Պառլամենտական, թե՞ նախագահական հանրապետություն

[Վիշապ]

Կտրականապես դեմ եմ նման տեսակետին: Խնդիրը հենց նրանում է, որ Մեծ Բրիտանիան կառավարման ձևով միապետություն է: Դրա հետ կապված վիճալը անիմաստ է:

Իսկ քո ասած «պառլամենտական է» եզրույթը, ոչ մի կապ չունի պառլամենտական կառավարման ձևի հետ, այլ բնորոշում է ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմը, որը կարող է լինել և պառլամենտական, և նախագահական, և միապետական, և մնացած բոլոր հնարավոր կառավարման ձևերում:

Գուցե ես մի քիչ դժվարությամբ եմ հասկանում, թե դու ինչ ես ասում, բայց այն որ Անգլիայի թագուհին գրեթե նույն ֆունկցիաներն ունի ինչ որ ասենք մեզ մոտ «Մայր Հայաստան» արձանը ինձ թվում է դու շատ լավ էլ գիտես: Եթե չգիտես, օգտվիր Գուգլ համակարգից: «Պառլամենտական» ասելով ես նկատի չունեմ ձևական կողմը այլ նկատի ունեմ ժողովրդի փաստացի ներկայացուչությունը իշխանություններում, որը թելադրված է երկրի օրենքներով և կառավարման համակարգում պառլամենտի պալատների, կառավարության և միապետ կոչվածի ֆունկցիաներով ու դրանց հակակշիռներով:

[REAL_ist]

Գուցե ես մի քիչ դժվարությամբ եմ հասկանում, թե դու ինչ ես ասում, բայց այն որ Անգլիայի թագուհին գրեթե նույն ֆունկցիաներն ունի ինչ որ ասենք մեզ մոտ «Մայր Հայաստան» արձանը ինձ թվում է դու շատ լավ էլ գիտես: Եթե չգիտես, օգտվիր Գուգլ համակարգից: «Պառլամենտական» ասելով ես նկատի չունեմ ձևական կողմը այլ նկատի ունեմ ժողովրդի փաստացի ներկայացուչությունը իշխանություններում, որը թելադրված է երկրի օրենքներով և կառավարման համակարգում պառլամենտի պալատների, կառավարության և միապետ կոչվածի ֆունկցիաներով ու դրանց հակակշիռներով:

Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:

[Varzor]

Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:

Մասսամբ համաձայն եմ՝ Հայստանում "Պառկամենտական"-ը ձևական ա
Ինչքանով ես եմ տեղյակ, ապա բաժանումը կատարվում է օրենսդիրի և գործադիրի միջև, և նաև թե ում է հաշվետու գործադիրը:

Ըստ այդ դասակարգման, պառլամենտականի դեպքում Պառլամենտը հանդիսանում է օրենսդիր և գործադիր ձաևովորող ու գործադիրը հաշվետու է պառլամենտին՝ անկախ նրանից "Պառլամենտական միապետություն" է, թե ուղղակի պառլամենտական հանրապետություն:

Այսինքն՝ պառլամենտը ընդունում է օրենքներ և որոշումներ, որոնք կյանքի կոչելու համար և դրանցով առաջնորդվելու համար նույն պառլամենտը կազմում է կառավարություն՝ գործադիր մարմին, որը հաշվետու է պառլամենտին և ցանկացած պահի կարող է փոփոխվել պառլամենտի կողմից:

Եթե ինչ-որ բան սխալ եմ հասկանում, ապա խնդրում եմ ուղղեք

[voter]

Այ մալադեց. ետ քո ասած «Պառլամետնականը» ոչ մի կապ չունի այս թեմայի հետ, քանի որ այստեղ քննարկման առարկան ձևական կողմնա:
Քո ասած «Պառլամետնականը» դա ժողովրդավարական քաղաքական ռեժիմնա:

Միգուցէ շատերի համար ձևական կողմն է միայն քննարկման առարկա, քանի որ առարկայական հիմնավորում չունեն, թե որտեղ ու ինչու միապետական, աֆտորիտար պրեզիդենտական կառավարումը գերադասելի է, բայց ինձ համար միանշանակ է, որ ոչ մի նույնիսկ ամենաաֆտորիտար ռեժիմում գոյություն չունի միանձնյա ղեկավարում։
Այսինքն դա ձևականություն ու թոզփչոցի է երբ ինչ որ մեկը համարում է, որ մարդ ու անձ փոխելով Հայաստանում ինչ որ բան է փոխվելու։
Ցանկացած երկրում ժողովրդական մասսաներն են փոխում իրավիճակը ու ոչ թե անձիք, մնում է հայ ժողովուրդնել նա գիտակցի ու սրա նրա վրա հույս չդնի։

Այսինքն պետք է իրողությունը կոչել իր անուններով ու անիմաստ հույսեր չփափագել, որ ինչ որ մեկ ըինչ որ մեկի հետ կխոսա ու հարցերը կլուծվեն։ Պետք է բոլորը խոսեն, ամեն հնարավոր տարբերակով ու ընդհուպ ծայրահեղություններով, ունենան իրենց հնարավորությունը ներկայացնելու իրենց որոշում, օրենքներն ի կառավարում երկրի։ Իրականացնեն մեծամասնության կողմից ՓՈԽՀԱՄԱՁԱՅՆԵՑՎԱԾ բարձրագույն ղեկավար օրգանների վերահսկողություն, ինչը պառլամենտի պարտականությունն է ու ոչ թե ինչ որ ինքնասիրահարված անձանց, պրեզիդենտների, թաղի զորբաների, կամ չաստն նայողների։

Դրանից հետո իրար վրա պատասխանատվություն քցելով ու մի կողմ քաշվելով ու թախտին բաղտին սպասելով չի ստացվի ապրել, քանի որ սկզբունքայնորեն անհրաժեշտ կլինի ընտրել ու ընտրվել բազմաթիվ անձանցով ու ոչ թե մեկով, որ ինչ որ բան գնա փոխ իսկ մնացածը թամաշա անեն ասեն լավ ա թե վատ։

Պառլամենտական կառավարման համակարգը կպարտադրի հայանգյալաստանին զբաղվել սեփական երկիրը բարեկարգոլով և ոչ թե անվերջ փրկիչների սպասելով, ընտրելով հուսախափվեփլով ու նրանց հետ անձնական ռազբիրատներ սարքելով...

[REAL_ist]

Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:

[Varzor]

Այսինքն դա ձևականություն ու թոզփչոցի է երբ ինչ որ մեկը համարում է, որ մարդ ու անձ փոխելով Հայաստանում ինչ որ բան է փոխվելու։
Ցանկացած երկրում ժողովրդական մասսաներն են փոխում իրավիճակը ու ոչ թե անձիք, մնում է հայ ժողովուրդնել նա գիտակցի ու սրա նրա վրա հույս չդնի։

Բայց արի ու տես, որ Հայաստանում հակառակն է` մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը: Փոքր պետությունների պարագայում անհատների հեղինակությունը մեծ դեր է խաղում երկրի կյանքում:
Ոնց էլ չլինի, կինի մի մարդ, որը հարուստ է, ունի հազարավոր աշխատողներ ու բարեկամներ, հազարավոր շողոքորթներ ու "շնագայլեր": Արդյունքում հասարակության մի ստվար զանգված գտնվում է այդ մարդու և կարծիքի ազդեցության տակ, ինչպես նաև հետևում է նրան: Իսկ եթե այդպիսիք մի քանիսն են, ապա. խնդրեմ` ավտորիտար հասարակություն: Ու դրա հիմքի վրա ինչ կառավարման մոդել ուզում ես ընտրիր` կլինի ավտորիտար:
Իմ կարծիքով, մեր ազգը բնույթով հեղինակություն ընդունող ազգ է, ինչպես նաև "բարեկամապաշտ" ազգերից է շ, ուստի ավտորիտարիզմը մեզ մոտակա ժամանակներում չի լքի

[Վիշապ]

Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:

Կարելի է կարծել, թե «հասարակության իրավագիտակցությունը» կարելի է «բավարար մակարդակի հասցնել» ինչ–որ լոզունգներով ու կոչերով։ Իսկ մասնավորապես Մեծ Բրիտանիայի հասարակությունը մի իրավագիտակցություն ունի էլ մենք՝ սուս։ Ասենք էս ջահելների իրավագիտակցությունը հայաստանցի ջահելների իրավագիտակցությունից բարձր է՝


Կամ ասենք սրանց իրավագիտակցությունը՝



Սկզբունքորեն տեսակետի և դիրքորոշման հարց է։ Պետք է նայել թե որն է ավելի հեշտ փոխել, հասարակությա՞ն դիրքորոշումը, թե հասարակությունը կառավարողների դիրքորշումը։ Կառավարողների՞ն է հեշտ փոխել, թե՞ կառավարվողներին։ Կառավարողները անհամեմատ քիչ են կառավարվողներից։ Բայց կառավարողներին փոխելու հեշտությունն ու բարդությունը որոշվում է համակարգով ու կառավարման ձևով։ Կառավարման ձևը չի կարող լուծել խնդիրները, բայց խնդիրների լուծումը կարող է հեշտացնել, կամ բարդացնել։

[REAL_ist]

Վիշապ, ի՞նչ կապ ունի կառավարողներին փոխելը կառավարման ձևի հետ: Նույն տրամաբանությամբ մեկ գլխավոր կառավարողին փոխելը էլ ավելի հեշտ է քան տասնյակ կամ հարյուրավոր կառավարողներին… Մեկ գլխավոր կառավարողի ցանկության դեպքում հնարավորա շատ բան փոխել ու ստեղ կառավարման ձևը 8-րդական գործոնա…

Իսկ լոնդոնյան որոշ տաքարյուն քաղաքացիներ չափանիշ չեն ամբողջ բնակչության մասին եզրակացություն անելու համար: Իրավագիտակցությունը նրանովա կարևոր, որ անձը գիտի իր իրավունքները և ամեն ինչ անումա դրանք պաշտպանելու համար, ոչ թե հանգիստ վայելումա իր հետ կատարվածը, ընդիմանալու փոխարեն:

[Varzor]

Իրավագիտակցությունը նրանովա կարևոր, որ անձը գիտի իր իրավունքները և ամեն ինչ անումա դրանք պաշտպանելու համար, ոչ թե հանգիստ վայելումա իր հետ կատարվածը, ընդիմանալու փոխարեն:

Իրավագիտակցության բարձրացման համար նախ պետք է քաղաքացուն սովորեցնել իր իրավունքները, ցույց տալ դրանց պաշտպանման ձևերը, ինչպես նաև ստեղծել բավարար պայմաներ` իրավունք սովորելու, հասկանալու ու պաշտպանեու համար: Իսկ այս ամենը ժողովուրդը ինքնուրույն չի կարող անել: Դրա պետք է անի կառավարությունը` անկախ կառավարման մոդելից: Ուստի առաջին հերթին պետքէ փոխվի իշխանությունը (պարտադիր չի փոխվեն անձինք, կարող է փոխվել մոտեցումը, գործողությունները, պահվածքը): նոր դրանից հետո պետք է սկսեն բարձրացնել ժողովրդի իրավագիտակցությունը, ինքնագիտակցությունը, ազգային մտածողությունը և այլն:
Այ երբ կբարձրացվի իրավագիտակցության մակարդակը, այն ժամանակ էլ հենց հասարակությունը ունակ և կարող կլինի որոշելու, թե կառավարման որ մոդելն է ընդտրում, որպեսզի իր գիտակցված իրավունքները ավելի լավ պաշտպանվեն:

Բայց այս ամենը ընդամենը տեսություն է, պրակտիկայում շատ բաներ կախված են հենց նրանից, որ մենք հայ ենք, ու որ մեր երկիրը Հայաստանն է

[voter]

