Եթե չլինեին ձեռքերս…

[Ծով]

Եվ ինձ թվում եմ ես այնքան օտար, որքան քեզ հիմա
Ու ասես հաստատ գիտեմ, որ ինձ հետ էլ չեմ հաշտվելու,
Սա գուցե մի նոր ազատություն է` միամիտ հնարք,
Որ իր հորինած ճաղերի կամքն է միայն պաշտելու…
Հասցնում էի սիրել, ներել, ժպտալ կամ ցավից գոռալ,
Իսկ հիմա կարծես ոչնչի համար ժամանակ չկա,
Եվ հանդգնել է կյանքը նույնիսկ ինձ անիմաստ թվալ,
Եվ կամ հույսերը հենց իրենց հանդեպ դարձել են չկամ:
Գուցե հարազատ կամ էլ խորթ հարց է այն ինչ, որ եղավ,
Անցանկալի մահ կամ սպասված ծնունդ կամ պատեհություն,
Բայց միևնույն է պատասխանները այնքան են խեղված,
Որ սերմանել են քո շուրջը միայն գորշ ատելություն;
Որտեղ գայլերն են գառներին գտել, արդեն կերել են,
Որտեղ գառները արյուն են թափել , «վրեժ են լուծել»,
Բայց ընդհանուր է ցավը ասես մի անէ հողեղեն,
Որ իր աչքերի զգոնությունն է սոսկ արցունքով փորձել...
շարունակելի...

Այսքան անճար ու կիսատ դեռ չեմ եղել գրելիս…
բայց շարունակելը համարում եմ անիմաստ հիմա...
միայն թե խոստանում եմ, որ հաղթական ու պայծառ ավարտ կունենա

[Empty`Tears]

Եվ ինձ թվում եմ ես այնքան օտար, որքան քեզ հիմա
Ու ասես հաստատ գիտեմ, որ ինձ հետ էլ չեմ հաշտվելու,
Սա գուցե մի նոր ազատություն է` միամիտ հնարք,
Որ իր հորինած ճաղերի կամքն է միայն պաշտելու…
Հասցնում էի սիրել, ներել, ժպտալ կամ ցավից գոռալ,
Իսկ հիմա կարծես ոչնչի համար ժամանակ չկա,
Եվ հանդգնել է կյանքը նույնիսկ ինձ անիմաստ թվալ,
Եվ կամ հույսերը հենց իրենց հանդեպ դարձել են չկամ:
Գուցե հարազատ կամ էլ խորթ հարց է այն ինչ, որ եղավ,
Անցանկալի մահ կամ սպասված ծնունդ կամ պատեհություն,
Բայց միևնույն է պատասխանները այնքան են խեղված,
Որ սերմանել են քո շուրջը միայն գորշ ատելություն;
Որտեղ գայլերն են գառներին գտել, արդեն կերել են,
Որտեղ գառները արյուն են թափել , «վրեժ են լուծել»,
Բայց ընդհանուր է ցավը ասես մի էակ հողեղեն,
Որ իր աչքերի զգոնությունն է սոսկ արցունքով փորձել...
շարունակելի...

Այսքան անճար ու կիսատ դեռ չեմ եղել գրելիս…
բայց շարունակելը համարում եմ անիմաստ հիմա...
միայն թե խոստանում եմ, որ հաղթական ու պայծառ ավարտ կունենա

Ալիզիկ շատ լավն էին տողերը... ուղղակի կարդացվում է, ոմանք (ես) նաև ներխուժում են տողերի մեջ՝ գտնելով իրենց իսկ պատկանած բառերը... Ապռես..

[Ծով]

Կանցնի ամենը…

Մնալ աննշմար, ինչպես մայր մտնող արևի միակ իղձն է երևի,
Զգալ կյանքը ու լալ, ծնվել ու մեռնել այնպես, որ ոչ ոք այդ չնկատի,
Եվ ամեն անգամ ամենուր շաղ տալ մեղադրանքներին կցկտուր` ներիր,
Եվ այնպես ժպտալ, որ չարությունը քո տառապանքով քեզ չկարկատի…
Այդպես է միայն երջանկանման խաբկանքը շեղում քայլերը քեզնից,
Այդպես են միայն հուսահատության պատուհանները ջարդվում, որ շնչես,
Եվ թեկուզ լինես դու ճարաահատյալ, անզոր ու տկար մենության եզրին,
Քո տխրությունը քո սիրտն է հոգին, այդ դու ես, քեզնից պիտի չամաչես…
…
Կանցնի ամենը…ինչպես ամեն օր…ամեն ժամ` ասես գորշ կրկնություն,
Այսքան ձանձրալի ու այսքան կիսատ իրար սոսնձած մտքերով լեցուն...
06.04.08

[Ծով]

Հայրիկիս...

Դու ուշանում ես, կամ ես չեմ հասցնում աչքերս սրբել,
Եվ արդեն քանի կյանք է թվում է՝ օրը չի անցնում,
Քաղաքի ստվերում արդեն մի քանի կարոտ է հարբել
Ու ցավից գժված արևից լույսի հարկեր է գանձում:
…
Երբ մայրամուտը քո պատուհանին հայացք կնետի,
Եվ կմոտենա գիշերը հանդարտ քո մութ սենյակին,
Ես համոզված եմ, որ մենությունդ ինձ կնկատի,
Որ լռությունդ կճանաչի իր փոքրիկ զավակին…
…
Ես համոզված եմ, որ ինչպես հաճախ գիշերը անքուն,
Քո սուրճի համար մեր ջերմ զրույցի սեղանն է գցել,
Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…
17.04.08

[Երվանդ]

Հայրիկիս...

Դու ուշանում ես, կամ ես չեմ հասցնում աչքերս սրբել,
Եվ արդեն քանի կյանք է թվում է՝ օրը չի անցնում,
Քաղաքի ստվերում արդեն մի քանի կարոտ է հարբել
Ու ցավից գժված արևից լույսի հարկեր է գանձում:
…
Երբ մայրամուտը քո պատուհանին հայացք կնետի,
Եվ կմոտենա գիշերը հանդարտ քո մութ սենյակին,
Ես համոզված եմ, որ մենությունդ ինձ կնկատի,
Որ լռությունդ կճանաչի իր փոքրիկ զավակին…
…
Ես համոզված եմ, որ ինչպես հաճախ գիշերը անքուն,
Քո սուրճի համար մեր ջերմ զրույցի սեղանն է գցել,
Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…
17.04.08

[impression]

Ծով... աչքերս լցվեցին... Չգիտեմ ինչ գրել...

Հայրիկդ շատ շուտով կվերադառնա, չմտածես, հո սենց չի մնալու, հո էս երկիրն անտե՞ր չի... քո պես զավակներ ունի, ո՞նց կարա անտեր լինի... Ծո՛վ, ժպտա...

[ivy]

Հայրիկիս...

Դու ուշանում ես, կամ ես չեմ հասցնում աչքերս սրբել,
Եվ արդեն քանի կյանք է թվում է՝ օրը չի անցնում,
Քաղաքի ստվերում արդեն մի քանի կարոտ է հարբել
Ու ցավից գժված արևից լույսի հարկեր է գանձում:
…
Երբ մայրամուտը քո պատուհանին հայացք կնետի,
Եվ կմոտենա գիշերը հանդարտ քո մութ սենյակին,
Ես համոզված եմ, որ մենությունդ ինձ կնկատի,
Որ լռությունդ կճանաչի իր փոքրիկ զավակին…
…
Ես համոզված եմ, որ ինչպես հաճախ գիշերը անքուն,
Քո սուրճի համար մեր ջերմ զրույցի սեղանն է գցել,
Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…
17.04.08

Կարող եմ միայն պատկերացնել՝ ինչ երջանկություն է քեզ նման դուստր ունենալը...

[Philosopher]

Հայրիկիս...

Դու ուշանում ես, կամ ես չեմ հասցնում աչքերս սրբել,
Եվ արդեն քանի կյանք է թվում է՝ օրը չի անցնում,
Քաղաքի ստվերում արդեն մի քանի կարոտ է հարբել
Ու ցավից գժված արևից լույսի հարկեր է գանձում:
…
Երբ մայրամուտը քո պատուհանին հայացք կնետի,
Եվ կմոտենա գիշերը հանդարտ քո մութ սենյակին,
Ես համոզված եմ, որ մենությունդ ինձ կնկատի,
Որ լռությունդ կճանաչի իր փոքրիկ զավակին…
…
Ես համոզված եմ, որ ինչպես հաճախ գիշերը անքուն,
Քո սուրճի համար մեր ջերմ զրույցի սեղանն է գցել,
Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…
17.04.08

Ծով

[Կաթիլ]

Հայրիկիս...

Դու ուշանում ես, կամ ես չեմ հասցնում աչքերս սրբել,
Եվ արդեն քանի կյանք է թվում է՝ օրը չի անցնում,
Քաղաքի ստվերում արդեն մի քանի կարոտ է հարբել
Ու ցավից գժված արևից լույսի հարկեր է գանձում:
…
Երբ մայրամուտը քո պատուհանին հայացք կնետի,
Եվ կմոտենա գիշերը հանդարտ քո մութ սենյակին,
Ես համոզված եմ, որ մենությունդ ինձ կնկատի,
Որ լռությունդ կճանաչի իր փոքրիկ զավակին…
…
Ես համոզված եմ, որ ինչպես հաճախ գիշերը անքուն,
Քո սուրճի համար մեր ջերմ զրույցի սեղանն է գցել,
Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…
17.04.08

[Ուլուանա]

Ծով, էս ի՞նչ արեցիր, լացեցի... Առանց չափազանցության...
Ապրես, մռութս։ Իրոք, հայրիկդ էլ ի՞նչ դարդ ունի, ախր քեզ նման սրտի կտոր դուստր ունի։

[Երկնային]

Հայրիկիս...
…
Դու ուշանում ես, ու անվերջ շտապող հայացքս թաց է,
Բայց արցունքներս, հա՛յր, ասես զգում են քո վերադարձը…

հրաշք ես դու…

[Sunny Stream]

...հրաշքիկ ջան, ես էլ հուզվեցի... անկեղծ եմ ասում...

Այնպես էլ հիմա ազատ այլ ոչ թե ճաղերից թաքուն,
Քո շուրջը նորից իմ սրտամանի խունկն է տարածել…

...ախր դու էնքան մեծ ես, 18-ն ի՞նչ է... իսկապես Մեծ ես...

[CactuSoul]

Ծո՜վ...
Գրառումը չի կարող արտահայտել այն, ինչ զգում եմ:
Գիտես, թե ինչ հազվադեպ եմ մտնում ակումբ: Այսօր մտա ու... քո բանաստեղծությունը...
Գրկում եմ քեզ...
Ես քեզ շատ եմ սիրում

[Ծով]

Վա՜յ, անչափ շնորհակալ եմ ջերմ խոսքերի համար, կփոխանցեմ
...ու ամենակարևորը շնորհակալ եմ, որ կողքիս եք
ժպտացինք...

[Մելիք]

Վա՜յ, անչափ շնորհակալ եմ ջերմ խոսքերի համար, կփոխանցեմ
...ու ամենակարևորը շնորհակալ եմ, որ կողքիս եք
ժպտացինք...

Ծով ջան, ուժեղ ես
Ես էլ մե կողքիդ, անկեղծ…