Չասված մտքեր…

[Երկնային]

Ինչ լավն էր ......
Բայց շաաաատ տխուր էր
ես էլ իմ մանկությունը հիշեցի , ես էլ քույր ու եղբայր չունեմ : Ես էլ էի մեր բակի աստիճաններին նստում ու արջուկներիս հետ դպրոց դպրոց էի խաղում.....
Շատ լավն էր ........ու շատ տխուր........

Լաց մի լինի, որ դա անցել է, այլ ժպտա, որ դա եղել է… (c)

մանկությունս հիշելիս ես չեմ տխրում, այլ լցվում եմ ջերմությամբ, ու անպայման դեմքիս ժպիտ ա առաջանում, ոնց որ հիմա առաջացավ…

Ինչ հաճելի բաներ ես հորինում ԵՐԿՆԱՅԻՆ ջան : Մանավանդ , որ մի փոքր տխրություն ես խառնում հանդարտության հետ:

շնորհակալ եմ

[Երկնային]

Պատահական գտա…
միշտ փնտրում ես, ու չես կարողանում գտնել… ու հանարծ աչքիդ առաջ հայտնվում է փնտրածդ. ու հայտնվում է ամենաանսպասելի պահին…

Մի ժամանակ երբ իմ մասնիկներից շատերը խամրում ու ցնդում էին օդում, կարծում էի, թե անվերադարձ, անհետ կորելու են… բայց արի ու տես, որ եթե մի տեղ մի բան կորում է, անպայման մեկ ուրիշ տեղ հայտնվում է…

Գտա…
Ձայնիդ մեջ գտա կորցրածս իմ մի քանի մասնիկը…
երբեք չէի մտածի, որ դեռ այնտեղ են, քեզ մոտ, ու շարունակում են ջերմություն ու քնքշանք, անհանգստություն ու մտածմունքներ առաջացնել…

Ինչ-որ մեկն էլի կասի. «Փաստորեն իրոք նվիրել ես քո մասնիկներից…»
Ես սրտանց եմ նվիրում. նույնիսկ երբ նվիրում եմ մի բան, առանց որի հետագա գոյատևումս դժվար եմ պատկերացնում…

Լուսավորեց…
կարոտու՞մ եմ. ոչ այնքան
սիրու՞մ եմ. յուրովի
ժպտու՞մ եմ. առանց ափսոսանքի

միայն մի հայացք էր պակասում կայծակնային հարվածի համար… դե իսկ դա արդեն հաջորդ կյանքում…

Ուզում եմ հիշես ինձ…
ինձ ուժեղ ու գեղեցիկ հիշիր. կարծում եմ դժվար չի լինի…

[sharick]

Լաց մի լինի, որ դա անցել է, այլ ժպտա, որ դա եղել է… (c)

մանկությունս հիշելիս ես չեմ տխրում, այլ լցվում եմ ջերմությամբ, ու անպայման դեմքիս ժպիտ ա առաջանում, ոնց որ հիմա առաջացավ…



շնորհակալ եմ

Դու ճիշտ ես ԵՐԿՆԱՅԻՆ ջան , ուղակի ես այդքան չեմ տխրում , որ մանկությունս է անցել , այլ նրա համար , որ քրոջ ու եղբոր փոխարեն արջուկներս են եղել

[Երկնային]

Դու ճիշտ ես ԵՐԿՆԱՅԻՆ ջան , ուղակի ես այդքան չեմ տխրում , որ մանկությունս է անցել , այլ նրա համար , որ քրոջ ու եղբոր փոխարեն արջուկներս են եղել

դե տխրես-չտխրես, ոչինչ չես փոխի դրա փոխարեն մտածիր, որ քո երեխան անպայման զրկվազ չլինի քուրիկ կամ ապերիկ ունենալու հաճույքից

[Երկնային]

Անհանգիստ եմ…
Հիշողությանս դարակներն եմ էլի տակնուվրա անում… իսկ ամեն մեկում…

Դարակ մեկ. հոգեբան էի, բոլոր խնդիրներդ ու մտածմունքներդ պատմում էիր, իսկ ես միշտ լսում էի ու խորհուրդ տալիս, բայց ոչ որպես հոգեբան, այլ որպես ընկեր… բայց էլ չկա, հիմա նույնիսկ հոգեբան չեմ… մինչև հիմա էլ չհասկացա՞ր ինչու դադարեցի քեզ մտերիմ մարդ համարել. դու գիտես, ասել եմ, մի անգամ չէ, որ ասել եմ… այլ հարց է, որ չես ուզում ընդունել, որ էգոիզմդ թույլ չի տալիս հասկանալ, որ սխալը դու ես եղել, ոչ թե ես…

Դարակ երկու. չէ, քեզ քննարկելու ոչ ցանկություն ունեմ, ոչ նյարդեր… շարունակիր վայելել խաղացածդ կյանքը…

