Եթե չլինեին ձեռքերս…

[Ծով]

Հանուն ինչի՞…

Ու հիմա քեզ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչդ պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ քեզ ես անիծում,
Որ աղոթեցիր մենության համար։
…
Ու շշնջում եմ՝ սի՛րտ, հանուն ինչի՞
Ես ողողվել եմ արցունքով մթին,
Եվ հանդիպել եմ ինչ-որ ոչնչի,
Որ առանց խղճի իմ խիղճը թերթի։
…
Իմ խիղճը՝ ճերմակ թանաքով գրված,
Որ իբրև թե ինձ ոչ ոք չկարդա,
Ու վերծանում է ինչ-որ արարած,
Ինչ չի երևում, ինչ չի ավարտված։
…
Ու հիմա ինձ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչս պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ ինձ եմ անիծում,
Որ աղոթեցի մենության համար։
…
Ու միայն մեռած սիրո ժամին է,
Որ հերձում են քո ապրող մարմինը…
15.01.07

[Angelina]

Հանուն ինչի՞…

Ու հիմա քեզ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչդ պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ քեզ ես անիծում,
Որ աղոթեցիր մենության համար։
…
Ու շշնջում եմ՝ սի՛րտ, հանուն ինչի՞
Ես ողողվել եմ արցունքով մթին,
Եվ հանդիպել եմ ինչ-որ ոչնչի,
Որ առանց խղճի իմ խիղճը թերթի։
…
Իմ խիղճը՝ ճերմակ թանաքով գրված,
Որ իբրև թե ինձ ոչ ոք չկարդա,
Ու վերծանում է ինչ-որ արարած,
Ինչ չի երևում, ինչ չի ավարտված։
…
Ու հիմա ինձ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչս պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ ինձ եմ անիծում,
Որ աղոթեցի մենության համար։
…
Ու միայն մեռած սիրո ժամին է,
Որ հերձում են քո ապրող մարմինը…
15.01.07

Մարմնովս սարսուռ անցավ, իրոք, շատ լավն էր: Ապրես

[Simon]

Հանուն ինչի՞…

Ու հիմա քեզ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչդ պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ քեզ ես անիծում,
Որ աղոթեցիր մենության համար։
…
Ու շշնջում եմ՝ սի՛րտ, հանուն ինչի՞
Ես ողողվել եմ արցունքով մթին,
Եվ հանդիպել եմ ինչ-որ ոչնչի,
Որ առանց խղճի իմ խիղճը թերթի։
…
Իմ խիղճը՝ ճերմակ թանաքով գրված,
Որ իբրև թե ինձ ոչ ոք չկարդա,
Ու վերծանում է ինչ-որ արարած,
Ինչ չի երևում, ինչ չի ավարտված։
…
Ու հիմա ինձ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչս պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ ինձ եմ անիծում,
Որ աղոթեցի մենության համար։
…
Ու միայն մեռած սիրո ժամին է,
Որ հերձում են քո ապրող մարմինը…
15.01.07

Ախր բառերը սխալ ես օգտագործում.

կարոտն է հերձում - Ինչքան կոպիտ, և անբովանդակ բառ է: Չի կարելի այդքան բառերը մթացնել, և մտածել այն ինչ որ դու ես ուզում, այլ ոչ թե ինչ ստացվեց:

Հերձում են դիակը:
Հետևություն. Ում որ ասում ես, համեմատում ես դիակի կարգավիՃակի հետ:

ՀԳ. Դրամատիկական մասը շատ կոպիտ է:

[Simon]

Հանուն ինչի՞…

Ու հիմա քեզ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչդ պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ քեզ ես անիծում,
Որ աղոթեցիր մենության համար։
…
Ու շշնջում եմ՝ սի՛րտ, հանուն ինչի՞
Ես ողողվել եմ արցունքով մթին,
Եվ հանդիպել եմ ինչ-որ ոչնչի,
Որ առանց խղճի իմ խիղճը թերթի։
…
Իմ խիղճը՝ ճերմակ թանաքով գրված,
Որ իբրև թե ինձ ոչ ոք չկարդա,
Ու վերծանում է ինչ-որ արարած,
Ինչ չի երևում, ինչ չի ավարտված։
…
Ու հիմա ինձ էլ կարոտն է հերձում,
Շունչս պատռվում ձայներից անհագ,
Եվ այդ ժամանակ ինձ եմ անիծում,
Որ աղոթեցի մենության համար։
…
Ու միայն մեռած սիրո ժամին է,
Որ հերձում են քո ապրող մարմինը…
15.01.07

Միհատ էլ խնդրանք.

Մյուս թեմաներում խոսում էիր թեմայի կարևորության մասին.

Մի երկու բառով կասես այս գրվածքիթ թեման:

Սկզբում մենակ ես:
Հետո Սրտին ես մեղադրում կամ հարցնում <հանուն ինչի>:
Քո խղճի մասին ոչ ոք չգիտի:
Ու էլի կարոտը, ու զղձում ես որ աղոթեցիր:

ՀԳ. Գուցե ես չեմ հասկանում:

[StrangeLittleGirl]

Ծո՛վ, փոքրիկ դիտողություն: Վերջին ստեղծագործություններդ մի տեսակ միօրինակ են, բայց դե չի նշանակում, որ լավը չեն Միշտ մնա քո բարձրության վրա:

[Բարեկամ]

Alize_etoilik, վատ չես զգա չէ՞, եթե անկեղծ կարծիքս գրեմ:
Ճիշտն ասած քո բանաստեղծությունները թույլ են, նրանք ոչինչ չեն արտահայտում բացի մի տեսակ շինծու մելոդիկ լեզվախաղից, ու բոլորը նույն ոճով:
Բայց պատմվածքներդ ավելի հաջող են. զգայական են ու ունեն թրթիռ…
կարծում եմ որպես արձակագիր ճանապարհդ ավելի արժեցող ա:

Չմոռանամ ասել, որ լավ աղջիկ ես

[Ծով]

Բյու՛ր ջան, սրանք «Երբ լցվում է համբերության բաժակը» շարքից են
Շատ շնորհակալ եմ քննադատության համար…կարևորը անկեղծ լինելն է
Բայց մի բան ասե՞մ…
Քննադատելիս,ընդհանրապես, աշխատեք ագրեսիա չլինի…այդպես ձեզ հաստատ կհասկանան ու նույնիսկ կընդունեն…
իսկ ես միշտ էլ գրելու եմ ինչ կհուշի ինձ միտքս…
կլինի արձակ, թե բանաստեղծություն,թե մեկ այլ բան,պահը կթելադրի…
Իսկ թե որքանով կլինեն դրանք արժեքավոր կամ հակառակը…ժամանակը կհուշի…
Շնորհակալ եմ

[StrangeLittleGirl]

Քննադատելիս,ընդհանրապես, աշխատեք ագրեսիա չլինի…

Շատ ճիշտ ես Քննադատություն էլ կա, քննադատություն էլ: Ագրեսիան ոչ մի լավ բանի չի բերում, ավելի շուտ կարող է կոտրել մարդուն:

[Բարեկամ]

Բայց մի բան ասե՞մ…
Քննադատելիս,ընդհանրապես, աշխատեք ագրեսիա չլինի…

Սիրելիս, իմ գրածի մեջ ագրեսիա բացարձակապես չկա, բայց բնական ա, որ դու այդպես ես տեսնում, ստեղծագործողները ընդհանրապես գերզգայուն են, հատկապես իրանց գործերի նկատմամբ
Իսկ ես հնարավորինս ճշգրիտ փորձել էի ձեւակերպել իմ կարծիքը: Ընդամենը: Մի նեղվի:

Հա, եթե հետաքրքիր ա, կարող եմ հիմնավորել կարծիքս քո որեւէ բանաստեղծության վրա: Եթե կուզես իհարկե:

[Բարեկամ]

Ու մի բան էլ ասեմ. հաճելի ա շարունակ կոմպլիմենտներ ստանալը, բոլորիս համար էլ տենց ա, բայց մենակ վարդագույն շղարշներով մեզ պատելը լուծում չի: Ժպիտը կարա փոխի` բայց կարճատեւ; հեղափոխելու համար պետք ա չվախենալ ու չթաքնվել իլյուզիաների աշխարհում:
Եթե ֆորումը միտում ունի վերածվելու մենակ քաղաքավարական ռեվերանսների ու եթե գրառումներ անելիս պետք ա ֆիլտրենք մենակ դուրեկանը, այն կվերածվի ամորձատված, անբովանդակ չաթի:
Դու դեռ շատ երիտասարդ ես, մի խորհուրդ` համարձակ նայի քննադատությանը, դրանից մենակ կուժեղանաս:

[StrangeLittleGirl]

