Մոդերատորական միջամտություն. Alizée-ի առաջին ժողովածուի մասին կարդացեք այստեղ:
…միտքս կխենթանար
Գիշերանոցը…
Գիշերն էլ քնեց,լուսնոտ է դարձել իմայսքան գունատ գիշերանոցը,
Լուսնից հեռացել,չափում է աստղե պուրակներին կից Լուսնի փողոցը։
Լուսնոտն էլ քնած մի ճանապարհ է,աչքերս փակվել չեն կարողանում,
Լուսի՛ն,ինձ թվաց՝դու գիտես ճարս,ախր իմ քունն է մահու չափ տանում։
………
Լացելուց հետո այս մրմռոցն է
Դարձել աչքերիս գիշերանոցը։
18.05.06
Ինչքան էլ այս ժամանակին ես հարվածեմ իմ ձեռքերով,
Միևնույն է պիտի քայլեմ ժամանակի խոր հետքերով։
Անդունդի է կյանքը նման,երբ անընդհատ գլորվում ես,
Երբ չընդհատվող պատժի նման սիրտդ ցավից տրորվում է։
Բայց ձեռքերս խոնարհվում են անապական աղոթքի պես,
Աղոթում եմ ոչ ինձ համար,այլ որ երբեք դու չտխրես։
24.05.06
Այդպես է լինում…
Մոտ ընկերներ են սրտիս զարկերն ու շնչառությունս,
Երբեք չեն կռվում ու զգում են իրար ամեն մի ժամի,
Ու հենց որ մեկ էլ ինչ-որ տառապանք ինձնից կառչում է,
Վազում ե սիրտս,շունչս աղոթում,որ նա կանգ չառնի։
Այդպես է լինում,երբ հանկարծ օդւ ինձ չի հերիքում,
Երբ ինչ-որ խեղդող դատարկություն է շրջում իմ հոգում։
28.05.06
Ազրայիլ…
Որտեղի՞ց այդքան չարիք կուտակվեց,
Մեկը ճանկռում էր մաշված պատերը
Խիղճը դողալով հոգին դատարկեց,
Մյուսն էլ հատակից մաքրեց պատկերը։
Աստվա՛ծ իմ,ախր գժվելու բան է
Այսօր ուրիշ են,վաղն էլ ավելի,
Խիղճն էլ տիրոջից իր անբաժան է,
Բայց թույլ է մտքից,իսկ սրտին՝գերի։
Ու ո՞րն է ելքը,ի՞նչ պիտի անի
Մարդը,որն արդեն խիղճն ի՞նչ է,չունի։
Մարդ,որն իր սրտի տեղը չի հիշում,
Մինչդեռ այդ սիրտն է,որ կյանքն է հուշում։
…………………………………….
հենց այդ մարդն ահա ազրայիլ դարձավ,
երբ իր սեփական հոգին ուրացավ…
09.06.06
Դերձակուհին եմ…
Սիրտս ձևում է անվերջ իմ կյանքը,
Մինչդեռ հոգիս է ժամերս կարում.
Ասեղնագործվեց իմ ժամանակը,
Բայց իմ շուրջը դեռ քո շունչն է պարում։
Գուցե ոչինչ էլ դեռ չի ավարտվել,
Այս տխրությունն էլ եկել է,կանցնի,
Ամեն ինչ սրտիս վրա էի բարդել,
Չգիտեի,որ ինձ դերձակ կդարձնի։
.............................................................
Ես էլ իմ կյանքի դերձակուհին եմ,
Հագուստս միակ այս ժամանակն է,
Ձևերն եմ փոխում,հագուստս հին է,
Կյանքն է,ուրիշ բան չեմ կարող հագնել։
12.07.06
Մեջբերել
Էջանիշներ