Մեր գրած բանաստեղծությունները սիրո մասին

[Goga]

Ոչինչ չեմ հիշում

Դու չհասկացար, թե ինչ արեցիր,
Սրտիս վրա մի վերք թողեցիր
Ու սպիանալուն էլ չսպասեցիր;
Ես չհասկացա, թե ինչ կատարվեց,
Երբ ուղարկածդ նամակը բացվեց...
Ամբողջ մարմնովս մի սարսուռ անցավ,
Արցունքն աչքերիս մի սառույց դարձավ,
Սրտիս զարկերը էլ ես չեի զգում,
Այդ պահին միայն ես մահ էի տենչում:
Ոչինչ չեմ հիշում...
Արցունքից լցված խեղդվող կոկորդ,
Որ ստիպում էին մի կում ջուր խմել
Ու չէին մտածում` ապրել չեմ ուզում:
Հույզի մեջ սուզված խամրող աչքեր,
Որ ստիպում էին արցունքից մաքրել
Ու չէին մտածում` տեսնել չեմ ուզում:
Գրած խոսքերդ ուրվականի պես հետևում էին ինձ,
Անվերջ կծոտում ժամերն ու տանում իմ կյանքից:
Ոչինչ չեմ հիշում...
Այնքան կուզենայի ոչինչ չհիշել...
...............................................................
Սառը արեգակ

Քար էր քո սիրտը կամ էլ մի սառույց,
Ես էլ անկարող սառը արեգակ:
Մի՞թե դու ոչինչ չունեիր ինձ տալու,
Մի՞թե քո սրտում չկային ջերմ խոսքեր
Կամ մի կաթիլ սեր, որ ինձ ջերմացներ…
Էլ չեմ հավատա ես ոչ մի սիրո,
Խաղ էր ամենը, որ կոչում էիր սեր,
Սկզբից դու էիր այն առաջ տանում,
Հետո ձանձրացար ու մի կողմ թողիր,
Բախտի ձեռքերին դու ինձ հանձնեցիր,
Երբ ես ցանկացա շարունակել խաղը
Մի ամիս չանցած ավարտ ունեցավ,
Իր հետ բերելով դառն արցունք ու ցավ:
Սկիզբը դու էիր, ավարտը նորից դու սահմանեցիր,
Իսկ ես մի անզոր, սառը արեգակ…
Ոչինչ անել ինձ չթողեցիր…

[Annushka]

Ք Ե Զ

Մի անսպառ թախիծ, մի տանջող թախիծ
Պարուրում է ինձ ու զրկում օդից,
Մի անկոչ կարոտ, մի անխիղճ կարոտ
Կանչում է անվերջ, կանչում ինձ քեզ մոտ…

Մի վառվող համբույր, մի անհագ համբույր
Շրջում է անվերջ, փախչում է... բայց ու՞ր....
Ու իմ խենթ հոգին, իմ վշտոտ հոգին
Փնտրում է կորած երազն իր անգին…

Մի անսպառ թախիծ ու անկոչ կարոտ,
Մի վառվող համբույր ու հոգիս վշտոտ
Միահյուսվել են ասես իմ սրտում
Ու քո պատկերն են պահում, փայփայում…

Իսկ քո աչքերը, քո հուր աչքերը,
Աչքերիդ անմար, վառ կրակները
Ամուր կառչել են իմ բույր հուշերին
Եվ այրում են, տե՛ս, իմ սիրտն ու հոգին…


ԱՇՆԱՆԱՅԻՆ

Աշու՛ն, ինչու՞ ես կրկին դու թախծում,
Ինչու՞ ես նրա մասին մտածում,
Ու ստիպում ես ինձ, որ հիշեմ կրկին
Մեր կապուտաչյա գարունն ու այգին:

Հասկացի՛ր, աշու՛ն, որ նա էլ չկա,
Դու իմ հարազա՛տ, իմ սիրո՛ վկա,
Նա էլ չի գալու, էլ չի ժպտալու,
Չէ՞ որ նա չկա, դարձել է ուրու:

Մոռացի՛ր նրան, աշու՛ն իմ լալկան,
Եվ ինձ էլ օգնիր մոռանալ նրան,
Նրա պատկերը երբեք չհիշել,
Ու չկարոտել, ու չկարոտել....

[Rut_Tica(xelagarvat)]

Իմ ամենա առաջին գրատ բանաստեղծեւթյունը
Դու հեռու ես..
Դու հեռու ես.
Լուսնի պես հեռու.
Օտար ինձ համար,
Անծանօթ երազի պես:
Ուզում եմ գտնել,
Ճանաչել քեզ.

