Շնորհակալություն կարծիքի համարGuest-ի խոսքերից
Բայց ինցհքան իմ գռածից տեղյակ եմ, մի դեպքում «քամուց-սիրուց», մյուս դեպքում՝«քամուց-սիրելուց», չնայած դա քո կարծիքն է
![]()
Շնորհակալություն կարծիքի համարGuest-ի խոսքերից
Բայց ինցհքան իմ գռածից տեղյակ եմ, մի դեպքում «քամուց-սիրուց», մյուս դեպքում՝«քամուց-սիրելուց», չնայած դա քո կարծիքն է
![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Գոհար ջան շատ լավն էր բանաստեղծությունդ![]()
Իսկ հաջորդը ե՞րբ կկարդանք![]()
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Շատ շնորհակալությունSladkaya-ի խոսքերից
Շուտով կկարդաք հաջորդները
![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Yes unem banastexcutjunner, bajc cavoq indz mot chi stacvum hayeren tarerov akstex grel.![]()
Վերջին խմբագրող՝ Malu: 23.11.2006, 16:17:
MALU-ի խոսքերից
Փսստորեն լավ էլ ստացվել ա: Բայց KDWin-ով գրածը չես կարա copy անես այստեղ: Գրառում անելուց կողքը նշի - Գրե՞լ հայերեն, ամեն ինչ կստացվի:
Շնորհակալ եմ օգնության համար. Այ հիմա ամեն ինչ ստացվեցGuest-ի խոսքերից
![]()
ԳԻՇԵՐ
Նորից գիշեր է, աստղալից երկինք,
Նորից լուսինն է բարձրացել երկինք,
Նորից մթություն, նորից տխրություն...
Շուրջբոլորս լուռ է, թախիծ է միայն,
Սիրտս ուրախ էր, իսկ հիմա ունայն:
Գիշերը նորից տիրեց իմ հոգում,
Հուշերը նորից տանջել են ուզում:
Ո՛չ, ես չեմ տանջվի հիմարիկի պես,
Կսպասեմ, որ աստղ ընկնի ձյան փաթիլի պես.
Աչքերս փակած երազանք կպահեմ,
Որ այդ հուշերից հոգիս ազատեմ,
Այդժամ սրտումս արեւ կլինի,
Գիշերը միայն շուրջս կտիրի...
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Goga-ի խոսքերից
Չնայած նրան, որ դու ինձ շատ ես դուր գալիս…
15 վայրյան անց
Չեմ հասկանում քո բանաստեղծություններըկներես
Ու՞մն ես արդյոք դու հիմա,
Ու՞մ հոգին ես դու խառնում,
Արդյոք հիմա ում սրտում
Սիրո նոր բույն ես հյուսում:
Երնեկ այն նուրբ ձեռքերին,
Շուրթերին ու աչքերին
Որոնց քո ջերմ համբույրով
Տաքացնում ես գիշերով:
Թարմ են իմ մեջ ավաղ դեռ
Այն հուշերը, որ վառել,
Բորբոքել ես ու անցել,
Բայց, ավաղ... դու չես անցել:
Մեկ է, կմնաս դու իմ սրտում,
Ու սիրո ամրոցն անկոտրում,
Քոնն եմ եղել հավիտյան,
Հավիտյան էլ կմնամ…
Ավելացվել է 16 րոպե անց
Կմնամ մենակ, ինչպես աշնան տերևը ծառին,
որ դողդողում է,
Կխորտակվեմ վշտիս մեջ, ինչպես նավակը ծովում,
որ փոթորկվում է,
Կգնամ, կհեռանամ, կմոռացվեմ, կմահանամ…
Բայց դուք հիշե՛ք, որ նա………
……… սիրում էր:
Վերջին խմբագրող՝ Malu: 23.11.2006, 17:55:
ներեղության կարիք չկա, այդպես էլ է պատահումGuest-ի խոսքերից
![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
ԴՈՒ
Երբ միայնության քողն է ինձ իր գիրկն առնում,
Երբ մթնշաղի վերջին հևոցն է լսվում,
Միտքս ակամա հեռու է թռնում,
Ու անհայտ երազների ուղիներ փնտրում:
Դեգերումներից այդ մութ անդունդում
Ինչ-որ մի պայծառ լույս եմ որոնում,
Բայց ո՛չ արևի ջերմ լույսը կիզող,
Ո՛չ էլ մոմի լույսի քնքշությունը գերող:
Լույսն այդ ունի մեկ այլ ջերմություն,
Իսկ ջերմությունն այդ սեր է կոչվում:
Այդ ջերմությանը ես շատ եմ տենչում,
Իսկ լույսն այդ իմ «Դու» է կոչվում:
Անանուն սեր...
Իմ թախիծը անուն չունի,ինչպես և ես չունեմ անուն,
Ինձ թողնելով՝ հեռանում եմ,որ սերն իմ լուռ թաքցնեմ անվերջ,
Կարծես կանչում եմ քեզ նորից,կորցնում հետքերը քո անհուն,
Իսկ դու ապրում ես իմ սրտում,աչքերդ՝իմ աչքերի մեջ:
Ես չեմ կարող խոստովանել,որ սիրում եմ քեզ խենթի պես,
Ես լռում եմ,բայց խոսում են կաթիլները արտասուքիս,
Անձրևի պես գիշերները պատուհանիդ իջնում կարծես
Ու պատմում են գաղտնիքս քեզ,ու շիկնում է ասես հոգիս:
ես չեմ կարող քեզ մեղմ ժպտալ ու հեռանալ՝չթողնելով
Իմ սիրտը քո ափերի մեջ,իմ հայացքը քո շուրթերին,
Ես շրջում եմ լուսնոտի պես՝քեզ անընդմեջ որոնելով,
Որ իմ լուսնի կրակ սրտից ժպիտ բերեմ քո աչքերին:
Իմ թախիծը անուն չունի,ինչպես և ես չունեմ անուն,
Կասես ինչպես են աշխարհում երկինքն ու հողը միանում:
![]()
Սիրո օրենք
Ինչու՞ չկա սիրո օրենք,
Որ խախտելիս քեզ բանտարկեին սիրող սրտում
Ու կապկպեին զգացմունքի նուրբ թելերով,
Որ քեզ համար խաղալիք են լոկ հիշեցնում:
Սիրո օրենք, որը երբեք չի գործելու,
Մեկ է ես քեզ, դու ուրիշին ես սիրելու,
Ի վերուստ է այդպես գրված,
Էլ ինչ օրենք, ինչ ասացվածք…
Երբ ասում ես սիրում եմ քեզ,
Դրոշմվում ես նրա մտքում
Ու խաղալը քո սրտի հետ,
Ինչպես խախտելը օրենքի,
Միայն հաճույք է պատճառում:
Ինչու՞ չկա սիրո օրենք,
Քեզ բանտարկեի սրտիս խորքում
Իմ նայվածքով կկողպեքեի հայացքը քո:
Ինչի՞ս է պետք այդ օրենքը,
Միևնույն է, պիտի խախտեիր,
Ավելի լավ է այդ մենքը
Ձուլենք դառնա միայն մեկը…
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Ցավի արցունք,
Հոգու թռիչք,
Սիրո թևեր իմ ջարդված,
Կանչ իմ մահվան,
Իմ գոյության,
Որ դարձել ես լոկ տառապանք...![]()
Ծնվե՞լ եմ նորից...
Մի՞թե... այս ի՞նչ կատարվեց...
Թե նորածին եմ
Բնավ նման չեմ...
Այս ի՞նչ կատարվեց...
Մի՞թե ինձ այրում են,
Դու ել մոխրանում ես...
Ցավոտ է մի քիչ,
Ցավն է լռելյայն...
Ու հիմա ես լուռ,
Ու հիմա մենակ...
Եվ հիմա դու արդեն չկաս,
Դու', ով կյանք էր մի:
Ծնվել եմ նորից...
Մի՞թե...
Ա~խր բնավ նման չեմ...
Այն աչքերը, որ միայն քեզ էին տեսնում,
Նրանք ժամանակ առ ժամանակ ուրիշին են փնտրում,
Այն այտերը, որ գեթ քո մի հայացքից էին շիկնում,
Հիմա մյուսներին էլ, մյուսներին էլ են ինձ մատնում...
Մի՞թե ինձ այրում...
Դու էլ մոխրանում ես...
Ախր կրակ, բնավ կրակ չկա...
Առանց կրակ,
Ու հենց այնպես...
ԱՅՐՎԵՑԻ~Ր...
Боль острее чем красота, наглее, чем моя нагота… Она такая же, как и я...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