Չասված մտքեր…

[Երկնային]

Տալի՛ս եմ, տա՛ր…
Ինչ ուզում ես. լռությունիցս, ձայնիցս մասնիկներ, մատներիս հպումը, աչքերիս փայլը, քեզ հասանելի հոգուս կտորը, սրտիս բախոցներից մի քանիսը…
Տար այն, ինչ կարողանաս ու կուզենաս հիշողությանդ մեջ տեղավորել…

Վերցրու ու գնա…
ճանապարհիդ դրանց կեսից շատը կկորցնես, կմնան միայն ամենաթանկ հիշողությունները, եթե այդպիսիք եղել են…

Առաջ վախենում էի, որ առանց նվիրածս հոգու մասնիկների չեմ գոյատևի, բայց հիմա էլ վախ չկա… դատարկ չի մնացել. հոգին, եթե կա, ինչքան էլ կտորներ պոկես ու նվիրես, երբեք չի դատարկվում…

Չեմ խլելու…
Ես սրտանց եմ նվիրում, իսկ նվիրածս հետ չեմ վերցնում…
Դե բացառություն կա, իհարկե. միայն ինձ եմ վերադարձնում, եթե նվերների ցանկում լինում եմ… մնացածը թողնում եմ. հիշողություններ, երազանքներ, բառերի շարան, ժպիտներ, արցունքներ…

Կգուշակե՞ս, թե՞ չէ…
Սա վերջ չէր, սա նորի սկիզբն էր…

[Երկնային]

ինքս ինձ բռնացրեցի նրա վրա, որ արդեն որերորդ անգամն ա` Malu "Si Estoy Loca" եմ լսում, լավն ա… շատ…
առաջ էլ էր դուրս գալիս, բայց երբեք չէի կարողանում մի անգամ մինչև վերջ լսել, դոզան շատ էր լինում…
մի անգամ նույնիսկ ասել էի, որ ինքը չափից դուրս խելագար ա ինձ համար…

Ամեն ինչ փոխվում ա, ու շատ արագ…

Dime dime dime si estoy loca si no te di lo que
hoy te da otra si te hice daño solo ha
sido culpa mía te quiero y me muero

dime si estoy loca si es mi castigo verme
aquí sola entre la inmensidad de las olas
y yo te siento tan lejos el frío es eterno
bajo mi piel tan amargo y cruel

կտոր-կտոր ա անում…
մրսեցի…
բայց ցուրտ չի… դուրսը…

[Երկնային]

Նստվածք ես…
Զգում եմ ինչպես ես շնչում հոգուս խորքում, էլ շնչելու օդ չկա…

Արդեն քանի դար է` չես քնել…
Անքնությունը սեփականացրել ես. չես սիրում իրեն, բայց առանց իրա չես կարող, միակն է, որ անմնացորդ քոնն է դարձել…

Ցավն ընտելացրել ես…
երկինքը ծիծաղում է` հիշեցնելով որ միշտ էլ չափից դուրս մեծ է եղել մի հոգու համար…

Իսկ շուրջդ դեռ հոտս է թափառում… պատուհաններից ծիծաղի հնչյուններ են հասնում ու հեռանում…
բա՛ց թող…

Գիտե՞ս ինչ դժվար է երազել, իսկ մոռանա՞լ…
ու թաց թարթիչներ, ու լղոզված տուշ, ու աչքերի փայլ…
չեմ երազելու…

Նստվածք ես…
իսկ ես առաջ կարողանում էի ներել…

[Empty`Tears]

Արուսիկ՝՝!!!! երազել պետք չի ուղղակի ապրելա պետք, ուրախ ....
հա մի բան էլ ժպտա, համ հոգով համ էլ դեմքով..., որ ժպիտիդ հետ միասին աչքերդ էլ փայլեն...