Բարեկամ, կարծում եմ Ծովինարը Սիմոնի մասին էր գրել: Համենայնդեպս, ես այդպես հասկացա: Որպես կողքից նայող քո գրածի մեջ ագրեսիա չկար, իսկ Սիմոնի գրածի մեջ կար:

[Ուլուանա]

...........
Նորից դաղվում եմ ես ժամանակին,
Սա թուլություն է գուցե, ի՞նչ արած,
Ինձ քողարկում է զգացումն անմեկին,
Իր աչքերն իմին երկար սևեռած։
Չկա ավելի դժվար մի սպասում,
Քան որ հաշվում ես ակնթարթն անգամ,
Փորձում հասկանալ կյանքն ինչ է ասում,
Որ ժամանակդ կուլ չտաս ագահ։
Սրանք պահեր են, որ չես հասկանում
Ուսկից են գալիս և ուր են գնում,
Նրանք են կերտում հոգուդ վճիռը
Մինչև քո կյանքի վերջին կնճիռը։
04.03.06

Լավն էր։ Համ էլ մի տեսակ սահյանական հնչողություն ուներ էս մեկը։

[Ծով]

Ու մի բան էլ ասեմ. հաճելի ա շարունակ կոմպլիմենտներ ստանալը, բոլորիս համար էլ տենց ա, բայց մենակ վարդագույն շղարշներով մեզ պատելը լուծում չի: Ժպիտը կարա փոխի` բայց կարճատեւ; հեղափոխելու համար պետք ա չվախենալ ու չթաքնվել իլյուզիաների աշխարհում:
Եթե ֆորումը միտում ունի վերածվելու մենակ քաղաքավարական ռեվերանսների ու եթե գրառումներ անելիս պետք ա ֆիլտրենք մենակ դուրեկանը, այն կվերածվի ամորձատված, անբովանդակ չաթի:
Դու դեռ շատ երիտասարդ ես, մի խորհուրդ` համարձակ նայի քննադատությանը, դրանից մենակ կուժեղանաս:

Քեզ ընդհանրապես նկատի չունեի…Խոսքս իրոք որ Սիմոնի մասին էր…
Պարզապես հոգնակիով էի գրել,որ բոլորս էլ հաշվի առնեինք ագրեսիա ավելորդությունը…

Ես քննադատություններին ընդհանրապես դեմ չեմ, ավելին ինձ դա ամենից շատ է պետք…
Յուրաքանչյուրի ասածի մեջ, հատկապես եթե ինձ է ուղղված , ես փորձում եմ քաղել ինձ համար օգտակարը…Հավատա՛, որ բացարձակ վատ չեմ նայում դրան…
Իսկ Սիմոնին ես արդեն ինչ-որ չափով հասկացա…
Ֆորումից դուրս էլ ունեմ մի այնպիսի քննադատ, որին շատ եմ սիրում…
Հանգի՛ստ…չեմ նեղվում…
Ես կարևորում եմ անկեղծությունը ու նույնքան անկեղծ ասում եմ, որ ոչ մեկից չեմ նեղացել
Միայն շատ ուրախ եմ, որ Բյուրիկը ինձ հասկացավ

[Ծով]

Էլ չեմ զարմանում…

Այս կյանքը հիմա ո՛չ կա, ո՛չ չկա, բայց ես ապրում եմ…
Հառաչանքը այս, թե կա, սիրուց է, որ ցավ չի դառնում։
Եվ ամեն անգամ նույն շնչով ուղին կյանքիս չափում եմ,
Չարչրկված հույսերն իմ նշանով են իրար միանում…
…
Հու՛յս…ի՞նչ է պիտի խոնարհվեմ հիմա լինելուդ համար,
Թե՞ պիտի զղջամ, որ արդեն վաղուց քեզնից եմ փախչում,
Քո այդչափ խոնարհ մոլորությունն է ստիպում չարանալ,
Կյանքը վառվում է քեզնով, բայց նաև քեզանով հանգչում։
…
Այս կյանքը հիմա իմ ժամանակի քայլերգն է դառնում,
Եվ որ այդ ես չեմ քայլերգի տերը, էլ չեմ զարմանում…
31.01.07

[Guest]

Այո, չենք զարմանում, մենք խենթ ենք, բոլորս, բոլոր սիրահարվածներս: Անտեր մանա սերը, որ տակը մարդ չի թողնում… Ինչ հիասքանչ է սերը, եթե այն չլիներ, մենք չեինք ապրի…

Շատ տաղանդաոր էր և իրոք հոգեհարազատ: