Մեջբերում Dayana-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Հա Նյուտ չխոստովանես, չկորցնես: Ռուսները մի լավ խոսք ունեն ՝ Հույսը վերջինն է մեռնում, մենք էդ պլեճ ենք արել, էդ մերը չի, բայց նենց լավ ենք կպնում էդ հույսից, որ ինքներս ենք հավատում: Բայց որ կարոտել էր, պիտի ժպտայիր իսկ եթե կողքիդ չէր, ուրեմն պիտի ասեիր, որ ժպտացիր: Նենց կարևորա, որ քեզ կարոտում են: Հա էդ միշտ չի պատահում, շատ հազվադեպ, էն որ իսկական կարոտով քեզ կարոտում են, ու երբ որ տեսնում ես հարազատիդ՝ նույնիսկ չի փորձում քեզ գրկել, կարոտն առնելու համար, ուղղակի նայումա աչքերիդ ու ժպտում ու իրա աչքերում շատ խորը քնքշանք կա: Ինքը ոչինչ չի ուզում, դրա համար էլ սկսումա խոսել գործերից, ինքն իրենից ու ամեն տեսակի անկարևոր բաներից, մենակ թե դու չզգաս Հաջորդ անգամ կժպտաս լա՞վ
կաշխատեմ…