Կուկ, իսկ ես համաձայն եմ քեզ հետ, այո նույնիսկ համոզվում եմ, որ պիտի ցուցադրեմ հարևանիս ոճիրը, առանց սպասելու, թե երբ են ինձ մերժելու։
Բայց դա դժվար է, մարդկային տեսակետից։ Բացի այդ` եթե լավ քրքրեմ, իմ և ընտանիքիս կյանքում որոշ էջեր կգտնեմ, առավելությունների, շտապ թղթերի, երթևեկային խախտումների ամոթալից լուծումներով։ Դու` ո՞չ։ Եվ շատ վատ ու անհարմար կզգամ հարևանիս առջև, ոչ թե օրենքի։
Այդ արատավոր շրջանից դուրս գալ պետք է, չէ՞, նախ և առաջ անձնական վարքով, առանց նայելու` կողքինս արեց, ինչու՞ ես չանեմ որ, հետո` կանխատեսել բացահայտ նոր խախտումը, նույնիսկ եթե փոքր կամ աննշան է թվում։
Չուկը մի տեղ ասաց,
կգա ժամանակը առօրյա խնդիրների համար, հիմա մեծն է պետք տեսնել։ Նախ, մեկը մյուսին չի խանգարում, երկրորդ` ինձ թվում է,
չի գա, եթե հիմա, քանի դժգոհությունը կա, չսկսվի։ Ինձ թվում է, դու կընտրես քո ուզած նախագահին ու կնստես թախտին, մտածելով որ հիմա ամեն ինչ ինքն իրեն կստացվի, ի~նչ բողոք, ի~նչ բան։ Հիմա սովորենք: Ես էլ չգիտեմ դա անել, իսկ այս դեմոկրատական Շվեյցարիա երկրում
ժողովրդի ինքնահսկումն առաջին պայմանն է կարգապահության։ Մի օրինակ բերեմ, մանր։
Գիտեք երևի, ցանկացած ավտոկանգառում անպայման մի քանի տեղ հատկացված է հաշմանդամների մեքենաներին, նրանք հատուկ նշան ունեն ապակուն։ Ամբողջ պարկինգը կարող է պայթի, ասեղի տեղ չգտնես, բայց այդ ասենք երկու տեղը դատարկ է մնում։ Իհարկե տուգանք կա ահավոր, բայց հո միշտ մի ոստիկան կողքը կանգնա՞ծ չի…
իմ շվեյցարական սկզբներում, իհարկե այդ օրենքը ճանաչելով, մի անգամ անհույս ավտոյի տեղ փնտրելիս վերջը կանգնեցի այդպիսի տեղին, իմանալով որ 5 րոպեյով է, մյուս տեղն էլ ազատ է, համ էլ շինարարական խանութ է, երկու հաշմանդամ հո միանգամից չեն գա…հայություն
…ոչ ոստիկան, մի անցորդ` տեսնելով, որ հեչ էլ հաշմանդամ չեմ, էն ինչ օրը գցեց ինձ, ինչ 5 րոպե
…Տանն էլ մարդս գետինը մտցրեց, որ իրեն (բա որ իմանան ում կինն էր) խայտառակեցի։ Ոչ մի ոստիկանություն, էն մարդը խղճաց չկանչեց։ Ի՞նչ եք կարծում, ես կյանքումս էլ մոտեցե՞լ եմ այդ կանգառներին։
Այդ մանրուքներից է սկսվում հայրենիքը"С чего начинается Родина?"
Այսինքն, կոնկրետ ինձ համար, դիմում եմ սեփականացնելու իմ գլխավերևի վերջին հարկը, մուծում եմ ինչ օրենքով պետք է։ Չկա՞ էլ այդպիսի օրենք, լավ`
Սկզբունքային-դուք գող ե՞ք, ես ոչ ու չեմ խաղում այլևս այդ խաղը։ Պարտավոր եք վերանորոգել իմ բազմաբնակարանանոց քաղաքային շենքի կտուրը, ես մենակ արել եմ, որ անձրևը գլխիս չլցվի, ահա բոլոր աշխատանքների հաշիվները` պահաջում եմ քաղաքապետարանից։
մի կուշտ ծիծաղեցի՞ր։ Անելու եմ։ Համենայն դեպս` կփորձեմ, հետո հոնգու-հոնգուր լաց կլինեմ, թե չեն տալիս։ Մեկ տարի առաջ մտքովս չէր էլ անցնի, հիմա-ինչու՞ չէ։ հարևանիս ձեռք չեմ կարող տալ, դեռ չեմ հասունացել:
Ավելացվել է 54 վայրկյան անց
Կներեք, երկար ստացվեց
Մեջբերել
Տատ-ի խոսքերից
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