Դարակ երեք. խիղճս միշտ տանջելու է… նրա համար, ինչ չարեցի, նրա համար, որ ընդունակ չեղա… բայց դու կունենաս այն, ինչի արժանի ես, ես գիտեմ, որ կունենաս… միայն մի բան. շնորհակալ եմ, նրա համար, որ… չէ, ուղղակի շնորհակալ եմ, ամեն ինչի համար…

Դարակ չորս. ստեղ երկու հոգի են… մեկը մյուսին խաբում է, հետո դերերով փոխվում են, խաղում են սեր, խանդ, հեռավորություն, անկարելություն, տառապանք, լավ են խաղում… ու այդպես էլ ստի մեջ ապրում են, բայց երջանիկ են, կամ էլ ձև են տալիս, թե երջանիկ են… ամեն դեպքում ինչ-որ բանով լցնում են իրար կյանք…

Դարակ հինգ. մի փոքր հիասթափություն, մի փոքր սեփական մեղքի զգացում, մի փոքր սառնություն… մի օր կներես ինձ, նրա համար, ինչ չկա…

Դարակ վեց. խոստումս չեմ խախտել, անհանգստանում եմ, սիրում եմ, կարոտում… քեզ միշտ ներել եմ, ամեն ինչ, ու դեռ ներում եմ… ու էլի Մայքլ Ջեքսոնը կերգի, ու էլի կժպտամ… ու աչքերի փայլ… տաք շոկոլադ եմ ուզում…

Դարակ յոթ. ինչ-որ լուսավոր բան, խաղաղություն ու պաշտպանվածության զգացում… լավ է, որ կաս էդտեղ…

Մի պահ դադարեցի դարակները բացել…
ու հասկացա. միշտ աշխատել եմ անել այնպես, որ կողքիններիս, սիրելիներիս, ընկերներիս, բոլորի համար լավ լինի… բայց բոլորի համար միշտ չի կարող լավ լինել. արդյունքում բացի ինձնից բոլորին էլ լավ էր լինում… իսկ ես…
հիմա գիտեմ ինչու եմ անհանգիստ, իմ համար եմ անհանգիստ…

շնչելու օդ եմ ուզում, մի խմբվեք շուրջս… խնդրում եմ…

[Empty`Tears]

Երկնայինի խոսքերից:

The night becomes the dawn
To prove that love goes on
It's written in the stars and in my heart of hearts
With you is where I still belong
Through every page we turn
Each lesson that we've learned
Will finally set us free or bring us to our knees
But love is right and never wrong …

Ամեն ինչ լավ ա ու լավ էլ կլինի:

[Երկնային]

The night becomes the dawn
To prove that love goes on
It's written in the stars and in my heart of hearts
With you is where I still belong
Through every page we turn
Each lesson that we've learned
Will finally set us free or bring us to our knees
But love is right and never wrong …

Ամեն ինչ լավ ա ու լավ էլ կլինի:

Each step of the way we gave our soul
We gave it all for love.. all for love......

[Empty`Tears]

Each step of the way we gave our soul
We gave it all for love.. all for love......

It will all pass and believe me some day he'll be with us again and thats gonna means everything to us ...

[Երկնային]

Վերջապես գտա… "ուժի բաղադրատոմսը"

Դե՞ , էլի՞ կասես, որ հոգեպես ուժեղ եմ… գիտեմ
առաջ չգիտեի, թե որտեղից ինձ այդ ուժը.
ամեն անգամ զարմանում ու ինքս ինձ համար նշում, որ այս անգամ էլ գերազանցեցի սեփական ուժի հնարավորությունների մասին պատկերացումները…

Հիմա սնման աղբյուրը գիտեմ, ու երևի շատ ավելի հեշտ կլինի
Էս բաղադրատոմսը կարծում եմ շատերին համար կիրառելի կլինի.

Ես թույլ եմ, քանի դեռ կարող եմ լինել թույլ…
քանի դեռ կա ուս, որին կհենվեմ լաց լինելիս, քանի դեռ կա պաշտպան. կապ չունի ինչից՝ ինքն իրենից, սեփական ես-իցս, թե շրջապատող «գիշատիչներից»…
քանի դեռ կա, ես կարող եմ լինել թույլ…

Չկա «պաշտպան»՝ կա ավելի ուժեղ «զենք». ինքնապաշտպանություն…

զոհեր կա՞ն. սովորիր, որ այս կյանքում միայն քո վրա կարող ես վստահ լինել…
իսկ մնացածները… հավատա, քանի դեռ կարող ես լինել թույլ…
իսկ հավատից ավելի լավ բան չկա…

[Երկնային]

Դառը շոկոլադ…

Դու դառը շոկոլադ ես.
Քեզ շատերն են սիրում, շատերը համտեսում են…
Բայց բոլորի ճաշակով չես կարող լինել…
Որոշ մարդիկ մի անգամ համտեսելուց հետո էլ չեն ուզում, մյուսները՝ կախում են ձեռք բերում

Համտեսողը քեզ երբեք չի մոռանա… հատկապես նա, ով կախում ձեռք կբերի

Դու միայն անվախների համար ես… նրանց, որ չեն վախենում, որ կախում ձեռք կբերեն համտեսելու դեպքում…

Ես երբեք չեմ կարողացել հրաժարվել դառը շոկոլադից…
Միայն մի անգամ դիմակայեցի… դա դու էիր

Ու դու միշտ վերադառնում ես նրա մոտ, ով միակն եղավ, որ դիմակայեց շոկոլադի բույրին…

Հ.Գ. Հիշում եմ՝ մի տարի ծննդյանս լավագույն նվերն էր՝ մի բաժակ տաք շոկոլադ

[Chilly]

Դու շատ քաղցր ես բոլոր դառը շոկոլադների համար, Աչոնիկ, դու կաթնային воздушный (երկնային) շոկոլադ ես... ու քո քաղցր շոկոլադը դեռ կգա

[Երկնային]

կաթ-կաթ…

կաթ-կաթ…

կաթ-կաթ…

Ու դարձա փոքրիկ լճակ.
արցունքների, աստղերի, հիշողությունների, երազանքների ու հավատի կաթիլներից գոյացած լճակ…

Մի՛ տրորի, ես ցեխաջուր չեմ… ջինջ մտքերից առաջացած լճակ եմ…

Եթե ուշադիր նայես, կտեսնես արտացոլանք… քոնը կամ իմը…
բայց մի վայրկյան կտևի…
դու ինքդ կցանկանաս տեսնել, թե ինչ կլինի, եթե դիպչես, ստուգես իրական ա, թե՞ ոչ…

Ու կկորի… աչքիդ առաջ կլղոզվի ու կձուլվի մնացած հիշողության կաթիլներիս հետ…
իսկ դու չես իմանա, թե ուր անհետացավ արտացոլանքը…

Ես լճակ եմ…
աստղերի կաթիլներն եմ այսօր հավաքում…

կաթ-կաթ…

կաթ…

կաթ…

[Երկնային]

Խորտակվում եմ…
ու նույնիսկ չգիտեմ ուզում եմ օգնես ինձ, թե չէ…

Չէ, գիտեմ. չեմ ուզում…
չես կարող օգնել ինձ, դու չես կարող, դու լողալ չգիտես…
նույնիսկ նվիրածս փրկարար օղակներով չես կարողանա…

Սեփական լճակիս մեջ եմ խորտակվում… ինքս իմ կաթիլների մեջ. շնչելու օդ չկա…
իսկ ես լողալ գիտեմ, բայց միևնույն ա՝ խորտակվում եմ

Մի՛ ստիպի թույլ լինեմ…
ուժեղ դառնալու համար էնքան ջանք եմ թափել…

…
Միայն մի ձեռք…
չթողեցիր ուժեղ լինեմ…

Հ.Գ. ես քեզ ներել եմ, իսկ դու՞ ինքդ քեզ…

[Երկնային]

Ետ մի նայիր, թե Հույսն է քեզ առաջ տանում,
Թե Հավատն է թևեր տալիս, վեր բարձրացնում... (c) Միքայէլ

Հույս չկա…
Հավատը չկա…

վաղուց փշրվեց ու երազանքների ու հիշողությունների տեսքով նստվածք դարձավ սրտիս… էն փոքրիկ, քեզ շատ լավ ծանոթ անկյունում, որտեղ շարունակ երգելու ես Bon Jovi "All About Lovin' You"…
ու կարձագանքի հոգուս բոլոր անյուններում…

Ու արցունքները կհոսեն շրթունքներիս վրայով ցած… ոչ թե նրանից, որ ափսոսում եմ, այլ նրանից, որ զգում եմ…

Այնքան երկար էի ետ նայում… այն միակ գեղեցիկ ու մաքուր հիշողությանը, որ թողել էիր ինձ… այն միակին, որը ցանկացել էի պահել ինձ մոտ, որ երբեմն ինքս ինձ համար քեզ արդարացում գտնեմ…

Մի պահ դու էլ նայեցիր այդ նույն հիշողությանը ու դա էլ կործանեցիր…
էգոզմիցդ մի բուռ…
ու ես էլ ետ նայելու տեղ չունեմ…
ու դու էլ արդարացում չունես իմ աչքերում…

Երբեմն ստիպված ես մոռանալ այն, ինչ ուզում ես, ու հիշել, թե ինչի ես արժանի…

Մի՛ կանգնիր ճանապարհիս, մի՛ խանգարիր թռիչքիս…
թևերս էլ այրված չեն…
բայց ձեռքերդ քե՛զ քաշիր, դրանք քեզ համար չեն…

[Միքայէլ]

Թիթեռնիկի թևերով աղջիկ, պետք չէ ոչինչ մոռանալ, դու արժանի ես նրան, ինչ ուզում ես:
Իսկ վերջի տողի վրա դեռևս գլուխ եմ ջարդում: Այդ ու՞ր էր տանում ձեռքերը, որ պետք է իրեն քաշի, և այդ ինչեր էին, որ նրա համար չէին: