Ինչպես սպանել զգացմունքներդ, երբ գիտես որ այն հարկավոր չէ քեզ, այդ զգացումը,որը տածում ես նրա հանդեպ կխանգարի քեզ այս կյանքում, երբ ավելի խորանա, բարդանա....
Ինչպես սպանել զգացմունքներդ, երբ գիտես որ այն հարկավոր չէ քեզ, այդ զգացումը,որը տածում ես նրա հանդեպ կխանգարի քեզ այս կյանքում, երբ ավելի խորանա, բարդանա....
Իսկ գուցե՞ պետք չէ սպանել զգացմունքները, այլ ուժ գտնել դրան նորմալ ու հանգիստ վերաբերվելու:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
իսկ եթե անհրաժեշտ է սպանել այդ զգացմունքը պահպանելու համար զուտ ընկերական հարաբերությունները, որոնց գժի պես կարոտում ես՞ ու էտ ընկերությունն անհնար ա, եթե էտ զգացմունքը թեկուզ մի քիչ դեռ կաChuk-ի խոսքերից
ի՞նչ ասեմ...
Իմ կարծիքով, սիրելը միշտ էլ լավ է, եթե անգամ անպատասխան է ոչ մի ապագա չունի:
Եկենք պարզապես տարբերենք լինել-ը և ունենալ-ը: Լինել ասելով` հասկանանք այն զգացմունքները, արժեքները, որոնցով լցված է մեր սիրտն ու հոգին, և որոնցով մենք ապրում ենք: Իսկ ունենալ ասելով` հասկանանք այն ամենը, ինչը մենք ձգտում ենք նյութականացնել, մերը դարձնել: Դրական ու բարի զգացմքուներն ինքնին կարևոր են, անպայման չէ ձգտել ունենալ այն, ինչի հանդեպ տածում ենք այդ զգացմունքները: Եթե ունենալը հնարավոր է, ապա շատ լավ, իսկ եթե ոչ, տառապելու կարիք չկա. լինելը արդեն իսկ երջանկություն է:
Սերը կարելի է դարձնել ներշնչանքի աղբյուր, կյանքը ավելի գեղեցիկ տեսնելու հնարավորություն, ի վերջո` ստեղծագործական էներգիա: Դրանից կարելի է իմաստնանալ, հասունանալ, ամեն ինչ ավելի նուրբ երանգներով տեսնելու ունակություն ձեռք բերել, լինել ավելի զգացմունքային, ռոմանտիկ:
Այնքան շատ բան կարող է տալ սերը, դրանից այնքան բան կարելի է քաղել, իսկ դու ասում ես` ինչպես սպանել... Սպանելու փոխարեն արժե ընդամենը վերաբերմունքը փոխել:
Ցավոք, շատերն են զբաղված զգացմունք սպանելով, այնինչ ապրելու համար զգալ է պետք: Ինչքան հնարավոր է շատ
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
իսկ եթե անհրաժեշտ է սպանել այդ զգացմունքը պահպանելու համար զուտ ընկերական հարաբերությունները, որոնց գժի պես կարոտում ես՞ ու էտ ընկերությունն անհնար ա, եթե էտ զգացմունքը թեկուզ մի քիչ դեռ կաՑավոք, շատերն են զբաղված զգացմունք սպանելով, այնինչ ապրելու համար զգալ է պետք: Ինչքան հնարավոր է շատ
ի՞նչ ասեմ...
Ոնց-որ թե դու ու CactuSoul-ը տարբեր լեզուներով եք խոսում:
ամեն դեպքում նենց կուզեի էտ հարցիս պատասխանը ստանաի, շատ կարևոր ա
ի՞նչ ասեմ...
