Ժակ Պրևերի մի բանաստեղծությունն էր հիշեցնում... Paris at Night. Չգիտեմ, լսե՞լ ես:
Շատ գեղեցիկ պատկեր էր... (էսօր ինչ-որ սենտիմենտալ եմ դարձելշշշ… ոչինչ մի՛ պատասխանիր, ուղղակի բռնիր սենյակում թափառող մտքերս…
խառն են, հավաքիր ճիշտ դասավորության մեջ ու կստանաս հոգուցս մի փոքրիկ կտոր…)
Մեջբերել
Էջանիշներ