Պառլամենտական, թե՞ նախագահական հանրապետություն

[voter]

Դա հենց այն տեղ էլ միքիչ վերև http://www.akumb.am/showthread.php?p...3&postcount=21 գերլ էի, որ իմ կարծիքով հեյարու արևելյան մենթալիտետը կարելի լորդերի պալատով բավարարել, քանի որ կան մարդիկ, որոնք իրենց կարևոր են համարաում ու առավել ևս կան մասսաններ, որոնք կարևորի կարիք ունեն, քանի որ իրենք որոշում կայացնելու հավես չունեն թամբալ են։

Այդ հատվածի համար էլ հարմար է լորդերի պալատ ունենալ, օրինակ գիտությունների ակադեմիային, թող նիստեր անեն խորհուրդներ տան հավանական է, որ փորձ ունենալով մի լավ բան էլ ասեն, բայց գործադիր իշխանություն նման ամբիցիանորով մարդկանց պետք չի տալ։

[Տրիբուն]

Դա հենց այն տեղ էլ միքիչ վերև http://www.akumb.am/showthread.php?p...3&postcount=21 գերլ էի, որ իմ կարծիքով հեյարու արևելյան մենթալիտետը կարելի լորդերի պալատով բավարարել, քանի որ կան մարդիկ, որոնք իրենց կարևոր են համարաում ու առավել ևս կան մասսաններ, որոնք կարևորի կարիք ունեն, քանի որ իրենք որոշում կայացնելու հավես չունեն թամբալ են։

Այդ հատվածի համար էլ հարմար է լորդերի պալատ ունենալ, օրինակ գիտությունների ակադեմիային, թող նիստեր անեն խորհուրդներ տան հավանական է, որ փորձ ունենալով մի լավ բան էլ ասեն, բայց գործադիր իշխանություն նման ամբիցիանորով մարդկանց պետք չի տալ։

Եղբայր, մի հատ անկեղծ հարց տամ էլի: Դու քո գրածներին անկեղծորեն հավատում ես, թե՞ վառ երևակայությամ ես կիսվում: Խնդրում եմ չանձնավորել, լուրջ հարցնում եմ:

Նախ, ովքեր պիտի Հայաստանում ստանալ լորդի կարգավիճակ: Տնից տեղից հեռու մեզ արդեն մեր ունեցած, իրենց լորդի տեղ դրած գռեհիկները հերիք են:

Երկրորդ, չեմ հասկանում, թե պետության ինչին է պետք պորտաբույծների այդ հավաքատեղին, որը պիտի ընդամենը մի քանի հոգու ամբիցիա բավարարի: Բա դրանցից ստացված օգուտը ո՞րը պիտի լինի: Լորդերի պալատը Անգլիայում պատմականորեն ձևավորված ինստիտուտ է, ու էլի եմ ասում նրա դերակատարումն այդքան էլ պարզ ու հասրակ չէ, որքան դու ես պատկերացնում:

Երրոդ, փաստորեն հենվում ենք այն կանխավարկածի վրա որ մեր ԳԱԱ-ն թամբալների միություն է, որոնք պիտի անկապ խորհուրդներ տան, գլխներից դուրս, ու որոնց խորհուրդներին ոչ մեկը բանի տեղ պիտի չդնի:

Ու սենց մի հատ հետաքրքիր պետություն:

[Mephistopheles]

Տղերք, շատ հետաքրքիր քննարկում է, Տրիբունինը հատկապես ուսուցողական է (ազնվորեն)… Բայց իմ կարծիքով մեր պրոբլեմը սիստեմը չէ. մենք ընդհանրապես ոչ մի կանոնի և օրենքի չենք հետևում սկսած երթևեկության կանոններից վերջացրած սահմանադրությամբ: Այնպես որ մենք ոչ նախագահականի ոչ էլ խորհրդարանականի ինչ լինելը գիտենք…Մինչև կյանքի չկոչենք այդ սիստեմներից մեկնումեկը չենք կարող իմանալ որն է մեզ ավելի հոգեհարազատ…բացառված չէ, որ հետագայում այդ սիստեմը ենթարկվի փոփոխության, ի դեպ ես դրանում համոզված եմ: Սակայն առաջին ամենահրատապ խնդիրը օրենքի տառին հետևելն է

[REAL_ist]

Ոտեր կամ Վոութեր չգիտեմ, բայց ռոմանտիկան լավ բանա մեծ հաշվով ժողովրդավարություն կոչվեղ հեքիաթին ոչ պառլամետնականով կարաս հասնես, ոչ նախագահականով, ոչ էլ սահմանադրական միապետությունով, ավելի կոնկրետ խարհրդարանական միապետությունով քո սիրած, սենց թե նենց կառավարողները սաղ իրանց ուզածով են անելու, կապ չունի լինի մի հոգի թե 131, ետ գալիսա նրանից որ քաղաքականությունը անբարոյականությունա

Միայն բարձր կոչերով "մերն ուրիշ ա" մարդու բան չես համոզի։ Այնպես որ ինչքան էլ ասես մեր մոտ առկա համակարգը արդյունավետ է, առանց պարզաբանումներ տալու, այդքան ասելու եմ, որ դա ՍՈՒՏ Է...

սուտ չի սխալա, ճիշտ օգտագործի բառերը, ինչ ասեմ դու քո կարծիքը ունես ես իմ, վիճելը անիմաստա, երկաար գրառումների սիրահար չեմ, ոչ հավես ունեմ ոչել ցանկություն հետդ վիճելու
նենց տպավորություն է ստեղծվում որ մենք համեմատում են բաձարձակ միապետությունը պառլամենտական հանրապետության հետ, ես չեմ որ պետքա ապացուցեմ որ նախագահական ու պառլամենտական հանրապետությունները հասարակական կյանքի կազմակերպման ամենաարդյունավետ կառավարման ձևերն են մեր օրերում, եթե ճիշտ կիրառվի իշխանության տարանջատման սկզբունքը, հակակշիռների համակարգը ապա նախագահական հանրապետությունը չի զիջի իր արդյունավետությամբ պառլամետնականին, իսկ քո բերած օրինակները ասենք Գռունդիգ ֆիռմայի մասին նույնքնան համոզիչ էին որքան իմ՝ մեր համակարգը առանց պարզաբանում արդյունավետ գնահատելը, պետությունը համեմատում ես ինչ որ կազմակերպության հետ, Իտալիան քեզ "փայլուն" օրինանակ խորհրդարանականի, երևի իր պառլամետնականով շատ ժողովրդավարական երկիրա չե, Բեռլուսկոնի ջեբը չէր սաղ երկիրը երևի, քեզ թվումա մեր մոտ հայկական Բեռլուսկոնի չի գտնվի?
նույն ԱՄՆ էլ աշխարհի ամենաժողովրդավարական երկրներից մեկնա, եթե ոչ առաջինը, նախագահական համակարգով, ետել քեզ ի ստեղծում ու պահպանում ժողովրդավարության արդյունավետ գործող նախագահականի օրինակ
էլ չեմ ասում որ մեր համակարգը նախագահական չի , այլ կիսապառլամետնականա սահմանադրական փոփոխություններից հետո

[voter]

Եղբայր, մի հատ անկեղծ հարց տամ էլի: Դու քո գրածներին անկեղծորեն հավատում ես, թե՞ վառ երևակայությամ ես կիսվում: Խնդրում եմ չանձնավորել, լուրջ հարցնում եմ:

Նախ, ովքեր պիտի Հայաստանում ստանալ լորդի կարգավիճակ: Տնից տեղից հեռու մեզ արդեն մեր ունեցած, իրենց լորդի տեղ դրած գռեհիկները հերիք են:

Երկրորդ, չեմ հասկանում, թե պետության ինչին է պետք պորտաբույծների այդ հավաքատեղին, որը պիտի ընդամենը մի քանի հոգու ամբիցիա բավարարի: Բա դրանցից ստացված օգուտը ո՞րը պիտի լինի: Լորդերի պալատը Անգլիայում պատմականորեն ձևավորված ինստիտուտ է, ու էլի եմ ասում նրա դերակատարումն այդքան էլ պարզ ու հասրակ չէ, որքան դու ես պատկերացնում:

Երրոդ, փաստորեն հենվում ենք այն կանխավարկածի վրա որ մեր ԳԱԱ-ն թամբալների միություն է, որոնք պիտի անկապ խորհուրդներ տան, գլխներից դուրս, ու որոնց խորհուրդներին ոչ մեկը բանի տեղ պիտի չդնի:

Ու սենց մի հատ հետաքրքիր պետություն:

Եթե չհավատայի իմ սկզբունքներին ու ասածների, այսօր viparmenia չեր լինի ու բաժնետիրական ընկերություններում, նույնիսկ Ռուսաստանյան ու Չինական ներդրումներ չէի անի...

Իհարկե հավանականություն կա, որ կարող է հաբռգողներ գտնվեն ու զենքի ուժով ու թքելով գործող համակարգի, բաժնետերետի հարաբերությունների վրա, դնեն ու պետականացնեն, ոնց որ Ռուսաստանում հիմա անում են։ Բայց քանի դեռ հաբռգիստ մարդկանց ամբիցիաները կառավարելի են - լինեն հատուկ գործակալները, ռազմական գեներալները, ասածներս կիրառելի են ու գործում են։ Կրկնվեմ, նույնիսկ Ռուսաստանում ու Չինաստանում բաժնետիրական ընկերություններ կան ու սկզբունքները գործում են։

Կասես ոնց, Ռուսաստանում ու առավել ևս չինաստանում պառլամենտը ոչինչ չի որոշում, բայց այնտեղ ձեռնարկությունները, որոնք աշխատում են ու որոնց հետ միջազգային պայմանագրեր են կնքվում, բաժնետիրական ընկերությունների կարգով են աշխատում, ինչը իմ ասածը պառլամենտական համակարգի մի տարբերակ է տնտեսական առանձիմ սուբյեկտի գործունեության սահմաններում կիրառվող։ Ամենամյա բաժնետերերի ժողովներ են արվում, ընկերության գլխավոր մենեջեր են ընտրում, խորհրդատվական ղեկավարություն են ընտրում։

Անկախ նրանից, թե ինչպես ով ինչ ինտրիգաներով ու ինչ ազդեցությամբ է ընտրվում, կարևորը, որ համակարգը ինքնին կա ու առանձնապես ոչ մեկ չի փորձում հաբռգել, որովհետև հաբռգել նշանակում է, մյուս օրը կվեր կանաս ու կիմանաս, որ քո բոլոր բաժնետոմսերը 100 ից իջել են 0.0000001 դոլլար են դարձել ու դու ոչինչ չունես ու այլևս ոչ մեկ քեզ չի վստահում, , քանի որ դու հաբռգել ես ու խաղի կանոնները խաղտում ես։ Իսկ եթե կանոններ չկան սկսվում է անարքիան ու նման պայմաններում ոչ մեկ գործ չի ուզում անի ուր մնաց ներդրումներ։

Պետությունում բաժնետոմսի դերը անձնագիրն է, բայդ դրանից հենց այնպես վերցնել ու հրաժարվել չես կարող եթե տեսնում ես, որ ղեակավարը հաբռգում է ու այլևս օգուտ չկա լինել այդ համակարգով աշխատող կազմակերպության, ձեռնարկության համատեր։ Չնայած արտագաղթող հայությունը հենց դա էլ անում է - ազատվում է պրոբլեմատիկ «բաժնետոմսերից»։

Կարճ ասած դա արդեն գործում է, ուղղակի եթե մեր հայաստանում մարդիկ, բոլոր մակարդակներում սկսեն միքիչ ավելի ԲԱՑ շփվել համակարգի հետ - բաժնետիրական ընկերությունները իրենց բաժնետոմսերը գոնէ առք ու վաճառքը բոլորի համար հասանելի դարձնեն, պարզ կդառնա, որ բոլորի համար ՀԱՄԱՏԻՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ընդունելի տարբերակ է։

Հիմիկվա հայաստանում ուղղակի ամեն ինչ դեռ թաքուն է արվում, ինչ որ մարդիկ իրար մեջ գործը բաժանում են, իսկ բաժնետոմսերը սեյֆում են պահում ու նոտարով են առք ու վաճառք անում, որ ոչ մեկ չիմանա գինը բարձրանում է, թե իջնում, ինչը ուղղակի կցույց տա հաբռգել է ընկերության ղեկավարը ու գինը ընկել է, առնող չկա, թե լավ գործ է անում ու բոլորն ուզում են մաս ունենալ։

[Տրիբուն]

Ոտեր կամ Վոութեր չգիտեմ, բայց ռոմանտիկան լավ բանա մեծ հաշվով ժողովրդավարություն կոչվեղ հեքիաթին ոչ պառլամետնականով կարաս հասնես, ոչ նախագահականով, ոչ էլ սահմանադրական միապետությունով, ավելի կոնկրետ խարհրդարանական միապետությունով քո սիրած, սենց թե նենց կառավարողները սաղ իրանց ուզածով են անելու, կապ չունի լինի մի հոգի թե 131, ետ գալիսա նրանից որ քաղաքականությունը անբարոյականությունա

սուտ չի սխալա, ճիշտ օգտագործի բառերը, ինչ ասեմ դու քո կարծիքը ունես ես իմ, վիճելը անիմաստա, երկաար գրառումների սիրահար չեմ, ոչ հավես ունեմ ոչել ցանկություն հետդ վիճելու
նենց տպավորություն է ստեղծվում որ մենք համեմատում են բաձարձակ միապետությունը պառլամենտական հանրապետության հետ, ես չեմ որ պետքա ապացուցեմ որ նախագահական ու պառլամենտական հանրապետությունները հասարակական կյանքի կազմակերպման ամենաարդյունավետ կառավարման ձևերն են մեր օրերում, եթե ճիշտ կիրառվի իշխանության տարանջատման սկզբունքը, հակակշիռների համակարգը ապա նախագահական հանրապետությունը չի զիջի իր արդյունավետությամբ պառլամետնականին, իսկ քո բերած օրինակները ասենք Գռունդիգ ֆիռմայի մասին նույնքնան համոզիչ էին որքան իմ՝ մեր համակարգը առանց պարզաբանում արդյունավետ գնահատելը, պետությունը համեմատում ես ինչ որ կազմակերպության հետ, Իտալիան քեզ "փայլուն" օրինանակ խորհրդարանականի, երևի իր պառլամետնականով շատ ժողովրդավարական երկիրա չե, Բեռլուսկոնի ջեբը չէր սաղ երկիրը երևի, քեզ թվումա մեր մոտ հայկական Բեռլուսկոնի չի գտնվի?
նույն ԱՄՆ էլ աշխարհի ամենաժողովրդավարական երկրներից մեկնա, եթե ոչ առաջինը, նախագահական համակարգով, ետել քեզ ի ստեղծում ու պահպանում ժողովրդավարության արդյունավետ գործող նախագահականի օրինակ
էլ չեմ ասում որ մեր համակարգը նախագահական չի , այլ կիսապառլամետնականա սահմանադրական փոփոխություններից հետո

Ընկեր արդեն երեք էջ ուզում ենք էսքան բանը ապացուցենք բան դուրս չի գալիս, բայց երևի դու ամենահասկանալի ձևով գրեցիր

[voter]

Ռեալիս անտեղյակ ես իտալիայի իրականությունից ու դիտում ես այնտեղ տեղի ունեցածը հեռուստացույցի էկրանից
1.Բեռլուսկոնիի Նեապոլում աղբահանության պրոբլեի հետ ոչինչ չանելու օրինակի վրա արդեն բացատրել էի, որ նա ոչինչ էլ չի որոշում ու դա ադպես է ինչքան էլ հեռուստատեսային բոլոր կանալները, որ Բեռլուսկոնիի են պատկանում, համոզեն ու ներկայացնեն նրան որպես ամեն ինչի տեր ու տիրակալ։ Նա փաստացի ոչինչ էլ անել չի կարող եթե համակարգը գործում է ու ամեն մարդ գիտի ում ենթարկվել։ ՈՒղիղ հրամաններ Բեռլուսկոնին նույնիսկ իր հավաքարարին չի կարող տալ...

2.Գրունդիկի ֆիրմայի օրինակի վրա ես նախագահական մեկ անձով ամեն ինչ որոշող համակարգի ԱՆԱՐԴՈՒՆԱՎԵՏՈՒՅՈՒՆ եմ բացատրել։ Եթե շարունակում ես կարծել, որ մի մարդով կարելի է հիմնարկ/ֆիրմա պահել, ապա կարծում եմ արժի, որ դիմես Դոդի գագոներին, որ քեզ աշխատանքի ընդունեն, նրանց հենց այդպիսի մարդիկ են պետք, որ օր ու գիշեր գովեն, թե ինչ հանճարեղ է նա, երբ իրական շուկայում նա 2 ամսում կսնանկանար...

3.ԱՄՆ -ն ավելի պառլամենտական է, քան նախագահական։ Նախագահին ընտրում են նահանգների ընտրյալները և ոչ թե ժողովուրդը ուղիղ։ Ժողովուրդը արտահայտում է իր կարծիքը, թե ում կցանկանա, որ իր նահանգի ընտրյալը ընտրի։ ԱՄՆ ի նախագահական համակարգը որոշ առումով կարելի է պատկերացնել, որ ասենք Անգլիայում վարչապետի թեկնածությանը ժողովրդը հավանություն տա, նոր պառլամենտը նրան իր նիստի ժամանակ ընտրի։ Այսինք առանց պառլամենտում մեծամասնություն ունենալու ու ներկայացուցիչներ ընտրելու ժողովուրդը նախագահ ԱՄՆում չի կարող ունենալ - դրա համար էլ այդքան կարևոր է նախագահի ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ ՊԱՏԿԱՆԵԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ ու անհընար է պատկերացնել, որ ինչ թր մեկը գա ու առանց կուսակցական պատկանելիության, ոնց մեր մոտ կամ Ռուսաստանում, ընտրվի նախագահ։

Ժողովրդավարության առումով, ԱՄՆ-ն ի համեմատ շատ երկրների իհարկե ավելի ժողովրդավար է, բայց զուտ խոսքի ազատության պահպանման պատճառով ի համեմատ եվրոպական պառլամենտական համակարգերի ԱՄՆ- համարյա միապետություն է, նախագահացուի լիազորությունների պատճառով։

[REAL_ist]

Ռեալիս անտեղյակ ես իտալիայի իրականությունից ու դիտում ես այնտեղ տեղի ունեցածը հեռուստացույցի էկրանից
1.Բեռլուսկոնիի Նեապոլում աղբահանության պրոբլեի հետ ոչինչ չանելու օրինակի վրա արդեն բացատրել էի, որ նա ոչինչ էլ չի որոշում ու դա ադպես է ինչքան էլ հեռուստատեսային բոլոր կանալները, որ Բեռլուսկոնիի են պատկանում, համոզեն ու ներկայացնեն նրան որպես ամեն ինչի տեր ու տիրակալ։ Նա փաստացի ոչինչ էլ անել չի կարող եթե համակարգը գործում է ու ամեն մարդ գիտի ում ենթարկվել։ ՈՒղիղ հրամաններ Բեռլուսկոնին նույնիսկ իր հավաքարարին չի կարող տալ...

2.Գրունդիկի ֆիրմայի օրինակի վրա ես նախագահական մեկ անձով ամեն ինչ որոշող համակարգի ԱՆԱՐԴՈՒՆԱՎԵՏՈՒՅՈՒՆ եմ բացատրել։ Եթե շարունակում ես կարծել, որ մի մարդով կարելի է հիմնարկ/ֆիրմա պահել, ապա կարծում եմ արժի, որ դիմես Դոդի գագոներին, որ քեզ աշխատանքի ընդունեն, նրանց հենց այդպիսի մարդիկ են պետք, որ օր ու գիշեր գովեն, թե ինչ հանճարեղ է նա, երբ իրական շուկայում նա 2 ամսում կսնանկանար...

3.ԱՄՆ -ն ավելի պառլամենտական է, քան նախագահական։ Նախագահին ընտրում են նահանգների ընտրյալները և ոչ թե ժողովուրդը ուղիղ։ Ժողովուրդը արտահայտում է իր կարծիքը, թե ում կցանկանա, որ իր նահանգի ընտրյալը ընտրի։ ԱՄՆ ի նախագահական համակարգը որոշ առումով կարելի է պատկերացնել, որ ասենք Անգլիայում վարչապետի թեկնածությանը ժողովրդը հավանություն տա, նոր պառլամենտը նրան իր նիստի ժամանակ ընտրի։ Այսինք առանց պառլամենտում մեծամասնություն ունենալու ու ներկայացուցիչներ ընտրելու ժողովուրդը նախագահ ԱՄՆում չի կարող ունենալ - դրա համար էլ այդքան կարևոր է նախագահի ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆ ՊԱՏԿԱՆԵԼԻՈՒԹՅՈՒՆԸ ու անհընար է պատկերացնել, որ ինչ թր մեկը գա ու առանց կուսակցական պատկանելիության, ոնց մեր մոտ կամ Ռուսաստանում, ընտրվի նախագահ։

Ժողովրդավարության առումով, ԱՄՆ-ն ի համեմատ շատ երկրների իհարկե ավելի ժողովրդավար է, բայց զուտ խոսքի ազատության պահպանման պատճառով ի համեմատ եվրոպական պառլամենտական համակարգերի ԱՄՆ- համարյա միապետություն է, նախագահացուի լիազորությունների պատճառով։

1.դու երևի Իտալիայի պառլամենտի անդամ ես, որ տենց մանրամասն ամեն ինչ գիտես, երկրի կեսը իրաննա, Իտալիայի ամենահարուստ մարդնա, ետ երևի արդար բիզնեսովա հա ստացել
2. նույն ձև միլյոնից ավել օրինակ կարաս գտնես թե ոնցա ուժեղ անհատը կազմակերպություններ սնանկությունից փրկում, շատ կենցաղային մակարդակով ես նայում պետական կառավարմանը, ամեն ինչ տենց հեշտ հոմ չի ոնցոր որոշ կազմակերպություններում, նույն բաննա ոնցոր հեծանիվ քշելը համեմատես սամալյոտ քշելու հետ
3, հիմա ես եմ անտեղյակ թե դու
ԱՄՆ մաքուր Նախագահական հանրապետության ամենափայլուն դրսևորումնա, գոնե գիտես ինչովա պառլամետնականը նախագահականից տարբերվում, որ ասումես ԱՄՆ–ն ավելւ պառլամետնականաթե որը լավնա ետ պառլամենտականնա?
պառլամենտականի 2 կարևոր հատկանիշներից մեկը ենա որ նախագահին ընտրումա խորհրդարանը, մյուսը որ կառավարությունը պատասխանատվությունա կրում խորհրդարանի դիմաց, բացի դրանից կառավարությունը Նախագահը կազմումա պառլամենտի կարծիքը հաշվի առնելով, վարչապետը պառլամենտում մեծամասնություն կազմած կուսակցության նախագահնա դառնում սովորաբար
իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի
հիմա եսքանից հետո ոնց կարա ԱՄՆ–ն ավելի խորհրդարանական լինի, ընդհանրապես խորհրդարանականի հատկանիշներ չկա է
իսկ ետ քո ասած կուսակցական պատկանելությունը ընդհանրապես կապված չի կառավարման ձևի հետ, ետ գալիսա ԱՄՆ ում գորխող երկկուսակցական համակարգից, ետ ինչ կապ ունի պառլամենտական հանրապետության հետ?

[Տրիբուն]

Voter ջան, քո համար կես էջ տեսություն էի գրել պառլամենտական-նախագահակա-խառը-մառը, կանաչ կապույտ, տեսա՞ր ինչքան պետք կգար: Իսկ հիմա Ռեալ Մադրիդի ձեռից չես պրծնելու, տարատեսակ իրավագիտական բլթոցներիդ պատճառով, եղբայր:

[voter]

1.դու երևի Իտալիայի պառլամենտի անդամ ես, որ տենց մանրամասն ամեն ինչ գիտես, երկրի կեսը իրաննա, Իտալիայի ամենահարուստ մարդնա, ետ երևի արդար բիզնեսովա հա ստացել
2. նույն ձև միլյոնից ավել օրինակ կարաս գտնես թե ոնցա ուժեղ անհատը կազմակերպություններ սնանկությունից փրկում, շատ կենցաղային մակարդակով ես նայում պետական կառավարմանը, ամեն ինչ տենց հեշտ հոմ չի ոնցոր որոշ կազմակերպություններում, նույն բաննա ոնցոր հեծանիվ քշելը համեմատես սամալյոտ քշելու հետ
3, հիմա ես եմ անտեղյակ թե դու
ԱՄՆ մաքուր Նախագահական հանրապետության ամենափայլուն դրսևորումնա, գոնե գիտես ինչովա պառլամետնականը նախագահականից տարբերվում, որ ասումես ԱՄՆ–ն ավելւ պառլամետնականա:о թե որը լավնա ետ պառլամենտականնա?
պառլամենտականի 2 կարևոր հատկանիշներից մեկը ենա որ նախագահին ընտրումա խորհրդարանը, մյուսը որ կառավարությունը պատասխանատվությունա կրում խորհրդարանի դիմաց, բացի դրանից կառավարությունը Նախագահը կազմումա պառլամենտի կարծիքը հաշվի առնելով, վարչապետը պառլամենտում մեծամասնություն կազմած կուսակցության նախագահնա դառնում սովորաբար
իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի
հիմա եսքանից հետո ոնց կարա ԱՄՆ–ն ավելի խորհրդարանական լինի, ընդհանրապես խորհրդարանականի հատկանիշներ չկա է
իսկ ետ քո ասած կուսակցական պատկանելությունը ընդհանրապես կապված չի կառավարման ձևի հետ, ետ գալիսա ԱՄՆ ում գորխող երկկուսակցական համակարգից, ետ ինչ կապ ունի պառլամենտական հանրապետության հետ?

Դե իհարկե շատ բաց հարցեր կան Բեռուսկոնիի ունեցվածքի լեգալության վերաբերյալ, դրա համար էլ նրա դեմ ընթացիկ դատական գործեր կան ավելի քան որևէ ուրիշ քաղաքացու նկատմամբ։ Բայց դրա մասին հեռուստացույցով չես իմանա, քանի որ նրան պատկանող 89 տոկոս ԶԼՄները այդ մասին ուղղակի չեն հաղորդում։ Ինչ վերաբերվում է, որ Բեռլուսկոնին սախին առել ա, ապա նորից եմ կրկնում, առած լիներ, թող խեղճ Նեապոլցիներին աղբից ազատեր, որ ամիսներով փողոցներում թափված է։ Տեղեկություններ, ես ստանում եմ անկախ Եվրոպական ԶԼՄներից ու իմ իտալացի կոլլեգաներից ու ինչպես բազմաթիվ անգամ արդեն գրել եմ, բոլորը միայն նրա վրա ծիծաղում են, քանի որ իմ կոլլեգաները միայն հեռուստացույցով չի որ ինֆորմացիա են ստանում, ինչպես Բեռլուսկոնիի ընտրող հասարակ իտալացիները, որոնցից շատերը գրավոր խոսք երևի վերջին անգամ դպրոցում են տեսել։

Դա հայաստանյան նեմեցա,լֆիկա,դոդախառը պրոպագանդա է Բեռլուսկոնիի մասին, թե նա Իտալիայի տեր ու տնորեն ԱՖՏԱՐԻՏԵՏ տղայա։ Ենթադրում եմ, որ դա ածականավորներն են շատերին հայաստանում համոզում, քանի որ իրենց համար նա ընդօրինակելի անձնավորություն է, ԱՑ Միլան ֆուտբոլի կամանդ ունի, տելեվիզորով էլ օր ու գիշեր իրա հանճարեղ ձեռներեցության մասին են խոսում ու համոզում, թե որ տղեն կարողացել ա գործ դնի սնանկ հեռուստակայանները երկրով մեկ առնի ու մեծ շահութաբեր համակարգ սարքի, ուրեմն աղքատ իտալիայից էլ երկիր կարա սարքի, պետք ա տենց քուչա նայողի դնել մեր գլխին...

Բայց դա միայն ու միայն պրոպագանդա է ԱԼՄ Կատապետիչի մակարդակի։ Բեռլուսկոնիի ունեցվածքը, կրկնվեմ, ընհամենը իտալական հեռուստակայանների հավաքածու է գումարած մի հատ լավ ֆուտբոլային ԹԻՄ, սախ իրար հետ 1-3 միլլիարդ դոլլար...

Հենց այս օրինակով էլ եկրորդ հարցին պատասխան է տրվում ևս մեկ անգամ, որ իշխանության կենտրոնացումը մեկ մարդու ձեռքում ուղղակի անհընար է ուտոպիա է ու միայն թատրոն է, ինչպիսին հիմա ՍՍն ու իր խումբ են փորձում խաղալ - մենք եկել ենք, որ հարցերը լուծենք, ԼՏՊ էլ էր խաղում - գամ տեսնեմ լուծեմ հարցերը կարգախոսով, չգիտեմ հիմա միքիչ բազմազանություն, տարբեր անձեր են քաղաքական դաշտը աշխուժացնում մտքեր արտահայտում, միգուցե ժողովուրդը համակերպվի այն մտքի հետ, որ ԼՏՊ նախագահ քիչ է...

ԱՄՆի ընտրական համակարգի մասին չմանրամասնեմ, ամեն դեպքում դա այն չէ, որ իմ կարծիքով քննարկման արժանի է։ Դա նախագահական համակարգ չէ ինչպես դու ու շատերն են պատկերացնում, որ գագուլն, վարսիկն գնան ձայն տան ու ով ինչքան ձայն գողացավ նա էլ համարվում է ընտրված... Կա միջանկյալ մի ընտրյալների խումբ, որը կասկած ունենալու դեպքում կարող է այդ հավաքած ձայներին չենթարկվի։ Խորհուրդ կտամ կարդալ http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%...A1%D0%A8%D0%90

[Տրիբուն]

ԱՄՆի ընտրական համակարգի մասին չմանրամասնեմ, ամեն դեպքում դա այն չէ, որ իմ կարծիքով քննարկման արժանի է։ Դա նախագահական համակարգ չէ ինչպես դու ու շատերն են պատկերացնում, որ գագուլն, վարսիկն գնան ձայն տան ու ով ինչքան ձայն գողացավ նա էլ համարվում է ընտրված... Կա միջանկյալ մի ընտրյալների խումբ, որը կասկած ունենալու դեպքում կարող է այդ հավաքած ձայներին չենթարկվի։ Խորհուրդ կտամ կարդալ http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%...A1%D0%A8%D0%90

Voter ջան, ախպեր ջան

Կառավարման համակարգի նախագահական լինել չլինելը ընտրությունների կազմակերպման ձևից կախված չէ, այ քու ցավը տանեմ: Դա իմ , քո, ռեալ մադրիդի, պողոս-պետրոսի կարծել չկարծելով չի լինում, դա տենց է: Ինչի գոնե էս մի պարզ բանը չես ուզում ընդունած լինել, եղբայր: ԱՄՆ նախագահական երկիր է, ուզում ես ընտրությունները չերեզ միջանկյալ ընտրողներ չէ, չերեզ պուշկինսկի պերեվալ կազմակերպի:

Ավելացվել է 31 վայրկյան անց
Էտ տվածդ Վիքի լինքի կարիքը չկա, ալամ աշխարհը գիտի ԱՄՆ-ում ինչպես են կազմակերպվում ընտրությունները:

[REAL_ist]

ախպեր ինձ հեչ չի հետաքրքրում Նեապոլի զիբիլի ճակատագիրը, փաստը մնումա փաստ որ Բեռլուսկոնին ամենահարուստ մարդնա, քո ասած 89 տոկոս ԶԼՄ ները իրա ձեռնեն ու ետ արդեն հերիքա որ ասեմ Իտալիայում ժողովրդավարության մակարդակը հեռուա ցանկալիից, ու կառավարման ձևնել ոչ մի էական խոչնդոտ չի ժողովրդավարության ցածր մակարդակին

ընտրությունների համար էլ Տրիբունը գրեց, իմ գրածում էլ արդեն դրա մասին ասելեմ էլ չկրկնվեմ, քաղաքական համակարգը կառավարման համակարգի հետ ես խառնում

Հենց այս օրինակով էլ եկրորդ հարցին պատասխան է տրվում ևս մեկ անգամ, որ իշխանության կենտրոնացումը մեկ մարդու ձեռքում ուղղակի անհընար է ուտոպիա է ու միայն թատրոն է, ինչպիսին հիմա ՍՍն ու իր խումբ են փորձում խաղալ - մենք եկել ենք, որ հարցերը լուծենք, ԼՏՊ էլ էր խաղում - գամ տեսնեմ լուծեմ հարցերը կարգախոսով, չգիտեմ հիմա միքիչ բազմազանություն, տարբեր անձեր են քաղաքական դաշտը աշխուժացնում մտքեր արտահայտում, միգուցե ժողովուրդը համակերպվի այն մտքի հետ, որ ԼՏՊ նախագահ քիչ է...

իմ ասածը ենա որ երկու համակարգերնել որ ՃԻՇՏ ԿԻՐԱՌՎԵՆ հավասար արդյունավետ կլինեն, իսկ դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում

[voter]

Voter ջան, ախպեր ջան

Կառավարման համակարգի նախագահական լինել չլինելը ընտրությունների կազմակերպման ձևից կախված չէ, այ քու ցավը տանեմ: Դա իմ , քո, ռեալ մադրիդի, պողոս-պետրոսի կարծել չկարծելով չի լինում, դա տենց է: Ինչի գոնե էս մի պարզ բանը չես ուզում ընդունած լինել, եղբայր: ԱՄՆ նախագահական երկիր է, ուզում ես ընտրությունները չերեզ միջանկյալ ընտրողներ չէ, չերեզ պուշկինսկի պերեվալ կազմակերպի:

Ավելացվել է 31 վայրկյան անց
Էտ տվածդ Վիքի լինքի կարիքը չկա, ալամ աշխարհը գիտի ԱՄՆ-ում ինչպես են կազմակերպվում ընտրությունները:

Ընտրության կազմակերպման ձևով ընդհամենը որպես օրինակ հեշտ ընկալելի է ալամ աշխարներին, որ այս թեման կարդում է ինչ էական տարբերությունների է հանգեցնում պառլամենտական ու նախագահական համակարգերը։

Պետք չի թերագնահատել միջանկյալ ընտրողներին, կոմիսիաներին կազմակերպություններին ու կուսակցություններին, առանց դրանց նախագահացուն շատ կարճ կյանք է ունենում ու հեշտ հրաժարականի է հանգում, քանի որ մարդը իր ցանկություններով, մտածելակերպով ու առավել ևս գիտելիքներով ի տրամաբանությամբ խիստ սահմանափակ է ու խոցելի, հեշտ կարելի է նրանց ասպարեզից անել մի երկու պուտանայի հետ կամ հերոին քաշելուց կադրեր ցուցադրելով։

Իսկ նխատակները ու գաղափարախոսությունը, որի շուրջ կազմակերպությունները, կուսակցությունները համախմբվում են, ասպարեցիզ անել համարեա անհընար է։

Այդ իսկ պատճառով պառլամենտական ընտրությունների ժամանակ ընտրվում է միասնությունը, գաղափարը, նպատակը, իսկ ինչ անձերի միջոցով են դրանք իրականություն դարձվում, այդ միասնությունների ներքին հարցեր են։

Իսկ նախագահական ընտրությունների ու համակարգի ժամանակ ամեն ինչ պայմանավորում են հասարակ քաղաքացիները ԱՆՁՈՎ, առավել ևս նրանք, ովքեր հեռուստացույցից ու հարևաններից բացի ուրիշ ինֆորմացիոն աղբյուր չունեն։

Իսկ վիկիպեդյայի էջը խորհուրդ կտամ ամեն դեպքում կարդալ, սովորել երբեք ուշ չի նույնիսկ եթե համոզված ես, որ ամեն ինչ արդեն գիտես.... ;o)

[REAL_ist]

վախ իմ արև, ապեր դու ինչ գրումես ետ քաղաքական համակարգիցա գալիս, ԱՄՆ ում գործումա երկկուսակցական համակարգ, ետ համակարգը նենցա որ ուզած չուզած պետքա երկու կուսակցություններից մեկի ներկայացրած թեկնածուն դառնա, ու ընտրյալներին ընտրելով մարդիկ ընտրումեն կուսակցությունը, այսինքն ետ կուսակցության առաջնորդին, ետ հոդվածը կարդալու կարիք չկա, պարզից էլ պարզա ամեն ինչ, ու ես ամենը միատելեմ ասում ԿԱՌԱՎԱՐՄԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ՀԵՏ ԿԱՊ ՉՈՒՆԻ, նախագահական համակարգի դեպքում ընտրությունները կարան ինչպես ուղղակի լինել, այնպեսել անուղղակի, դրանից ՈՉ ՄԻ ԲԱՆ ՉԻ ՓՈԽՎՈՒՄ
եսքանը միհատել կարդա

իսկ Նախագահականի ամենակարևոր հատկանիշը ենա որ Նախագահնա գործադիր իշխանությունը իրականացնում, ու կապ չունի ուղղակի ընտրությունա թե անուղակի՝ ընտրյալների կողմից, ոնց որ ԱՄՆ–ում, մի խոսքով գործադիր մարմինը հենց նախագահնա, ոչ թե կառավարությունը, ու մինստրների պալանտել պառլամենտի առջև պատասխանատվությւոն չի կրում քաղաքական, ոնցոր Նախագահի աշխատակազմ լինի

ուզումես մի երկու հատ գիրքել ասեմ որ կարդաս համոզվես

[voter]

ախպեր ինձ հեչ չի հետաքրքրում Նեապոլի զիբիլի ճակատագիրը, փաստը մնումա փաստ որ Բեռլուսկոնին ամենահարուստ մարդնա, քո ասած 89 տոկոս ԶԼՄ ները իրա ձեռնեն ու ետ արդեն հերիքա որ ասեմ Իտալիայում ժողովրդավարության մակարդակը հեռուա ցանկալիից, ու կառավարման ձևնել ոչ մի էական խոչնդոտ չի ժողովրդավարության ցածր մակարդակին

ընտրությունների համար էլ Տրիբունը գրեց, իմ գրածում էլ արդեն դրա մասին ասելեմ էլ չկրկնվեմ, քաղաքական համակարգը կառավարման համակարգի հետ ես խառնում


իմ ասածը ենա որ երկու համակարգերնել որ ՃԻՇՏ ԿԻՐԱՌՎԵՆ հավասար արդյունավետ կլինեն, իսկ դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում

Արի ես վերջին մեխը խփեմ »ամենահարուստ» «ամենասիրուն» «ամենախելոք» Բեռլուսկոնիի աֆտարիտետության դագաղին ու դրանով էտ ռեկլամ արած անհամ սնիկերսի հարցը այլևս չքննարկենք – իտալիայի ամենահարուստ մարդը Միխաիլ Ֆեռեռոն է, Ֆեռեռո իտալական շոկոլադի ֆաբրիկանտը առնվազն քառակի հարուստ քան ազիզ Բեռլուսկոնին։ Միքիչ ավելի աղքատ բայց էլի մոտ երկու անգամ ավլեի հարուս քան ազիզ Սիլվիոն – Լեոնարդո Դել Վեչիոն է – ակնոցների ֆաբրիկանտը։
Բացի դրանից, որ եթե այդ երկուսը իրենց ունեցվածքը ծախեն առնող հեշտ կգտվի ու ավելի շատ գումար կունենա, քան գնահատում է Ֆորբսը իրենց ֆաբրիկանը։ Իսկ ազիզ Սիլվիոն եթե իր իտալական ռեգիոնալ հեռուստակայանները ծախելու լինի, հարցական է, այդքան գումար, ինչքան գնահատում են, տվող կլինի՞, իտալական հեռուստացույց պահել ոչ իտալացուն ու իտալերեն չհասկացող մագնատենրին կամ ֆինանսական հեդջ ֆոնդերին դժվար թե հետաքրքիր լինի ու շահավետ, քանի որ նրանք Իտալիայում անելիք քիչ ունեն։ Բեռլուսկոնին շատ լավ գիտի, որ Իտալիայից դուրս իր հետ խոսացող ու իրեն բանի տեղ դնող չկա, դրա համար էլ իր կարևորությունը փորձում է քաղաքականությամբ ապացուցել – իտալական գեղի ռադիո պահողի հետ հարցեր ոչ մեկ չի քննարկի, իսկ երկի ղեկավարի հետ հարցեր քննարկոլուց ոչ մեկ չի կարա իրեն թույլ տա հրաժարվի, չնայած նրան վերջին շրջանում բանի տեղ չեն դնում, ոչ մի տեղ էլ ոֆֆիցիալ այցով չեն հրավիրում..

Հիմա հիմնական հարցին, նախագահական–մեկ անձով ղեկավարվող համակարգը արդյունավետ է նույնքան, ինչքան պառլամենտականը, դրա համար էի բերել Նեապոլի աղբի հարցը, կրկնվեմ Իտալիայի օրինակով կարելի է տեսնել, որ մեկ անձով– այն է նախագահական համակարգով, ԱՐԴՅՈՒՆԱՎԵՏՈՒԹՅՈՒՆ անհնար է, նույնիսկ եթե բոլոր ռեալիստները հավատում են մեկ մարդուն։

Ի դեպ մի հարց Նեապոլի աղբի պրոբլեմը չի հետաքրքրում, որովհետև փաստումա աֆտարիտետի ԱՊԱՇՆՈՐՀՈՒԹՅՈՒՆԸ, որպիսիք են նաև հայաստանյան ԱՊԱՇՆՈՐՀ «ամենահարուստները» ՞՞՞

...դու օրինակներես բերում կարճ ասած պաշտոնի չարաշահման նախագահի կողմից, նախագահական համակարգում իշխանության կենտրոնացում մեկ անձի կողմից ՉԿԱ, ետ միապետության հետես խառնում

Նախագահական համակարգում, այն ինչ ԱՄՆում է իհարկե չկա կենտրոնացում ու դրա նրանից է, որ նախագահը հաբռգելու տեղ չունի, գիտի, որ նա մենակ ՈՉԻՆՉ է, փաստացի այդ պաշտոնը ֆորմալ զուտ առտառոց դեպքերում ինչ որ բան որոշող է։ Իսկ մեր, ռուսաստանյան, զիմբաբվեական կամ ֆրանսիական նախագահական համակարգերում, փաստ է, որ իշխանությունը կենտրոնացած է մեկ անձում ու օր ու գիշեր բոլոր հարցերը սպասվում է, որ նախագահը պիտի որոշի, դրանից էլ ով էլ այնտեղ նստում է ՀԱԲՌԳՈՒՄ է ու կհաբռգի, քանի դեռ բոլորը գլխիկոր օր ու գիշեր նրանից հարց լուծել են պահանջում։

Բայց կարծում եմ արդեն եկանք ընհանուր հայտարարի, – նախագահական համակարգը, որտեղ նախագահի անձը որպես որոշիչ դեր պետությունում կարևորվում է, ընդհամենը փտած միապետական մնացուկներ են, իսկ պատմությունը ցույց է տվել, որ նման համակարգերը ոչինչ իեն տալիս, բացի պատերազմներից ու միայն հպանցիկ կարճաժամկետ զարգացումներից....