Նախ, ինչո՞ւ է ընկերությունը անհնար ռոմանտիկ զգացմունքերի դեպքում, դա չեմ հասկանում: Ուրիշ բան, եթե սիրահարվածը անընդհատ փորձում է ընկերությունից բացի այլ հարաբերություններ ստեղծել, բայց եթե ընկություն է ուզում, ապա ո՞րն է խնդիրը: Ընկերություն ես ուզում, ընկերություն արա, ո՞վ է քեզ խանգարում:ամեն դեպքում նենց կուզեի էտ հարցիս պատասխանը ստանաի, շատ կարևոր ա
Սիրահարվածությունն ու սերը չեն կարող խանգարել ընկերությանը, եթե նպատակը իրոք ընկերությունն է: Ընդամենը պիտի զուսպ լինել և բուռն զգացմունքներով չվանել ու չվախեցնել ընկերոջը:
Ուլուանա (17.12.2014)
ես դեպքեր գիտեմ, երբ չի ստացվում, ասես փակ շրջան լինի, կրկին վերադառնում ես նրան, ինչից սկսել ես կամ ինչը պատճառ է դարձել հերթական անգամ իրարից հեռանալու: Իսկ ի՞նչ է հնարավոր անել նման դեպքերումՆախ, ինչո՞ւ է ընկերությունը անհնար ռոմանտիկ զգացմունքերի դեպքում, դա չեմ հասկանում: Ուրիշ բան, եթե սիրահարվածը անընդհատ փորձում է ընկերությունից բացի այլ հարաբերություններ ստեղծել, բայց եթե ընկություն է ուզում, ապա ո՞րն է խնդիրը: Ընկերություն ես ուզում, ընկերություն արա, ո՞վ է քեզ խանգարում:
Սիրահարվածությունն ու սերը չեն կարող խանգարել ընկերությանը, եթե նպատակը իրոք ընկերությունն է: Ընդամենը պիտի զուսպ լինել և բուռն զգացմունքներով չվանել ու չվախեցնել ընկերոջը:
Որոշ ժամանակ ընկերություն էլ չանել, եթե ամեն ինչ այդքան բարդ է:Ես դեպքեր գիտեմ, երբ չի ստացվում, ասես փակ շրջան լինի, կրկին վերադառնում ես նրան, ինչից սկսել ես կամ ինչը պատճառ է դարձել հերթական անգամ իրարից հեռանալու: Իսկ ի՞նչ է հնարավոր անել նման դեպքերում
Իջնել ջրի հատակը, մինչև անցնի վտանգը:
Alphaone (18.12.2014)
Շնորհակալ եմՈրոշ ժամանակ ընկերություն էլ չանել, եթե ամեն ինչ այդքան բարդ է:
Իջնել ջրի հատակը, մինչև անցնի վտանգը:
ուղղակի մարդ կա՝ էդքան շունչը պահել չգիտի
կարող ա մինչև վտանգն անցնի, ինքը վտանգից շուտ անցնի
Հ.Գ. դե հասկանում ես, էստեղ գրում եմ պաշտոնական, բան, ոնց էլ չլինի մասնագիտությունդ ա, Այվ
Ես փորձեմ մի քիչ ռեալ մոտենալ հարցին, հա՞…
Ուզու՞մ ես մոռանալ:
Գնում ես ամենահեռու զորամասում ծառայության…
Չուզենաս էլ, կստիպեն, որ մոռանաս:
Իհարկե, բաներ կան, որ չես մոռանում նույնիսկ 10-յակ տարիներ:
Գնում ես ամենահեռու զորամասում ծառայության…
Իսկ եթե աղջի՞կն է ուզում մոռանալ: Էլի՞ գնա զորամաս.... չնայած.... միտք ա, գիտես
Alphaone (18.12.2014)
Աղջիկը՞…
Պռապռշիկի պագոնները խփում ես ուսերիդ ու՝ ուղիղ քայլո՜վ մարշ…
Հաստատ, հաստատ, պակլոննիկների ու սիրատռոչոր հայացքների պակաս հաստատ չի լինի…Չէ, կներես, սրատոչոր չէ…Կրքատոչոր:
Չնայած, խի չէ սիրատոչոր էլ
Կմոռանաս, կամոռանաս:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