Կենաց ծառդ լավն էր։Շատ հաղթական էր։ Ապրես։
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Ի դեպ, վաղուց էի ուզում քեզ մի հարց տալ. ինչու՞ ես թեման վերնագրել «Եթե չլինեին ձեռքերս...»։ Ի՞նչ նկատի ունես, եթե գաղտնիք չի։
Կենաց ծառդ լավն էր։
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Ի դեպ, վաղուց էի ուզում քեզ մի հարց տալ. ինչու՞ ես թեման վերնագրել «Եթե չլինեին ձեռքերս...»։ Ի՞նչ նկատի ունես, եթե գաղտնիք չի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
վաղուց սպասում եմ այդ հարցին…
Իհարկե գաղտնիք չի…
Եթե չլինեին ձեռքերս, միտքս կխենթանար…
Այսքան բան
Տե՛ս, որ լռում եմ…
Տե՛ս, որ լռում եմ, համր են շուրթերս խոսելու համար,
Ու գիտե՞ս երբ են լռեցնում մտքի երկունքը անսանձ,
Երբ առավոտը դողում է անծայր գիշերում անմար,
Երբ կորցնում են տեղ ու կորցնում են ժամ՝ փնտրելուց հոգնած։
Տե՛ս, որ ժպտում են, երբ հալածանքը դաղվում է նրան,
Տե՛ս, որ իմ անգո թևերին կյանք եմ իզուր կուտակում,
Եվ ինչի՞ համար, որ կամ քեզ կամ ինձ ես անմա՞հ թվամ,
Ինչու՞ ես ուրախ պատմում քո ցավը, երբ չես կատակում։
Եվ հորինել են, որ պիտի կյանքը հեշտ հունով տանես,
Որ դու չզղջաս, որ քեզ չխղճան, որ չթուլանա
Հեշտ է ասելը, բայց պիտի քեզնից դժվարը վանես,
Եվ սա է ամբողջ դժվարությունը, որ պիտի բանաս՚։
Տե՛ս, որ լռում եմ, և ո՞վ է խոսում, ասում եմ այդպես
Ու սուտ է, թե դու կարող ես ասել, որ քեզ եմ խաբում,
Որովհետև քո լռության մեջ են բառերը անտես,
Բառերը, որոնց իմ լուռ մտքերով իրար եմ կապում։
Աչքերս հիմա օրերիս անքուն հևքից եմ թարթում,
Ես հավատում եմ սրանից ավել, որ չեմ համրանա
Ների՛ր, որ քո լռության վրա խոսքեր եմ բարդում,
Որ դու չզղջաս, որ քեզ չխղճան, որ չթուլանաս…
………
Տե՛ս, որ լռում եմ. համրությունից չէ այս լռությունը,
Իզուր է ձայնը, երբ համրանում է քո էությունը…
09.12.06
…
Ցավ է…անարդար, երբ չես հասկանում պատճառը գոնե…
Դավերը անսպառ ուժով պատրաստ են նոր ցավ մոգոնել…
Երբ չես հասկանում այս մեկը,հանկարծ հաջորդն է ժայթքում,
Անմտություն է ցավը թաքցնել նորածին փառքում։
Եվ մի՞թե կյանքը, որ ինքնին ցավ է, երբ ծնվում ես դու,
Եվ մի՞թե հոգին, որ անբաժան է քո մարմնից հողե,
Հանկարծ մաշվում է, ինչպես շունչդ որ թողնում ես օդում,
Որ աներևույթ քամիներից քեզ փոթորի՞կ շնորհեն…
Ցավ է… անարդար, երբ չես հասկանում՝ ինչու չեն լռում,
Քայլերը, եթե շատ վաղուց արդեն հետքեր չեն լինում…
Բայց չեմ թուլանում, տե՛ս, չեմ թուլանում, անիմաստ բան է
Այս գունատ պահին ուժի փոխարեն անկում հորինել…
08.12.06
E-la Via (16.09.2011), Mark Pauler (10.04.2011), Sambitbaba (04.09.2011)
Տե՛ս, որ լռում եմ. համրությունից չէ այս լռությունը,
Իզուր է ձայնը, երբ համրանում է իմ էությունը…
...հանճարիդ առաջ (չեմ վախենում էս բառն ասեմ):
E-la Via (16.09.2011)
Փոքրիկ տաղանդ .... ինչ լավ ես գրում : Նույնիսկ չգիտեմ, որ տողը, որ հատվածը գովաբանեմ: Ամբողջությամբ շատ լավն է
Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...
Լավ ես գրում:
Ուղղակի անկեղծ ուզում եմ ասել, որ կարծես զգացողությունները շատ են, կարիք կա գործողությունների (մատերիան):
Ընդհանուր «իդեան» չեմ կարում զատել:
ՀԳ
Գուցե և սխալվում եմ
Ի՞նչ վարդ-մանուշակ: Իդեան ի՞նչից ես ուզում զատել:Simon-ի խոսքերից
Լավ ես գրում:
Ուղղակի անկեղծ ուզում եմ ասել, որ կարծես զգացողությունները շատ են, կարիք կա գործողությունների (մատերիան):
Ընդհանուր «իդեան» չեմ կարում զատել:
ՀԳ
Գուցե և սխալվում եմԶգացողությունները միշտ , ցանկացած դեպքում կյանքում ավելի շատ են լինում, քան իրավիճակի ցանկացած նկարագրությունը կարա ընդգրկի: Էնպես որ, եթե դրանք շատ են, ուրեմն իրոք ամեն ինչ տեղն ա: Իսկ գործողություններ տատս էլ կարա շարադրի
:
բայց ես ո՞նց չեմ նկատել այս թեման...
հրաշք տողեր են...հիմա մեկը չեմ կարող առանձնացնել...բայց դու տաղանդ ես, լուրջ եմ ասում...հիացած եմ
նշեք ինձ ապրելու համար գեթ մի նպատակ ...
Ասեմ , որ պոեզիա շատ եմ սիրում , ու շատ հավանեցի քո ոճը, ունես ասելիք և ամենակարևորը , որ կարողանում ես այնպես գրել, որ ընթերցողը կլանվում է տողերի մեջ:Եթե հնարավոր է մեզ էլի ուրախացրու քո ստեղծագործություններով:
Վերջում մի հարց էլ ունեմ, - Դու միայն չափածո ես գրում?
Ավելացվել է 14 րոպե անց
Կարդացի ու հիացած եմ , երկար մտածեցի ինչպես արտահայտեմ իմ հիացմունքը, : Պարզապես կասեմ, որ ուրախ եմ , որ հայ ես ու որ ես կարողանում եմ կարդալ քո ԳՈՐԾԵՐԸ,
Վերջին խմբագրող՝ Նանե: 25.12.2006, 11:49: Պատճառ: Գրառման ավելացում։
Անապատին գեղեցկացնում է այն, որ նա ինչ-որ տեղ ջրհոր է թաքցնում:
Ո՞նց թե...
«Կարմրիկը»
«Ես կաթ չեմ սիրում»
«Ոտաբոբիկը»
«Սպիտակ սենյակը»
Կարդացեք, հաստատ չեք փոշմանի։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
իրավիճակի, գործողությունների քո նկարագրած իմաստով ինձ չեն վրդովում այս գրվածքների մեջ:Ի՞նչ վարդ-մանուշակ: Իդեան ի՞նչից ես ուզում զատել:
Իմ խոսքը ուրիշ գործողության մասին է: (Երբևէ պիեսներ կարդացե՞լ ես)
Եվ իմ ասածից չի հետևում, թե ես չեմ հավանել:
դժվարանում եմ բառեր գտել որ ասեմ ինչքան հավանեցի գրածներդ
հիանալի են, ու քո ոճը ունես
անապայման հնարավորության դեպքում տպագրիր
մի գուցե կանցնեն տարիներ, և մենք կունենքա 21-րդ դարի մեծագույն բանաստեղծուհիներից մեկին, ում գրվածքները կանցնեն դպրոցներում, կասմունքեն բեմահարթակներից,
իսկ կյանքը շարունակվում է...
Ես էի ուզում ասել: Հանկարծ էսպես չթողնես, որ կորչեն ստեղծագործություններդ: Անպայման կտպագրես:անապայման հնարավորության դեպքում տպագրիր
մի գուցե կանցնեն տարիներ, և մենք կունենքա 21-րդ դարի մեծագույն բանաստեղծուհիներից մեկին, ում գրվածքները կանցնեն դպրոցներում, կասմունքեն բեմահարթակներից
Իսկ օրինակ բեմահարթակներից ասմունքելու վերաբերյալ կասեի, որ այդ մի բանը չեմ ուզում: Ուղղակի չեմ ուզում, որ Ծովինարի բանաստեղծությունները շաբլոն դառնան: Թող բոլորն իմանան նրա մասին, կարդան նրա ստեղծագործությունները, բայց հանկարծ տնքոցներով չասմունքեն բեմահարթակներից:
Շատ զիլ ես գրում, ապրես, ինձ բանաստեղծությունները ավելի դուր եկան չնայած պատմվածքներն էլ շատ լավն էին, բայց կներես ճիշտն ասած մի քիչ կասկածում եմ որ դու 17 տարեկան ես
Իսկ ես համոզված եմ, որ նա 17 տարեկան է: Մարդու տաղանդը տարիքը չի որոշում:
Հիշենք, թեկուզ, Ֆրանսուազ Սագանին: Նա իր գլուխգործոցը գրել է 18 տարեկանում:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