մտորումներ հոգեբանության շուրջ
    Հեղինակ՝ Չամիչ, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 04.05.2016, 23:11
  3. Օգնեք լուծել այս խնդիրը!!!!! Վիդեո քարտ և BIOS
    Հեղինակ՝ ArmCreative, բաժին` Համակարգիչ
    Գրառումներ: 23
    Վերջինը: 31.08.2015, 16:54
  4. Ով կարող է օգնել միանալ ինտերնետին,Նոկիա Ց6 հեռախոսով
    Հեղինակ՝ stepanyanarg, բաժին` Հեռահաղորդակցություն
    Գրառումներ: 9
    Վերջինը: 30.01.2011, 15:30
  5. Քննարկումներ մրցանակաբաշխության շուրջ
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Ակումբի անցուդարձ
    Գրառումներ: 17
    Վերջինը: 11.04.2008, 15:41

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •