Ինձ էլ դուր եկավ…
Ինչ լավ կլիներ,որ նորից հանդիպեին…
Ես մի միջադեպ հիշեցի ու գեղեցիկ հուշեր արթնացան…
ՄԻ անգամ մի տղա նստեց իմ կողքին,բայց սկզբում ես իր ներկայությունն ընդհանրապես չէի զգում որովհետև մտքերի մեջ էի,մեկ էլ էդ տղան ասեց,—մի մտածի,ամեն ինչ լավ կլինի։
Չես կարող արհամարհել,
Ասում եմ.
—շնորհակալ եմ
ասումա,փաստորեն համաձայն ես…
ասում եմ
—ինչին
Ասումա,որ ես քեզ օգնեմ,որ ամեն ինչ լավ լինի…
Ասեցի.
—ինձ օգնել պետք չի.
Ինքն էլ թե—Ինձա պետք…
Ու սկսեց պատմել իր խնդիրների մասին,,մի հատ զրույց ա գոյացել…
Հետո էնքան ծիծաղացրեց,որ իմ բացասական լիցքերն իսպառ վերացան…
Հետո ինքն իջավ իր կանգառում,ես էլ իմում,բայց հաստատ գիտեմ,որ մի քաղցր հուշ մնաց…իջնելիս էլ ասաց
—Ես միշտ կօգնեմ քեզ հեռվից
—ես էլ…
ու ամենագլխավորը…տեղս ստացավ
գիտեք ինչն ա հետաքրքիր…որ,համոզված եմ,ոչ ինձ,ոչ իրան,ոչ ոք այդքան համբերատար 20 րոպեում չէր լսի ու ոչ ոք այդքան լուռ ու անկեղծ չէր օգնի…
Անահիտ ջան,շնորհակալ եմ,որ քո շնորհիվ նորից արթնացավ հիշողությունս…Ես կեղեվի մասին միայն գրեցի,բայց միջուկը հիշելիս նորից վերապրեցի
Մեջբերել
Էջանիշներ