[Երկնային]

Արուսիկ՝՝!!!! երազել պետք չի ուղղակի ապրելա պետք, ուրախ ....
հա մի բան էլ ժպտա, համ հոգով համ էլ դեմքով..., որ ժպիտիդ հետ միասին աչքերդ էլ փայլեն...

ժպտացի…

[Երկնային]

- ուզում եմ տեսնել
- ի՞նչը
- հոգիդ
- չի կարելի
- բայց ինչու՞
- ես չեմ ուզում քեզանից կախում ունենալ
- ի՞նչ
- մենք միշտ էլ կախում ենք ունենում նրանցից, որ մեզ ամենալավն են ճանաչում… կառչում ենք, վախենում ենք բաց թողնել… վախենում ենք, որ, մեզ ճանաչելով, մասնիկներ են գողանում մեր հոգուց, ու որ գնան, շատ թանկ բան կտանեն, առանց ինչի չենք կարողանա գոյատևել…
- հմմ… երբեք չէի մտածել…
- բացի դրանից, նման մարդուց էլ չես կարողանում պաշտպանվել, բոլոր թույլ կողմերդ գիտի ու շատ հեշտ կարող ա ոչնչացնել…

… լռություն…

- բայց դու ինձ ճանաչում ես չէ՞
- հա, բայց հոգուդ անկյուններում չեմ թափառել,
- ես քեզ կվստահեի էդ անկունները
- … ոչ էլ ուզում եմ…
- էդքան անհետաքրքի՞ր եմ
- չէ, ուղղակի հետո կարող ա ցավացնեմ…
- դու չես կարող ցավացնել, անհնարին բան ես ասում
- կարող եմ…

… լռություն…

- իսկ քո հոգու անկյուններում եղե՞լ ա, որ թափառեն…
- հա…

… լռություն…

- մի բան ասե՞մ…
- ասա…
- մի գնա
- ստեղ եմ…

…

[Narinfinity]

[I
...
- մենք միշտ էլ կախում ենք ունենում նրանցից, որ մեզ ամենալավն են ճանաչում… կառչում ենք, վախենում ենք բաց թողնել… վախենում ենք, որ, մեզ ճանաչելով, մասնիկներ են գողանում մեր հոգուց, ու որ գնան, շատ թանկ բան կտանեն, առանց ինչի չենք կարողանա գոյատևել…
- հմմ… երբեք չէի մտածել…
- բացի դրանից, նման մարդուց էլ չես կարողանում պաշտպանվել, բոլոր թույլ կողմերդ գիտի ու շատ հեշտ կարող ա ոչնչացնել…
… լռություն…

Կարծում եմ, որ մեզ ամենալավը ճանաչողները մեր կյանքի մասն են կազմում, մեր ապրած կյանքին, մեր խղճին հարազատ, մեր գոյությունը ազատությամբ և իմաստով լցնող էակներ, առանց որոնց մենք միշտ փնտրում ենք նրանց նման էակների, և այդ փնտրման ընթացքում մենք էլ ենք հեռանում նրանցից, ում լավ ենք ճանաչում,
Մեզ ամենալավը ճանաչողներից հարկավոր չէ պաշտպանվել, նրանք պաշտպանում են ,հաճախ հենց մեզանից, նրանց խորհուրդները կարևոր են մեզ համար... լսելով նրանց մենք տեսնում ենք աշխարհը և մեզ այդ աշխարհում` նրանց աչքերով և նրանց էությանը համապատասխան մտորումներով հանդերձ...
Միշտ ջանում եմ արժևորել այդպիսի մարդկանց արժանիքները, քիչ, թե շատ ուշադրություն դարձնելով և հարգանքի ու անկեղծության կամքով, վարվեցողությամբ...
Լռությունը նման է անկեղծությանը, այդ դեպքում մեզ շատ են այցելում բարի և վեհ մտքերը, լավ գործ կատարելու համար ներշնչող թրթիռներ...` սրտի ու աչքերի ...