………
Դու կանգ առար իմ դարակի մի անկյունում
Երբ ձանձրացար միշտ նույն կլոր ճանապարհից,
Ես քո ճամփան մեկ րոպեում էի անց կենում,
Քո մեկ ժամը մի կարճ օղակ էր թվում ինձ։
………
Դու ստրուկ էիր խեղճ,մարդն է քո կյանքը հորինել,
Եվ այն ինչին դու կարող ես դիպչել, սուտ է
Քո զարկերին երբեք ականջ ես չեմ դրել,
Դու չես կարող հետաձգել մայրամուտը…
………
Ես կարող եմ կյանքդ շարժել ետ ուառաջ…,
Ո՞վ է զորեղ
Դու,ես,թե մեր ժամանակը…
Ես իշխում եմ քեզ,դու չկաս,ինչպես առաջ,
Նա անտարբեր օրորում է իմ օղակը…
………
վայրկյաններում շնչակտուր վազում է նա
ու պետք չէ որ սլաքներն իր հանգստացնի,
Որ քայլերն իմ այդ ընթացքում չձանձրանան
Ես կաղոթեմ,որ նա երբեք քնով չանցնի…
………
Ես կարող էի քո մարմինը կյանքի կոչել,
Ես կարող էի քանզի քո մեջ չկար հոգի,
Բայց ոչ ինձ էիր դու պետք այնժամ,ոչ էլ,
Քեզ միշտ հեգնող իմ անտարբեր ժամանակին…
………
Ես մարդն եմ,դու ինձ լսու՞մ ես,նյութեղե՛ն կյանք,
Ես եմ,որ քեզ պիտի փշուր-փշուր անեմ,
իսկ թե հանկարծ ժամանակին լինես դու թանկ,
Եթե հանկարծ…եթե հանկարծ…ես կանգ կառնեմ……
Մեջբերել
Էջանիշներ