Պառլամենտական կառավարման համակարգը շատ փոքր գործոնա, որ հասարակության իրավագիտակցությունը փոխի ու ձևավորի քաղաքացիական հասարակություն: Հենց վերջիններս են անհրաժեշտ պայման քո կողմից նշված լավ-լավ գաղափարների իրականացման համար: Կառավարման ձև զուտ ձևաչափա դրան հասնելու, ընդ որում ոչ որոշիչ: Արի գոնե մեր հասարակությունը ինչ-որ բավարար մակարդակի հասցնենք, նոր մտածենք պառլամենտականի մասին:

Բա դե հա քառասուն տարի անապատում ման տանք, որ մտածելակերպը փոխվի։ Հասարակությունը այն էլ հայերի նման անգյալ պետք է դնել մի վիճակում, որ նա ուզած չուզած իր կյանքը փոխի, այլապես հա էլ նույնն է մնալու ու սպաելու են որ իրանց կփրկեն...

[voter]

Բայց արի ու տես, որ Հայաստանում հակառակն է` մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը: Փոքր պետությունների պարագայում անհատների հեղինակությունը մեծ դեր է խաղում երկրի կյանքում:
Ոնց էլ չլինի, կինի մի մարդ, որը հարուստ է, ունի հազարավոր աշխատողներ ու բարեկամներ, հազարավոր շողոքորթներ ու "շնագայլեր": Արդյունքում հասարակության մի ստվար զանգված գտնվում է այդ մարդու և կարծիքի ազդեցության տակ, ինչպես նաև հետևում է նրան: Իսկ եթե այդպիսիք մի քանիսն են, ապա. խնդրեմ` ավտորիտար հասարակություն: Ու դրա հիմքի վրա ինչ կառավարման մոդել ուզում ես ընտրիր` կլինի ավտորիտար:
Իմ կարծիքով, մեր ազգը բնույթով հեղինակություն ընդունող ազգ է, ինչպես նաև "բարեկամապաշտ" ազգերից է շ, ուստի ավտորիտարիզմը մեզ մոտակա ժամանակներում չի լքի

ՈՒ երբ է ինչ որ բան փոխվել Հայաստանում անհատների փոփոխության հետևանքով՞

Դեմիրճյանի օրոք ձևավորված գողական կարգերը ոնց կային այնպես էլ մնացել են ուղղակի ԼՏՊի օրոք ուրիշներով, քոչարյանի օրոք մեկ ավելի տգետներով իսկ ՍՍի օրօք ավելի բուդ անձնավորություններով բյուրեղացել ու բյուրեղանում են, առավելագույնը կաստում շլվարի գույնն է փոխվել...

[voter]

Ժողովրդին պետք է դնել մի վիճակում, որ նա իր կառավարողներին փողի, երբ տեսնի լավը չի ստացվել ու ինչքան շատ փորձեն այնքան արագ կսովորեն ու կսկսեն ճիշտ ընտրություններ անել։

Միանգամից դնել դզել երբեք չի ստացվի, ժամանակ է պետք, բայց այդ ժամանակը պետք է հասարայությունը ՍՏԻՊՎԱԾ օգտագործի անընդհատ ընտրություններ անելով։

Կարելի է տարբեր տեղե տարբեր չափի տարբեր կառավարման կողմնակիցներ ընտրլե։ Կուզեն, թող քյավառցիք իրենց մարզպետիտ տոտալիտարի ռեժիմով ընտրեն, արարատցիք, գողական ռեժիմով Աշտարակցիք դաշնակացական ախպերության ու տեսնեն, որտեղ ինչպես է աշխատում։

Իսկ դրա համար խորհրդարանական համակարգը ամենահարմարն է, երբ ամեն նոր փոփոխություն ուղնուծուծի փոփոխություն չի պահանջում գյուղապետից մինչև վարչապետ։

ՀԱԿի կոնցեպցիան չի աշխատելու, մի երկու հոգով իրար հետ խոսալով կամ նույնիսկ կոալիցիայով, կուսակցությամբ կամ ինչպես ուզում են իրենց անվանեն, հարց չի լուծվելու քանի որ դա մնալու է ինչ որ մեկի լուծումը ու ոչ թե ժողովրդի, անկախ նրանից ժողովուրդը տխմարություն կանի էլի մի ԼՏՊ, Վանո Վազգեն Ռոբիկ կամ Սերժիկ կնտրի թե ոչ։

Ժողովրդի հետ է պետ բանակցել ու ընտրություններ պատրաստել և ոչ թե ինչ որ մի քանի հոգու որ պիստալետ ունեն ու որ կատաղում են սկսկում են սաղին գլուլլել...

[Varzor]

ՈՒ երբ է ինչ որ բան փոխվել Հայաստանում անհատների փոփոխության հետևանքով՞

Հենա ինքգ գրել ես

Դեմիրճյանի օրոք ձևավորված գողական կարգերը ոնց կային այնպես էլ մնացել են ուղղակի ԼՏՊի օրոք ուրիշներով, քոչարյանի օրոք մեկ ավելի տգետներով իսկ ՍՍի օրօք ավելի բուդ անձնավորություններով բյուրեղացել ու բյուրեղանում են, առավելագույնը կաստում շլվարի գույնն է փոխվել...

Չեմ հասկանում, դու ուզում ես ինչը փոխվի? Հասարակարգի մտածելակերպը, թե կյանքը? ես գրել էի

մեր երկրում մի քանի անձանց փոփոխությունը կարող է փոխել ամբողջ երկրի կուրսը և կյանքը:

Բայց չէի ասել, որ դրանից հետո այլևս "քուչեն պպզողներ" չեն լինի:

[Varzor]

Միանգամից դնել դզել երբեք չի ստացվի, ժամանակ է պետք

Այո

Կարելի է տարբեր տեղե տարբեր չափի տարբեր կառավարման կողմնակիցներ ընտրլե։ Կուզեն, թող քյավառցիք իրենց մարզպետիտ տոտալիտարի ռեժիմով ընտրեն, արարատցիք, գողական ռեժիմով Աշտարակցիք դաշնակացական ախպերության ու տեսնեն, որտեղ ինչպես է աշխատում։
Իսկ դրա համար խորհրդարանական համակարգը ամենահարմարն է, երբ ամեն նոր փոփոխություն ուղնուծուծի փոփոխություն չի պահանջում գյուղապետից մինչև վարչապետ։

Չկպավ, ընտրութունների մասնակցում են անհատները, բայց կուսակցություների դրոշների ներքո, ու եթե քո ասած տարբերակով որևէ "ախպերություն" հանկարծ ու մեծամասնություն կազմի (ինչը դժվար չի Հայաստանի պայմաններում ), ապա ստացվում է, որ իրենց "մեծ ախպերը" նորից "ռուլին" է ու կրկին փոփոխություն կատարելը էլի համընդհանոււր ընտրություններ են դառնում:
Մեր երկիրը փոքր է, առանց հեղինակությունների անհնար է, որ հայերը ապրեն: Այդպես միշտ է եղել, եթե ապագայում փոխվի ...

ՀԱԿի կոնցեպցիան չի աշխատելու, մի երկու հոգով իրար հետ խոսալով կամ նույնիսկ կոալիցիայով, կուսակցությամբ կամ ինչպես ուզում են իրենց անվանեն, հարց չի լուծվելու քանի որ դա մնալու է ինչ որ մեկի լուծումը ու ոչ թե ժողովրդի, անկախ նրանից ժողովուրդը տխմարություն կանի էլի մի ԼՏՊ, Վանո Վազգեն Ռոբիկ կամ Սերժիկ կնտրի թե ոչ։

Այո

Ժողովրդի հետ է պետ բանակցել ու ընտրություններ պատրաստել և ոչ թե ինչ որ մի քանի հոգու որ պիստալետ ունեն ու որ կատաղում են սկսկում են սաղին գլուլլել...

Չհասկացա յաս նախադասությունը

[voter]

Այո

Չկպավ, ընտրութունների մասնակցում են անհատները, բայց կուսակցություների դրոշների ներքո, ու եթե քո ասած տարբերակով որևէ "ախպերություն" հանկարծ ու մեծամասնություն կազմի (ինչը դժվար չի Հայաստանի պայմաններում ), ապա ստացվում է, որ իրենց "մեծ ախպերը" նորից "ռուլին" է ու կրկին փոփոխություն կատարելը էլի համընդհանոււր ընտրություններ են դառնում:
Մեր երկիրը փոքր է, առանց հեղինակությունների անհնար է, որ հայերը ապրեն: Այդպես միշտ է եղել, եթե ապագայում փոխվի ...

Այո

Չհասկացա յաս նախադասությունը

Իմ պնդումը նա է, որ Հայաստանում պետք է ազատություն տալ ունենալ ամեն հնարավորը, նույնիսկ ավազակապետականը, տոտալիտարը, ախպերականը, սոցիալիստականը, որ ով ոնց ցանկանա իր կյանքը ձևվավորի ու ընտրի իր ճանապարհը։ Դրանից մարդիկ ստիպված կլինեն «յոլա» գնան նրանով ինչ ունեն ու ամեն տեսակ հեքիաթներ չհորինեն, որ հենա ամենափրկիչ ԼՏՊն փայտիկը կշարժի ու լոխ լավ կլի, հետո բոլորվ լցվեն Դեմրիճյանական սովետական նոստալգիայի բախչեքը, հետո հուսահատվեն մտնեն վոինների կոդլ փող դզելու, էլիտար շենք ու ջիպ քշելու...

Ես չեմ ժխտում, որ մի ծանրակշիռ անձով շատ բան կարող է փոխվել, բայց ԱՄԵՆ ինչ երբեք չի փոխվի ու բոլորին բավարարել հնարավոր չի լինի, ինչը նորմալ երկրներում արդեն գիտակցել են ու էլ պրեզիդենտ պրեզիդենտ չեն խաղում, պառլամենտական, իսկ շատերը կոնֆեդերացիոն ինչպես Շվեյցարացիան կարգեր են ստեղծում ու ասում ախպեր ես դու էս էլ քո Շիրակի մարզը, կամ Հադրութի գավառը իսկ շատ էս ուզում դարձի Առինջ–Ավանի իշխանությունը քո դոդիշխանով։ Ապրի քո ուզած կերպ եթե համարում ես որ դա է ճիշտը, քեզ բան ասող չի լինի։

Բայց առօրյա հայկական «քաղաքական» դաշտում ու երկրի կառավարման համակարգում, մենակ մի հոգի պիտի որոշի, թե բոլորը ոնց պիտի ապրեն, ինքը խելոք ա , մուդրի պապայա, աղոթենք հարց չտանք, նա անսխալա, համբերենք կանի։

Չի լինի, դա է պետք գիտակցել, որ նման մարդ երբեք չի լինելու։ Մեկը չի կարողանալու Արցախի հարցը, լուծել, մեկ անձը չի կարողանալու հաբռգածների հախից գա – անձերով պայմանավորված փոփոխությունները անհնար են։ Իմ օրինակներն էլ հենց դա են փաստում, որ դեմիրճյանից–սարգյսան հա անձիք են փոխվել ու հիմնարար տարբեր մարդիկ բայց գողական–խնամի–ծանոթ–բարեկամական ու կաշառակերական համակարգը, ոնց կար տենց էլ մնացել է...

Իսկ որպեսզի մարդիկ հասկակնան, որ նման մարդ չի կարող լինել, պիտի այդ մարդու պաշտոնը պրեզիդենտական կարգավիճակը վերացնել։ Դա է միակ բանը, որ ԼՏՊն ու իր շքախումբի կարող է հայ ժողովրդին լավություն անել իրականություն դարձնել, ոնց համը հանել այդ պաշտոնը կապել են մեր ժողովրդի վզին այնպես էլ թող բարի լինեն դա – պրեզիդենտությունը վերազնեն։