Ավելացվել է 8 րոպե անց
Երազ
Երազս դարձավ կյանքի երազանք,
Ուրախ և տխուր մարդու երազանք,
Երազել այո բոլորը կարող են,
Երազով երազել չեմ կարող ասել,
Երանի երազս իրական լիներ....
Երազւմս՝
Քեզ տեսա ասում եիր մի գնա,
Ասու եիր սիրում եմ քեզ,
Սպասում եմ քեզ իմ միակ սեր,
Հիջում եմ քեզ իմ անկեղծ սեր....

[Rut_Tica(xelagarvat)]

Հա ասեմ իմ գրած «Դու հեռու ես» Երեվան2003թ.

Սեր
Սիրում էին նրանք իրար,
երբ չէր մարել մոմը սիրու ու
չեր մարել լույսը հոգու.
Եվ չէր հոգնել կյանքը նրանց,
ու չէր լացում ծովը կապույտ..,,

Արձունք է կաթում սրտից աղջկա,
Որ սիրահարվեց ու սիրեց նրան,
Ով դավաՃանեց և լքեց նրան.
Ընտրեց դաժան ու ցավոտ սերը...……:Երեվան 2006թ.

Ավելացվել է 15 րոպե անց
Root-ի խոսքերից

Ու քեզանից հետո ոչինչ չմնաց
..............
Ու քեզանից հետո ոչինչ... չմնաց ոչինչ չմնաց.
ոչինչ չմնաց

Root ջան ասեմ որ լավն էր.

ԵՍ
Ես ոչ Ռաֆֆին եմ,
Ոչ "ումանյանը,
ոչ Սևակն եմ,
ոչ էլ Ճարենցը,
Ես մի տխեւր աղջիկ եմ.
ոչ Մուրացանն եմ,
ոչ Սայաթ-Նովան,
ոչ Shirazn եմ,
Ոչ էլ Աբովյանը,
ԵՍ միայնակ մարդ եմ այս կյանքեւմ,
Ես ոչ Դանիել Վարուժանն եմ,
ոչ էլ Ֆրիկը,
Ես մի հասարակ տխուր էակ եմ,
Ես մի հասարակ մարդ եմ այս կյանքում,,
...............

[Tigana]

Ափսոս իմը երկար ա,թե չե կգրեի:

[I_am_here]

ԻՄ ԱՉՔԵՐը
Միայն տեսնեիր իմ աչքերը
Հոսում եին անդադար արցունքները
Նրանց մեջ կար այնքան տխրուտյուն
Երգում եին նրանք մի ոխբերգուտյուն
Միայն տեսնեիր իմ հայացքի
Աչքերիս միջից հելնոխ ցավերին
Խասկանաիր,տե ինչ կյանք եմ ապրել
Ինչ տանջանքով այս որվան հասել
Աչքերս կարցես խնդրում եին դադար տալ
Նրանք ախաչում եին հասկանալ
Այդ պահի ահրելիուտյունը
Իմ դատարկ պատմուտյունը
Ես քայլում եյ,աչքերս լալիս եին
Ինձ չհաձնել խոսք տալիս եին
Արցունքներս տապում հերանում եին
Անցորդներին արհամարում եին
Նրանք հոսում եին,անվերջ հոսում եին
Ա~խ երանի տեսնեիր ինձ այդ պահին
Ինչ ուջեխ հարվաց տվեցիր կյանքիս
Աչքերս անվերջ քեզ ման եին գալիս
Ու անդադար լալի~ս եին լալի~ս
Մի երազանք եր եկել մտքիս,
Որ դու սրբեիր արցունքներն աչքերիս
Միայն տեսնեիր տե ինչպ~ես եյ լալիս

Ավելացվել է 2 րոպե անց
Я и ОН

Моя любовь – это сон
Где живём лишь я и он
Он то приходит,то уходит
То радуется,то грустит
Всё думаем весь день вдвоём
Никто не понимает о чём
Никто не знает кто я и кто он
Мы одни в этом сне живём
Не вижу я его нигде
Он скрывается везде
То на земле,то в небесах
Его душа живёт в чудесах
Не знаю я куда идти
Где мне его в этом мире найти
Ищу повсюду,ищу весь день
Со мной всегда лишь его тень
Знаем друг друга или не знаем?
Найдём друг друга или потеряем?
Живём мы вместе и не понимаем
Думаем и обсуждаем
Тоскуем мы и вспоминаем
Никто не понимает о чём
Кто придумал этот сон?
Зачем живём мы в нём вдвоём
Не знаю я,не знает он.............


Ավելացվել է 3 րոպե անց
* * *
Вспоминая тебя, я так тоскую,
В душе о любви тебе говорю,
Иногда жалею, бывает горюю,
Но не подумай, что люблю!

Твои глаза меня покоряют,
Когда на фото твоё смотрю,
И мысли мои тебя представляют,
Но не подумай,что люблю!

В тихий одинокий вечер
Я Бога о тебе молю
И зажигаю в душе свечи,
Но не подумай,что люблю!

Вспоминая несчастья день,
Мне кажется,сейчас умру...
Лишь не уходит твоя тень,
Но не подумай, что люблю!

Зная, что любишь другую,
В душе тихо с ума я схожу
За что Бог мне дал судьбу такую?
Но не подумай,что люблю!


За твоё малейшее внимание,
Не подумав, весь мир покорю
Видеть тебя – моё желние,
Ведь я вовсе тебя не люблю!

[Ուրվական]

Գրած խոսքերդ ուրվականի պես հետևում էին ինձ...

Էդ ես երբ եմ քեզ հետևել, որ մի հատ էլ տենց համեմատություն ես անում:

Առաջինը վերջն էր:

[Վարպետ]

ԵՍ
Ես ոչ Ռաֆֆին եմ,
Ոչ "ումանյանը,
ոչ Սևակն եմ,
ոչ էլ Ճարենցը,
Ես մի տխեւր աղջիկ եմ.
ոչ Մուրացանն եմ,
ոչ Սայաթ-Նովան,
ոչ Shirazn եմ,
Ոչ էլ Աբովյանը,
ԵՍ միայնակ մարդ եմ այս կյանքեւմ,
Ես ոչ Դանիել Վարուժանն եմ,
ոչ էլ Ֆրիկը,
Ես մի հասարակ տխուր էակ եմ,
Ես մի հասարակ մարդ եմ այս կյանքում,,
...............

Դու նույնիսկ Մայքլ Ջեքսոնը չես,
Գույնի հետ կապված բախտդ չի բերում:
Դու իմ հարեւան ծեր Նիքսոնը չես,
Հոս էլ` տարիքդ ափսոս չի ներում:
Դու գազավիկ Վարուժը չես,
Մածուն ծախող Մանուշը չես,
Խանամիրյան Վանուշը չես,
Ցեղակրոն Մերուժը չես,
Բայրոնը չես, Մարկեսը չես,
Մարկեսի ըսկի կեսը չես:
Դու շատ տխուր,
Շատ հասարակ,
Մի աղջիկ ես,
Պարզապես:

[Rut_Tica(xelagarvat)]

Վարպետի խոսքերից
Դու նույնիսկ Մայքլ Ջեքսոնը չես,
Գույնի հետ կապված բախտդ չի բռնում:
Դու իմ հարեւան ծեր նիքսոնը չես,
Հես էլ՝ տարիքդ ափսոս չի ներում:
Դու գազավիկ Վարուժը չես,
Մածուն ծախող Մանուջը չես,
խանամիրյան Վանուջը չես,
Ցեղակրոն Մերուժը չես,
Բարյոնը չես,Մարկեսը չես,
Մարկեսի ըսկի կեսը չես,
Դու ջատ տխուր,
Մի աղջիկ ես,
Պարզապես:

Վարպետ ասեմ ինձ լավ ճանաչեցիր.

/ՔՈՆԸ ՈՒ ԻՄԸ

Սերը քոննա ու իմը,
Կյանքը իմը ու քոնը,
խավարը մեր երկուսինը,
Ալ վարդերը նորից մերը,
Իհարկե երբ ճիջտ է ու կա մեր սերը,
Սերը ճջտինն ա,
Ճիջտը սիրողինը,
Սիրողը սրտինը,
Սիրտը մարդունը,
Մարդը կյանքինը,
Կյանքը աջխարինը.............
ՔՈՆԸ ՈՒ ԻՄԸ…………………………


Մոդերատորական: Ֆորումում չեն ողջունվում անհարկի, աչք ցավեցնող գունավորումները (տե'ս Կանոնադրություն, կետ 2.2.7): Գրառումը խմբագրված է:

Ավելացվել է 8 րոպե անց
Tigana գրի թող երկար լինի կսպասեմ եթե մինչև ժամը երկուս վերջացնես.



?????????????
Եթե հանկարծ դու նորից գաս,
Եվ ինձանից ներում հայցես,
Դու իմացիր,որ չեմ ների,
Ես ել երբեք քեզ չեմ ների:
Եթե դու նորից ինձ մոտ գաս,
Մեծ սրտի թրթիռով,
Որ գուցե դեռ սիրում եմ քեզ,
Դու լավ կանես որ ետ չգաս,
Ես քեզ ատում եմ<< իմ մեծ սեր.>>......

[Guest]

Մոդերատորական: Գրել ստեղծագործությունները ոչ «ստեղծագործողի անկյուն» բաժմում մի քիչ տարօրինակ է: Տեղափոխել այս թեման այն բաժին ևս կլինի բավականին տարօրինակ այսքան ժամանակ անց: Այդ պատճառով թեման ուղղակի փակվում է: