Հայրական տուն

[Մանոն]

Հենց միայն այս բառակապակցությունն արտասանելիս ունենում եմ պաշտպանվածության, հանգստաբեր մի ջերմ զգացողություն: Գուցե այդ պատերի ներսում դրական մի աուրա կա, որը պակասում է մեզ, ու մենք անսահման կարոտ ենք զգում երբեմն...Հետաքրքրիր է, շատերի հե՞տ է այդպես...Թե՞ ....

[impression]

Ինձ մոտ էդպես չէ: Նույնիսկ երբ երկար ժամանակով տնից հեռու եմ լինում, կարոտ չկա: Կա թեթևություն: Բայց դե հուսով եմ՝ բացառություն եմ, որովհետև իրականում կարծում եմ պետք է լինի այնպես, ինչպես Մանոնն է զգում:

[Fedayi]

Ես, օրինակ, 5 օրից ավել տանից դուրս չեմ դիմանում, չեմ կարողանում...

[*e}|{uka*]

Չգիտեմ ուրիշների մոտ ոնց է, բայց ես հայրական տուն ասելով ի նկաատի չունեմ չորս պատերը , այլ իմ ընտանիքը , մթնոլորտը տան, ջերմությունը, մայրիկիս եփած ճաշի բույը ու կարոտում եմ հենց այդ ՝աշխարհի որ ծայրում էլ լինոմ , այլ ոչ թե չորս պատերը , բայց ամենից շատ կարոտում եմ իմ մահճակալը, իմ բարձը

[Chuk]

Ավելի հեռուն գնանք: Պապիս հոր տունը՝ Հոկտեմբերյանում: Հազարից մեկ եմ այնտեղ լինում: Բայց լինելիս ինձ խիստ հարմար եմ զգում, հանգիստ, ինչու ոչ, ապահով: Մինչդեռ ես այնքան էլ հեշտ հարմարվող չեմ միջավայրին:

[Մանոն]

Չգիտեմ ուրիշների մոտ ոնց է, բայց ես հայրական տուն ասելով ի նկաատի չունեմ չորս պատերը , այլ իմ ընտանիքը , մթնոլորտը տան, ջերմությունը, մայրիկիս եփած ճաշի բույը ու կարոտում եմ հենց այդ ՝աշխարհի որ ծայրում էլ լինոմ , այլ ոչ թե չորս պատերը , բայց ամենից շատ կարոտում եմ իմ մահճակալը, իմ բարձը

Դե ես չորս պատը նկատի չունեի, այլ նրա ներսում եղած աուրան, որն էլ պայմանավորված է այդ քո թվարկածներով:

Ավելի հեռուն գնանք: Պապիս հոր տունը՝ Հոկտեմբերյանում: Հազարից մեկ եմ այնտեղ լինում: Բայց լինելիս ինձ խիստ հարմար եմ զգում, հանգիստ, ինչու ոչ, ապահով:

Հա Չուկ ջան, կարծում եմ կարելի է դրանք ասոցացնել հայրական տուն-պապական տուն:

[impression]

Դե ես չորս պատը նկատի չունեի, այլ նրա ներսում եղած աուրան, որն էլ պայմանավորված է այդ քո թվարկածներով:

Ի դեպ, ես ել

[Կաթիլ]

Ճիշտ է ամենաերկար ժամանակահատվածը, որ բացակայել եմ հայրական տնից՝ 10 օր է եղել, բացակայության ընթացքում չեմ տառապել կարոտից, բայց երբ ՏՈՒՆ եմ վերադարձել՝ հասկացել եմ, որ երբեք ու ոչ մի տեղ այդքան ԱՄԲՈՂՋ չեմ … ես սիրում եմ իմ ՀԱՅՐԱԿԱՆ ՏՈՒՆԸ

[lili-4]

Ավելի հեռուն գնանք: Պապիս հոր տունը՝ Հոկտեմբերյանում: Հազարից մեկ եմ այնտեղ լինում: Բայց լինելիս ինձ խիստ հարմար եմ զգում, հանգիստ, ինչու ոչ, ապահով: Մինչդեռ ես այնքան էլ հեշտ հարմարվող չեմ միջավայրին:

Կան վայրեր, որտեղ այքան հարազատ, հաճելի մթնոլորտ է ստեղծվում, որ ուզում ես էլի ու էլի մնալ այդտեղ: Իմ կարծիքով նման տեղերից մեկն էլ հայրական տուն է ու դրա բացատրությունը տեսնում եմ հետևյալում: Դա այն տեղն է, որտեղ անցել է մեր ամնաանհոգ ու ամենաքաղցր կյանքը՝ մանկությունը: Անձամբ ես մեծ հանգստություն ու բավականություն եմ ստանում իմ մայրական գյուղում, որտեղ անցել է իմ մանկության մեծ մասը: Ուրեմը իմ հայրական տունը տատիս տունն է՞...

[unknown]

Հենց միայն այս բառակապակցությունն արտասանելիս ունենում եմ պաշտպանվածության, հանգստաբեր մի ջերմ զգացողություն: Գուցե այդ պատերի ներսում դրական մի աուրա կա, որը պակասում է մեզ, ու մենք անսահման կարոտ ենք զգում երբեմն...Հետաքրքրիր է, շատերի հե՞տ է այդպես...Թե՞ ....

Ես առանց ծնողներիս ու իմ մահճակալի չեմ կարողԵրբ ես գնում եմ մի ուրիշ տեղ չեմ կարողանում գիշերները քնեմ ուրիշ մահճակալի վրա ու րոպեն մեկ զանգում եմ տուն տենամ ինչա եղել առանց ինձ

[Ռուֆուս]

Ես արդեն կյանքիս կեսը հայրական տնից հեռու եմ ապրել ու արդես յուրաքանչյուր բնակչության վայր, որտեղ քիչ թե շատ նորմալ պայմաններ կան իմ համար հայրենի է դառնում: Բայց դե մեկա հայրական տան մթնոլորտը ուրիշ է Հատկապես մամայիս եփած համով ճաշերը