Պարանորմալ երևույթներ

[StrangeLittleGirl]

Տարիներ առաջ Լենինգրադում լրագրերը քանի անգամ գրեցին այս պատմությունը:

"Մոսկովյան" անունը կրող կայարանին մոտ մի մարդ էր ապրում, ով հաճախ գնացքով Մոսկվա էր գնում գործուղման: Այս մարդու կինը պատմում էր, որ ամուսնու վերադառնալու օրը, ամեն անգամ, գնացքի գալուց քիչ առաջ, կատուն լուսամուտի օդանցքից թռչում ու գնում էր կայարան` դիմավորելու տիրոջը...




Նույն Լենինգրադում ես մի մեծ, մի քանի կորպուսներ ունեցող շենքում էի ապրում, որի բակն այնքան էր մեծ, որ իր մեջ ամփոփել էր հոկեյի դաշտ, մանկապարտեզ` իր ոչ փոքրիկ խաղահրապարակով, և ֆուտբոլի դաշտ:
Ամեն անգամ, երբ ես մեքենայով բակ էի մտնում` անկախ, թե որ կողմից եմ մտել, - շունս սկսում էր վնգստալ ու գնում-պառկում էր դռան մոտ:

Հ.Գ. Բայց այս պատմությունը չի եղել, որովհետև շանս անունը Լինդա էր, այլ ոչ թե Ջեկո, և այդ պատճառով մենք համապատասխան "գիտելիքներ" չունենք այս պատմութան համար:

Սամ, լավ էլի... իսկականից լավ էլի: Ասենք էստեղ ի՞նչ պարանորմալ բան կա, չեմ հասկանում: Մամաս էլ որ գործից տուն ա գալիս, մեր կատուն արդեն դռան մոտ մլավում ա, իմանում ենք՝ մաման հասնում ա: Սամ, դու պիտի որ իմանայիր, որ ի տարբերություն մարդկանց, կենդանիների մնացած զգայարանները՝ շոշափելիք, լսողություն, համ, հոտառություն, ավելի զարգացած են, ու ասենք կատուն մամայիս ոտնաձայները հարյուր մետրից ա ֆիքսում, մենք՝ տասը: Դու գիտե՞ս ինչ ես անում: Դու սենց իսկական պարանորմալ երևույթներն էժանացնում ես: Ամենասովորական առօրեական բանը պարանորմալի տակ ես ներկայացնում: Կներես իհարկե, բայց քեզ նախնադարյան մարդու պես ես պահում:

Մի քիչ առաջ արև էր, էն էլ հանկարծակի անհետացավ: Էս ի՞նչ պարանորմալ բան էր