Ինչի շուրջ միանալ և ինչ խնդիրներ լուծել

[Հայկօ]

Դեմք ես դու, Բիձա : Հարգեցի: Արի դու հենց վաղը սկսի մարտնչել՝ քեզ հարմար ցանկացած ակտիվ հրապարակային եղանակով՝ միտինգներ, ավտոներ վառել, քաղաքացիական անհնազանդություն, կոչեր, հարցազրույցներ, պիկետներ, ցույցեր, գրոհ նախագահականի վրա, Հ1-ի բոյկոտ և այլն, ես քո հետևից նաղդ եկող եմ:

[dvgray]

սահմանադրական պայքարն էլ խղճուկ մարդկանց և ժողովուրդների անպոչ և դժգույն դրոշակ:

լրիվ համաձայն եմ սրա հետ: աշխարհում ոչ մեկը սահմանադրական պայքարի շնորհիվ ֆեոդալներին/թագավորին/ցարին չի կարողացել զրկի մենիշխանությունից:

[voter]

Ոչ սահմանադրական պայքարով իշխանության գալու դեպքում պիտի պատրաստ լինես, որ քեզ էլ նույն կերպ կհանեն ոչ սահմանադրական չանապարհով։

Էտ կարուսելից ԻՋԵՔ, դա ոչ մի տեղ ձեզ չի հասցնելու հերիքա ՌԱԶԲԻՐԱՏՆԵՐ կազմակերպեք։

Սահամանադրություն, օրինապահություն, կարգ ու կանոն հայ ժողովրդին սովորացնել է պետք, ինչը մեկ, երկու երեք օր չի տեվելու, բայց որ ստացվի էլ ոչ մի ԱՄՆ, Ռուսաստան ֆլան ֆստան Հայաստանի դեմ չեն կարա պլստան ու ինչ որ բան պարտադրեն....

[Բիձա]

Դեմք ես դու, Բիձա : Հարգեցի: Արի դու հենց վաղը սկսի մարտնչել՝ քեզ հարմար ցանկացած ակտիվ հրապարակային եղանակով՝ միտինգներ, ավտոներ վառել, քաղաքացիական անհնազանդություն, կոչեր, հարցազրույցներ, պիկետներ, ցույցեր, գրոհ նախագահականի վրա, Հ1-ի բոյկոտ և այլն, ես քո հետևից նաղդ եկող եմ:

Ես էլ հեգնաքդ գնահատեցի:
Քո թվարկածներից որևէ մեկի մասին ես նշած կայի՞: Մինչև դրանց հասնելը էնքան հաց ու պանիր կա ուտելու: Հայաստանյան իշխանություն- ընդիմությունը հակադրությունը դուրս է եկել քաղաքացիական ռեսուրսների դաշտից, մտել է բացահայտ կոնֆլիկտային հարաբերությունների ու համապատասխան միջոցների դաշտ: Ի տարբերություն թշնամական բանակների որոնք բաժանված են տարածականորեն ու կանգնած են դեն հանդիման, պատրաստ իրար հիմնովին ոչնչացնելու, հայաստանյան իշխանություն –ընդիմություն բանակները տարանջատված չեն տարածականորեն: Իշխանական վերնախավն է ինքնաիզոլացված թիկնապահներով ու զորքով, բայց իրենց հիմնական հենարանը, ոստիկանությունը, պաշտոնյաները սափրագլուխներն ու այլ սատարողները ժողովրդի մեջ են, մեր կողքին ու մեր բարեկամներն են: Կարող է ամեն օր միտինգավոր ծեծող հատ ու կենտ սրիկաները ոչ մի բարեկամ չունեն՞. Կարող է ամեն դատին որպես տուժող ներկայացող էդ տականք ոստիկան-լակոտը լուսնից է ընկել՞.
Քո նշած ոչ մի քայլն էլ պետք չի անել, բայց եթե քո մոտիկների ու բարեկամների մեջ կան իշխանության հենարաններից, ապա եթե պլոճիկ ունես իրենց ճակատին ասա, թե ով են իրենք: 1-2 կասես, քո մյուս բարեկամներն էլ կմիանան այդ գործին և Հայաստանում մթնոլորտ կփոխվի: Եթե այդպիսի բարեկամ- ծանոթ չունես, ձեռներդ ծալած հանգիստ նստի, դու անելիք չունես:

[Բիձա]

Ոչ սահմանադրական պայքարով իշխանության գալու դեպքում պիտի պատրաստ լինես, որ քեզ էլ նույն կերպ կհանեն ոչ սահմանադրական չանապարհով։

Էտ կարուսելից ԻՋԵՔ, դա ոչ մի տեղ ձեզ չի հասցնելու հերիքա ՌԱԶԲԻՐԱՏՆԵՐ կազմակերպեք։

Սահամանադրություն, օրինապահություն, կարգ ու կանոն հայ ժողովրդին սովորացնել է պետք, ինչը մեկ, երկու երեք օր չի տեվելու, բայց որ ստացվի էլ ոչ մի ԱՄՆ, Ռուսաստան ֆլան ֆստան Հայաստանի դեմ չեն կարա պլստան ու ինչ որ բան պարտադրեն....

Իշխանություն չվերցրած արդեն այն տալու մասին մտածելը տարօրինակ է:
Ուրեմն գերադասելի է ունենալ հավերժական ավազակապետություն, բայց ոչ փոփոխվող իշխանություն՞: Մի 15-20 տարի առաջ Իտալիայում 2 օրը մեկ կառավարություն էր փոխվում, ինչ է Իտալիան ու իտալացիք կործանվեցին՞: Ոչ սահմադրական ճանապարհով իշխանություն վերցնելու արգելանքը դա մի անապացույց դոգմա է, որ մտցվել է խաղի մեջ ու մեզ բոլորիս սարքել իր գերին: Էդ ով է ապացուցել դրա տիեզերական գերուժը՞: Մի հատ ապացույց համաշխարհային փորձից կարող եք նշել: ԼՏՊ-ն ասեց- ուրեմն վերջ, գնանք մեռնեք, բայց հանկարծ չփորձենք էդ աբսուրդը ժխտել:
Մի հատ գլոբուսին խոշորացույցով նայենք, հետո նոր գերտերություններից ու նրանց հետ կապված Հայաստանի դարդերից խոսենք էլի:

Լրացում- Ռոբն ու Սերժը ոչ միայն ոչ-սահմանադրական եղանակով, այլ դիակների վրայով ու Հայաստանը դատարկելու և ավերելու գնով վերցրին իշխանությունը- արդեն տասներկու տարի է, զիջել են իշխանությունը՞.

[Rammer]

Քո նշած ոչ մի քայլն էլ պետք չի անել, բայց եթե քո մոտիկների ու բարեկամների մեջ կան իշխանության հենարաններից, ապա եթե պլոճիկ ունես իրենց ճակատին ասա, թե ով են իրենք: 1-2 կասես, քո մյուս բարեկամներն էլ կմիանան այդ գործին և Հայաստանում մթնոլորտ կփոխվի: Եթե այդպիսի բարեկամ- ծանոթ չունես, ձեռներդ ծալած հանգիստ նստի, դու անելիք չունես:

Փաստորեն պայքարի լրիվ նոր ձև է, կոչվում է "թե պլոճիկ ունես գնա ասա ճակատին" կամ "Դու սափրագլուխ բարեկամ ունե?ս, ուրեմն մեկ-երկու վազի իրենց տուն և ապացուցիր որ դու պլոճիկ ունես": Դե Հայկօի դեպքում պլօճիկ...Ես մոտավոր պատկերացրի էտ պռոցեսը: Վազում ես հյուսիսային, կանգնում ես ոստիկանի առաջ ու ասում ես ճշմարտությունը: Ինքը սկսում է լացել, փաթաթվում ա քեզ, շատ կարևոր է հենց այդ պահին առաջարկել թաշկինակ...Այնպես որ չմոռանք վերցնել: Հետո սկսում է պատմել թե ինչպես են փոքր ժամանակ իրենց հայաթի տղերքը նեղել, նվաստացրել...ու այպես շարունակ բոլոր ոստիակններին պլոճիկով տղերքը ասում են ճիշտը... ու վերջ, կատարվեց անհնարինը`իշխանափոխություն: Առաջին անգամ աշխարհում հայերը իրականացրին պլոճիկահեղափոխություն...հզորա... Տենաս էտ Սերժը մի հատ ղայդին պլոճիկով բարեկամ չունի որ կանգի ճիշտը ասի, թե չէ էդ խեղճ մարդը չգիտի էտ անտեր ճշմարտությունը ու առանց հասկանալու երկրիրը տանում է անդունդ...վայ վայ վայ...

Որպես ինֆորմացիա ուղղակի ասեմ, որ կա Քաղաքական հումորի բաժին:

[Հայկօ]

Ես էլ հեգնաքդ գնահատեցի:
Քո թվարկածներից որևէ մեկի մասին ես նշած կայի՞: Մինչև դրանց հասնելը էնքան հաց ու պանիր կա ուտելու: Հայաստանյան իշխանություն- ընդիմությունը հակադրությունը դուրս է եկել քաղաքացիական ռեսուրսների դաշտից, մտել է բացահայտ կոնֆլիկտային հարաբերությունների ու համապատասխան միջոցների դաշտ: Ի տարբերություն թշնամական բանակների որոնք բաժանված են տարածականորեն ու կանգնած են դեն հանդիման, պատրաստ իրար հիմնովին ոչնչացնելու, հայաստանյան իշխանություն –ընդիմություն բանակները տարանջատված չեն տարածականորեն: Իշխանական վերնախավն է ինքնաիզոլացված թիկնապահներով ու զորքով, բայց իրենց հիմնական հենարանը, ոստիկանությունը, պաշտոնյաները սափրագլուխներն ու այլ սատարողները ժողովրդի մեջ են, մեր կողքին ու մեր բարեկամներն են: Կարող է ամեն օր միտինգավոր ծեծող հատ ու կենտ սրիկաները ոչ մի բարեկամ չունեն՞. Կարող է ամեն դատին որպես տուժող ներկայացող էդ տականք ոստիկան-լակոտը լուսնից է ընկել՞.
Քո նշած ոչ մի քայլն էլ պետք չի անել, բայց եթե քո մոտիկների ու բարեկամների մեջ կան իշխանության հենարաններից, ապա եթե պլոճիկ ունես իրենց ճակատին ասա, թե ով են իրենք: 1-2 կասես, քո մյուս բարեկամներն էլ կմիանան այդ գործին և Հայաստանում մթնոլորտ կփոխվի: Եթե այդպիսի բարեկամ- ծանոթ չունես, ձեռներդ ծալած հանգիստ նստի, դու անելիք չունես:

Հետաքրքիր տարբերակ էր... Պայքարի նոր ուղի, որ կոչվում է «թուքումուրական ճանապարհ»:

Փաստորեն, քո ասելով, էստեղ էլ առանց խնամի-ծանոթ-բարեկամի յուլա գնալ չի լինի, հա՞: «Ծանոթով իշխանափոխություն», այսպես ասած: Այսինքն էն, որ ժողովրդի մեծ մասը տարբեր միջոցներով (ընտրություններ, ցույցեր, երթեր, բիսեդկաներում բամբասանք, այգու նստարանին զրույց և այլն) իրենց, մեղմ ասած, դժգոհությունն է հայտնում մլիցեքից, հաստավզերից ու իշխանությունից, դա հեչ, բայց հենց որ այդ նույն հաստավզի բաջանաղի քրոջ տղեն գնա ու իրան ասի «Եղո ձյա՜, բայց դու լավ չես անում, է, որ էդ խեղճ լրագրողուհուն տենց ուժեղ քացով խփում ես փորին, բա որ ցավա», տվյալ հաստավիզը իսկույն մեղա կգա, գլուխը կսափրի, կփախչի Տիբեթ ու կդառնա բուդդիստ: Աբսուրդ:

Էդ մարդիկ (մարդի՞կ) բարեկամներ, իհարկե, ունեն: Սակայն նրանց համար անձնական շահը վեր է ցանկացած բարեկամությունից ու մարդկային հարաբերություններից: Որովհետև էն մարդիկ, ովքեր կանգնեցին նման ընտրության առաջ ու ընտրեցին մարդկայինն ու ազնիվը (իրենց կարծիքով, բնականաբար. ոչ մի բան չբացարձակացնենք), էսօր բանտերում են, գործազուրկ են, փախած են: Էդ նույն մլիցեքն ու իշխանական մյուս կցորդներն էլ են իրենց ընտրությունն արդեն արել: Ու էդ ընտրությունը հաստատ իրենց բարեկամության, կամ ցանկացած շարքային հայի օգտին չի: Դու գնա, քո կարմիրբերետակիր բարեկամին բացատրի, որ տատին մեղք ա, ծեր ա, դուբինկով թող գլխին չխփեն: Որ էդ տղամարդը իրա հույսին կին ու երեք երեխա ունի, իսկ դուք հերիք չի ծեծում եք, մի հատ էլ մտցնում եք ճաղերի հետևը: Որ էդ տղեն ու աղջիկը քո փոքր ախպոր-քրոջ կամ երեխեքիդ տարիքի են, իսկ դու կուզեի՞ր, որ երեխուդ էլեկտրաշոկով ու սապոգով խփեին: Վառեմ ես էն մարդուն, ով էսքան բանը պիտի իրա բարեկամի ասելուց հետո հասկանա:

[Rammer]

Հույս ունեմ որ նրանք ովքեր չեն ընդունում սահմանադրական ճանապարհը, կփոխեն իրենց վերաբերմունքը: Նրանց ովքեր չեն հասկանում թե դա ինչ ճանապարհ է, կհասկանանեն ու ճիշտ կգնահատեն.

ՔԱՈՍԻՑ ԱՌԱՋ

Գերմաներենում «ման»-ը անորոշ-անձնական դերանուն է: Ման կախարդական աշխարհում մարդը մտածում, զգում եւ վարվում է ինչպես բոլորը` չընտրելով յուրաքանչյուր իրադրության մեջ իր իսկական ուղին: Մանը հանդես է գալիս ընդհանուրի կողմից ընդունված վարքի, բարոյականության սկզբունքների, նորմերի ձեւի մեջ: Մանի հիմնական խնդիրը նույնականացումն է: Քաղաքական, սոցիալական, կրոնական շարժումների հետեւորդն իրեն նույնացնում է առաջնորդի եւ մյուս հետեւորդների հետ. Ստալինն իրեն նույնացնում էր կիսաստվածների հետ, բանակի զինվորը իրեն նույնացնում է մյուս զինվորների ու սպայի հետ, քաղկալանավորը իրեն նույնացնում է ...(կներեք՝ չգիտեմ ում հետ):

Առաջնորդների հաջողությունները պայմանավորված են Մանի կայունությամբ: Դրա համար նախատեսվում են հանրային հանդիպումներ, հրապարակային կախաղաններ եւ այլն: Ման ձեւավորելը քաղաքական խնդիր է, որը ներկայացվում է որպես հասարակական կարծիք, կամ ժողովրդականություն: Հայկական կուսակցությունները արհեստականորեն բազմահազար են դարձնում (մի կուսակցություն 340 հազար մարդ էր անդամագրել. մի կերպ համոզեցին, որ 240 հազարը ցույց տա): Հայաստանում 250 հոգանոց կուսակցությունը կարող է լրիվ իշխանությունը վերցնել, որովհետեւ մոտ այդքան քաղաքական մեծ ու փոքր աթոռ կա: Իսկ եթե կազմակերպությունում 250 քաղաքական գործիչ էլ չկա, ապա հազարների համար ձեւավորվում է քաղաքականության հետ հեռավոր առնչություն ունեցող Ման, որը հիմնված է կուռքի, դրամի, սոցիալական պաշտպանվածության կամ պատրանքների վրա:

Սովետական կայսրության կործանման հարցում նշանավորվում են Ռ.Ռեյգընը, Մ.Թետչերը, Լ.Տեր-Պետրոսյանը, Պարույր Հայրիկյանը, Շահեն Հարությունյանը, Վ.Բուկովսկին, Յ. Օռլովը..., իսկ ու՞ր մնաց ժողովուրդը, ո՞րն էր նրա դերը: 1988-90-ին մեզ առարկում էին, թե Հայաստանը չի անկախանա, որովհետեւ ժողովուրդը անկախություն չի ուզում. Սեպտեմբերի 21-ը ապացուցե՞ց հակառակը: 2000-07-ին առարկում էին, թե Տեր-Պետրոսյանը նախագահ չի դառնա, որովհետեւ ժողովուրդը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին չի ընտրի. փետրվարի 19-ը ապացուցե՞ց հակառակը: Այսօր մեզ առարկում են, թե ռուսական զորքերն ու բազաները Հայաստանից դուրս չեն բերվելու. կգա ժամանակը եւ կապացուցվի հակառակը: Ժողովրդին կարելի է տեղափոխել մեկ Ման աշխարհից մյուսը: Անկախության վերականգնման համար պայքարը էական հաջողությունների կհասնի, եւ իշխանությունը ժողովրդինը կլինի Մանից դուրս ապրող ազատ մարդկանց, անհատների գործունեության շնորհիվ:

Երեւանյան երիտասարդությունն ապրում է կիսագողական Ման աշխարհում: Վերջերս զրուցում էի մի համալսարանական ուսանողի հետ՝ նպատակ ունենալով նրան ներգրավել քաղաքական գործունեության մեջ: Նա ինձ հետ խոսում էր փողոցային լեքսիկոնով եւ կիսագողական սկզբունքների շուրջ: Երբ ես զրույցը տեղափոխեցի քաղաքական հարցերի շրջանակ, նա փոխվեց, դուրս եկավ կիսագողական Մանից, դեմքը պարզվեց, սկսեց կիրթ, առանց ծամածռությունների խոսել` իր հերթին բարձրացնել լուրջ հարցեր, նույնիսկ ինձ խորհուրդ տվեց գնալ հանրային գրադարան եւ կարդալ «Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» գրքույկը (մարդը չգիտեր, որ իր ասած գրքույկը հրատարակել էր Պահպանողական կուսակցությունը դեռ 2001-ին):

Բեկման դարաշրջանի շեմին Ռաբլեն «Գարգանտյուա եւ Պանտագրյուել» գրքում մարդկանց բաժանում էր պապեմանների եւ պապեֆիգների: Առաջիններն առանց հասկանալու երկրպագում էին Հռոմի պապին, երկրորդները առանց հիմնավորելու հայհոյում էին պապին: Երկու տիպն էլ ապրում էին Ման աշխարհում եւ, ի տարբերություն Ռաբլեի, ազատ չէին եւ ոչինչ չէին որոշում: Մանը խոչընդոտում է Մարդու ազատ գործունեությունը, ճզմում է անհատականությունը: Մարդկության զարգացմանը նպաստած նվաճումների հեղինակները՝ Պլատոնը, Նյուտոնը, Հյուգոն, Բեթհովենը, Լինկոլնը, Էմերսոնը, Էդիսոնը, Էյնշտեյնը, Ֆորդը, Ռոքֆելերը... սովորույթով ու նախապաշարմունքով չէին առաջնորդվում եւ Մանի մեջ չէին: Ման աշխարհից դուրս կարող են ապրել միայն մեծ մարդիկ. մյուսները դուրս գալու ճար չունեն: Հին հույները կարծում էին, որ Մարդը կատարյալ ազատ կլինի, երբ շարժվի մտքի արագությամբ: Էկզիստենցիալիստները կարծում էին, թե կարելի է Մանից դուրս գալ եւ ազատություն ձեռք բերել` հայտնվելով սահմանային իրավիճակներում՝ կյանքի եւ մահվան միջեւ: Ժամանակն ապացուցեց, որ սա եւս բանալի չէ: Կա միայն Իմաստունի հին խորհուրդը՝ եթե մարդն ուզում է նույնանալ, նմանվել, ապա թող նույնանա Աստծո հետ:

Մանը (ըստ Դոստոեւսկու՝ «բոլորինությունը») առաջացնում է լճացում, ճահիճ, խոչընդոտում է առաջընթացին, նորարարություն եւ առաջադիմություն չի հանդուրժում: Եթե բազմակարծությունը բռնապետության մահն է, ապա Մանը՝ ծնողը: Այդ պատճառով Ման աշխարհի առաջնորդ-տիրակալն ակամա դառնում է բռնապետ: Մարդն ինչքան էլ բարի լինի, կդառնա բռնապետ, եթե շուրջը ձեւավորվի Ման աշխարհ, որտեղ բոլորը մտածում, հուզվում, վարվում են նույն կերպ: Ուստի ժողովրդավարության եւ առաջադիմության անհրաժեշտ պայմանը բազմակարծությունն է, ինչը Մանի մեջ ապրողն անվանում է քաոս: Համաժողովրդական պայքար-պայքարի հաղթանակի նախորդ օրը լինելու է կատարյալ քաոս, որին հաջորդելու է արարման առաջին օրը:

ԹԱԹՈՒԼ ՄԿՐՏՉՅԱՆ
Պահպանողական կուսակցության քարտուղար

[Բիձա]

Փաստորեն պայքարի լրիվ նոր ձև է, կոչվում է "թե պլոճիկ ունես գնա ասա ճակատին" կամ "Դու սափրագլուխ բարեկամ ունե?ս, ուրեմն մեկ-երկու վազի իրենց տուն և ապացուցիր որ դու պլոճիկ ունես": Դե Հայկօի դեպքում պլօճիկ...Ես մոտավոր պատկերացրի էտ պռոցեսը: Վազում ես հյուսիսային, կանգնում ես ոստիկանի առաջ ու ասում ես ճշմարտությունը: Ինքը սկսում է լացել, փաթաթվում ա քեզ, շատ կարևոր է հենց այդ պահին առաջարկել թաշկինակ...Այնպես որ չմոռանք վերցնել: Հետո սկսում է պատմել թե ինչպես են փոքր ժամանակ իրենց հայաթի տղերքը նեղել, նվաստացրել...ու այպես շարունակ բոլոր ոստիակններին պլոճիկով տղերքը ասում են ճիշտը... ու վերջ, կատարվեց անհնարինը`իշխանափոխություն: Առաջին անգամ աշխարհում հայերը իրականացրին պլոճիկահեղափոխություն...հզորա... Տենաս էտ Սերժը մի հատ ղայդին պլոճիկով բարեկամ չունի որ կանգի ճիշտը ասի, թե չէ էդ խեղճ մարդը չգիտի էտ անտեր ճշմարտությունը ու առանց հասկանալու երկրիրը տանում է անդունդ...վայ վայ վայ...

Որպես ինֆորմացիա ուղղակի ասեմ, որ կա Քաղաքական հումորի բաժին:

Վիճակը շատ ավելի ծանր է, քան կարծում էի: Կփորձեմ բան հասկացնել երիտասարդ, բայց արդեն կարծրացած ուղեղատերերին: Ստիպված եմ հեռվից սկսելու:
Ամեն մարդ ապրում է իրական աշխարհում և իր հնարած –պատկերացրած -տեսական աշխարհում: Տեսական աշխարհը ձևավորվում է ըստ այդ անհատի գիտելիքների, ցանկությունների, մտահորիզոնի և այլն: ԵՎ հանճարը, և դեգեներատը ունեն իրենց սպեցիֆիկ և կարծեցյալ-տեսական և իրական աշխարհները: Տեսական աշխարհում մարդիկ կապ չունեն իրենց շրջապատի հետ: Մի կողմում մենակ ինքն է, մյուս կողմում մնացածը: Այդ աշխարհը կապանքներ չունի, ուր ասես կթռչես, կհասնես: Սասունցի Դավիթ կամ Ներոն էլ կարող ես քեզ համարել: /էստեղ պահպանողականը քննարկել է այդ հարցը, բայց չի խորացել, որ հենց իրական աշխարհի մոտիվացիաներով է մարդը շարժվում/:
Իրական աշխարհը դա կապանքների աշխարհ է,- հանճարները-քիչ, դեգեներատները շատ ավելի շատ կապված են իրենց շրջապատի հետ և շարժվում են ըստ այդ շրջապատի պահանջների և ցուցումների: Այդ իրական աշխարհ-շրջապատ ասածը մի քանի թաղանք ունի: Առաջին թաղանքը ընտանիքն է -հայր, մայր, քույր ողբայր: Երկրորդը -հեռավոր բարեկամությունը, ընկերությունը, մոտ ծանոթների շրջանակն է: Երրորդը -աշխատանքային շրջապատն է, շեֆերն են ու ստորադասերը: Չորրորդը ազգն է, իր պետությունը, հինգերորդը մարդկությունը, և այլն: Միջինում, մոտավորապես այսպիսին է մարդու արժեքային համակարգը: Այս թաղանթները անփոփոխ չեն: Օրինակ մեկի համար փողը, շեֆը, կամ ընկերը, կամ սիրուհին, կամ իր շունը կարող են առաջին թաղանթ լինել, մեկ ուրիշի մոտ էլ այդ թաղանթներն այլ դասավորություն կարող են ունենալ: Դա չէ կարևորը, այլ այն, որ ցանկացած մարդ շարժվումն է ըստ իր այդ արժեքային սանդղակի: Այդ թաղանթներում մարդիկ շարժվում են և գործում են ըստ խորքային, նախկինում հիմնադրված արմատացած սկզբունքների, մոտեցումների և էմոցիաների: Ազգերը, ցեղերը հենց սրանով են տարբերվում: Հայը հայ է, վրացին վրացի է, ռուսը ռուս է հենց այս տարբերություններով: Ավելին, այդ կուլտուրան է թելադրում նաև գործունեության մեթոդաբանությունը: Օրինակ եթե մեկը չեչենին մահացու վիրավորի, չեչենը պարտավոր է դիմացինին սպանել: Սա վայրենություն չէ, սա այդ ազգին հատուկ կուլտուրա է: Վերջին 70 տարվա մեջ ԱՄՆ-ն մի հինգ տարի ոչ պատերազմական խաղաղ տարի չի ունեցել: Սա էլ վայրենություն չէ, գերտերության ֆունկցիա է,- կատարում է: /Շատ խելոք տեսաբաններին խորհուրդ չեմ տա այս հարցով էլ իրենց գիտելիքները ցուցադրեն/ :
Հիմա Ձեզ մոտ կարծեցյալ և իրական աշխարհների, թաղանթների, այլևայլ գերակա արժեքների և նրանց ընկալման և նրանցում տիրող սկզբունքների կատարյալ խառնաշփոթ է: Դուք մեթոդական համարժեք մոտեցումների մասին էլ բացարձակ գաղափար չունեք: Ձեր մտքում բոլտը կարող է ատվյորտկով քանդվել, կլյուչն էլ որպես սանր օգտագործել: Այ սա է ողբերգականը, թե չէ հարց չկա, կգնաք ամերիկա, էնտեղ ձեզ կսովորեցնեն օտվերտկի էլ, կլյուչի էլ գործածության շրջանակները:
Ես ընդամենը առաջարկել էի մեթոդական նոր մոտեցում, որը արդյունքի հասած ազգերի մոտ համար մեկ գործն է-սկսել գործունեություն ծավալել արժեքային առաջին թաղանթի մակարդակով. Հայաստանյան քաղաքացիական երկփեղկվածությունը ծեծ ու ջարդից ազատելու առաջին Էլեմենտը հենց սա է. Ոստիկանը պետք է հաշիվ տա իր վայրագությունների համար. Մինչև հիմա նա դա չի արել, որովհետև հայակական մենթալիտետում առաջին թաղանթը որևէ կապ չունի հինգերորդ թաղանթի հետ. Նա կարող է մարդ սպանել ու գնալ տուն հանգիստ երջանիկ, ընտանիքում ու շրջապատում ապրել. Ես առաջարկել էի ոստիկանի դեմ պայքարել առաջին, երկրորդ թաղանթի մակարդակով. Ձեր բարձրացրած պրիմիտիվ ծաղրուծանակից, նույնիսկ ասածը հասկանալուց հրաժարվելուց պարզ է որ վիճակն ավելի ողբերգական է:
Դուք հենց այնպես չեք մերժում ցանկացած տեսակետը: Դա հայկական ապրելաձև է, ձեր մոտեցումն է դա, -թաղել միտքը, տալ գլխին, սկցնել, քանի որ ձեր չիմացած բանն է առաջարկվում: Բարի եղեք իմանալ, որ աշխարհում չի եղել և չկա մի ցիվիլիզացիա, որը առաջին հերթին հիմնված չի եղել հենց առաջին թաղանթի արժեքային համակարգի վրա: Հրեական ֆենոմեն ասածը դա հենց նշված համակարգերի հանդեպ խորագույն հարգանքն է: Նրանք առաջին երկու թաղանթների գերին են և մնացած թաղանթներն էլ ձևավորվում են ըստ նախորդների պահանջների: Եթե դուք կարծում եք, որ սափրագլխի համար առաջին երկու թաղանթները չկան, ապա խորապես սխալվում եք: Նա շատ ավելի խելոք է, քան դուք, քանի որ նա իր չորրորդ թաղանթով փող է աշխատում, որ առաջին երկու թաղանթներում իր տեղը, գոյությունը արդարացնի: Իսկ դուք ձեր շատ գիտուն- IT խելքին զոռ տալու որևէ ցանկություն էլ չունեք, որ հասկանաք հասարակագիտության ա-ն ու բ-ն:
Իհարկե զոմբի մնալը շատ ավելի հեշտ է:
Գնացեք միտինգի, ձեր պորցիա գիպնոզը ստացեք, հավաքվածներով իրար նայեք – ձեր շատությունից կայֆ բռնեք, աշխարհին էլ, /որ ձեզ հաց ու պանիր է նվիրում, որ սովից չմեռնեք/, շարունակեք հիմարի տեղ դրեք:
Ցավոք էստեղ հասկացողի համար հումոր չկա.

[Marduk]

1988-90-ին մեզ առարկում էին, թե Հայաստանը չի անկախանա, որովհետեւ ժողովուրդը անկախություն չի ուզում. Սեպտեմբերի 21-ը ապացուցե՞ց հակառակը:

Տեսնես այս ֆորումում մարդ կա որ հիշի թե ո՞վ էր 1988-1990-ին Պարույր Հայրիկյանին անվանում պռովոկատոր այն բանի համար որ նա գոռում էր Անկախություն:
Թե էսենց էլ պատմությունը կեղծելու են ու հերթական անգամ ստեղծեն հերթական ծուռ հայելիների աշխարհը ու ևս մի 1000 տարի մեջը խարխափեն:

[Mephistopheles]

Վիճակը շատ ավելի ծանր է, քան կարծում էի: Կփորձեմ բան հասկացնել երիտասարդ, բայց արդեն կարծրացած ուղեղատերերին: Ստիպված եմ հեռվից սկսելու:
Ամեն մարդ ապրում է իրական աշխարհում և իր հնարած –պատկերացրած -տեսական աշխարհում: Տեսական աշխարհը ձևավորվում է ըստ այդ անհատի գիտելիքների, ցանկությունների, մտահորիզոնի և այլն: ԵՎ հանճարը, և դեգեներատը ունեն իրենց սպեցիֆիկ և կարծեցյալ-տեսական և իրական աշխարհները: Տեսական աշխարհում մարդիկ կապ չունեն իրենց շրջապատի հետ: Մի կողմում մենակ ինքն է, մյուս կողմում մնացածը: Այդ աշխարհը կապանքներ չունի, ուր ասես կթռչես, կհասնես: Սասունցի Դավիթ կամ Ներոն էլ կարող ես քեզ համարել: /էստեղ պահպանողականը քննարկել է այդ հարցը, բայց չի խորացել, որ հենց իրական աշխարհի մոտիվացիաներով է մարդը շարժվում/:
Իրական աշխարհը դա կապանքների աշխարհ է,- հանճարները-քիչ, դեգեներատները շատ ավելի շատ կապված են իրենց շրջապատի հետ և շարժվում են ըստ այդ շրջապատի պահանջների և ցուցումների: Այդ իրական աշխարհ-շրջապատ ասածը մի քանի թաղանք ունի: Առաջին թաղանքը ընտանիքն է -հայր, մայր, քույր ողբայր: Երկրորդը -հեռավոր բարեկամությունը, ընկերությունը, մոտ ծանոթների շրջանակն է: Երրորդը -աշխատանքային շրջապատն է, շեֆերն են ու ստորադասերը: Չորրորդը ազգն է, իր պետությունը, հինգերորդը մարդկությունը, և այլն: Միջինում, մոտավորապես այսպիսին է մարդու արժեքային համակարգը: Այս թաղանթները անփոփոխ չեն: Օրինակ մեկի համար փողը, շեֆը, կամ ընկերը, կամ սիրուհին, կամ իր շունը կարող են առաջին թաղանթ լինել, մեկ ուրիշի մոտ էլ այդ թաղանթներն այլ դասավորություն կարող են ունենալ: Դա չէ կարևորը, այլ այն, որ ցանկացած մարդ շարժվումն է ըստ իր այդ արժեքային սանդղակի: Այդ թաղանթներում մարդիկ շարժվում են և գործում են ըստ խորքային, նախկինում հիմնադրված արմատացած սկզբունքների, մոտեցումների և էմոցիաների: Ազգերը, ցեղերը հենց սրանով են տարբերվում: Հայը հայ է, վրացին վրացի է, ռուսը ռուս է հենց այս տարբերություններով: Ավելին, այդ կուլտուրան է թելադրում նաև գործունեության մեթոդաբանությունը: Օրինակ եթե մեկը չեչենին մահացու վիրավորի, չեչենը պարտավոր է դիմացինին սպանել: Սա վայրենություն չէ, սա այդ ազգին հատուկ կուլտուրա է: Վերջին 70 տարվա մեջ ԱՄՆ-ն մի հինգ տարի ոչ պատերազմական խաղաղ տարի չի ունեցել: Սա էլ վայրենություն չէ, գերտերության ֆունկցիա է,- կատարում է: /Շատ խելոք տեսաբաններին խորհուրդ չեմ տա այս հարցով էլ իրենց գիտելիքները ցուցադրեն/ :
Հիմա Ձեզ մոտ կարծեցյալ և իրական աշխարհների, թաղանթների, այլևայլ գերակա արժեքների և նրանց ընկալման և նրանցում տիրող սկզբունքների կատարյալ խառնաշփոթ է: Դուք մեթոդական համարժեք մոտեցումների մասին էլ բացարձակ գաղափար չունեք: Ձեր մտքում բոլտը կարող է ատվյորտկով քանդվել, կլյուչն էլ որպես սանր օգտագործել: Այ սա է ողբերգականը, թե չէ հարց չկա, կգնաք ամերիկա, էնտեղ ձեզ կսովորեցնեն օտվերտկի էլ, կլյուչի էլ գործածության շրջանակները:
Ես ընդամենը առաջարկել էի մեթոդական նոր մոտեցում, որը արդյունքի հասած ազգերի մոտ համար մեկ գործն է-սկսել գործունեություն ծավալել արժեքային առաջին թաղանթի մակարդակով. Հայաստանյան քաղաքացիական երկփեղկվածությունը ծեծ ու ջարդից ազատելու առաջին Էլեմենտը հենց սա է. Ոստիկանը պետք է հաշիվ տա իր վայրագությունների համար. Մինչև հիմա նա դա չի արել, որովհետև հայակական մենթալիտետում առաջին թաղանթը որևէ կապ չունի հինգերորդ թաղանթի հետ. Նա կարող է մարդ սպանել ու գնալ տուն հանգիստ երջանիկ, ընտանիքում ու շրջապատում ապրել. Ես առաջարկել էի ոստիկանի դեմ պայքարել առաջին, երկրորդ թաղանթի մակարդակով. Ձեր բարձրացրած պրիմիտիվ ծաղրուծանակից, նույնիսկ ասածը հասկանալուց հրաժարվելուց պարզ է որ վիճակն ավելի ողբերգական է:
Դուք հենց այնպես չեք մերժում ցանկացած տեսակետը: Դա հայկական ապրելաձև է, ձեր մոտեցումն է դա, -թաղել միտքը, տալ գլխին, սկցնել, քանի որ ձեր չիմացած բանն է առաջարկվում: Բարի եղեք իմանալ, որ աշխարհում չի եղել և չկա մի ցիվիլիզացիա, որը առաջին հերթին հիմնված չի եղել հենց առաջին թաղանթի արժեքային համակարգի վրա: Հրեական ֆենոմեն ասածը դա հենց նշված համակարգերի հանդեպ խորագույն հարգանքն է: Նրանք առաջին երկու թաղանթների գերին են և մնացած թաղանթներն էլ ձևավորվում են ըստ նախորդների պահանջների: Եթե դուք կարծում եք, որ սափրագլխի համար առաջին երկու թաղանթները չկան, ապա խորապես սխալվում եք: Նա շատ ավելի խելոք է, քան դուք, քանի որ նա իր չորրորդ թաղանթով փող է աշխատում, որ առաջին երկու թաղանթներում իր տեղը, գոյությունը արդարացնի: Իսկ դուք ձեր շատ գիտուն- IT խելքին զոռ տալու որևէ ցանկություն էլ չունեք, որ հասկանաք հասարակագիտության ա-ն ու բ-ն:
Իհարկե զոմբի մնալը շատ ավելի հեշտ է:
Գնացեք միտինգի, ձեր պորցիա գիպնոզը ստացեք, հավաքվածներով իրար նայեք – ձեր շատությունից կայֆ բռնեք, աշխարհին էլ, /որ ձեզ հաց ու պանիր է նվիրում, որ սովից չմեռնեք/, շարունակեք հիմարի տեղ դրեք:
Ցավոք էստեղ հասկացողի համար հումոր չկա.

Ապեր, բայց դու ինչ ճիշտ անուն ես ընտրել "Բիձա" … կանալները… կներես "թաղանթները" լրիվ իրար ես խառնել, ընգեր…ընգել ես "ֆիլասոֆսկի ճշտերի" մեջ ու մոլորվել ես, բռատ… ես քո էս սաաաղ "Թաղանթային Տեսությունը" երկու բառով կնկարագրեի… այսպես… "ամեն ազգ, ունի իր առաջնահերթությունը, կախված տարբեր ֆակտորներից, ու առաջարկում ես մեր առաջնահերթությունները փոխել… ուզում ես որ մլիցեքի բարեկամները մլիցեքին ամոթանք տան, նրանք էլ ամոթից էլ չանեն" …իսկականից ժողովուրդ, էս խի՞ մինչև հիմա չէինք ֆայմել… հը՞… մարդ էլ չէր մեռնի

ՕՔ, Բիձա ջան… ասեմ… նախ էդ մարդը որ ամոթ ունենար, ըտենց մլիցա չէր լինի և երկրորդ իրա բարեկամներին լավ էլ ձեռ ա տալի էդ մլիցեն… էդ մլիցեն ա իրանց կերակրում ինչի պտի ամոթանք տան, որ էլ փող չբերի տու՞ն. նրանք հպարտանում են իրանց մլիցա բարեկամով… իսկ եթե քո նման "խելացի" մեկն էլ գտնվեց ու ամոթանք տվեց, դուբինկով ընենց կտա գլխին ու էլէկտրաշոկն էլ վրից որ ուղեղը մի անգամից կպայծառանա ու "թաղանթների" տեղը վայրկյանական կփոխվի… կարաս չկասկածես…

… Բիձա ջան, դու քո համար "փիլիսոփայություն" ես հորինել ու մի հատ էլ երևակայական աշխարհ ես ստեղծել ու մեջը, քո բստրած կերպարներից չհասկացված ապրում ես…իսկ էս վերջին պարբերությունդ էլ ուղղակի վերջին վրցնահարվածն էր քո "ինքնանկարի"…

[Mephistopheles]

............................Տենաս էտ Սերժը մի հատ ղայդին պլոճիկով բարեկամ չունի որ կանգի ճիշտը ասի, թե չէ էդ խեղճ մարդը չգիտի էտ անտեր ճշմարտությունը ու առանց հասկանալու երկրիրը տանում է անդունդ...վայ վայ վայ...

.................................

ունի ապեր, Սաշիկն է ու նրա խնամի և "մեր հին ընկեր Վահանը"

[voter]

Իշխանություն չվերցրած արդեն այն տալու մասին մտածելը տարօրինակ է:
Ուրեմն գերադասելի է ունենալ հավերժական ավազակապետություն, բայց ոչ փոփոխվող իշխանություն՞: Մի 15-20 տարի առաջ Իտալիայում 2 օրը մեկ կառավարություն էր փոխվում, ինչ է Իտալիան ու իտալացիք կործանվեցին՞: Ոչ սահմադրական ճանապարհով իշխանություն վերցնելու արգելանքը դա մի անապացույց դոգմա է, որ մտցվել է խաղի մեջ ու մեզ բոլորիս սարքել իր գերին: Էդ ով է ապացուցել դրա տիեզերական գերուժը՞: Մի հատ ապացույց համաշխարհային փորձից կարող եք նշել: ԼՏՊ-ն ասեց- ուրեմն վերջ, գնանք մեռնեք, բայց հանկարծ չփորձենք էդ աբսուրդը ժխտել:
Մի հատ գլոբուսին խոշորացույցով նայենք, հետո նոր գերտերություններից ու նրանց հետ կապված Հայաստանի դարդերից խոսենք էլի:

Լրացում- Ռոբն ու Սերժը ոչ միայն ոչ-սահմանադրական եղանակով, այլ դիակների վրայով ու Հայաստանը դատարկելու և ավերելու գնով վերցրին իշխանությունը- արդեն տասներկու տարի է, զիջել են իշխանությունը՞.

ՈՒշադիր կարդալ է պետք ինչ է գրված պարզեցնեմ "Իշխանությունը ուժով վերցնողը պիտի պատրաստ լինի, որ իրենից էլ ՎԵՐՑՆԵԼՈՒ են, քանի որ ժողովուրդ նրա երևում կանգնած չէ"։

Ցանկացած իշխանության գրավում հասարակ ռազմական հեղաշրջում է անկախ նրանցի թե քանի սվինավոր ունես։ Առանց սվինների ու զոհերի հնարավոր չէ հեղաշրջում իրականացնել ու նման կերպ իշխանության գալու դեպքում պատրաստ եղեք, որ ամեն տեղի անտեղի պատճառով ձեզ էլ են սվինների բարձրացնելու հենց որ ձեր սվինավորները պակասեն, կամ իրանցը շատանան։

Իսկ Իտալիայի օրինակը քիչ կապ ունի ասածի հետ, բայց ասեմ իմացածս։ 1992ին հազիվ սկսել է ժողովրդավարական ընտրություններ իրականացվել այնտեղ։ Դրանից առաջ համարյա ամբողջ հետպատերազմյան տարիներին Իտալիայի հանրապետության գոյության ամբողջ գոյության ընթացքում մեկ ամերիկացիներն էին հետո մաֆիան էր որոշում ով որտեղ պիտի իշխի։ Համարյա կես դար 50 տարի հենց այն էր ինչի Հայաստանը հանգել է հիմա – մեկ կուսակցություն, իշխանության կուսակցություն նրա ետևում կանգնած ԱՄՆ զորքեր ու այլևս ոչինչ։ Դու կամ իշխանություն ես կամ ոչինչ։ Հայաստանում ի համեմատ Իտալիայի ուղղակի ավելի չոբան ու գռեհիկ մակարդակով է դա արվում ինչքան էլ Արմանի, Գուչի ու Բագաչի կաստմ հագնեն։
Իտալական ամբողջ "քրիստոնյա դեմոկրատների" կուսակցություն կոչվածը, վերևից ներքև կաշառակերության բուն էր ու պահվում էր մաֆիայի փողերը լվալով։ Իտալիայում ժողովուրդը փաստացի ազատ չէր ընտրում, ում պետք էր ընտրացնում էին իսկ ազատություն ման եկողները քոչում էին միլլիոներով ԱՄՆ։
Այդ ամենը ջրի երես դուրս գալուց հետո 80ականներին ԶԼՄների զարգացման ու ԱՄՆի ազդեցության թուլացման ու Եվրոպայի ուժեղացման շնորհիվ, օր չկար որ մաֆիայի հետ կապված դատավարություն չլիներ ու երկիր չկար որ Կամիսար կատանիա ու իտալական գավառական ոստիկանների մաֆիայի հետ պայքարի կյանքի մասին կինո չնայեր։

Բացահայտեցին իշխող կուսակցության կաշառակերությունը, բոլորը վտարվեցին իրենց իշխանությունից, քանի որ գոնէ դատական համակարգը իտալիայում ժողովրդի ծառան էր ու դրա համար դատավորների էին հա սպանում մաֆիոզները։

Արդյունքում վակուում ստեղծվեց ու ազատությունից օգտվել այլևս հետ սովորած իտալական հասարակությունը ամեն ախմախի օրը մեջ դարձնում էր ղեկավար։

Բայց դա ուղղակի ոտի վրա քաղաքական դաշտն էր վրականգնվում, դրանից էլ ամեն տարի նոր ընտրություններ էին ու մինչև հիմա դա շարունակվում է։ Այդ քաոսում չկողմնորոշվող իտալաիցներն էլ դարձնում են ղեկավար ամեն ախմախի բավարար է միայն հեռուստաալիքներով իրեն մի քիչ գովազդի ծախս անել ու պլաստիկ օպերացիա։

Իսկ գլոբուսին խորհուրդ կտամ ՀԵՏևԻՑ չնայել, թերզարգացած ու օրինապահությունից անտեղյակ ժողովրդների քանակը աֆրիկայում իհարկե շատ է ու նրանք օրը մեջ հեղաշրջում են անում։ Բայց միայն Եվրոպան ու Հնդկաստանը բավարար են ապացուցելու համար, թե ինչպես կարող է ժողովրդավարությունը աշխատել ու բոլորին իր սկզբունքները ներարկել ու զարգանալ։ Պարտադրում են ի դեպ ոչ թե զոռով, ինչպես ռասիստական ու տոտալիտար ԱՄՆ էր անում այլ խնդրում են բոլորը իրենց Եվրոպացի գրանցեն ու համարեն, նրանք էլ քննում են նայում համապատասխանում է թե չէ...

Այս ամենը բայց կապ չունի Քոչարյանի ու Սարգսյանի կամ ԼՏՊի իշխանության հետ, որոնց հեղաշրջման վրա ժողովրդը աչք է փակել զուտ Ղարաբաղի հարցի պատճառով։ Նրանք միայն դրա շնորհիվ են մնացել իշխանուփյան մեջ ու եկել իշխանության։ Բացի Ղարաբաղի հարցից ոչ մի ուրիշ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ոչ մի Հայաստանյան ղեկավարություն ներառյալ և ԼՏՊ չի ունեցել որ գնահատեն ու որոշեն ընտրեն թե չնտրեն։ Բայց հենց այդ հարցի խիստ կարեվորությունը ու այլընտրանքի բացակայությունը պատճառ է դարձել, որ նրանք լինեն իշխանությունում, քանի որ հենց ժողովրդի կամքն է որ իշխանություն այդքան տարի նրանք պահեն։ Դրա համար էլ Քոչարյանը ձգել է այդքան տարի ու հիմա Սարգսյանն է փորձում ձգել։

Իշխանությունը նրանք բոլորը ստացել է ռազմական հողաշրջման շնորհիվ ու պահում էին սվինների շնորհիվ ԼՏՊն ներառյալ։ Վերջինս ուղղակի հետո գիտակցեց որ ավելին պիտի անի եթե ուզում է մնա, թողեց նրան ով պատրաստ էր դա անելու։ Հուսամ հիմա փորձում է ուղղել այդ սխալը։

Երկար ասեմ կարճ կապեմ – պետք չի փնովել մի բան՝ժողովրդավարությունը, որից օգտվել չգիտեք ու նույնիսկ չեք էլ փորձել։

[Elmo]

Մոդերատորական: Թեմայի վերջին 6 գրառումները տեղափոխվել են Դեմոկրատիա թեմա:

[Բիձա]

ՈՒշադիր կարդալ է պետք ինչ է գրված պարզեցնեմ "Իշխանությունը ուժով վերցնողը պիտի պատրաստ լինի, որ իրենից էլ ՎԵՐՑՆԵԼՈՒ են, քանի որ ժողովուրդ նրա երևում կանգնած չէ"։

Ցանկացած իշխանության գրավում հասարակ ռազմական հեղաշրջում է անկախ նրանցի թե քանի սվինավոր ունես։ Առանց սվինների ու զոհերի հնարավոր չէ հեղաշրջում իրականացնել ու նման կերպ իշխանության գալու դեպքում պատրաստ եղեք, որ ամեն տեղի անտեղի պատճառով ձեզ էլ են սվինների բարձրացնելու հենց որ ձեր սվինավորները պակասեն, կամ իրանցը շատանան։

Իսկ Իտալիայի օրինակը քիչ կապ ունի ասածի հետ, բայց ասեմ իմացածս։ 1992ին հազիվ սկսել է ժողովրդավարական ընտրություններ իրականացվել այնտեղ։ Դրանից առաջ համարյա ամբողջ հետպատերազմյան տարիներին Իտալիայի հ


Բացահայտեցին իշխող կուսակցության կաշառակերությունը, բոլորը վտարվեցին իրենց իշխանությունից, քանի որ գոնէ դատական համակարգը իտալիայում ժողովրդի ծառան էր ու դրա համար դատավորների էին հա սպանում մաֆիոզները։

Այս ամենը բայց կապ չունի Քոչարյանի ու Սարգսյանի կամ ԼՏՊի իշխանության հետ, որոնց հեղաշրջման վրա ժողովրդը աչք է փակել զուտ Ղարաբաղի հարցի պատճառով։ Նրանք միայն դրա շնորհիվ են մնացել իշխանուփյան մեջ ու եկել իշխանության։ Բացի Ղարաբաղի հարցից ոչ մի ուրիշ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ ոչ մի Հայաստանյան ղեկավարություն ներառյալ և ԼՏՊ չի ունեցել որ գնահատեն ու որոշեն ընտրեն թե չնտրեն։ Բայց հենց այդ հարցի խիստ կարեվորությունը ու այլընտրանքի բացակայությունը պատճառ է դարձել, որ նրանք լինեն իշխանությունում, քանի որ հենց ժողովրդի կամքն է որ իշխանություն այդքան տարի նրանք պահեն։ Դրա համար էլ Քոչարյանը ձգել է այդքան տարի ու հիմա Սարգսյանն է փորձում ձգել։

Իշխանությունը նրանք բոլորը ստացել է ռազմական հողաշրջման շնորհիվ ու պահում էին սվինների շնորհիվ ԼՏՊն ներառյալ։ Վերջինս ուղղակի հետո գիտակցեց որ ավելին պիտի անի եթե ուզում է մնա, թողեց նրան ով պատրաստ էր դա անելու։ Հուսամ հիմա փորձում է ուղղել այդ սխալը։

Երկար ասեմ կարճ կապեմ – պետք չի փնովել մի բան՝ժողովրդավարությունը, որից օգտվել չգիտեք ու նույնիսկ չեք էլ փորձել։

Ողջոււնում եմ մանրակրկիտ պատասխանդ:
Փորձենք քննարկել մի քիչ ավելի խորը: 80-ականների Իտալիայի և ներկայիս Հայաստանի սկզբունքային տարբերությունը հենց ինքդ ես շեշտել- անկախ դատական համակարգի գոյությունը: Էդ ինչն էր պատճառը, որ քո նկարագրած Իտալիայում- էդ մանկլավիկ երկրում, անկախ դատական համակարգը ժողովրդի ծառան էր՞: Էդ հերոս դատավորները լուսնից էին ընկել՞: Ոչ- դա իտալական հանրային, ազգային, հասարակական մենթալիտետի շնորհիվ էր: Իշխանությունը մաֆիոզ էր, բայց մարդկանց մեծամասնությունը որպես հասրակության անդամներ-առավելապես մաքուր: ԸՆդհանուր առմամբ հասարակության մեջ խիստ գերակշռող էր մաքրվելու տենդենցը: Դատավորները չլինեին, մի ուրիշ շերտ էր խաղի մեջ մտնելու և փոխելու էր վիճակը: Իտալիայում դատական համակարգը դարձավ փոսից դուրս գալու խթանը: Իսկ Հայաստանում որն է լինելու այդ լծակը, եթե ընդհանրապես լինելու է՞:
Մի կողմից սա քաղաքական կանխատեսման ու գնահատականի հարց է, մյուս կողմից մեթոդական հարց է: Ընդիմությունը կարծումէ., որ իր սահմանադրական միտինգներով, սվիններով իշխանության եկածներին հեռացնելու է ու լեգիտիմ իշխանություն է հաստատելու: Ես էլ կարծում. եմ, որ դա անհանար է, քանի որ Հայաստանում դրա որևէ պայման գոյություն չունի: Փոխարենը առաջարկել էի էդ սվինների հետևում թաքնված իշխանիկների ու զորքի հնարավոր թույլ տեղերը գտնել և փորձել էդ կետերին խփելով Հայաստանում քաղաքական-հասարակական մթնոլորտ փոխել: Եթե այս պարզ միտքը դուք քոքից եք ժխտում, ասելով թե իբր հայ ոստիկանը դա մի չտեսնված գազան է, ես էլ ասում եմ հակառակը, խղճուկ մի տականք է, որի միակ ուժը իր պապա-կռիշան է:
Մի գուցե կհիշեք, 92-93 թվերին Հայաստանի փողոցներում ոչ աստիկան կար, ոչ էլ աշխատող լուսաֆոր: Ոչ մի ոստիկանի մտքով չէր անցնում կանգներ փողոց -փող հավաքեր: Դուք սրան ձեր բացատրությունը կտաք, բայց ես էլ համոզված եմ, որ նրանք 94-ին փողոց դուրս եկան միայն վերևների հրամանով, որոնք կարգադրոցին, թե գնացեք փող հավաքեք, -մենք ձեր մեջքին կանգնած ենք: Այ հենց ես տրամաբանությամբ էլ մինչև հիմա էլ աշխատում է հայկական իշխանական ապարատը: Սիստեմի մեջ և դուրս հերոսներ չկան: Ոչ մի գազան էլ չկա, սովորական շավկաներ են, շեֆերի թույլտվույամբ հաբռգած: Շեֆերն էլ նույն վախկոտ ստրկամիտներն են, սվիների հետևում թաքնված: Դուք ես ամեն ինչը հաստատ ինձանից լավ գիտեք, բայց իմանալով հանդերձ տարօրինակ գործելաձև եք ընտրել- էս պրիմիտիվ խանական, ավազակապետական, թայֆայական համակարգին ինչ որ սահմանադրական պայքար եք պարտադրում: Միթե պարզ չի, որ նրանք դա առհասարակ բանի տեղ չեն դնելու, որովհետև գիտեն, մի 20 հոգու կբանտարկեն, մի 2 հոգու կսպանեն, ընդիմությունը կզբաղվի բանտակրվածներով, պայքարը կհանդարտվի: Անդեմ սահմանադրական պայքարը իր մեջ հայկական որևէ արժեհամակարգ չի պարունակում: Դա հայերի 90 տոկոսի համար նույն չինարենն է: Բայց այդ նույն 90 տոկոսի համար իր նեղ շրջապատը թեկուզ շատ փոքր, բայց ինչ որ ազգեցություն ունի: Ուրեմն ձեր կարծիքով անդեմ միտինգավոր-անդեմ ոստիկան հակադրությունն ավելի զորեղ է, քան քեռու տղա միտինգավոր-հորքրոջ տղա ոստիկան հակադրությունը՞:
Նայեք թե ինչ սկզբունքներ կան իշխանական դաշտում: Սերժն իր եղբոր ձեռքը կրակն է ընկել, բայց շարունակում է տեր կանգնել: Ռոբերտ իր մարդասպան թիկնապահին մինջև վերջ տեր կանգնեց: Մյուս մարդասպաններն ու ճիճուները մեկը մյուսի թիկունքին կանգնած են: Դա թասիբի հարց չի, դա թայֆայի տարրական գործելաձև է: Նրանք իրավունք չունեն իրենց սակավաթիվ թիմից զոհողություններ կարատարելու- համ դրանց կկորցնեն, համ էլ համակարգը կքանդվի: Շեֆ- ստորադրյալ պաշտպանական այս սկզբունքը հենց դրված է իրենց գործի հիմքում, որպեսզի արտաքին այլ թույլ ազդակներ այս կապի վրա չազդեն: Ես էլ կարծում եմ, որ այս կարծրացած սիստեմի կազմաքանդման միակ ձևը դա պայքարի հարթությունը փոխելն է-ընտանեկան- բարեկամանական հարթություն մտցնելը :
Գանդիզմն ինչ էր, - պայքարի հարթության փոփոխություն, ասիմետրիկ դիմադրություն: Sucide-boմbing-ը ինչ է, ասիմետրիկ պայքար: Իրաքցիկ քաոս ստեղծելով ամերիկացիներին կզացրին: Հիմա դուք դատարկ ձեռքերով տարին մի 5-6 անագամ դուրս եք գալիս միտինգ անում: Դա էս իշխանությունների որ կարևոր օրգանի վրա է ազդելու՞ -ամոթի: Ինձ եք մեղադրում թե ես ամոթանք տալով ուզում եմ անամոթ ոստիկանին շարքից հանեմ: Ոչ, ես առաջարկում եմ քաոսի հայկական տարբերակ, երբ իշխանության համար ծառայողները հայտնվում են հասարակական հալածյալի կարգավիճակում, այլ ոչ թե հիմիկվա անվերահսկելի ու ընդհանուր առմամբ հասրակության համար շատ էլ ընկալելի ու գովելի լավ տղու:
Ինչ վերաբերում է Ռոբի ու մյուսների Ղարաբաղի շնորհիվ իշխանություն պահելուն, ապա դա ընդամենը Ձեր բարի ցանկություն է: Նրանք էլ, ժողովուրդն էլ վաղուց թքած ունեն Ղարաբաղի վրա: Ղարաբաղի հարցը ներքաղաքական պայքարում մի 5 տոկոս պոտենցիալ ունի, ոչ ավելի: ԼՏՊ-ն էլ հիմա ոչ թե իր սխալն է ուղղում, այլ իր պատմական դեմքն է փորձում մաքրել: Այլապես նա կընդուներ գոնե 1995-1996-ի իր սխալները: