...
Եվ թեկուզ կյանքում լինեիր դու սոսկ մի թափառական,
Ով փողոցներում մուրացիկի պես հրաշք կփնտրեր,
Կամ թեկուզ լինեիր մի բարեհոգի ու սուրբ վանական,
Ով իր աղոթքի ընծան մեկ ուրիշ աղոթքում կընտրեր...
Կամ ինչ էլ լինեիր քո ողջ էությամբ՝ հպատակ, թե տեր,
Քո ճանապարհին կանգնած կլիներ մեկն, ով քեզ կատեր։
18.01.08
Lusinamara (02.10.2011), Sambitbaba (09.12.2011)
չգիտեմ ում ա ուղղված, բայց կարևոր չի, ցանկացած դեպքում կյանքի ճշմարտությունն ես արտացոլել իմ կարծիքովAlize_etoilik-ի խոսքերից
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 20.01.2008, 18:46:
ի՞նչ ասեմ...
...
Ես խաղում էի մեկի համար ողբերգություն,
Մյուսի համար զվարճալի մի տեսարան,
Ամեն հայացք նոր ուժով էր սիրտս խոցում,
Բայց իմ ցավի՛ մերկ ծափերում տեսա նրան...
...ով այն պահին, երբ նետեցի ես իմ դերը,
Երբ սպառվեցի կյանքի լարած ահեղ խաղում,
Նույն այդ պահին բեմը որսաց իմ ընկերը,
Մտածում էր , որ ինձանից լավ է խաղում։
...
Երբ լույսերն էին խաղից հետո հերթով մարում,
Ես հիշեցի՝ միայն ես էի ծափահարում։
21.0108
Ինձ համար շատ դժվար էր սա գրելը
murmushka (27.01.2009), Renata (07.09.2011), Sambitbaba (09.12.2011)
Իսկ ինձ համար շատ հեշտ՝ կարդալը...
Ես խաղում էի մեկի համար ողբերգություն,
Մյուսի համար զվարճալի մի տեսարան,
Ամեն հայացք նոր ուժով էր սիրտս խոցում,
Բայց իմ ցավի՛ մերկ ծափերում տեսա նրան...
...ով այն պահին, երբ նետեցի ես իմ դերը,
Երբ սպառվեցի կյանքի լարած ահեղ խաղում,
Նույն այդ պահին բեմը որսաց իմ ընկերը,
Մտածում էր , որ ինձանից լավ է խաղում։
...
Երբ լույսերն էին խաղից հետո հերթով մարում,
Ես հիշեցի՝ միայն ես էի ծափահարում։
21.0108
Ինձ համար շատ դժվար էր սա գրելը
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 23.01.2008, 23:03:
Իսկ ես երկու անգամ կարդացի ու դեռ կկարդամ... Ու ընդհանրապես էս թեման դեռ կվերակարդամ, որովհետև բոլորը հիմա միանգամից կարդացի (երևի մի ժամ կլինի...)... կարծում եմ` այս մեկը ամենալավ բանաստեղծություններից էր... բայց մշակելու տեղ ունի
էս նախադասությունդ կիսատ է մնում, տես`...ով այն պահին, երբ նետեցի ես իմ դերը,
Կարծում եմ հասկացար... եթե սխալ եմ, գրի, ես հասկանամԵրբ սպառվեցի կյանքի լարած ահեղ խաղում,
Նույն այդ պահին բեմը որսաց իմ ընկերը,
Մտածում էր , որ ինձանից լավ է խաղում։
Հ.Գ. Ցնցված եմ... քույրիկս ասում էր, ես չէի հավատում... Հավատացի...
Վերջին խմբագրող՝ Sunny Stream: 22.01.2008, 21:29:
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Ծո՛վ, ընդհանրապես քո բանաստեղծությունները հաճախ խուճուճ են, դժվար հասկանալի, բայց վերջին երկու տողերը միշտ ցնցում են.
կեցցե՛սԵրբ լույսերն էին խաղից հետո հերթով մարում,
Ես հիշեցի՝ միայն ես էի ծափահարում։
Դժվար գրված սեղծագործությունները շատ ավելի արժեքավոր են.......
Ինձ համար շատ դժվար էր սա գրելը
Ճշմարտությունը միշտ էլ անհավանական է, որպեսզի այն հավանական լինի, ստիպված ես լինում մի քիչ սուտ խառնել...
Ծով, լավն էր բանաստեղծությունդ, բայց Ձնծաղիկի հետ համաձայն եմ. նրա նշած մասում միտքը կիսատ է մնում... Նույնիսկ մի քանի անգամ էդ մասը կարդացի՝ մտածելով, որ գուցե ե՛ս չեմ կարողանում ըմբռնել միտքը, բայց էլի չըմբռնեցի...
Մի խոսքով՝ սպասում ենք քո «արդարացմանը»։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այդ հարցի շուրջ Ձնծաղի՛կ ու Անու՛կ ջաներ ջան, ես էլ եմ մտածել։
Սկզբում մտածում էի ովից առաջ ստորակետ դնել ընդամենը...
բազմակետը դրեցի,իբրև և՛ խոսում եմ, և՛ ընթացքում մտածում...
Նույնն ա, որ գրեի ըըըըըըըըըըըըըըը
Այսքանը...
Բայց այնուամենայնիվ կփոխեմ, որ շփոթություն չառաջանա…
Շնորհակալ եմ բոլորից...անչափ
Վայ
մի հատ էլ վայ
էս դու ես?
անկեղծ.... չէի սպասումտեղդ գիտեն?
Ես իմացա
Բրավո!
Վերջին խմբագրող՝ Dr. M: 24.01.2008, 02:39:
Թռիչքի մեջ են փորձվում թևերը.....
...
Ինչի՞ համար ես հաշվում շողերը այս մայրամուտի,
Եթե քեզ վաղը նորից արևը այցի է գալու,
Մինչ առավոտվա համար կփոխես գիշերն անոթի,
Հիշի՛ր ոչ մի օր քեզ ոչ մի նոր բան չի խոստանալու։
29.01.08
Պանդուխտին...
Քեզ համար բազում երազներ սառան մերկ տանիքներին,
Եվ ծխնելույզը այս անգամ էլ քո գալը չավետեց,
Մինչ դու տրվեցիր ծանոթ-անծանոթ արհավիրքներին,
Բախտը քո դեմքին մերթընդմերթ կիսատ կարոտներ նետեց։
...
Գուցը տունդարձի ճանապարհն է, որ դու մոռացել ես,
Գուցե երբեք էլ հեռու ճամփեքից չես վերադարձել,
Բայց քանի անգամ քո դռան կողպված մտքով անցել ես,
Քայլերդ, սակայն, այդպես էլ դռնից ներս չեն թափանցել։
...
Եվ հիմա ինչ-որ թախիծ է թափվում պատուհաններից,
Քո լքված տանը նույնիսկ գողերը հիմա չեն նայում,
Ու տանիքները ցնցվում են չեղած ոտնաձայներից,
Սանդուղքի վրա վաղուց խլացած սպասումն է մայում։
29.01.08
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 08.02.2008, 22:05:
Sambitbaba (09.12.2011), Ուլուանա (21.05.2010)
Ծով ես էլի, Ծով...
Լսի, Պանդուխտինը սպանեց ուղղակի....
Find what you love and let it kill you. (c) Bukowski
Sambitbaba (09.12.2011)
Շնորհակալ եմ...
Իրոք շատ լավն էր, հատկապես այս խոսքերը ինձ շատ դուր եկան
Ապրե՛ս
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
'
Մեջբերել
Էջանիշներ